Schamen niet, maar wel eens een ietwat ongemakkelijk gevoel. Als ze naar het toilet moet in een openbare gelegenheid bijvoorbeeld. "Daaaaar komt de plas mama, en de poep. Poeh stinken broeder! Goh mama, ik heb een nummer 8 gemaakt, zie je dat?". En dat allemaal best luid
Ik schaam me nooit vóór haar. Soms zegt ze wel eens dingen, waarvan ik begrijp waarom ze t (verkeerd) vertelt, maar wat heel verkeerd kan overkomen, zeg maar. Verder tja brutaal of luidruchtig kan ze wel eens zijn, als peuter op de grond gaan liggen in de winkel. Maar dat hoort bij de leeftijd. En zolang ik haar corrigeer of toespreek, mag men er van vinden wat ie wil, ik vind dat ik correct handel. Als peuter heeft ze vaker opmerkingen gemaakt, over mensen of bijv op de wc (mama, moet je poepen; wat heeft die mevr een grote onderbroek/grote borsten; meneer wat is dat, vingerverf? (tatoeages)). Tja, schamen.. Ik moet daar eigenlijk heel hard om lachen Ik kan niet zeggen dat ik me dan voor háár schaam, eerder misschien wel eens voor de situatie die ontstaat.
Nee, ik schaam me eigenlijk nooit voor mijn kinderen. Ook niet als ze zich vreselijk gedragen. Soms voel ik me wel een beetje opgelaten, zoals pas in de Hema toen mijn dochter echt een afschuwelijke driftbui kreeg. Zo erg had ik het nog nooit meegemaakt. Zelfs mijn zoontje schrok ervan en moest huilen omdat zij zo tekeer ging . Ik ben toch wel heel wat gewend en verblik of verbloos er niet van, maar dit....mijn hemel, dit sloeg echt alles... En een tijd terug liepen we in de stad toen ons een meneer voorbij liep, die een beetje moeilijk liep. Hij liep met zijn knieën naar binnen een beetje op de voorkant van zijn voeten en met een hele holle rug. Mijn dochter zag dat, moest echt vreselijk lachen en ging hem toen ook nog nadoen . Nououououou, dat vond ik wel echt genant hoor. In mijn dochters (en die van mij ) verdediging; ze (mijn dochter dus) heeft een lichte verstandelijke beperking, dus zij realiseert zich echt niet dat het nogal not done is om iemand zo na te doen, ook niet als ik dat probeer uit te leggen (wat ze toch niet snapt). Het ergste is nog dat ze toen zelf ook altijd nog op aangepaste semi-orthopedische schoenen liep .
Laatst in de bus: "Hahaha, kijk mama, die meneer zijn gezicht is heeelemaal zwart, hahaha!!!" Hij zat tegenover ons en D. lag helemaal in een deuk. Dat leek me wel een gepast moment om even duidelijk te maken dat niet iedereen er hetzelfde uitziet...
haha wat een verhalen.. ! Nee echt schamen niet.. alhoewel ze was pas jarig en toen kwam er een boel visite en iedereen duwde gelijk een kado in haar handen en toen mijn broer en zijn vriendin kwamen zag ze zo gauw geen kado en zei ze; " Hey waar hebben jullie mijn kado gelaten ? " het was dat het mijn broer was, maar een beetje gênant vond ik het wel.. Verder alweer een jaar terug ofzo in de supermarkt tegen een wildvreemde meneer; " Mijn mama heeft een lange fiets en mijn papa heeft een lange piemel " Hoe ze daar nou bij kwam... Of toen ze een stuk kleiner was.. in het winkelcentrum voor een mevrouw in sluier gaan staan en wijzen en roepen.. mama DAT is een gekke mevrouw !!
Mijn zoontje moet van alles ontdekken en zit dus overal aan. Dat vind ik in principe een erg fijne eigenschap, maar soms is dat erg vervelend en gevaarlijk. Ik schaam me dan niet voor zijn gedrag, maar soms wel voor het feit dat ik totaal niet doordring tot hem, dat het echt niet kan. En dat is niet zijn fout, maar meer de mijne, dat ik niet weet hoe ik hem moet corrigeren. Gelukkig komt het zelden voor en kan ik vooral genieten van zijn ontdekkingsgedrag.
M'n oudste ging rond de Sintperiode mee haar zusje van het KDV halen. Is daar ook een zwarte mama, roept m'n dochter: "Kijk mama, zwarte piet!". Kon door de grond zakken
En eigenlijk vind ik dit soort dingen best mooi. Er zit geen enkel kwaad achter, pure vaststelling. Het is maar net wat wij er mee doen.
Schamen niet, maar ik kan me voorstellen dat, als ze zulke opmerkingen gaan maken, er genante situaties kunnen ontstaan. Nu laat ze zich weleens horen in een winkel ofzo, maar daar schaam ik me echt niet voor. Hoort gewoon bij de leeftijd. Het valt ook wel op dat mensen haar altijd schattig vinden, omdat ze naar iedereen zwaait en lacht
Mijn dochter van 6 halen we op van kinderfeestje, waar ze cadeautjes meekregen. Bij het afscheid vraagt ze: krijgen we nog een zakje snoep? Haar vader heeft dat ook gedaan toen hij jaar of 8 was. Ze heet het dus niet van een vreemde, maar echt genant...
Mijn zoontje van 4 heeft nog wel de neiging om zijn puberneefje van 14 en 16 na te doen/praten en dat behalve dat ik mezelf daar erg boos over kan maken vind ik het ook wel eens gênant wat voor taal ie soms gebruikt.
Tupp jouw verhaal is heel herkenbaar zulke dingen bedoel ik dus. Schamen klinkt misschien wat onaardig maar wat jullie aangeven is wat ik eigenlijk bedoel. s misschien niet het goede woord, maar ik bedoel. En dan ook onzeker dat andere hem inderdaad niet leuk of vervelend gaan vinden om dat hij weleens druk kan zijn wat juist weer ontstaat door zijn enthousiasme.
De mijne zegt tegen iedereen hallo. Geen probleem maar als mensen niet reageren dan gaat ze door. En dan steeds harder... En vanmiddag liep er een vrouw in de supermarkt met een beetje vreemde combi kleren. Dochter keihard:" he, dat zijn rare kleren! Is die mevrouw verkleed, mama? Carnaval is toch weg?" En van de week zei ze tegrn een oudere vrouw:" daaaag, poepie van me" Ik corrigeerde haar en vervolgens zegt de vrouw tegen haar:" dag poepie." om vervolgens vlug te zeggen:" oh, fout van mij, dat mocht niet van je moeder"
schamen niet, meer opgelaten of hoe noem je dat. mijn zoontje kan om álles huilen. als je tegen hem zegt dat hij de poortdeur dicht moet doen omdat zn zusje er anders vandoor gaat en zijn zusje rent harder dan hij en is dus 'ontsnapt' dan gaat mn zoontje dus janken omdat hij dat niet als eerste bij de deur was. zó mega irritant! of als ze beiden wat lekkers krijgen, en dan ook gewoon precies t zelfde krijgen en meneer wilt de linker en krijgt de rechter, dan is het weer janken want hij wilde de ander zeer vermoeiend soms
Toen mijn dochter 'slaap kindje slaap' ging zingen precies toen er een rouwstoet langs reed toen we aan het wandelen waren. Was natuurlijk totaal toevallig dat ze precies dát liedje op dát moment ging zingen want wist dat kind veel dat het een rouwstoet was en wat dat dan inhoud...maar toch vond ik het vrij genant
Schamen niet echt maar inderdaad wel opgelaten voelen. Als ze bij een winkel waar ze vaak snoepjes uitdelen al gaat vragen bijvoorbeeld. Maar dat is kind-eigen. S kan heel druk zijn en daardoor denk ik dat ze voor anderen lastig is. Met name mensen zonder kinderen maar iedereen zegt altijd dat S zo'n leuk kind is. Ik vind dat ook dus ik ga er nu maar in mee.