Het is niet zo gezellig thuis momenteel dochter is de laatste week erg drammerig, kan zich niet meer alleen vermaken (kon ze voorheen heel goed). Sinds een maandje sliep ze eindelijk door maar vannacht ook niet meer. En ze is heel vroeg wakker. Oh en huilen doet ze niet, ze krijst zo hard! Als we zeggen dat ze ergens niet aan mag komen dan luistert ze wel maar ze wordt echt boos op ons. Herkenbaar? En tips?
Hier gaat het slapen juist weer goed,gelukkig. Alleen overdag is ze wel huileriger. Ze kan op zich prima alleen spelen, al klimt ze regelmatig tegen mn benen op. En dat gekrijs als ze haar zin niet krijgt, irritant!!! En verschonen is ook al weken drama, ik zie er echt tegen op haha.
Hier gaat het slapen ook weer goed na een week of 6 drama te zijn geweest... En de luier verschonen, o, god hou op! Wat een gedoe zeg. Huilen, krijsen, constant gaan staan tijdens het verschonen... Afleiden met speelgoed helpt ook niet. Thuis is het nog redelijk voor jezelf te behappen, maar verschonen als je in stad of ergens bent :x........
Komt mij ook allemaal erg bekend voor. DL heeft het met 13 mnd gekregen en heeft het nu nog alleen niet meer in die erge mate.. Wel nog steeds een drama bij verschonen, vooral bij ontlasting jeetje! Ze jammert als iets niet mag of kan, schreeuwt erbij. Vooral in de auto, erg zenuwslopend tijdens het rijden.
Bianca dat kan ik me voorstellen. Dan kun je je haast niet meer concentreren op het verkeer. Hoe gaan jullie om met verlatingsangst? Ik merk dat het hier vooral 's nachts is. Ze sliep sinds eind vorige maand door maar nu niet meer helaas. Regelmatig wakker en krijsen. We gaan troosten en proberen het dan maar weer. Maar dat kan lang duren, dus regelmatig weer troosten en weer proberen. Heftig hoor Ook heeft ze sinds een paar dagen veel meer eetlust dan eerst. Dus af en toe weer een flesje in de nacht.
Ja. Ik herken het goed. Ik vond het de heftigste sprong tot nu toe. De dag na haar eerste verjaardag was het drama. Ze kon ineens echt driftig worden. Dan gooide ze zichzelf naar achteren en krijsen maar. Niet meer avondeten. Verschonen was inderdaad een ramp. Voorheen kon ze heel goed alleen spelen, toen moest een van ons er altijd naast zitten. Het heeft geduurd tot vorige week ongeveer. En nu is ze wel ineens een stuk wijzer en zegt iedere dag wel een nieuw woordje. Dus het is een fase, maar het is het waard
Ik weet nog steeds niet goed hoe ik hier mee om moet gaan. Ik ga er naartoe, probeer haar te troosten. Soms ga ik met haar op de schommelstoel zitten en zachtjes een liedje zingen. Maar zodra ik haar weer neerleg is het weer een kwestie van krijsen. Of ik blijf naast het bedje zitten tot ze slaapt, maar zodra ik wegloop huilt ze weer. Ik heb gemerkt dat ik haar soms even moet laten huilen. Dan valt ze vanzelf in slaap na een kwartiertje, maar het breekt wel mijn hart. Ik ga altijd ook nog het rijtje af: schone luier, drinken, te warm of te koud, pijn? Als ik het echt niet meer weet geef ik een zetpilletje.
Wij gaan er dan 's nachts heen en zeggen dat ze moet slapen en dat we in de buurt zijn en lopen dan weer weg. En dan steeds na 5 minuten terug en langzaam opbouwen naar max 10 min. Tot nu toe hoefden we er steeds niet vaker dan 2 keer heen te gaan. Brullen en dan opeens na 3 minuten was ze stil. Dit werkt dus goed, klopt af. Tussen ons in bed nemen is drama, ze is vroeg wakker en we slapen alle 3 slechter, dit doen we dus niet meer. Wiegen naast haar ledikant werkte gewoon niet meer, steeds als ze maar dacht dat ze weer terug in bed werd gelegd was het weer brullen. Dus maar dat 5 minutengebeuren geprobeerd, en het deed pijn hoor!! Iedere minuut dat ze huilde huilde mama mee, maar het helpt hier echt! Uiteindelijk zijn we nooit langer dan een klein kwartiertje ermee bezig.
In bed nemen werkt hier ook niet. Niemand slaapt dan. Als dat wel het geval zou zijn sliep ze natuurlijk allang bij ons stiekem vind ik dat heel gezellig. Als ze erg overstuur is troosten we haar en als ze rustig is proberen we opnieuw. Als ze hard schreeuwt wachten we meestal 5 min af en dan gaan we weer naar haar toe. Maar als ze echt overstuur raakt gaan we meteen. Ik merk dat ik het vooral heftig vind dat de nachten weer heel erg gebroken zijn. Ze sliep pas sinds kort door en wij ook. Nu dus niet meer