Ja super leuk...!! Alleen zou het graag vaker voelen dan weet ik het zeker haha...Maar komt vanzelf wel. Voelt wel erg grappig aan moet ik zeggen... Hebben andere hun kindje al gevoeld?
Ik voel het beebje sinds 11 weken al... Bizar vroeg, maar echt waar. De laatste weken wordt het steeds duidelijker en vaker. Dus ik geniet er enorm van... Zeker omdat het nu van die onschuldige lieve beweginkjes zijn, die geen pijn doen
Miracle, wat vroeg! Leuk hoor. Ik voel hem nog niet... tenminste niet dat ik weet hihi... kan het ook pijn doen als de baby schopt en groter is? Haha weet niet wat ik moet verwachten allemaaal
Stay...pijn?? Ik had 2 gekneusde ribben en blauwe plekken/bloeduitstortingen aan de buitenkant van me buik
Haha dus ja doet pijn dit was vanaf 34 weken Ik ben ook wel klein van stuk Daarna kwam ze zelfs voor mijn ribben uit zo'n toeter ik had en als ik zat schopte ze tegen mijn borsten aan
jaa vind het heerlijk die bewegingen! ik voel hem de ene dag meer als de andere. de bewegingen worden steeds duidelijker heerlijk. Moeten jullie ook zo vaak plassen? er komt soms geen eind aan pff
Vreemd genoeg met weel of 13/14 voelde ik elke dag en nu wel is paar dagen niks! Placenta wordt natuurlijk ook groter en die ligt voor Blij met mijn angelsound haha
Ik voel nog niets alleen wel dat mn buik aan het groeien is. Bij de echo zei ze dat de placenta aan mijn rugkant ligt ...waardoor ik het dus zou kunnen gaan voelen. Alleen dit is mijn 1e zwangerschap dus herkennen doe ik het ook niet meteen
Haha klinkt toch minder leuk dan het is. Bloeduitstortingen, gekneusde ribben, been there done that met kickbox, leuk is anders! Haha ben heel benieuwd. Hopelijk blijven de babys rustig haha.
Ik ben even een paar daagjes lekker weg geweest. Anita, wat schrik ik van je verhaal. Ik wil je feliciteren met de geboorte van jullie zoontje, maar helaas ook gecondoleerd met dit grote verlies. Ik weet verder niet goed wat te zeggen, maar ik wil je heel veel sterkte en kracht toewensen En dan het grote contrast, nu hebben wij het over het voelen van onze baby's.. Hier voel ik de baby al een tijdje, in het begin twijfelachtig, vooral gekriebel, maar het wordt nu steeds duidelijker, nu echt elke dag een aantal keer. Buik groeit nu ook flink
Naar omstandigheden gaat het goed met mij. Gisterenochtend ben ik naar huis gegaan vanuit het ziekenhuis. Mijn andere 2 kinderen zijn gaan logeren bij opa en oma en wisten van niets. Zo hadden mijn man ik samen de tijd om afscheid te nemen van Roan. Stekker van de telefoon eruit getrokken. Mensen in ons directe omgeving geïnformeerd en gezegd dat we even de tijd voor onszelf nemen. Het was een hele "mooie" dag. Samen gehuild, foto's gemaakt, Roan vastgehouden etc. Een dag met een lach en een traan. Vanochtend hebben mijn man en ik Roan samen begraven op een begraafplaats waar ik zelf regelmatig kom. Daar hebben ze een speciaal grasveldje waar kinderen geboren onder de 24 weken begraven kunnen worden. We hebben Roan die een een dicht mandje lag zelf met touwen in het grafje laten zakken, en samen met de beheerder van de begraafplaats het grafje dichtgemaakt. Daarna hebben we samen een bloemstuk in de vorm van een hart op het grafje gelegd. Bij het veldje staat een monument in de vorm van een traan/baarmoeder wat op een sokkel staat wat de navelstreng moet voorstellen. Straks krijgen wij een plaatje in de vorm van een traan wat je kunt laten graveren met zijn naam en evt een gedichtje etc. Die kunnen we met een hangslotje in het monument hangen waarvan je de sleutel zelf bewaard. Nadien hebben we onze kinderen opgehaald en hebben we hun verteld dat de baby niet meer leeft en niet meer in mijn buik zit. Onze dochter van 5 reageerde heel lief. Mama dan is Roan nu in de hemel bij de Here Jezus. Jullie zijn nu verdrietig, maar ik ook hoor. Ik ga jullie helpen.... Brok van in mijn keel hoe zo'n kleine meid kan reageren. Het is allemaal heel verdrietig maar we hebben een heel goed gevoel over hoe we dit alles tot nu toe hebben gedaan. We slepen elkaar erdoor heen hoe moeilijk het ook is. We hebben hele lieve familie en vrienden om ons heen die ons tot grote steun zijn.
Klinkt als een prachtige ceremonie..!! Ik hoop dat dit jullie de steun biedt die jullie nodig hebben zodat jullie dit als gezin kunnen verwerken..!!
Heel verdrietig maar jullie afscheid klinkt heel mooi en liefdevol. Wat een ontzettend mooi gebaar dat monument op dat veldje
Anita, wil jou en je gezinnetje heel veel sterkte wensen met dit verlies!! Wat lief dat jullie dochter zo reageerde, ze snappen meer dan je denkt. Ik hoop dat jullie hem een mooi plekje in jullie hart kunnen geven, hou je taai!!