Verloskundige geloofde niet dat ik weeën had! Wie heeft dit ook meegemaakt?

hier ook ongeveer zoiets
heeel kort op 34,4 vliezen gebroken .
weeenremmers en longrijping maar kreeg toch weeen geloofde Me niet zo 33uur lang volop ween weg puffen geloofde Me echt echt niet . ZE waren zelfs boos en moest Me niet aanstellen . Had Me toen maar de badkamer opgesloten in het ziekenhuis op de wc zat ik het beste .. Na een uur toch maar gebeld en 1 uur daarna toch wel bevallen op 35,1 weken

 

Yes.. Volgens de vk waren mijn weeën niet voldoende om echt iets te doen.. Lag aan het Ctg met zo'n weeën meet ding.. Kon ook niet zo snel volgens haar, was iets meer dan een uurtje bezig (na breken v/d vliezen bij inleiding) En ik moest maar even rustig worden... Ik had namelijk persdrang, maar dat kon echt niet.

Maar ze zou wel ff voelen.. en toen mocht mevrouw zich gaan haasten want ik had al 9cm en ze voelde het hoofdje al. Ze heeft later haar excuses aangeboden, ik heb blijkbaar slecht meetbare weeën.. De 1e was er in 5 uur.. Ze willen er blijkbaar bij mij snel uit

 

Yup hier ook. Ik lag met een verkorte baarmoederhals maar had geen weeën of ontsluiting. Ik zou als de boel stabiel bleef naar huis gaan.
Toen ik me snachts omdraaide braken mijn vliezen. Een weeënstorm volgde. Maar de verpleegster noemde het indalen (ik was 32 wkn zwanger, hij lag nog niet helemaal vast) en wilde me alleen laten aan de ctg. Ik lag van paniek en pijn aan mijn bed geklemd. Daarop heeft de vk me toch van de afdeling naar de verloskamer gereden omdat ik mijn kamergenoot wakker hield. Koud aangekomen moest ik persen en bleek ik na toucheren 10 cm te hebben. Daarop is mijn man pas gebeld.

Omdat het zo heftig en snel ging kon mijn zoon met zijn premature hoofdje niet goed herstellen tussen de weeën. Met een knip en 3 persweeën was hij geboren. Alles bij elkaar heeft de hele bevalling 30 minuten geduurd.

Mijn man kwam 10 minuten later binnen. Hij ademde diep in en ik zei wat ga je doen? Hij zei puffen toch. Waarop ik wees en zei daar ligt je zoon. En hij keek van mij naar onze zoon die werd nagekeken door de kinderarts naar mij. Bizar.

Bij de tweede stond er een duidelijke notitie dat mijn weeën niet onderkent werden en dat er een laagdrempelige belinstructie was.

Mijn dochter deed er gelukkig keurig 4.5 uur over.

 

Dat is iets waar de lerares van zwangerschapsyoga voor waarschuwde.
Met de technieken die ik geleerd heb zou je vrij rustig tot de persweeën moeten kunnen komen en dan geloven ze het vaak niet als je wel persweeën hebt.
Ze had al meerdere keren teruggekoppeld gekregen dat de vk's het onmogelijk vonden dat vrouwen met 10cm ontsluiting er nog zo ontspannen uit zagen.

 

Echt niet te geloven, kan me écht niet voorstellen dat mijn vk niet langs komt als ik bel dat ik weeën heb.

 

houden zo ik mag ook hopen dat de meeste vk's wel juist handelen.

Hier bij de 1e: notabene al longrijping en weeenremmers erin (was pas 32 weken), maar een vpk die glashard zegt dat ik geen weeen heb want het apparaat geeft het niet aan. Domme gans.. alsof een barende vrouw alvast haar verstand eruit geperst heeft. Ik voelde echt heel goed dat ik ontsluitingsweeen had.
Ik heb maar rustig afgewacht en want was wel uitgepraat met haar. Kort daarna werd er gekeken door een arts en had ik al 5 cm ontsluiting, mn dochter is een paar uur later geboren.

 

Poeh gelukkig heb ik niet zulke verloskundigen!
Ik ben gisteren bevallen en heb anderhalf uur voordat ze er was nog de kamer van de jongens in orde gemaakt (bedden afgehaald, opnieuw gedekt, en dat nadat Ik mijn jongste uit bed gehaald had en aangekleed enzo).
Toen mijn vriend naar huis gebeld want die was nog even met de oudste naar de Halfords, ja echt hahaha, en daarna de verloskundige gebeld.
Die was er een half uur voor de daadwerkelijke geboorte en daar heb ik gezellig mee staan kletsen totdat ze zag dat ik lichte persdrang had en me het bed op bonjourde alwaar ze het laatste randje wegmasseerde en ik mijn dochter lanceerde.
Jouw verloskundige was denk ik weer weggegaan en had gezegd dat ze vanavond nog weleens zou komen kijken ofzo..

 

Hier ook meegemaakt. Met 29 weken opgenomen met weeen en een verkorte baarmoederhals. Na een week naar huis met verplichte bedrust. 20 maart kreeg ik weer weeen. Naar de Radboud gegaan. Daar aan de ctg en volgens de gyn en co assistent waren het harde buiken. Niks geen weeen. Terwijl ik toch echt het idee had dat dit geen harde buiken meer waren. We mochten in de avond naar huis en nog geen 12 uur later werd de tweeling geboren met een spoed ks. Mijn placenta is losgelaten. Het had dus geen haar gescheeld of ik was de tweeling kwijt geraakt. Mijn baarmoeder reageerde zo sterk op de weeen dat de placenta het niet meer vol kon houden met twee kindjes. Later zag ik die betreffende gyn weer en hij zei dat hij een inschattingsfout gemaakt had. Gelukkig had de dienstdoende gyn toen ik ging bevallen door dat het mis aan het gaan was en kreeg ik een spoed ks. Anders hadden Lynn en Sem en ik waarschijnlijk niet meer geleefd. Met 33.3 weken zijn ze dus geboren.

 

Hier een vergelijkbaar verhaal. Ik lag 25 min aan de monitor in het ZH toen m'n vliezen braken (na iets meer dan 1,5 uur krampen/weeën) en de VK even een kijkje kwam nemen. Obv de CTG zag ze dat er "wat activiteit was, maar nog niet wat we nodig hebben". Even gecontroleerd en vol verbazing keek ze me aan: volledige ontsluiting . Ik lag er eigenlijk ook nog erg relax bij, dus vroeg ze me of ik echt niet meer ongemak had... 15 minuten later was onze dochter geborens

 

Na de eerste bevalling had de gyn me al gezegd dat ik niet mocht wachten als de tweede zich aandiende (en ze had dus gelijk). Moest het overdag geweest zijn en m'n vriend nog van zijn werk komen, had het best gekund dat hij te laat geweest was.
Er komt geen derde, maar ik zeg soms lachend dat ik in dat geval de baby er per ongeluk wel eens zou kunnen uitniezen
Dus als je in zo'n situatie (weer) iemand hebt die het allemaal minimaliseert, ben je mss wel de pineut

 

Ik lag aan de monitor ivm inleiding met gel en had weeen. Op een gegeven moment vond de vk blijkbaar dat ik zeurde en ze zei: je gaat nu slapen of bevallen.
Eigenwijs als ik ben zeg ik: met jou wil ik niet bevallen dus ik ga wel slapen en dus heb ik gewoon de hele nacht weeen opgehouden en ben gaan slapen .
Einde van haar dienst kwam ze dat ze dit niet verwacht had. Dus ik heb het haar recht in haar gezicht gezegd dat ik met een lieve vk wilde bevallen en niet met haar. Was ze niet blij mee.
De vk die de dienst overnam en dus ook mijn bevalling was wel heel lief en dus wilde ik wel bevallen. Binnen 2,5 uur was mijn dochter geboren.

Aan mij zag je ook niet echt dat ik aan het bevallen was. Ik ben zeer in mezelf gekeerd dan en geef pijn niet echt aan omdat ik vrij hoge pijngrens had.
Ben binnen 5 minuten van 5 cm naar volledige ontsluiting gegaan zonder dat ze het echt aan mij merkten maar was gelukkig al in het ziekenhuis.

 

Ik lag in het ziekenhuis met de arts te kleppen en deed gewoon gezellig en grappig; had toen 6 cm ontsluiting. Hij zei dat het nog wel een anderhalf uur ofzo zou duren en liep weg. Daarna ging het bij mij steeds meer pijn doen en dacht ik: okéééé, als dit slechts 6//7 centimeter is, wil ik NU een ruggenprik. Toen werd ik bijna demonisch boos en rende mijn partner weg om een arts te gaan halen - volledige ontsluiting; een kwartier daarna konden ze hem aanpakken

Alles bij elkaar heb ik dus slechts een half uurtje pijn gehad. Ze zeggen dat een tweede kindje sneller komt; dan hoop ik dat er een vanger bij staat. Dat kind knalde er hier bij de zesde perswee er in 1x in zijn geheel uit.

 

Yep hier ook gehad, dat ze je niet geloofde.
Kwa met 41.3 de verloskamers binnen omdat ik weeen had, wist ik heeeeeeeeeeel zeker. Nou, gevoeld, had 2 centimeter. Aan de CTG die je weeen activiteit meet, maar die sloeg nauwelijks uit zei ze, en als die een keer uitsloeg dan bleek het om heel onregelmatige weeen te zijn.
Om 04.00 uur braken ze mijn vliezen, maar had nog steeds onregelmatige weeen, en 2 cm ontsluiting. Om 06.00 uur gaf ik aan dat ik moest persen, maar dat kon niet, want 2 uur eerder zat ik nog steeds op 2 centimeter.
Om 08.30 uur hield ik het niet meer, en voelde dat onze dochter gewoon eruit kwam. 09.00 uur kwam de verloskundige kijken, en toen zag ze dus het hoodje al.
Ik had goed en wel mijn benen gespreid, of onze dochter lag al op het bed, zo snel ging het.
Vaak zeggen ze ook dat je regelmatige weeen moet hebben, maar zoals je ziet was dat bij mij ook niet het geval. Heb heel de bevalling door onregelmatige weeen gehad, en de ctg gaf amper weeen aan. Maar dat komt vermoedelijk doordat ik meer rug en been weeen had, dan buik weeen.

 

had ik bij eerste ook. had weeen en moest die morgen om 11 uur in zh zijn voor ctg. had weeen om de 5 min maar een flink hoge pijngrens. ben flink en de ctg las weeen schijnbaar niet goed werd om 12 uur naar huisgestuurd omdat ze me niet geloofden. resultaat om 3 uur thuis zitten met pers weeen en snel terug naar zh, grrrr.

bij de tweede werd er naar ontstluiting gevoeld en zat tussen 6-7 cm werd daarna op de poostoel gezet en zat nog niet of ik had persweeen. wilde de zuster de gyn niet roepen want 3 min geleden zat ik op 6-7cm. 5 min later was mijn meissie er.

 

Ook hier zo'n verhaal. Maar ik was gelukkig al in het ziekenhuis....
Ik zat midden in een weeënstorm, met 6/7 cm ontsluiting. De gyn zei: ga maar even op je linkerzij liggen want je baby heeft het zwaar en dan krijgt hij meer zuurstof...Ik draai me om en voel meteen persdrang, niet tegen te houden... Dus ik zei dat, maar dat kon niet volgens haar. Nou reken er maar op dat het wel zo is want ik voel het kindje naar buiten komen...Omdat ik zo stellig was, wilden ze me voor mijn gemoedsrust nog wel een keer toucheren...dus ze helpen me met terugdraaien en de haardjes van de baby zijn al te zien. 1 x persen en al draaiend is mijn dochter gelanceerd...gyn en verpleegkundige hadden geeneens meer tijd om hun handschoenen aan te doen hihihi...
Dus een minuut van 7 naar 10 cm en nog 1 minuut later is mijn dochter geboren...

Ze zeiden al in het ziekenhuis, jij bent zo'n vrouw die op de snelweg zou bevallen als we het "gewone" protocol zouden volgen....hahaha...beleid was vanaf toen dus ook: Bij wat voor een wee dan ook, regelmatig of onregelmatig, die een beetje serieus aanvoelt, direct naar het ziekenhuis komen!

 

Ik ben ingeleid, en de vk geloofde wel dat ik weeën had. Alleen niet dat ik al moest persen, zat pas op 5 cm dus dat kon niet, voor mijn gerustelling toch nog even getoucheerd en ja hoor volledige ontsluiting. 7 minuten later was mijn kleine man er.

Ze zei ook nog, je mag absoluut niet persen, ja dan heb je mooi pech, want dat doe ik al

 

Wel iets soortgelijks al heb ik het niet als vervelend ervaren.
Onze Vk is een pittige tante. Ze had me gewaarschuwd niet bij het eerste pijntje in een hoekje te kruipen maar vooral normaal te blijven doen en afleiding te zoeken omdat een eerste bevalling van begin tot eind zo'n 24 uur duurt.
Toen mijn vliezen braken om 2 uur 's nachts kreeg ik acuut een weeenstorm aan rugweeen. Ik kon het niet goed opvangen en snapte maar niet wat ik fout deed. Na uur heb ik lief gesmeekt of hij de Vk wilde bellen. Ze gaf hem wat tips en als het onhoudbaar werd moest hij terugbellen. Ik voelde me echt een enorme aansteller. Na nog 2 uur had ik het niet meer en wilde ik pijnbestrijding. Dus weer gebeld en toen is ze direct gekomen. Even naar het hartje geluisterd en vervolgens richting het ziekenhuis. Ik bleek volledige ontsluiting te hebben. Pijnbestrijding ging niet meer.
Toch ben ik blij met haar aanpak. Ik kan me vreselijk aanstellen en doordat ik wist dat ik die ruimte niet had bij haar ben ik veel beter door de bevalling gekomen. Bovendien is ze tot de geboorte gebleven ondanks dat ik medisch werd wegens foetale nood en heeft ze foto's van de eerste momenten gemaakt. Ik zou bij een volgende haar er absoluut weer bij willen hebben.

 

Mijn moeder is bij mij 's avonds binnen gegaan in 't ziekenhuis met de mededeling "ik voel dat ze eraan komt".
Aangezien ik al 3 weken te laat was, hebben ze mijn moeder wel gehouden, maar mijn vader hebben ze terug naar huis gestuurd met de boodschap "kom morgenochtend maar es terug".

Mijn moeder heeft de hele nacht weeën gehad, maar ze merkten nauwelijks iets.
Om half 9 's ochtends had de gyn iets van "zo mevrouw, bel uw man maar op dat ie komt, maar hij moet zich vooral niet haasten want de eerste 3 uur gebeurt er waarschijnlijk toch niks".
Mijn vader was uiteindelijk - ik ben rond kwart na 9 geboren - te laat voor de geboorte van zijn eerste kind .


Bij mijn zus is mijn moeder ook 's avonds rond een uur of 10 à 11 binnengegaan met dezelfde mededeling en weer hetzelfde ongeloof bij verpleegsters en gynaecologen, maar ze heeft toen wel geëist van mijn vader dat hij bleef.
Al maar goed, want mijn zus is om half 6 's nachts geboren.
De gynaecoloog van wacht was overigens te laat, want had zich nog es omgedraaid toen ze hem wakker belden. Hij kon mijn zus nog net aanpakken.


(Hier in BE beval je bijna sowieso in 't ziekenhuis - onder begeleiding van een gynaecoloog. Een vroedvrouw is hier echt meer een "assistente".)