Ergens in het MMM traject is mijn libido zoek geraakt Toen ik zwanger bleek hoopte ik zo dat het terug zou komen, maar helaas, niets is minder waar en ik vrees dat het er na de bevalling niet veel beter op zal worden. Het is trouwens geen issue hoor wat mijn man betreft, hij is zo lief en heeft er -gelukkig!- alle begrip voor. Maar ik vind het onderhand niet leuk meer. Ik vraag me af of er meiden zijn die dit herkennen en of jullie misschien tips hebben.
Ja, heel herkenbaar... Ik had altijd al een lager libido als mijn man, maar toen we de MM ingingen daalde het helemaal naar het vriespunt. Wat mij betreft hadden we alleen nog seks als het 'moest'. Nu ben ik inmiddels zwanger (nog niet zo lang) en het is helaas nog niet teruggekomen. Misschien komt het nog... maar ik merk dat er bij mezelf (geestelijk) toch een beetje iets beschadigd is. Het klinische aspect en het verplichte vrijen van de MM heeft er bij mij voor gezorgd dat ik niet meer kan genieten van seks... en nu moet ik weer proberen, dat terug op te bouwen. Mijn man heeft er wel begrip voor maar heeft het er wel heel moeilijk mee, omdat hij een hoog libido heeft. Ik heb geen tips... maar wilde je wel laten weten dat je niet de enige bent.
Bij ons begint het nu ook steeds minder te worden. Vooral van mijn kant uit dan, manlief heeft nog steeds een goed libido. En idd ikzelf vind het ook vervelend dat ik niet meer zo vaak zin heb in ... . Ik weet niet of het echt hormonaal is, want voorheen had ik er niet zo'n probleem mee, en nam toen ook al Clomid. Dus ja. Ik weet het ook niet. Ik wil het wel es navragen als ik nog es naar het fertiliteitscentrum ga.
Ik weet precies wat je bedoeld en voelt.. tijdens de MMM heb je al minder zin in elkaar.. na de tijd is het hier ook niet veel beter geworden! hoever ben je nu?? de eerste weken wou ik echt geen polonaise aan mijn lichaam..alleen maar bang dat er iets zou gebeuren met het kindje.. het gelukkig nu wel het vertrouwen dat er niks gebeurt.. maar de behoefte blijft uit.. zo af en toe gebeurt het..maar wil en ga niks forceren! libido van mijn vriend is ook geminderd door het hele gebeuren..en maakt er (gelukkig) geen problemen van! hoe is dat bij jullie??
Heel herkenbaar! Wij durfden het lange tijd niet meer.. En toen we eindelijk met 14/15 weken zwangerschap de gok weer eens durfden te wagen, kreeg ik spontaan last van bloedverlies. Dan leer je romantisch vrijen wel af, hoor! Ons seksleven kan weer op gang komen als de kleine er is, denk ik.. Wij besteden nu op een ander 'level' aandacht aan elkaar. Zo raken we elkaar 'geestelijk' niet kwijt..
Herkenbaar. Vraag me af of het ooit goed komt. Ben inmiddels twee kindjes verder maar de 'drive' is nog ver te zoeken. Manlief heeft het ook wel wat dus of het hier ooit goed komt...
Uhm, dochter is nu een half jaar, maar ik heb nog steeds geen zin . Misschien komt het door de borstvoeding die ik nog steeds geef? Hoop echt dat het beter wordt!!
Heel herkenbaar.. Tijdens het begin van de mmm ging het nog prima. Tot aan de start van ivf. Ik ben 6 kilo aangekomen van de hormonen, zat slecht in mijn vel en een aantal mislukte pogingen, hebben ook geen positief effect gehad. Inmiddels bijna 30 weken zwanger en ik ben echt een vrieskist. Vind het verschrikkelijk, maar kan mezelf er niet toe zetten. Hoop echt dat ons gezonde sexleven straks weer terugkomt..
Heel erg herkenbaar helaas. Heeft lang geduurd voordat ik dat weer kon zonder nare gedachten.... Ik kon niet meer echt vrijen zoals voordat we de mmm in gingen. Ik associeerde vrijen met iets wat ik zo graag wilde, kinderen krijgen op de normale manier.... steeds moest ik daaraan denken ik vond dat erg moeilijk. Het slijt gelukkig wel maar die mmm heeft geestelijke toch zijn sporen nagelaten wat een klote traject pffff
Hier ook heel herkenbaar. Ik heb een jaar geen hormonen geslikt en toen was het ook ver te zoeken. Ik ben nu 12 weken zwanger en ik geloof dat we het nu tijdens de zwangerschap 2 of 3 keer hebben gedaan. En dan deed ik het eigenlijk meer voor mijn man dan voor mijzelf. Ik hoop dat het nog wel terug komt, maar ik vrees ervoor. Gelukkig is mijn man heel begripvol.
ik kan jammer genoeg ook niets anders dan dit bevestigen. Na mijn eerste zwangerschap is het eventjes teruggekomen (waarschijnlijk omdat het al zoooo lang geleden was ) Een dreumes maakt het ook niet eenvoudiger. s Avonds te moe en 's morgens is het kleine meneertje er te vroeg bij. Dus als er dan al eens zin is...
Ja, heel erg herkenbaar! Eerst sta je stijf van de hormonen, dan wil je niet omdat je zaad wilt sparen voor de behandeling , dan durf je niet omdat je op een bepaalde website hebt gelezen dat klaarkomen misschien niet bevorderlijk is voor de innesteling of omdat alles van binnen nog bont en blauw is door de punctie en dan heb je geen zin omdat je weer een teleurstelling moet verwerken.. Nog voordat je over die teleurstelling heen bent, begin je alweer met spuiten en zo blijft het cirkeltje rondlopen. Hier gebeurt het nu vooral niet omdat ik het simpelweg niet durf. Ik weet het; honderdduizend websites en artsen die beweren dat het écht geen kwaad kan, dat je gewoon je gang kunt gaan, maar toch.. Oh en, de rotzooi die de Progestan veroorzaakt maakt het ook niet echt aantrekkelijk Ik probeer maar om er geen groot ding van te maken. We weten allebei waar het door komt, hij accepteert het gelukkig ook en vind het wel jammer, maar geen probleem. Ik hoop ook dat het vanzelf weer komt..
Been there, done that. Van verbod ivm infectiegevaar, operaties aan de baarmoeder naar de verplichte nummertjes op gezette tijden. Zo blij met deze zwangerschap dat we (gelukkig allebei) als de dood zijn dat we het met sex verpesten. En daar komt inmiddels bij dat de placenta voor de uitgang ligt waardoor er risico is op bloedverlies. Dat is op zich niets ernstigs... maar met onze eerdere ervaringen denk ik dat we acuut aan de zuurstof moeten als dat gaat gebeuren. En dan zijn we allebei al weer afgehaakt en wordt het gewoon knus op de bank een filmpje kijken
Wij zitten ook in de mmm, tor nu toe heeft het nog geen nadelig effect gehad alleen hebben we binnenkort de eerste punctie en hopelijk een terugplaatsing, gisteravond zei ik tefen mijn vriend dat als ik een terugplaatsing heb gehad dat ik denk ik niet intiem durf te zijn, mijn vriend heeft normaal een hoog libido maar zei ook.direct dat hij dan ook geen seks wil. Dus ik denk dat het bij ons ook nog wel effect gaat hebben
Haha, Progestan is hetzelfde als Utrogestan inderdaad.. Bah! Hier zorgt het ook regelmatig voor een tripje naar de wc, omdat ik zwéér dat ik bloed voel lopen, maar dat blijkt dan dus de Progestan te zijn.. Lekker hoor!
Hier toevallig vanmorgen sex gehad maar was de 3e keer in de zwangerschap. Mijn libido is niet heel hoog maar mijn man durft ook niet goed dus is en combinatie. ...
Heel herkenbaar helaas... We hadden voor de mm al niet een erg florisant sexleven. vriend is heel ziek geweest en heeft veel zware operaties achter de rug en is daardoor erg onzeker over z'n lijf. Graag zou ik hem ondersteunen door hem daar in te laten merken dat ik hem nog wel sexy vind, maar heb echt een libido van niets... En ben van mezelf al niet erg knuffelig, dus samen op de bank tv kijken is meestal gewoon naast elkaar zitten... Maar goed. Probeer het voor nu maar even te accepteren en denk dat er ooit wel weer eens sex komt kijken bij ons
Hier hetzelfde, de mmm heeft echt effectief een einde gemaakt aan ons seksleven. Maar naderhand kwam het wel langzaam weer terug. (Misschien het enige voordeel van zonder zwangerschap de mmm uit komen...) Ik kreeg ook echt weer zin op een gegeven moment, en genoot er ook wel weer van. Maar sinds ik zwanger ben is het weer terug op nul. Doe het voor m'n man, van mij hoeft het echt niet...
'Fijn' (dat staat wat stom, want het is natuurlijk helemaal niet fijn...!) om te lezen dat ik niet de enige ben. Ik hoop maar dat het ergens na de bevalling weer op gang komt. Stomme vraag misschien, maar kun je ook hulp inschakelen voor zoiets, mocht het ook na de bevalling wegblijven?