nou dames heb zoooveel spijt dat men meid maar 5 weken bv heeft gekregen ze is prematuur geboren 35+1 (maandag geboren) heb der direct kunnen aanleggen , dronk fantastisch vrijdag voeding van 21 uur ook nog live gegeven m,aar dan moest ik naar huis , moest van de lk in het ziekenhuis de calma fles aanschaffen ( duur ding 18 euro) man had ze braaf bij om 21 uur . zaterdag voeding 2 , 3 , 5 live gegeven ging perfect tot zondag ze wou niet live drinken wist niet meer hoe tepel te pakken etc maandag weer , dins weer ,..... dan maar gekolfd (fultime) dronk ook niet meer goed van de calma fles ... dag van thuiskomst(na 14 dagen) kreeg ik te horen dat het personeel maar max 10 min kon uittrekken voor het geven van de fles en ze een gewone fles met gewone speen gegeven hadden (vandaar dat ze dus niet meer kon drinken ) heb aangegeven dit niet te waarderen en was hier boos om thuis na 4 dagen was ik zwaaar ziek productie nul komma nul bij kolven , heb geprobeerd haar an te leggen maar lukte echt van geen meter meer . kolfde om het uur , zelf een hele dag met dat ding op men borsten gezeten geen drup ! 1 keer lukte het haar van de tepel een 2 minuten te pakken en toen ze loste zag ik melk maar met kolven niks . heb haar een week blijven aanleggen (geprobeerd) . maar heb het opgegeven en nu zoooooooooooooo veel spijt herkenbaar ???
Ach meis, wat een flut begeleiding heb je ook gehad! bij mij zoontje was ik in het ziekenhuis ook zooooo slecht begeleid, je hebt wel super goed je best gedaan en daar mag je best trots op zijn! wel raar dat je ineens niets meer kon kolven! Dat is nu 3 weken geleden? Je schijnt te kunnen relacteren, maar dit is wel heel intensief. hoe is het nu met je kleintje? Drinkt ze haar flesjes nu wel goed? heb echt met je te doen hoor. Kan zo boos en verdrietig worden van dit soort verhalen.
helaas niet 3 weken maar 6 maand ze dronk eerst heeel slecht kv nu gaat het maar omdat ze zo een koala is (lees ander topic , mij baby is een koala heeelp ?) doet me dat veel pijn , zou der zo graag kunnen aanleggen en haar troosten met mamas melk zou haar zo graag zien lachen met een tepel in der mond ipv der speen
oja had wel ineens 40,5 graden koorst bibberde men bed uit , ijlde enorm en man moest helpen met kolven maar heb het toch geprobeerd toen ... ben naar de directie van het zh geweest en kreeg als antwoord ja mevrouw als ze bij jou 30 min drinkt is dat pech maar kunnen echt geen 30 minuten doen over een fles hebben mog meerdere couveuse kindjes sorry hoor op die moment waren er 4 couveuse kindjes waarvan 2 met sonde die zelfs geen fles aangeboden kregen (heb ik gezien en hebben ze verteld die kregen alleen een fles als mama of papa er waren) en nog 1 die zen fles in 5 minuten dronk , snachts waren er 2 couveuse vp , en 3 gang vp , vind het jammer dat het zo is gelopen en eigenlijk door hun fout , heb echt men best gedaan
ik herken het gevoel ja. Ik ben ook nog steeds verdrietig dat ik uiteindelijk heb opgegeven na 3 weken. Maar op dat moment was ik gewoon écht helemaal op en depri omdat mijn hele kraamtijd alleen om de borstvoeding leek te draaien. Later vergeet je die negatieve emoties en blijft alleen de spijt over. Als ik weer eens verdrietig ben dat de bv is mislukt dan vertelt mijn man me altijd weer over hoe ik me toentertijd voelde en dat het de juiste keuze is geweest. Dan gaat het wel weer. Maar de spijt komt toch elke keer wel weer terug
dit had ik bij men zoon na 2 weken ook opgegeven , woonde bij sm geen privacy steeds naar boven moeten voor bv te geven , etc ...... maar nu was zo vastberaden zoveel moeite voor gedaan ze hadden al een voorraad bv voor ik naar huis ging zodat ze echt geen enkel flesje kv moest geven etc , mijn man zegt nu tja jammer maar ja niks aan te doen he je hebt geprobeerd maar voor mijn gevoel heb ik gefaald niet geprobeerd maar regelrecht gefaald en dat gevoel kon ik eerst nog wel accepteren dan begon het te irriteren , dan aancaarde ik het maar elke dag word het steeds erger ...
Oh meid wat erg! Ik vind het écht niet kunnen dat ze in het ziekenhuis maar 10 minuten tijd zouden hebben voor een fles. Dat is toch te gek voor woorden? Op een N-dienst zijn er toch steeds genoeg verpleegkundigen! Mijn dochter heeft 5 weken op de N-dienst gelegen. Kreeg daar ook steeds de fles. Enkel 2 keer per dag dronk ze live bij mij. Ik heb hier denk ik echt geluk mee gehad. Dochter was een natuurtalentje...Toen ze thuis kwam, dronk ze na 2 weken alle voedingen live. Je hebt je best gedaan, meer had jij niet kunnen doen...
Jij hebt echt je best gedaan... meer had je niet kunnen doen. Je meisje heeft 5 weken van mamamelk mogen genieten,en je hebt haar een geweldige start gegeven. Het is gewoon helemaal om zeep geholpen door die k-begeleiding. Dat lijkt toch helemaal nergens op. En dat de kraamtijd draait om de bv, dat is gewoon zo, is ook mijn ervaring. Ook langer lijkt alles om de bv te draaien. Na 3 dagen komt je productie op gang en dan wordt het pas aanklooien en zoeken (dat was toch eerst wel wat we deden, dochter kon niet goed aanhappen en we hadden 4 handen nodig om haar te kunnen voeden, dus man moest bij elke voeding zijn toen we thuis waren). Het werd pas makkelijker met een maand, en met 3 maanden was het helemaal makkelijk omdat toen de krampjes voorbij waren en ze zelf helemaal haar ritme had gevonden. Maar die eerste tijd is gewoon kei-intensief!
Jij hebt niet gefaald, het ziekenhuis heeft dit voor jou gedaan... Hier kan jij (helaas) niets aan doen
Ondanks de heftige emoties in de topic ben ik wat blij met dit topic. Ik ga momenteel een "rouw" fase door (zie mijn topic hulp en advies gevraagd). Ik heb met 5 weken (in de 6e week) moeten stoppen en ik heb het er verschrikkelijk moeilijk mee. Ik voel me alsof ik faal, niet genoeg heb gedaan, teleur stel..... En het erge is dat dit van alles niet het. Geval is maar ik voel het niet zo en dat is rond uit kut! Dus ik herken het gevoel als geen ander. Misschien kunnen we een keer bij elkaar komen om erover te praten?! Met de kleintjes erbij om ervaringen te delen?! Een soort praatclubje?!
ik heb je andere topic ook gelezen. Ik herken het gevoel zo van het troosten. Toen mijn zoontje rond 7 maanden behoorlijk ziek werd wou ik hem (instinctief?) zo graag aan de borst hebben en zo troosten. Maar.. je bent veelte hard voor jezelf! Jij hebt niet gefaald hoor! Het ziekenhuis heeft gefaald, niet jij! Ik heb, na de ziekenhuis periode van mijn zoontje nog een afsluitend gesprek gehad met iemand van het transmuraal team, waarin we deze problematiek ook hebben besproken. Deze verpleegkundige gaf aan dat het op dit punt heel vaak mis gaat, dat er echt iets in aangepast moet worden en dat ze het in het team ging bespreken. Maar dat ze dat al vaak heeft geprobeerd, maar dat het vaak mis loopt op gebrek aan kennis en gebrek aan tijd. Wbt de reactie van je man: Ik denk dat het voor mannen moeilijk te begrijpen is, die staan hier vaak een stuk nuchterder in, is mijn ervaring. Probeer aan je man uit te leggen hoe je je voelt. Sterkte er mee, niet zo hard meer zijn voor jezelf hoor!
Je hebt het geprobeerd en het is niet gelukt. Aan jou heeft het zeker niet gelegen. Dat is jammer, maar ook met flesjes worden kinderen groot. Je hebt niet gefaald! Echt niet. Maar ik herken je gevoel van het missen wel. Toen ik voor mijn zoon fulltime aan het kolven was heb ik ook tranen met tuiten gehuild. Ik weet dat in het ziekenhuis weinig tijd is voor alles. Snap alleen niet hoe je in 10 minuten een fles kunt geven aan een prematuurtje. Kind oppakken, fles erin wurmen en meteen weer neerleggen??? Kan ze niet eens rustig boertje laten. Daar zou toch een oplossing voor te vinden moeten zijn? Echt jammer dat het zo gelopen is.
ben wel blij dat er mensen mijn gevoel herkennen ben er nu wel van overtuigd dat ik bij een 4de nooit ga opgeven al moet er elke dag een lk komen