Ik lees tussen de zinnen door dat je nog veel woede voor hem hebt. Je ex moet dit en dit helaas kun jij dit niet voor hem bepalen Heb je hem wel eens gevraagd naar de reden waarom hij nietcwil dat zoon op voetbal gaat?
Inderdaad. Je ex heeft al maar 1 weekend op 2 en dan is ook nog bijna de hele dag op aan voetbal.. Kan wel begrijpen dat hij dat minder vindt. Wij hebben dat met vriendlief zijn kinderen ook gehad. Allebei op een andere dag in het weekend op zwemles en tja dan valt er niks meer te doen. Dat vonden de kids zelf ook niet meer fijn want dan zijn ze al eens bij papa en dan moet er nog vanalles waardoor er geen leuke dingen meer gedaan kunnen worden.. Wij hebben toen in goed overleg met vl zijn ex de oudste laten stoppen (die wou ook niet meer, had wel alle diplomas en zou dus gaan trainen voor wedstrijden, wat die niet wou) Nu zitten ze beide op kunstacademie op woensdagmiddag en haar ouders gaan dan met hun. We betalen er wel aan mee maar zo is ons weekend ook echt ons weekend en dat begreep zij ook. Ik denk dat je gewoon niet zoveel haat gevoelens tegen je ex moet dragen. Wat gebeurd is is gebeurd, hij kan de tijd niet terug draaien. Maar dat wil ook niet zeggen dat hij om het goed te maken alleen maar moet doen wat jij wil. Het is JULLIE kind en beslissingen maak je samen.
Ik kan mij helemaal vinden in wat Twinkle Star zegt. En draai het eens om, is het zo erg als zoon 1x in de 2 weken niet naar voetbal kan? Als jij er geen drama van maakt dan zal jou zoon er ook minder snel een drama van maken en accepteren dat de situatie is zoals hij is. Ik zou ook niet blij zijn als een ander gaat bepalen hoe mijn zaterdag eruit ziet, zeker als je, je zoon zo weinig ziet.
Ik zal wel heel erg niet verantwoordelijk reageren, maar zoon zou bij mij gewoon op voetbal gaan en dan zoekt ex maar uit hoe hij het doet in zijn weekend. Dan legt hij maar uit aan zoon waarom er dan niet wordt gevoetbald. Tja, het geld wat ik er voor betaal dan zou me gestolen kunnen worden. Ik denk dat als je gaat scheiden, en ex heeft er mee ingestemd heeft dat moeder de hoofdverzorgende is en ex met de contactregeling heeft ingestemd, dan had hij van te voren kunnen weten dat in 'zijn' weekend er misschien ook nog verplichtingen zijn voor zijn zoon. Heeft hij hier geen zin in, dan legt hij dat zelf lekker uit aan zoon. En ja, dat is misschien niet leuk voor zoon, maar de wereld zit nu eenmaal niet leuk in elkaar. Ik weet ook wel dat ouders er samen uit zouden moeten komen en dat zou ook het beste zijn voor zoon, maar na een vechtscheiding gaat dit vaak niet meer lukken en is het beter zo min mogelijk te communiceren omdat de kinderen anders alsnog geconfronteerd worden met allerlei spanningen. Natuurlijk, bij ziekte en levensbedreigende dingen MOET je wel communiceren, maar als dit al fout loopt (het regelen van sport), dan lijkt het me niet dat TS en ex even goed samen rond de tafel kunnen gaan zitten om het ee en ander te bespreken. Ik vraag mij ook altijd af waarom de contactregeling voor de niet hoofdverzorgende vaak gezien wordt als een 'logeerpartijtje'. Het gewone leven gaat door, dus ook de verplichtingen. Vind je dit vervelend, dan had je maar voor de hoofdverzorging moeten gaan. Oh...enne, een paar jaar terug was ik veel milder, maar na een vechtscheiding van dichtbij te hebben meegemaakt ben ik iets anders gaan denken.
Ik ging vroeger gewoon 1x per 14 dagen naar paardrijden. Ik moet zeggen dat ik daar zelf geen moeite mee had. Mijn vader had het zo met de manege geregeld dat hij de helft van de maand contributie betaalde.
Uh sorry hoor maar wij zien onze tijd met de kids echt niet als een logeerpartijtje hoor... Er wordt ook gewoon gewinkeld en gewerkt als ze er zijn maar ik geloof niet dat omdat ex hoofdverzorgende is dat zij ZONDER overleg mijn weekend moet gaan lopen plannen Ook niet als we hier een jaar geleden misschien eens wat over gesproken hebben... Als ik TS was geweest had ik de dag VOOR inschrijving nog even het er met ex over gehad. Ohja en mijn vriend en zijn ex hebben echt geen vechtscheiding gehad. Gewoon als 2 volwassen mensen afspraken gemaakt
Tja, ik begrijp ex wel hoor. Hier ook twee stiefzoons, mijn mans ex vroeg destijds ook of stiefzoon op voetbal mocht. Tuurlijk, geen probleem, leuk voor hem...maar vervolgens verhuisde ze een half uur verderop en deed ze hem daar op een club. Ook nog eens een soort ouderparticipatieclub, dus er werd verwacht dat de ouders kantinediensten draaide, wedstrijden begeleidde, alle kleding wasten enz. Doordat de club verderweg was speelde hij in de competitie van een andere regio en moesten we voor een uitwedstrijd soms weleen uur rijden, wat financieel niet haalbaar was. Dus ja, het was een jaar eerder overlegd, maar de situatie was behoorlijk verandert! De wedstrijden begonnen vaak om 8 uur al dus manlief kon om 6 uur zijn bed uit om er op tijd te zijn en was dan de hele ochtend weg, en smiddags had oudste stiefzoon verplichtingen. Leuk, als je je kind maar 4 dagen per maand mag zien en twee daarvan zijn gevuld met verplichtingen. Overigens zijn wij wel (bijna altijd) gegaan, idd om de kinderen niets te ontzeggen, maar toen stiefzoon aangaf het niet meer leuk te vinden sprong ik stiekem een gat in de lucht!
Dat dus Als je gewoon als twee volwassen mensen afspraken hebt gemaakt is het ook helemaal niet nodig om dingen zonder goed overleg te doen. Maar als je wel een vechtscheiding hebt gehad, dan zorgen dit soort dingen dus voor frustraties aan beide kanten. Overleg is niet mogelijk dus uiteindelijk draait het er dan op uit dat beide ouders doen wat zij willen doen en geloof me, de kinderen gaan er heel erg snel aan wennen dat wat bij de een normaal is, bij de ander heel anders kan gaan. De moeder leidt het leven dat zij voor ogen heeft voor haar kinderen en de vader ook. Dat dit soms niet op elkaar aansluit, is triest. Ja. Maar kinderen kunnen daar verbazingwekkend mee om gaan....op een positieve manier. En over het logeerpartijtje....dat kwam wat ongenuanceerd over, dat snap ik, maar zoals ik al schreef heb ik van heel dichtbij een vechtscheiding meegemaakt waarbij de vader verwacht dat moeder van alles doet om rekening met hem te houden, terwijl hij zelf nooit of te nimmer rekening houdt of heeftgehouden met moeder. En ja, hij dacht echt dat er bij hem geen huiswerk gemaakt hoefde te worden bijvoorbeeld (doe maar bij je moeder).
Heb je wel eens gewoon gevraagd waaróm hij het niet wil?! Lijkt me dat het niet zonder reden is... Of die reden gegrond is, is wat anders, maar dan hebben jullie in ieder geval een normaal gesprek... Wel erg vervelend!
Nou ik ben dus z'n ouder die dus daarvoor naar de rechter is gestapt. Zoon wilde voetballen, maar papa niet. Rechter heeft de omgang gewijzigd naar zaterdags na de voetbal. Kind blij, daarbij het is een teamsport en de contributie moet gewoon voor de volle mep betaald worden. Ook al maakt de KNVB het wel toelaatbaar om eens per twee weken aan de wedstrijd mee te doen. Maar kom op, kind moet kind zijn. En er zijn genoeg weken dat er ook geen wedstrijd is, zoals winterstop en zomerperiode. Dus er zijn voldoende weekenden nog over voor andere dingen.
Zo werkt dit niet bij voetbal natuurlijk. Het is een teamsport en je kan niet om de week zeggen dat je niet komt. Ze moeten wel van je op aan kunnen. Als ze jong zijn valt het wel mee maar als ze ouder zijn heeft het wel consequenties.
Het blijft geven en nemen als je niet samen ben met de vader of moeder van je kind. Jij vind hij vind jij vind hij vind jij vind hij vind. Het belangrijkste is jullie kind. Communicatie is veel belangrijker dan heel die sport. Wat hij ook gedaan heeft hoe hij jou ook in de steek gelaten heeft. Toch wil hij zijn kind wat voor flapdrol hij ook verder is. Toch zul je om je doel te willen bereiken voor je kind. Een andere weg in moeten slaan. Een jaar geleden overlegd zeg je en nu in eens dit. Wat jij er van vind doet er even niet toe. Ja voor jullie zoon ja je hebt gelijk het is belangrijk voor je kind. Maar voor je iets beloofd en regel, regel het eerst met de andere ouder. Voor je plannen maakt. Boos en opstandig reageren en eisen stellen van de andere ouder bereik je juist het tegen over gestelde. Hij gaat met zijn hakken in het zand zitten. En van af zijn kant te recht. Bel hem op vraag wat hij er van vind. Niet iedere ouder staat te wachten op extra verplichtingen. En het hoeft niks te beteken wat een ouder voor zijn kind voelt. Of er voor over heeft. Jij bent de moeder en zo als de meeste moeders heb je alles voor je kinderen over. Alleen denkt niet elke ouder het zelfde. Hij gaat nu toch naar zwemles met jullie zoon? Dan laat hij toch zien wel willend te zijn. ? Bellen praten en vragen. Lukt het niet, dan stel je voor wat sommige hier ook zeggen dat jij gaat elke week of hij dat een goed idee vind? Vragen dus. Van mijn part moet je slijmen om het doel te bereiken. Wie weet helpt het!
Vind het knap dat je dat gedaan hebt maar heb wel een vraag hier over hoe is de omgang nu dan? Gaat het goed. Kunnen jullie normaal praten over jullie kind of staat dit tussen jullie en het kind in. Want ik ben het eens dat sport belangrijk is voor het kind. Maar oneens als het betekend dat de communicatie daar door verslechter is. Dan heb je wel je doel bereikt, maar zit er nog een kind tussen die onderlingen spanningen kan voelen? Of heeft het positief gewerkt? Buiten het toe kennen van de rechter voor de sport?
Tja als het zo werkt dan zou ik mijn kind voor een andere sport laten kiezen en uitleggen waarom het niet kan. Ik zou er ook niet zo blij mee zijn als ik verplicht wordt om in spaarzame weekenden nog een keer 20 min heen en 20 min terug moet rijden ipv de dag leuk samen te besteden. Moeder had dit beter samen met ex kunnen overleggen.
Ik begrijp jullie beide. Jullie zoon vind het erg leuk om te gaan voetballen natuurlijk, logisch. Als de mondelinge communicatie te wensen over laat probeer dan eens wat voorstellen op papier te zetten. Misschien kan jij hem brengen en vader wat later komen? Of het ene papa weekend gaat papa wel met hem naar voetbal en het andere papaweekend gaat zoon niet naar voetbal. Zo mist hij 1x in de maand 1 wedstrijd en dat is helemaal niet erg. Hij begint net met voetbal f'jes e'tjes? Geen landelijk niveau dus je mag best wel eens wat missen. En wie weet ziet ex het plezier van jullie zoon en dat het helemaal niet zo erg is om langs die lijn te staan en gaat hij gewoon ieder weekend. Zet het seizoen op papier voor jouw ex zo ziet hij ook dat er een zomer en winterstop is. Reken uit hoeveel wedstrijden hij er bij zal koeten zijn. Als hij het op papier ziet staan ziet hij dat het misschien best mee valt. Je zegt zelf dat het nu een stuk beter gaat tussen hun 2. Probeer dit dan ook te behouden. Ik zal ook echt niet staan te springen als stiefzoon op voetbal gaat en mijn man ook absoluut niet. Dus ik begrijp jouw ex wel.
En als jouw eigen zoon dolgraag op voetbal wilt, zeg je dan ook, nee hoor, mag niet. Hebben we geen zin in.
Ik begrijp je ex ook. Hier zitten de kinderen van vriend ook op voetbal. De ene speelt in de ochtend vaak vroeg en de andere pas tegen de middag. Je hele zaterdag is altijd weg dan. We wonen niet in dezelfde woonplaats dus kost meer tijd. We doen het omdat we het belangrijk vinden dat ze sporten en ze vinden het leuk maar als je ze maar om het weekend ziet is dat best wel eens jammer van de tijd. Het weekend is al zo kort.
Hier wel, we hebben straks 3 kinderen en als ik hier lees dat je verplicht ben zaterdagen wedstrijden te doen, elders of in de club en dan nog door de weeks trainen, dat is te druk als de andere 2 ook nog een clubje hebben. Sommige dingen kunnen gewoon niet. Of dat nou door een gezinssamenstelling is of door een scheiding of weet ik veel wat. Kinderen hebben ook nee te accepteren.
Dan plaats je hem niet op een club die in een hele andere regio zit maar in je eigen woonplaats. Stiefzoon zit nu op dansen ipv voetbal en gelukkig voor ons zit de dansschool in onze woonplaats en hoeven we niet steeds een half uur te rijden om er te komen. Stuk relaxter want zo ben je geen halve dag kwijt. Overigens zal ik onze dochter niet snel op voetbal laten gaan, ik vind het een verschrikking door weer in wind in alle vroegte langs de lijn staan.