Hoi dames ... Even iets van mene lever gooien. Gisteren hebben we het contact weer goed gemaakt met zoon van mijn man, en ook let zyn vriendin( zyn nog Laar half jaartje samen)na 4jaar! beide zijn ze 22 jaar. Hij dopt al 3jaar nu nog iets van een 400euro per maand, en zy trekt 240euro per maand invaliditeit (van wat weten we nog niet) en werkt dus ook niet. Het contact is in der tyd wat spaak gelopen omdat de jongeheer ons altyd voorliegde en daar konden we niet mee om. Werk zoeken doet hij in mijn ogen ook niet echt want nu is hij via de VDAB opgeroepen om vrijwilligerswerk gaan te doen en op basis van zijngoede prestaties zou hij dan na een half jaar een vast contract krijgen. Het contact met zyn moeder is heel goed met hem en zyn vriendin want ze wonen er beide in. Enkel let de stiefvader loopt het niet gesmeerd. Is zelfs al paar keer uit de hand gelopen tot een vechtpartij toe. Alleen wonen is niet aan de orde omdat ze bijna geen inkomen hebbe. Nu is mijn man al bezig om ze beide hier in huis te nemen! Nu zie ik dat direct zitten natuurlijk.... 2 volwassen personen meer is al direct een hele kost dat erbij komt. Kost en inwoon geven ze niet aft huis omdat ze nauwelijks toekomen met hun geld, roken beide... En gsmrekening... Als ze dus hier zouden intrekken zou het ook zonder kostgeld zijn. Als ik daarop terugval dan krijg ik als antwoord : het is wel mij e zoon! En ze zullen wel helpen in het huishouden .... Jah daar ben ik vet mee!! Ik kryg mijn huishouden zelf wel gedaan .... Maar het gaat mij om het financiële. Waarom begrepen mannen dat niet????
Ik snap er niet veel van... maar als zijn zoon 22 is, heeft je man geen verplichting meer voor financiele steun toch?!
Hmm ja ik snap je wel. Ik zou een goed gesprek met jouw man voeren dat je hem heel goed begrijpt en jij het heel fijn vind dat het contact met zijn zoon weer beter is, maar dat je voor een soepele communicatie wel samen wat regels op wil stellen.
Lastig! Snap jullie allebei ergens wel al denk ik persoonlijk dat mocht een van onze kinderen weer thuis komen te wonen op die leeftijd er wel een soort van kostgeld betaald moet worden. Als er 640,- binnenkomt bij ze, dan heb je nog zorgtoeslag waarschijnlijk ook los erbij en ze geven alleen geld uit aan zorgverzekering, telefoon en roken.. Tja, dan blijft er mijn inziens nog best wat over om te compenseren met de inwoning. Echter vraag ik mij wel af of hij zelf niet ook het contact eerst wat meer wil herstellen voordat hij ze in huis neemt. Elkaar vier jaar niet zien/spreken, het vervolgens goedmaken en ze meteen in huis willen nemen. Ik vind dat wel een giga ommekeer. Natuurlijk is het super dat het contact weer hersteld is, maar ik zou persoonlijk eerst wat tijd nemen elkaar weer te 'vinden' en leren kennen.
Female21. Nee tuurlijk niet, maar als mijn man hen beide in huis wil nemen .... Ze moeten beide ook eten en drinken, waterverbruik zal Stygen electriciteit zal Stygen, En ze hebbe geen van beide geld om iets af te geven dus alles zal uit onze zak moete komen! En dat zie ik niet zitten?! Das veel geld hoor...
Misschien voelt je man zich schuldig omdat zijn zoon blijkbaar toch niet is opgegroeid tot een zelfstandig persoon en niet op eigen benen kan staan. Tuurlijk laat je je kind niet vallen, maar zo leren ze nooit op eigen benen te staan wanneer de ouders altijd maar klaar staan om hun natje en droogje te verzorgen. Kan je misschien ook voorwaarden opstellen met zijn zoon? Bijv. werk zoeken en wanneer hij een halfjaar heeft gewerkt een eigen woning laten betrekken maar wel samen de administratie doen? Of wanneer ze bij jullie intrekken wel kostgeld laten betalen? Op zich zou ik er geen probleem mee hebben om de zoon weer in huis te nemen, maar zijn vriendin mag lekker naar haar eigen ouders gaan. Daar zou ik geen trek in hebben. Sterkte ermee.
Praten, praten en nog eens praten. Blijf vooral bij jezelf en laat hem inzien dat hij (de zoon) zelf zijn boontjes moet doppen op deze leeftijd. Hij is zelfverantwoordelijk voor zijn leven en dat beseft zoon niet als alles voor hem gedaan wordt.
Lastig! Ik kan je man heel goed begrijpen omdat het zijn zoon is natuurlijk maar jullie hebben heel lang geen contact gehad (met een goede reden) en een eigen gezin en dat moet nu voorop. Heeft zijn zoon gevraagd of hij mocht komen inwonen of was dat het idee van je man? Vind het namelijk erg toevallig dat jullie sinds gisteren weer contact hebben, net op het moment dat zoonlief het liefst bij zijn moeder thuis weg wil... snap je wat ik bedoel? Maar misschien zie ik dit wel helemaal verkeerd hoor. Naar je man toe eerlijk aangeven dat je het niet ziet zitten om voor 2 volwassen mensen te moeten gaan zorgen die e.e.a. neit op de rit hebben en dat je dit financieel ook niet ziet zitten daar je dit geld ook in je eigen gezin/kindje/spaarrekening kunt stoppen. Denk je overigens dat het liegen ook weer een probleem zou kunnen worden of denk je dat zijn zon zich heeft verbeterd? Dit anders ook aangeven.
Ah je woont in Belgie neem ik aan? Dan heb je weinig aan opmerkingen over zorgtoeslag en dergelijke Ik dacht dat je in Belgie bij een werkeloosheidsuitkering ook een huis van de staat kon krijgen, of is dat niet zo? En voedselbonnen? Ik zou er niet op zitten te wachten twee 22-jarigen die je nauwelijks kent in huis te nemen..
Je man moet niet te hard van stapel lopen. Het contact is sinds gisteren weer gelegd. Dat het goed contact is moet blijken uit de toekomst. Zo hoog is de nood ook niet, ze hebben immers onderdak.
Als ze alleen roken. Zorgverzekering en telefoon moeten betalen dan kunnen ze heus wel 200 aan jullie betalen... dan maar geen zakgeld.. als ze zakgeld willen moeten ze maar stoppen met roken ... of een normale baan nemen.. ook een prepaid kaartje voor in de telefoon.. zo zou ik het zeggen tegen mijn man..anders zouden ze niet welkom zijn. Jij gaat toch niet zorgen voor 2 volwassen personen??? Kom op zeg! Het is dan wel zijn zoon. Maar hij is geen 6 meer
Lastig, aangezien het niet jouw kind is. Dan is het toch meteen van "heks van een atiefmoeder". Alhoewel ik wel vind dat je gelijk hebt. Waarom zou je mensen, waarvan jullie een sowieso niet kennen, zomaar in huis nemen? De zoon kan ik me nog iets bij voorstellen, maar de vriendin ook? Ik ben best wel van dat mijn kinderen altijd welkom zijn maar om dan maar meteen jan en alleman ook in je huis te laten wonen? No thanks! Ik zie dat je nog een jonge dochter hebt, echt niet dat ik twee rokende gasten in huis zo nemen. Lekker voor de gezondheid van je dochter....
Sorry, moet er een beetje om lachen...je man wil zijn 22jarige (!!) zoon met zijn vriendin in huis nemen?? Na 4 jaar geen contact, en sinds gisteren weer wel? Het eerste wat ik me afvraag, en dat is niet rottig bedoelt: is de zoon van je man geestelijk wel helemaal in orde? En waarom moeten ze weg dan bij zijn moeder? Ik snap dat je het hier absoluut niet mee eens bent. Laat ze onderhand hun eigen boontjes maar doppen. En als het niet anders kan: ik mag toch aannemen dat je man , als hij al kost en inwoning krijgt, ook niet nog eens 400 euro zakgeld gaat schenken! Lekker makkelijk. Nee ik begrijp dat je het hier niet mee eens bent. Als je man dan zijn zoon zo graag wil helpen (wat ik dan wel weer begrijp), laat dat dan op een andere manier doen. Maar dit is gewoon in stand houden van een probleem.
Ik vind dat hij als vader best zijn zoon terug in huis moet kunnen nemen. Maar dan moet hij wel een plan gaan maken met zijn zoon om hem uiteindelijk op eigen benen te krijgen. De vriendin is een heel ander verhaal. Ze zijn 22 en pas een half jaar samen. Waarom zouden ze op jullie kosten moeten gaan samenwonen?? Ammehoela, als ze zich volwassen genoeg voelen om samen te gaan wonen dan moeten ze ook volwassen genoeg zijn om voor eigen onderdak en eigen eten te zorgen!
je kan een aanvraag doen voor een woning maar duurt jaren , voedselpaketten kan eventueel als je alleen woont maar dat is echt niet vet . ts , ik zou er ook niet op zitten wachten hoor , zou goed blijven praten en praten met je man .
100% dit. Wil je roken? Dan geen zakgeld. Wil je zakgeld overhouden? Stop dan met roken. Simpel. Enneuh... als je man geen geld wil aannemen van zijn zoon kan je nog altijd opperen om het op een speciale rekening te storten waarop jullie voor hem sparen of zo. Het gaat tenslotte om hen eens te leren hoe het leven in elkaar zit en dat je niet kan blijven teren op anderen. Als je geen geld vraagt, doe je hen en jezelf geen plezier want dat is niet echt opvoeden volgens mij. En iemand van 22 zou al moeten gewoon zijn aan huur te betalen.
Ik zou mijn zoon ten alle tijden in huis nemen als het nodig is, ook al is hij 40.. jullie doen net alsof 22 zo oud is.. moeten jullie kinderen met 22 jaar ook het huis uit zijn? Wat als hij ook jouw biologische zoon was, zou het dan net zo'n probleem zijn?? Zn vriendin van een half jaar zou ik niet in huis nemen, die heeft hoogstwaarschijnlijk haar eigen ouders bij wie ze aan kan kloppen en anders een andere instantie.
Als het NODIG is wel ja, ten aller tijde. Ik lees hier nergens dat het nodig is. Ik lees: lanterfanten, geld incasseren waar hij niks voor doet, vechtpartijen, bij moeder en vriend uitgekotst worden....Ik zou echt niet weten waarom hij in dat geval in mijn huis wel welkom zou zijn. Met nieuwe vrouw en klein kind. Ik zeg nogmaals niet dat vader zijn zoon niet moet helpen, maar op een andere manier. Dit zou gewoon het probleem in stand houden zijn. Met 22 jaar mag je idd wel verwachten dat hij op weg is naar zelfstandigheid lijkt me. En ik vind dat je DAT als vader moet ondersteunen dan. Niet, hop naar de volgende filantropische instelling.
Ik zou mijn zoon ook altijd weer in huis nemen mocht het nodig zijn, maar ik zou wel verwachten dat hij zijn best doet om zo snel mogelijk weer op eigen benen te staan.