Mijn man zit alweer een hele tijd thuis: Eerst in de WW en nu in de ziektewet bij het UWV ivm forse hernia. Nu is ie weer een heel eind hersteld dus kan ie thuis ook weer wat. Ik werk 20 uur en doe het huishouden nu alleen. Nou vind ik dat nog niet zo erg, maar 's ochtends moet ik ook alles alleen doen. Flesje geven om 7.30 en de oudste aan het eten krijgen die om 8.30 op school moet zijn. Ik haal het allemaal maar nét, en ondertussen ligt mijn man dan nog lekker in bed. Als ik moet werken de hele dag, breng ik de jongste sowieso weg. Op vrijdag gaan ze beiden naar mijn ouders omdat ik om 7.00 moet beginnen. Op maandag breng ik de jongste rond 7.00 naar mijn schoonouders, omdat de oudste om 7.30 uit bed moet en ik dan thuis moet zijn. Man ligt vrijwel altijd nog in bed. Vanochtend was ik het eigenlijk zó beu. Ik wil ook wel eens een keer blijven liggen! Hij vertelde dat ie gisteren om 11.30 uit bed kwam, toen had ik al een halve dag gewerkt! Hij heeft lekker 2 dagen waarop ie zelf kan weten of ie iets doet, op maandag alleen de oudste tussen de middag halen en brengen en uit school halen. Maar vanochtend voelde ik me dus boos worden. Ik heb me uiteindelijk ingehouden en heb me herpakt en normaal gedaan tegen hem. Chapeau voor mezelf. Maar vinden jullie het terecht of niet, mijn boosheid? Ik wil het er wel met hem over hebben. Helaas is ie zelf de laatste tijd ook snel boos en negatief dus zal ie het wel weer als een aanval zien en ligt het ook aan mezelf volgens hem. Hij verwijt me al dat ik op dinsdag altijd chagrijnig ben, maar dat is de dag dat ik het huis schoonmaak dus heb ik het gewoon druk. Op donderdag probeer ik niks te doen, maar inde praktijk is er altijd wel iets. Was vouwen, strijken, boodschappen doen, jullie herkennen het vast wel.
ik vind je terecht boos hoor. Hij kan toch best de fles geven en lichte klusjes. tt half twaalf in bed liggen is helemaal niet goed. daar knap je geestelijk niet van op. Bespreek welke vaste taken hij op zich kan nemen. Dan voelt hij zich op termijn ook weer nuttiger.
Ik vind je terecht boos zijn. Ok, dat hij thuiszit met een hernia, maar bij ons is de regel, samen opstaan, samen gaan slapen. Blijven liggen tot 11u30 vind ik echt niet kunnen, in die tijd had hij allang een licht klusje kunnen doen.
ben het ook met bovenstaande dames eens: als hij het flesje geeft, kun jij het andere kind even helpen en heb je net wat meer je handen vrij om zelf nog snel wat dingen te doen. Was aanzetten, of doek over de tafel halen etc... Vind het ook niet nodig dat hij tot 11.30 uur in bed blijf liggen terwijl jij de godganse dag loopt te rennen en vliegen....
Ik vind het heel terecht hoor, dat je boos bent. Hij kan je zeker wat meer/ vaker helpen, al zijn het maar kleine dingetjes.
Ik vind idd ook: samen op staan! Hij kan je dan helpen met dingen en dan gaat het allemaal wat makkelijker. Desnoods gaat hij daarna nog even rusten oid.
Begin er mee dat jullie voortaan samen opstaan en samen ontbijten. Dan komt dat helpen vanzelf wel. Gewoon op tijd opstaan (en op tijd naar bed) is ook beter voor zijn herstel en zijn reïntegratie.
Laat hem op z'n minst samen met jou opstaan, dan voelt hij zichzelf ook beter. Met een hernia moet je natuurlijk wel rust nemen maar een halve dag in bed liggen lijkt mij ook niet goed. Praat er met hem over, het zal voor hem ook niet makkelijk zijn. Hij ziet dat jij alles kan en doet en dat kan voor hem natuurlijk best wel deprimerend werken. Dat vond mijn vriend in ieder geval toen hij 4 maanden thuis was met een gecompliceerde beenbreuk.
Ben het eens met het bovenstaande.. hij kan best mee helpen en wat doen en je ondersteunen met de kinderen. Dat maakt dat het tussen jou en je man waarschijnlijk ook minder irritaties zal opwekken, wat de sfeer weer ten goede komt
Ik mis ergens de oefeningen van fysio- sporten voor herstel? Dat hoort hij ook gewoon s ochtends te doen. Elke dag langere tijd (nacht+ ochtend dus)achter elkaar liggen is helemaal niet goed voor een rug in herstel. halverwege de dag even gaan liggen is dan wel weer logisch. Gewon half 8 helpen met lichte dingen ( rug is s ochtends meestal wel wat gevoeliger) , 1 afgesproken huishoudelijke klus verdeeld over de dag en optijd weer erin. tussendoor lopen en liggen ( niet teveel zitten ) en dingen op hoogte doen ( kan dus ook huishouden zijn) Succes met het gesprek, geef elkaar wat ruimte. Jij s avonds iets voor jezelf doen, hij ook eens even alleen weg. maakt het een stuk makkelijker. groetjes van rugpatiente sinds haar 12 , das nu bijna 19 jaar..)
Ik had hem gewoon wakker gemaakt om te helpen met de kindjes! Kom op zeg, hij kan zodra de kinderen allemaal aangekleed en wel zijn toch ook nog wel even gaan liggen als hij dat echt nodig heeft? Vind hij het zelf ook erg dat hij niet kan werken? Het komt op mij over of hij er niet zo'n moeite mee heeft en heerlijk uitslaapt iedere ochtend. Ik zou me rot ergeren als mijn man zo deed.
Lastig hé? Ik herken het wel mijn man was/is ook zo nu hij thuis zit. Nadeel voor hem is alleen dat onze kindjes niet weg gaan ( Ja Sandro gaat nu 4 dagdelen naar de psz ) Dus hij moet er wel uit aangezien ik nu vaak fulltime werk én onregelmatig. Daardoor verslonst mn huishouden soms wel omdat hij er naar eigen zeggen niet aan toe komt en mij het niet lukt als ik soms weken van 50 uur draai ( nou is het niet vies maar er ligt overal speelgoed en de was laat hij in de wasmand dus dat doe ik dan maar op mijn vrije dagen) Toen de kinderen nog wel naar de GA gingen kon ik ze wegbrengen en als ik een late dienst had haalde hij ze dan wel met veel gemopper op. Hij sliep altijd uit ( ik nooit ) Terwijl ik ook vaak zat een week lang om 1 uur in de nacht thuis kom en dan pas tegen 2 uur half 3 op mn bed lig. Ik ging er dan uit voor de kindjes. Dat was ik spuugzat heb toen mn mond open getrokken en sindsdien doet hij wel wat meer en laat hij mij wat vaker liggen. Ik breng Sandro dan als hij de middagen gaat naar de psz en als ik vroeg klaar ben haal ik hem om 3 uur op. En op mijn vroege dagen kook ik en op mijn late dagen kook ik ook en ik doe de boodschappen doe de was en strijk ( kortom hij hoeft écht niet veel te doen ) En nog gebeurd het soms of niet of voor de helft En die van mij mankeer niet eens iets hihi
Ik zou dit ook niet leuk vinden. Ik zou beginnen met te zeggen dat je het fijn zou vinden als hij samen op zou staan met jullie. Geef je hem de jongste incl flesje in zijn armen, of je vraagt hem vast de tafel te dekken. Even een nieuwe routine. De rest komt vanzelf wel. Hele dagen in bed liggen is niet gezond.
Ik heb een dubbele hernia en 2 hernia operaties achter de rug. Een ding is zeker, van op bed blijven liggen wordt het niet beter. Mijn man werkt fultime dus ik zorgde voor de kindjes toen dit nog heel de dag nodig was nu ze bijde op school zitten zijn de dagen wel makkelijker. Als hij uit het werk komt kan hij de zware huishoudelijk klusjes doen omdat dit mijn niet lukt maar de basis lukt net. Wel pijnlijk en vermoeiend maar te doen ( slik 90mg morfine momenteel weer ) . Ik sta elke morgen half 7 op om de kindjes klaar te maken en naar school te brengen ook als partner dan er al uit is om te werken. Ook slaapt hij daarnaast meestal de weekenden uit en ik een zaterdag om de week. Dit is ook voldoende voor mijn. Ik vind dat jou partner wel gewoon smorgens er uit moet , dit om het werk ritme te houden ( vroeg opstaan etc) en uit ervaring weet ik dat je al snel lui wordt. Verder de oefeningen doen van de Fysio, licht huishoudelijk werk en bijv koken moet prima lukken. Ook is lopen erg goed dus kindjes ophalen als het Max 30 min lopen heen en terug is erg goed . Ik denk dat Jij het hem te makkelijk maakt. Pijn heeft hij zeker en beperkt is hij hier ook vast door maar actief blijven al is het minimaal is wel belangrijk Ik ben momenteel 100% afgekeurd en draag 24/7 korcet
Oh oh, nu denken jullie dat ie altijd zo lang in bed ligt, maar dat is ook weer niet zo! Maar het klopt dat ie wel altijd nog blijft liggen. Is toendertijd zo gegaan omdat ie slaperig werd van de medicijnen. (Was 1 of ander medicijn waardoor ie kon slapen als de pijn te heftig was.) Nu heeft ie ook een paar keer de strijk gedaan op dagen dat ik moest werken. En vorige week heeft ie de tuin opgeruimd en alles in orde gemaakt zodat we weer fatsoenlijk buiten kunnen zitten. Het jammere is alleen dat ik het min of meer vanzelfsprekend vind, maar hij vindt zelf volgens mij dat ik hem dankbaar moet zijn dát ie het gedaan heeft, 'want ik heb wel een hernia!'
Lastig... Ik denk dat je met hem in gesprek moet en hem voorstellen dat hij je helpt met de kinderen 's ochtends. Als hij dan nog moe is kan hij daarna weer op bed.
Ik vind dat je terecht boos bent. Ik had hem allang een schop onder z'n hol gegeven Ok, ziek zijn kan, maar dat wil niet zeggen dat je het recht hebt om de hele dag op bed te liggen. Dat is gewoon luiheid! Hij moet ook gewoon zijn steentje bijdragen in het gezin. Dus meid, kom voor jezelf op, want anders blijft hij zijn eigen ding doen, want hoe makkelijk is het als niemand er iets van zegt en je de hele dag kan luieren.
Ik heb ook zo'n man die ik de hemel in moet prijzen als hij stofzuigt (zelfs nadat ik het gevraagd heb) en dit doe ik dan ook (wel met een sarcastisch ondertoontje) Hij blij ik blij. Soms moet je er wat voor over hebben. Ik vraag ook altijd aan manlief als ik ga werken op donderdagmiddag. Goh zou jij even willen stofzuigen en stof afnemen en de keuken willen doen? Gewoon iets meer taken geven dan je verwacht dat hij af krijgt. Werkt hier echt heel goed. Misschien is voor jou man 's morgens de fles geven wel een hele verkeerde houding en doet hij het daarom niet. Hij kan dan misschien beter de ander even een broodje smeren of iets wat niet zo belastend is voor z'n rug, of een tas inpakken of iets anders. Dan kan jij de kleine even rustig een flesje geven. Uiteindelijk moet hij er gewoon met jou uitgaan, hij kan altijd wat doen.
Hier geen man met hernia, maar wel met een hele drukke baan (60 uur per week). Hier doet hij de vuilneszak, kattenbak en vaatwasser. Als hij de vaatwasser niet doet, blijft alles op het aanrecht staan. Ik doe het ook echt niet! Na 3 dagen hebben we niets in de kast, dan haal ik gerust een patatje... En ik maak genoeg sarcastische opmerkingen hoor, hij doet het in zijn tijd. Prima maar ik doe het niet! Kinderen heb je samen dus ook de lasten samen, maak het bespreekbaar en breidt langzaam de taken uit! Hou je grenzen in de gaten, maar hoe het bespreekbaar!