Onze kleine man kruipt sinds een week de kamer door, hartstikke trots ben ik Sinds een aantal dagen trekt meneer zich ook op aan alles waar hij zich aan kan optrekken alleen het vallen gaat nogal onhandig daarna. Als hij bijvoorbeeld in de box staan en zijn evenwicht verliest dan knalt hij gerust met zijn hoofd tegen de spijlen van de box aan, of als hij tegen de bank aanstaat klapt hij om met zijn hoofd op het laminaat.. Ben ik nou zo overbezorgd of is dit nou gewoon doodeng? ik kan natuurlijk niet heel de dag als een vangnet achter hem gaan staan..
leren, doe je met vallen en opstaan.. ik maak me daar werkelijk nooit zorgen om. zolang ze niet van de bovenste traptrede naar beneden klapt, doet ze maar. natuurlijk troost ik haar, maar als je altijd achter je kind blijft staan, is het straks 4 en kan het nog niet zelf gaan zitten of zelfstandig vallen.
Hier ook eentje die zich op trekt, maar nog regelmatig omvalt. Hoort erbij, maar ik vind het soms ook heel eng hoor! Helaas niks aan te doen ... hopelijk leren ze snel dat het zeer doet om te vallen en ze dus voorzichtig moeten doen
Mijn zoontje kruipt ook sinds dik een week en trekt zich overal aan op. En kukelt soms ongelukkig naar beneden. Vorige week ook vol achterover op zijn achterhoofd gevallen. Kreeg toen een wekadvies van de huisarts. Ik ben het er niet mee eens dat je ze maar gewoon rustig moet laten ondervinden en vallen. Ik probeer zo goed mogelijk op te letten en situaties waarin hij hard zou kunnen vallen zoals staand in de box opgetrokken aande spijlen dan blijf ik bij hem. Echt onzin dat je kind het anders nooit leert, tuurlijk leert je kind door zn knietjes zakken en gaan zitten, ookal blijf jij in de buurt en help je soms. Laatst nog een nieuwbrief van Ronald McDonald kinderfods gekregen waarin een heel zielig verhaal stond van een baby die hard op zn hoofd kwam waardoor hij een hart stilstand kreeg en vervolgens heel lang in coma gehouden moest worden. Tuurlijk, vallen zullen ze en je ziet niet alles maar daar waar je controle hebt zou ik dat zeker uitoefenen.
maar, sta jij dan 1.5 uur per dag naast de box? mijn dochter zit er s ochtends en s middags 3 kwartier in, juist als ik kook, of even schoonmaak. ik ben niet in dienst van mn kindje hoor! maar goed, mijn kind eet ook wormpjes, steentjes en gras.. daar maak ik me ook niet druk om. ze is super zelfstandig ( voor haar leeftijd dan he) en leert van al het vallen en opstaan, en is bijna nergens bang voor.
en, ik heb werkelijk ook nog nooit gedacht als ze viel.. oeh. Misschien moet ik de dokter bellen. -1 huilt ze meteen?! - 2 wil ze na even huilen meteen weer spelen? - 3 eet ze goed? pas als er iets af gaat wijken bel ik de dokter. ze zien me al aankomen. dan moet ik 6x per dag bellen
Leren lopen gaat met vallen en opstaan Echter vind ik het wat te ver gaan om hem de hele dag met zn hoofd op jet laminaat te laten knallen Toen het nog erg stuntelig ging in het begin bleef ik achter hem staan en ving op waar nodig. Door de val beweging schrikt hij en leert hij ook voorzichtig zijn Na een wweek was hij een stuk stabieler en ging het stappen hem beter af en hoefde ik er niet meer achter te staan Soms is hij nog steeds enthousiast en denkt zonder handen te kunnen en valt dan met veel kusjes en knuffels (en een koude doek op de bult) komt het wel weer goed Als hij moe is merk ik dat het minder gaat, veel struikelt Hoop maar dat de kinderbescherming niet langs komt mijn kind zit onder de blauwe plekken van het stoten alsof we hem zwaar mishandelen arm kind
Hier een laatbloeiertje maar wij vinden het nlg steeds eng, vooral de papa! Hij trekt zich op tot staan, kan kleine stapjes aan tafel of iets anders zetten, klimt op zijn bankje. Eerst was hij heel voorzichtig, nu ook nog wel maar hij is toch ineens veranderd en een grote sprong gekregen. Ik vind het eng als hij op zijn stoeltje/bankje kruipt want hij kan er nog niet van af, maar de papa krijgt een hartaanval als hij erin kruipt Ik leer hem nu dus aan dat hij op zijn buikje gaat liggen, zo naar achteren gaat zodat de voetjes de grond raken en dan kan hij er zelf af. En de papa? Die doet teken van "spring maar ik van u wel op" heb hem toch even duidelijk gezegd dat hij dit nu zeker niet moet doen want dadelijk springt Dylan er ook van af als we niet voor zijn bankje/stoeltje zitten Over een halfjaar kan dat gek doen wel, maar hij moet eerst leren hoe het moet zonder met zijn hoofd de grond op te knotsen En dan vind de papa het vallen enger dan ik jaa deuuh als je hem zulke dingen leert haha Maar vallen is altijd eng pfff, zeker met een stenen vloer. Wij hebben beiden denk ik ook nog angst voor een hersenbloeding of andere schade die kan gebeuren Hij is wel voorzichtig. Dylan weet dat hij niet alleen van zijn bankje af kan gaan. Dat durft hij gelukkig nog niet. Maar hij gaat er wel in recht staan wat niet mag. Het leuke aan een laatbloeiertje is wel dat ze meer gevaren zien dan een kindje van 8,9,10 maanden Hij heeft ook niet niet veel ongelukjes gehad. Enkele keren uitgeschampt toen hij op de salontafel wilde leunen maar zich misgreep. Blauwe plek op wang en een keer boven zijn oog. Verder nog niks tot nu toe. Wel wil hij soms sneller kruipen dan hij kan en gaat hij ook wel eens vlak tegen de grond op maar dat is niet eng
Ja hier ook zo gegaan want ze trok op met 6.5 en boem naar beneden erg vaak. Ik heb haar geleerd zakken heel snel via tel. consult met fysio. Ik zetten steeds iets laget bij poef of doos en leerde zo handjr op te zetten. Daarna speelgoed express laten vallen vlak onder de hanf dan stond ze vast met 1 hand en andere pakte ze speelgoed waardoor zakte ze door knietjes. Het duurde wel maand geloof ik tot ze echt nooit meer viel. Dat vallen was soms heftig maar na huiltje gelijk klaar. Je kan niet altijd bij staan en vasthouden en ze moeten het zelf leren. Van vallen leren ze voorzichtiger zijn en stabiliteit zoeken.
Het is idd vallen en opstaan. Maaaaaaaaaar ik heb ze nooit bewust laten vallen als ik zag dat ze gingen vangen. Als jij het ziet en goed oplet kan je best in grijpen even op de luier zetten. Dan trekken ze zich weer op of zet ze anders neer waar ze staan. Vallen is normaal. maar voor de rest kan je best ingrijpen. En nee ze zullen idd zich niet zo snel een bult vallen maar. Het hoeft ook niet zo te zijn dat je nooit hoeft in te grijpen. Ja toch. Is zielig. Kijk of je een kamer kleed een tijdje neer kunt leggen zo dat ze wat zachter vallen. Meubels bekijken scherpen raden is de tafel kinderen proef. De box wat extra knuffels er in. Box lager. En wat kunnen ze genieten als ze net kunnen staan vond ik een van de mooiste periode.s
Doen waar jij je goed bij voelt. Ze moeten het leren maar als jij je er prettig bij voelt om te voorkomen, op te vangen, of te verzachten is dat je eigen keuze. Een ander kiest voor de harde weg en neemt meer risico. Wel zou ik er voor kiezen om je kind wel de ruimte te geven en niet te voorkomen door ze maar in een loopwagentje te zetten voortdurend of maar afleiden door ze in een wipstoeltje voor de tv te binden (bij wijze van). Ze leren het echt wel maar vooral door het te doen.
Idd doen wat jij je goed bij voelt. Ik vind het ook doodeng dus hier geen houten box of ledikant meer maar travel box en reisbed.
Onze oudste dochter is amper ooit gevallen. Ik vond het heel eng en was ook vaak bang dat ze viel maar ze deed alles pas als ze zeker van haar zaak was. Kon ook vrijwel meteen weer gaan zitten zelf en met het loslopen was het ergste wat ze viel terug op haar pamper. Onze jongste daarintegen..... Dat is echt kamikaze Die kent geen angst, nauwelijks pijn en ze doet gewoon maar wat. Tuurlijk probeer ik haar waar ik kan te vangen maar ze gaat óveral aan staan en dat gaat niet altijd goed. Ze slaapt van 1-3 en is verder van 8 tot 19.30 wakker dus als ik haar al die tijd moet achtervolgen dan staat de rest van ons leven stil . Ze kan trouwens heel erg goed zelf gaan zitten of bukken voor een speeltje hoor, maar ze is zo lomp en zo'n durfal, dat ze geregeld gewoon omduikelt of ergens overheen kiepert.... Gelukkig nog niets ernstigs meegemaakt... *klopt af*
Dankje voor jullie reacties! Het is niet zo dat ik er als een politieagent heel de dag bij sta, maar in de box sta ik er vaak wel met m'n neus bovenop.. Hij gaat staan en laat zich dan zo omknallen, dit kan naar achter of opzij zijn waardoor hij met zijn koppie best een smakker tegen de spijlen (kan) maken. Snel aan de slag met het proberen te leren op de billen te vallen
Ik bleef in het begin wel veel in de buurt, maar ook niet 24/7 natuurlijk. Toen we een foam-puzzelmat hadden liggen voor de bank, voelde het wat veiliger en kon ik het beter los laten.
Hier identieke situatie! Plus zie nu dat onze zoontjes op dezelfde dag geboren zijn Maar goed, ik ben ook al begonnen met hem door zn knietjes te laten zakken of tot zit. Is niet makkelijk maar wie weet dat hij het na een week doorheeft...
Geen zorgen maken! Dat is normaal! En vooral lachen als hij valt, dat versterkt zijn vertrouwen. Als mama en papa bezorgd zijn, dan huilen ze ook vaker. Zo was J gisteren gevallen in de speeltuin tegen een schuifaf. Hij stond op punt te huilen dus ging papa naar hem toe en lachte en zei "stoute schuifaf, stoute schuifaf, je mag J geen pijn doen" en klopte erop. Hij vond dat zoooo grappig dat hij dat ook begon te doen. Mijn vader deed ook altijd iets gelijkaardigs. Die kwam altijd (gespeeld) bezorgd naar me toe gelopen en ipv te vragen of ik me pijn gedaan had vroeg hij altijd heel bezorgd of ik de grond niet kapot gemaakt had. Als peuter trapte ik er altijd in en stopte met huilen en zei altijd heel serieus "neen papa, ik heb het echt niet stuk gemaakt"! Meestal is het eerder van het schrikken dat ze huilen. Tenzij ze echt een smakkerd maken natuurlijk.
Dit hier ook al 300 klappers gezien bij de kinderen. Zolang als ze gelijk huilen en daarna hun ding doen. Maak ik me echt geen zorgen. Net als vallen en pijn aan geven ik laar ze zelf opstaan. Lukt dat niet ga ik me zorgen maken Tuurlijk als in in de buurt ben probeer ik te vangen. Maar hier duurde het een 2 weken. En nu begint het opnieuw met het loslopen