Gisteren kreeg ik op FB een bericht van mijn moeder die ik niet had mogen ontvangen. Deze was namelijk aan mijn zus gericht en ging over mij. Ze waren blijkbaar heerlijk over mij aan het kletsen.:x Heb ze ermee geconfronteerd door te zeggen dat mijn leven blijkbaar zo interessant is dat het uitgebreid besproken moet worden. Mijn moeder hing direct aan de telefoon, die voelde zich natuurlijk enorm betrapt. Ik ben zo boos, echt woedend omdat het niet de eerste keer is dat ik enorm gekwetst word door hun. Dit is ook de reden dat ik bewust al telkens met kleine stapjes afstand van mij familie neem. Ik heb uiteindelijk met mijn moeder gebeld, en alles eruit gegooid. Eerst wou ik schreeuwen en huilen, maar ik heb haar in alle kalmte verteld hoe ik over de hele situatie denk en wat het met mij doet. Hoe erg ze mij al jaren kwetsen met hun gedrag, en ik niet van plan ben dat nog langer toe te staan. Ze heeft duizend maal haar excuses aangeboden enz. Maar ik vertrouw haar absoluut niet, ik weet weer precies waarom ik geen persoonlijke dingen met haar of wie van de familie bespreek. Nu is het zo dat mijn zus niets van zich heeft laten horen, ik wil haar er zo graag mee confronteren maar weet momenteel niet wat de beste aanpak is. Hoe rustig ik gisteravond was zo boos ben ik nu, ik heb vannacht haast geen oog dicht gedaan van boosheid. Ik heb geen zin in scheld partijen en ga mij dan ook absoluut niet tot hun niveau verlagen. Maar ik moet het kwijt, de energie die het nu van mij neemt zijn hun namelijk absoluut niet waard. Nooit gedacht dat de mensen die dicht bij mij horen te staan me zo kunnen kwetsen.:x.
Vervelend dat je zo bent gekwetst door je moeder en zus. Ik zou je zus zelf bellen of langsgaan om de dingen te zeggen die jij wil zeggen.
Wat lullig zeg, van je eigen familie. Heel flauw. Respect dat je je rust hebt bewaard. Ik zou zeker ook je zus bellen en proberen net zo rustig te blijven. Dan is het wel duidelijk wie het meest volwassen is. Sterkte!
Jeetje wat heftig!!! En wat zal dat pijn doen inderdaad. Blijkbaar wist je al dat ze het niet waard zijn om je energie in te stoppen. Deze actie bewijst dat weer dubbel. Ik geloof dat ik even echt afstand van ze zou doen. Dus even helemaal geen contact met ze. Sterkte!
Wat verschrikkelijk! Ik zou me afvragen of hun de moeite waard zijn om nog wat tegen te zeggen... Daarnaast, hun moeten zich nu bij jou melden en jij niet bij hun, hun doen iets verkeerds.... Dus hun mogen de eerste stap nemen.. Maar zo zie ik het.. Sterkte!
Ik vind ook dat zij de eerste stap moet nemen, maar ik weet dat ze dit niet gaat doen. Ze kent geen spijt. Daarom wil ik haar er toch op wijzen dat ik niet wens dat ze op zo'n manier met mij omgaat. Ik wil niet dat ze denkt dat ze zomaar over mij heen kan lopen.
Wat naar meid! Ik zou ook heel boos en verdrietig zijn. Als ze niet naar jou komt zou ik toch wat tegen haar zeggen. Alleen maar om het af te sluiten voor jezelf. Ze zal het denk ik ook wel horen van je moeder dat ze betrapt zijn?
Dat weet ik wel zeker, sterker nog ik durf erop te wedden nadat mijn moeder met mij gebeld heeft ze nog uitgebreid heeft gebeld met mijn zus om mijn reactie te bespreken.
Ik zou haar mailen en je gevoel uitleggen. Ik denk dat bellen in dit geval niet zal werken en je dan ook niet alles kan zeggen wat je zou willen zeggen.
Jeetje, dat is wel heel erg flauw, dat je familie zo over je praat! Kan me voorstellen dat je je erg rot voelt erover! Ik zou ook contact opnemen met je zus, bellen of mailen. Haar er in ieder geval mee confronteren, en rustig blijven zo laat je inderdaad zien wie er volwassen is. Misschien dat mailen dan het beste is, kun je goed nadenken over hoe je het verwoorden wilt! Succes ermee!!
Ach wat vreselijk naar voor je... Enerzijds goed dat dit bericht per ongeluk bij jou terecht kwam, zodat je hun ermee kunt confronteren. Maar je had het waarschijnlijk liever niet gelezen.. Ik zou ook je zus nog benaderen, desnoods per mail als je bang bent voor je emoties (al zou het heel terecht zijn wanneer je boos wordt). Heel veel sterkte!
Wat ontzettend lullig zeg. Ik had ook je zus rustig opgebeld. Absoluut niet laten verleiden tot boos worden of schelden. Laat maar zien wie er volwassen is. Zet vooraf op papier wat je van het hart moet. Ik zou beslist niet gaan mailen. Je zet dingen zwart op wit waar je later spijt van kunt krijgen en het kan altijd tegen je gebruikt worden. Daarbij kunnen woorden dan heel anders over komen doordat je de intonatie niet hoort. Veel sterkte.
juist omdat ze zo dichtbij je staan raakt het je het meest. het "hoort" idd niet dat ze het doet... vind het moeilijk om te zeggen wat je "moet" doen, ten eerste ben ik zelf ook een held op sokken, grote mond maar als het erop aankomt klap ik dicht. ene kant zeg ik; bel je zus en vertel haar hoe dit voor jou voelt andere kant als je toch al weet dat het haar niks doet, van je afschrijven, puur voor jezelf en het verder maar zo laten. en een volgende stap zou dan idd zijn dat je nooit meer iets persoonlijks deelt...met wie dan ook van je familie want tja anders komt het toch bij hun terecht.... maar of dat nou zo wenselijk is.....
Belabberd zeg, van je moeder en zus... Ach ja: familiekwesties, ik weet er helaas alles van, bah. Ik zou in jouw geval ook een mail sturen..Waarom? Zo kun je er alles uitgooien, zonder onderbroken te worden en zonder iets te vergeten.. Let it go, let it go...hoe moeilijk ook.. Als ze zoiets geniepigs achter je rug om moeten doen zijn ze geen knip voor hun neus waard. Je eigen moeder nog wel.. Wel een ontzettende blunder zeg, dat het bij jou terecht kwam!
Zo'n enorme blunder, en dan ook nog zeggen blijkbaar moest dit gebeuren. Het had nooit mogen gebeuren. Als moeder zijnde roddel je niet met je kinderen over je ander dochter of zoon. Het was ook zo gemeen wat er werd gezegd, zo kwetsend. En dat terwijl het helemaal niet over iets heel persoonlijks ging wat ik heb verteld, want dat doe ik al zo lang niet meer. Maar over iets wat ik die dag heb gedaan, een vriendin die ik die dag bezocht had. De manier waarop straalde ook één en al jaloezie uit. Ik werd gewoon totaal de grond ingeboord en er werd ook nog eens heerlijk om gelachen wat ze allemaal over mij zeiden. Nu ik het zo schrijf voel ik de woede weer opkomen!
Ik zou dat soort mensen niet eens meer aandacht geven dus. Gewoon helemaal niets meer. Ook al is het familie,je moeder en je zus. Erg dat zij dit doen,en jij kan hier niets aan doen, Het is hun fout dat ze zo respectloos over je doen. Juist daarom zou ik ervoor kiezen om dus afstand te nemen. Dan maar niet zou ik denken.
Begrijp helemaal hoe je je voelt! Vind het echt heel naar voor je. Mijn advies is om te mailen of een brief sturen. Idd je moet die negatieve energie kwijt anders blijf je malen. En blijf rustig, hoe moeilijk ook. Zo hou he namelijk de eer aan jezelf. Sterkte!
Gadver, wat laf en gemeen zeg! Ik zou 1 keer een goede brief of mail sturen als je bang bent je emoties niet goed onder controle te houden (dat zou ik hebben). Als je weet dat je rustig kan blijven, zou ik je zus opbellen en rustig en duidelijk zeggen dat je niet gediend bent van dit achterbakse gedrag en dat ze zich diep moet schamen met haar jaloerse kop. En vervolgens geen woorden meer aan vuil maken en het contact helemaal afbreken, als je daar klaar voor bent.