Ze is afrikaans en "weet gewoon niet beter" maar toch. Even luisteren naar wat ik uitleg zou wel fijn zijn, maar nee hoor...
Zo herkenbaar verschrikkelijk! Alleen dan bij m'n eigen moeder!!!! Ze zat hier met 30 weken al hysterisch op de bank dat als ze een bericht krijgt dat ik ga bevallen dat ze meteen komt, heb meteen gezegd droom verder dat bericht krijg je niet! Wij willen het met z'n 2e doen! Nou mijn vader weet als enigste uit de familie de naam omdat hij een Nijntje zou maken voor in de tuin met zijn naam erop en m'n moeder had belooft niet te vragen of kijken wat de naam was dus m'n vader die naam afgeplakt na het schilderen en toen die droog was en komt Die Nijntje vandeweek brengen allemaal vette zwarte vingers op de achterkant waarvan mijn vader zegt dat is niet van mij hoor meteen wisten we wel wie eraan gezeten had! Nou morgen word ik ingeleid en ik heb het niemand vertelde omdat ik wel weet dat ze anders zo in het zh staat of blijft appen en bellen geen zin in! Maar nu is het mooiste ze appt en belt al Elke dag sinds vorigeweek en gewoon met onzin vragen en dan is ze soms zo stil alsof ze probeert te luisteren wat er op de achtergrond hier gebeurt en reageert ze ook niet als Ik der wat zeg! Wij bellen wel Als wij er klaar voor zijn! Nou en ergste ze versprak zich tijdje geleden tegen me broertje ze was bij ons zegt ze ja ik ben bij je zus en dan M (vriend lief) en MIJN ZOON ipv haar kleinzoon! Ik kon der wel Wurgen en daarna ook ontkennen en vervolgends zeggen ja sorry weet ik niet meer onder de smoes komt door de elektro shock therapie die ze gehad heeft ivm borderline, psychose, depressie
Jeetje dames, mijn oren weten niet wat ze horen! Ik herken het gelukkig niet zo. De enigen die mijn buik willen aanraken zijn man, moeder en mijn beste vriendin. Commentaar of ik te veel eet ook niet (wel eens gehoord: 'jeetje, wat word je dik!' - want nu mag het, zeggen ze dan...) of dat er iemand perse bij de bevalling wil zijn. Dus een dikke knuffel voor jullie allemaal, kan mij voorstellen dat dit dus totaal niet hormonale gedachten zijn, maar gewoon 'common sense'. Sunshine: aan de ene kant begrijp ik je moeder wel als je praat over haar ziekte, het is gedrag waar ze natuurlijk niet helemaal van afhankelijk is, maar wel te verklaren is. Al maakt het voor jou het niet gemakkelijker. Ik zou de telefoon op stil zetten en haar appen dat je een bericht stuurt wanneer jij dat wilt, dat je niet de hele dag haar berichten kan beantwoorden. Een beetje radiostilte mag gerust! Veel succes morgen!
Mijn schoonfamilie is gelukkig heel bescheiden, alles wordt eerst aan ons gevraagd. Dus daar mag ik echt niet over mopperen. Mijn vader zegt iedere keer als hij me ziet; 'Zo... jij hebt veel gegeten...' En dan vrolijk grinniken. En ik vond het grapje de eerste keer al niet grappig, dus de 50ste keer ook niet!! Mijn 'stalker' is mijn zus. Als het aan haar ligt regelt zij alles, van ziekenhuiscontroles tot aan geboortekaartjes en alles er tussenin. Belt nu al elke dag... we nemen dus ook steeds vaker de telefoon niet op .
Gelukkig heb ik een hele lieve en nuchtere schoonmoeder, die, zelfs als we haar zouden vragen om er bij te zijn, het niet zou willen. Het is iets voor de ouders zelf. Mijn moeder moet ik nog even bekijken. Aangezien het een onverwacht cadeautje is en het nu pas langzaam bij ze door dringt.. Denk dat ze na de geboorte wel veel langs willen komen, maar ik hoop een kraamverzorgster te hebben die dan wel zegt: kom morgen maar terug. Ze zijn gelukkig allemaal wel heel enthousiast en blij voor ons, ondanks dat het dus onverwacht is. Het meeste zie ik op tegen VL tante, zij is echt een bemoeial, weet het altijd beter en gedraagt zich echt als een oma tegenover de kleine van mijn schoonzus.. Als mijn schoonzus zegt: laat haar maar even lopen, dan is het gelijk.. S, kom maar even hier en pakt haar gelijk op enzo. Erger me echt aan haar, haha. Dus ben blij als ik straks een keer wat mag zeggen erover en blame in on the hormons :d hahaha
Reen, dat herken ik! Heb ook zo'n zusje dat altijd denkt overal in betrokken te moeten worden, haar mening te moeten geven en ze nodigt zichzelf graag overal voor uit. Ook roept ze constant dat ze wel ff voor ons wat kan regelen (zoals bijvoorbeeld met ons trouwen). Zo zei mijn zusje eens al n.a.v. een tv-programma: als jij gaat bevallen kan ik er mooi bij zijn want ik ben je zus. Ehh, dacht het toch echt niet. We hebben al niet zo'n zussenband en dan wel bij zoiets intiems zijn? No way. Ook zei ze dat ze mee zou gaan om de babykamer uit te zoeken. Nou, dacht het ook niet, dat doen mijn man en ik samen. Maar snap haar sowieso niet zo goed. We hadden verteld dat we gingen trouwen en daarna gingen we nog naar opa, die moest het natuurlijk ook weten. Vraagt zij: mag ik mee? Hoezo, ga jij ook trouwen dan? Gaan manlief en ik proefritten maken (andere auto nodig) zegt zij: Oh, dan kan ik wel mee gaan, kunnen jullie mooi mijn mening horen (nadat ze dus de 2 auto's op internet heeft bekeken en helemaal heeft afgekraakt). Ze lijkt soms net een kind van 6 dat overal met oom en tante mee heen wil (en nee, ze is geen 16 ofzo maar 25). Nu de hormonen erbij en ik erger me er extra aan. Volgende week gaan we vertellen dat we een kindje verwachten....
kan ik me heel goed voorstellen! en ik moet heel eerlijk zeggen, dat het nadat ik uit gestuiterd was ook een van mijn eerste gedachtes was. we hebben dan 3 verjaardagen, klaas en kerst, nieuwjaar en dan weer 3 verjaardagen. dus word een heel drukke periode. gefeliciteerd!!
Emma86, het lijkt of we dezelfde zus hebben! Haha. Ons huwelijk wat ook zo'n drama. Overal boos om (ze mocht het vrijgezellenfeest niet doen>oorlog, ze mocht niet van tevoren mee om het menu uit te kiezen> oorlog enz). Onlangs afspraak moeten maken voor de 20 weken echo. Die moest om een zakenreis van mijn man worden gepland. Dat vond ze zo'n onzin; zij kon toch mee. Kwam niet in haar op dat mijn man ook graag betrokken wordt bij zijn eigen zoontje... U#$%$%^@#$%
Hahaha, hier valt het gelukkig mee, ook omdat ik het bewust uit de weg ga en wij sowieso wel bekend staan als wat gereserveerder. Enige irritante recent was mijn tante. Ik ben eigenlijk helemaal niet bang voor de bevalling, we zien wel hoe het gaat. Ik vertrouw op m'n lichaam, zeg maar. Zij: "Nou wacht maar tot je daar straks uren ligt te gillen" en dat soort opmerkingen. Dat moet ik echt even drie keer diep ademhalen. Zo niet-constructief...
Ja, DAT dus. Ze schijnt niet te snappen dat bepaalde dingen (huwelijk, kind krijgen enzo) iets bijzonders is tussen 2 mensen en dat je een bepaalde afstand moet houden i.p.v. jezelf zo op de eerste plaats te zetten. Betrokkenheid is prima, maar tot zover.
Hoe mensen zich op kunnen dringen zeg! Hier durft mijn moeder haast niets te vragen. Ik heb haar echt moeten vragen om mee te gaan naar een echo toen man niet kon (leek mij leuk om mijn moeder mee te vragen), winkelen voor de kleine idem dito. Ze is gewoon bang zich op te dringen denk ik. Alleen als we plannen maken voor de toekomst (concert o.i.d.) dan roept ze meteen: dan kan ik wel oppassen! Maar dat is alleen maar leuk.
Ik bof heel erg met mijn familie en schoonfamilie als ik jullie zo lees. Wat ik heul irritant vind, is áls ik eens fel reageer op iets (gebeurt zelden, kuch), ik van collega's een opmerking krijg over dat mijn hormonen weer bezig zijn, terwijl ik dan echt het idee heb dat ik anders ook zo zou hebben gereageerd. Dan zit ik echt op de hoogste kast en hebben ze waarschijnlijk toch gelijk. Dubbel irritant dus! :x Bij de vorige zwangerschap is de wereld een keer vergaan omdat ik een verkeerde pizza bezorgd kreeg. Hysterisch werkelijk, ik was niet meer te houden! Zo erg heb ik het deze keer niet. Gelukkig. Volgens mij. Ik merk wel dat ik per dag gevoeliger word voor de vraag 'weet je al wat het wordt?' Ik vind nl dat het echt al heel lang iets IS. Maar dat heeft niets met hormonen te maken, toch?
Tja, wij hebben ook veel die maand. Alles wijkt maar voor de verjaardag van ons kind hoor. Het is ook gewoon alles bij elkaar, bij de miskraam werd er ook nog net in de agenda gekeken of er in april niet ook verjaardagen waren.
Hou op schei uit pfffffff Hormonen..... helemaal herkenbaar Ik kan soms echt een kreng zijn hoor door die dingen..... Hier vallen de opmerkingen nog wel mee. Maar toch kan ik me al aardig irriteren aan kleine dingen. Mijn SM zei : Zal ik een weekje vrij nemen om jou te helpen de eerste week? Grrrr Gelukkig bleef het daar ook bij. Heb tot nu toe nog geen last van SM. En hoop dat dat ook zo blijft. Ook kan ik me behoorlijk irriteren aan partner.... hij kan soms van die tactische antwoorden geven. Erg fijn. En mensen die nu al over de kraamtijd beginnen en over de baby vast houden. Hallooooooooo?? Ik moet nog bevallen!! Daarbij ben ik echt niet van plan om direct na geboorte gelijk iedereen te informeren. Eerst zelf kroelen.
Herkenbaar, al die 'goedbedoelde' adviezen van mensen die je voor je zwangerschap niet sprak. Ga weg ook echt, we dont need you
Het komt me heus niet bekend voor Gelukkig echt niet van de families....jeetje daar zou ik echt woest om worden.
Mijn ma vandaag Als jij moet bevallen sta ik op de gang! M'n pa er gelijk achteraan tegen m'n ma Jij bent gek ! Laat ze eerst maar eens zelf rustig genieten ze bellen ons vanzelf. hahaha