Hier een bericht van een moeeee moe moeder: mijn bijna 9 mnd oude zoontje wordt al een week elke nacht rond half 2 wakker en valt daarna niet meer in slaap. Hij is moe, heeft zn ogen wel dicht maar maait met zn armen, draait met zn lijfje, etc kan gewoon niet in slaap vallen. Het lijkt er niet op dat hij pijn heeft. Hij lijkt ook geen last van verlatingsangst te hebben, hij kan gewoon zn slaap niet terugvinden. Hij slaapt bij ons op de kamer, heb hem zelfs in bed genomen om nog aan een beetje slaap te komen maar zelfs dat helpt niet. Wat denken jullie hoort dit bij een sprongetje of tanden? Iets anders? Mijn oogleden hangen inmiddels op de vloer...
Hier ook zo met vlaggen. We nemen haar in bed ze is daar ook drug: staat, wegloopt, af bed gaat, slaat ons met knuffel, duwt speen in onze monden, ligt op ons, klimt op ons, dwars ligt, druk met benen armen etc. Gewoon wakker huilt niet gewoon brabbelen en druk zijn In eigen bed leggen heeft dan ook geen zin ze staat gelijk ben de deur nog niet uit en krijst als varkentje. Bij ons kan ik haar vasthouden zodat ze niet beweegt al is bijna onmogelijk ze is erg sterk maar dan kan ik haar steeds 40x terug neerleggen na uurtje slaapt ze. Ik weet hier zelf niet wat de ooraak is want ze heeft tandjes lastig: elk komt maat liefst 3-4 weken lang door, ze is ook nu verkouden en sprongetje 9 mnd kon het ook zijn toen maar hier is het al vanaf maand 8.5 tot nu toe bijna elke dag.
Heel herkenbaar. Hier gaat het nu ook al 3 weken zo. Af en toe slaapt hij een nacht door. Zelf in slaap vallen is nooit een probleem en als hij 's nachts wakker werd ging hij ook weet braaf slapen. Maar sinds 3 weken niet meer. Hij wordt extreem overstuur en is klaarwakker. Ook wild met de armen en we nemen hem ook in bed bij ons zodat we toch nog een beetje slapen. Op de dag nooit problemen. Ik hoop dat deze fase snel weer over gaat... Heb elk mogelijk scenario al bedacht: van tandjes tot ziek zijn en nog 101 verklaringen maar t lijkt gewoon geen echte oorzaak te hebben.
Inderdaad, 101 verklaringen verzinnen en het helpt allemaal niet... Vervelend voor jou ook dat het al een tijdje duurt en zeker als je gewend was dat hij zelf verder sliep. Voordat mijn zoontje dit probleem kreeg hoefde ik altijd alleen maar zn speen terug in zn mondje te stoppen en dan sliep hij weer verder. En dat vond ik al vermoeiend haha!! Het was hier zojuist hetzelfde scenario als snachts, maar nu kon hij de slaap gelukkig toch weer pakken. Liet zich weliswaar alleen door mama troosten. Fingers crossed voor een goeie nacht...
T is een fase, hier ging het over toen ik dacht dat ik nooit meer een nacht zou doorslapen. Heeft een weekje of 4 geduurd. Daarna een maand later nog een keer. Nu slaapt hij al weer maanden aan een stuk of gaat gelijk weer slapen als hij 's nachts wakker wordt.
Met 9 maanden beginnen ze te dromen. Vandaar dat ze midden in de nacht huilend wakker worden, of in hun slaap huilen. Dat is wat ik van het consultatiebureau te horen kreeg. Hoop voor je dat het binnenkort weer beter zal gaan. Hier gebeurd het nog af en toe dat onze zoon flink lig te huilen terwijl hij lig te dromen.
Hmm, het klinkt eigenlijk wel heel erg als verlatingsangst (en dan bedoel ik de fase die daarbij hoort, is ook een sprong). Dit is niet altijd gelijk te herkennen, vooral omdat hij al bij jullie op de kamer ligt. Huilt hij bv. ook overdag als jij even uit het zicht bent? Ook dit hoeft niet zo te zijn. In deze fase zijn er veel lichamelijke verandering (bv. ook groei van de hersenen). Wat bij ons in deze fase hielp is inderdaad hem bij je nemen en eraan toegeven. Hij leert in deze fase dat zijn ouders er voor ze zijn ondanks dat ze niet altijd in de buurt zijn. Het gaat om een reële angst. In het ergste stadium hebben wij met onze dochter in de platte kinderwagen net zolang door de buurt gewandeld tot ze sliep. Ze was namelijk wel moe maar kon niet slapen. Ze sliep toen ook het liefst in een afgesloten ruimte zoals de kinderwagenbak. Misschien is het een idee om een wieg (ik weet niet of hij daar nog in past) of een ander kleiner bedje (bv. co-sleeper) te regelen? Dat zorgt voor geborgenheid. Verder hielp soms het flesje. In ieder geval is het iets wat je serieus moet nemen. Heel vermoeiend maar dit is de manier waarop een kind leert dat hij vertrouwen kan hebben in zijn belangrijkste mensen. Hij zal dan sneller door deze fase heenkomen. Ze hebben je hard nodig tijdens zo'n sprong/verlatingsangstperiode.
Ik vond deze fase/sprong whatever echt het zwaarst. Het beste is mijn inziens om eraan toe te geven. Troosten bij huilen etc. Laten zien dat je er altijd voor hem bent! Met 10mnd weer zo'n fase geloof ik. Het gaat echt over! Tis zelfs een hele belangrijke fase! Wat uiteindelijk ook echt hielp was in de kamer ernaast een lamp aan te doen snachts.