Moedergevoelens!

Niet zo gek volgens mij hoor! Als je straks een intake gesprek hebt met de kraamzorg kun je aangeven dat je bv graag iemand zou willen die haar mannetje staat zodat zij kan zorgen dat je kind straks niet van hand tot hand gaat. Verder lijkt het me goed om dit tegen doe tijd ook met je man/vriend te bespreken. Het is echt niet gek als je in het begin niet wilt dat iedereen de kleine vasthoudt.

Kan ook nog zijn dat je gevoelens hierover veranderen. Ik ben nu heel beschermend naar mijn buik toe maar kijk er echt naar uit om mijn familie en schoonfamilie straks te zien met de kleine in hun armen.

 

Je moet het idee toch los gaan laten, ik vind het een vreemde, niet normale gedachte dat je je kind niet naar je schoonouders wilt laten gaan. Het is immers ook hun kleinkind. Je zult een balans moeten vinden tussen een stuk assertiviteit en een stuk loslaten. Dus aangeven dat het nu lang genoeg is geweest, maar ook hun de kans kunnen geven te binden met hun kleinkind.

Je bedoelingen zijn goed, daar niet van. Maar ik ken de keerzijde er van (tante mocht de buik van haar schoondochter absoluut niet aanraken en de baby heeft ze niet vast gehad de eerste maanden). En ik vertel je, dat is niet leuk. Mijn tante heeft er lang mee gezeten, ben je oma en mag je je kleinkind niet vasthouden! Lijkt mij verschrikkelijk. Dus probeer het toch nu al een beetje los te laten.

 

Helemaal niet gek hoor! Dat vond en vind ik het moeilijkst, dat loslaten en niet meer alles beslissen over dit kleintje. En dat heb ik dus ook amper gedaan. Oma's en opa's mochten heel even knuffelen, maar verder hoort baby toch echt bij mama of papa. Andere mensen dan oma's en opa's hebben dan ook mijn dochter echt niet vast gehouden die eerste tijd.

Enne, mijn schoonmoeder mocht ook zeer zeker niet aan mijn buik zitten, daag, het is toch zeker mijn buik.

 

Nou dat schoonpa, mam en opa mij. Dochter even hebben vastgehouden vond ik helemaal niet erg...ze zijn net zo trots! Alleen dat de hele familie 10 minuten nadat ik was bevallen al in de beval kamer stonden meteen foto's (met flits) stonden te maken van mijn dochter die net 10 minuten de wereld in keek maakte me wel super pissig! Dat gaat bij deze bevalling echt anders worden..

 

Ik herken het wel hoor.
Toen mijn dochter werd geboren en er kwam visite mocht niemand haar vast houden. Dat kwam pas na een maand dat andere mensen haar mochten vast houden. Dus gewoon doen waar je je goed bij voelt.

 

Ik snap wel hoe je je voelt, dat van de schoonouders herken ik niet. Misschien was het bij ons anders omdat mijn dochter veel te vroeg was geboren. Ze heeft eerst in het zh gelegen en toen duurt het zelfs even voor wij haar vast mochten houden. Pas toen ik thuis was met de baby mochten mijn schoonouders en ouders haar vast houden. Ik zag wel aan hun dat dat het meest gelukkige moment ooit voor ze was, dus ik hoop dat je in de komende weken dit gevoel kunt loslaten.
Voor minder dichtbij staande mensen, hebben we gewoon mijn dochter in bed laten liggen en zijn boven gaan kijken. Als ze toevallig beneden lag konden ze wat meer kijken, maar ik heb haar nooit uit bed gehaald ofzo... Het liep gewoon zo omdat het zo in het zh ook ging... ze konden alleen kijken.. Af en toe als ze wakker was mocht het wel, maar doordat we het zo deden gebeurde het veel minder dan van hand tot hand elke keer als er iemand was. Dus afspraken maken wanneer hij of zij slaapt

 

Ik heb dat gevoel tijdens de zwangerschap ook heel erg gehad. En tijdens de bevalling heb ik nog gezegd dat we het geheim zouden houden dat Tobias was geboren, zodat niemand hem kon vasthouden om vervolgens een kwartier na de bevalling mijn moeder te bellen… Ik was zó trots!! Opeens was dat hele gevoel van niemand mag hem zien / aanraken helemaal voorbij.

natuurlijk was het nog wel even slikken toen mijn schoonouders voor het eerst kwamen en hem vast wilden houden, maar ik was blij dat ik het wel direct had gedaan. Toen was het ijs direct gebroken en vanaf dat moment heb ik er nooit meer problemen mee gehad.

 

Das hier heel simpel opgelost..
De eerste dagen ging ze sowieso niet van hand naar hand.. Misselijk en hoofdpijn van de vaccuumpomp.. Daarna alleen directe familie dus moeder/schoonmoeder (vaders langs beide kanten geen contact mee en vriend van sm vond het wel best ) Verder vaak net voor een voeding, aangezien ze alleen bij mij normaal dronk had ik d'r zo weer terug.
En gewoon eerlijk in zijn.. Tis jullie kindje dus als jij/jullie je er niet prettig bij voelen om het uit handen te geven lekker bij je houden

Overigens hebben moeder/schoonmoeder en onze oma's haar natuurlijk wel vast gehad hoor de eerste dagen.. Maar echt max twee per bezoekronde.. Anders was t een enorm overstuur kind.. Maar ook ik was gewoon een leeuwin wat mijn kleintje betrof.. En ik weet bijna zeker dat het deze keer niet veel anders zal zijn

 

Oprechte vraag, niet beschuldigend bedoeld of zo... maar hoe vond jouw ouders dat, en de ouders van je partner? Zij hebben toch een lange tijd uitgekeken naar jullie kindje? Waarom heb je hier voor gekozen? Ik kan er namelijk zelf met mijn hoofd niet goed bij, juist omdat ik ons geluk graag wil delen.

Wat betreft schoonouders begrijp ik het ook niet, ik zou namelijk er miljoenen voor over hebben om mijn schoonouders ons kind vast te mogen laten houden. Hoe vaak ik tegen mijn man zeg dat ik zo graag met zijn moeder had willen winkelen voor de baby en ja, ook haar aan mijn buik laten voelen. Helaas is ze twee jaar geleden overleden en mis ik haar ontzettend!

 

Doe waar je jezelf goed bij voelt, maar het is natuurlijk wel super leuk voor je schoonouders en ouders als ze hun kleinkind even mogen vasthouden..

Zelf wil ik straks ook niet dat kleintje van hand tot hand gaat.
Vrienden van ons lieten de kleine gewoon lekker boven liggen, even kijken en dat was het. Later op de avond werd hij wakker voor de fles, toen naar beneden gehaald en papa gaf hem de fles.
Zoiets zou ik dus ook doen als er vrienden enzo langs komen.

Mijn schoonzus zei gewoon heel eerlijk: de eerste dag alleen wij en daarna opa's en oma's, ooms en tantes en dan later pas de rest (zij hebben nogal een opdringerige tante, die vond dat ze meer recht had om de kleine vast te houden, die heeft uiteindelijk een week moeten wachten, want wij wonen aan de andere kant van het land en zagen haar op de avond van geboorte en toen pas 4 dagen later weer, haha).

 

Haha, herkenbaar. Ik kan me er nu ook al druk om maken. Mijn ouders en schoonouders zullen nog wel gaan (denk ik) maar er zijn bepaalde mensen waarvan je denkt: nee JIJ niet! Heb vooral moeite met 1 kant van de familie van mijn man. Tonen nooit interesse en we zien ze 2x per jaar (en dan alleen nog omdat de familie bij elkaar is). En dan zeker wel met de bek vooraan staan als de baby er is. Was met onze bruiloft ook zo, stond ineens een deel bij ceremonie terwijl ze daar niet eens voor waren uitgenodigd... en het andere deel kwam doodleuk niet opdagen zonder afmelding. Hoop dat die sowieso wegblijven.
Hoe ik dat ga oplossen? Komen ze binnen, baby zien. Vasthouden? Oh sorry, moet nu even voeden. Of: nee, nu liever niet. Hij/zij is net weer rustig en spuugt vandaag heel veel.

Ik laat hoe dan ook iedereen de handen wassen. Heb zelf ook een paar in de familie die hygiëne niet zo goed begrijpen (zo van: waarom zou je handen wassen nadat je het kleinste kamertje hebt opgezocht).

Overigens zie ik mijn schoonouders net zoveel als opa en oma als mijn ouders, al heb ik met mijn moeder natuurlijk niet dezelfde band als met schoonmoeder. Kan me voorstellen dat ik mijn moeder (nou ja, ouders dan) als eerste zou willen zien na de bevalling, alleen omdat ik dan misschien even wat meer behoefte heb aan mijn mama, als jullie begrijpen wat ik bedoel.

Het ligt er ook aan hoe je schoonouders zijn en welke band je met ze hebt. Ik heb mazzel maar er zijn schoonouders bij die je liever achter het behang zou willen plakken.

 

Vind het best normaal hoor dat je je zo voelt. Denk dat veel moeders daar moeite mee hebben. Uiteindelijk moet je doen waar je je goed bij.voelt als je kindje er is. Helaas moeten we ze steeds meer los gaan laten. Zelf heb ik er geen moeite mee gehad, heb ook geen opdringerige types in mn omgeving dat scheelt hihi. Zo weet ik nog dat mijn beste vriendin het super eng vond hem vast te houden. Ik.vroeg het meestal zelf of iemand hem wilde vasthouden hihi.

 

Voor mij was het heel simpel.

Onze dochter is niet alleen van ons.
Ook van opa, oma, tantes en oom.
En nu nog steeds.. Het is prachtig om te zien dat ze met de directe familie een onwijs sterke band heeft opgebouwd.

Toen onze dochter werd geboren werden wij niet alleen ouders maar mijn schoonouders en ouders ook opa en oma.
Ik vind dat bijna net zo bijzonder..

Maar goed dat ben ik.

 

Helemaal met je eens Maartt! Mooi gezegd.

 

Hier hebben we afgesproken dat mits alles goed is met de kindjes als ze geboren worden.
Dat oma en opa's & schoonzus ze mogen vast houden.
De rest van vrienden, kennissen en familie niet!
Niet omdat ik beschermend ben maar omdat ik van mening ben dat het gewoon te veel gaat worden voor de kindjes en voor ons.
Hoe dat na een tijdje gaat zien we dan wel weer.

 

Wow ik wist niet dat er zoveel vrouwen zijn die er zo in zitten. Geen beschuldiging oid hoor, maar mijn schoonzus en -vriend waren ook zo toen de kleine geboren werd. Niemand mocht foto's maken of de kleine vasthouden, ook eigen ouders niet. Ik kan daar met mijn hoofd niet bij. Maargoed zo voel ik het. Ik heb het alleen met mensen waar ik zelf niet veel mee heb of mensen die nu ook geen moeite voor ons doen. Dan hoeven ze van mij ook de baby niet vast te houden..

 

Dit dus. Dat had ik ook. Ik heb nooit een probleem gehad met het vasthouden, dat vind ik eerlijk gezegd stom. Maar ik wou absoluut niemand in de wachtzaal van het ZH als ik aan het bevallen was. En ik wou de eerste uren met ons drietjes zijn, dus ze mochten pas een uur na mijn bevalling op de hoogte gesteld worden. Nu had mijn vriend stiekem toch zijn moeder gebeld en mijn SM heeft direct mijn moeder gebeld en met z'n drieën hebben ze stiekem de hele tijd in de wachtkamer gewacht, zonder dat ik het wist.
En ik was, ZOOOOOOOO trots en zo blij dat ze er uiteindelijk wel waren, ik was alles vergeten. Echt waar. En je kan mijn schoonouder-topics van tijdens mijn zwangerschap nog lezen, ik was werkelijk anti anti anti. En zie nu. Ik heb niets lievers dan hun trotse blik te zien als ze onze jongen pakken en er mee spelen en zo.

 

+1!