Vraag aan de ervaringsdeskundigen Onze zoon (wordt in sept 3) gaf al een tijdje aan dat hij ook op de wc wilde plassen, net als zijn grote zus... Af en toe op de wc gezet en dan plaste hij ook soms. Na een aantal weken vroeg ik of hij zonder luier wilde proberen, en ja, dat wilde hij wel. Nu zijn we 2 weken bezig zonder luier, maar er is nog niet echt vooruitgang eerlijk gezegd. Als ik hem op de wc zet dan plast hij ook en is hij heel trots en blij, maar als ik niets zeg dan plast hij net zo makkelijk in zijn broek. Dan komt hij pas achteraf naar me toe dat hij in zijn broek geplast heeft. Wat denken jullie? Ben ik er te snel mee geweest? Wat zouden jullie in dit geval doen, nu doorzetten of laten rusten en in de zomer weer oppakken?
Ik heb bij onze zoon gedaan net als bij een puppy. Elk half uur vragen of hij moest plassen,en hem ook wat meer drinken geven dan normaal zodat hij het goed voelde. Dit werkte erg goed,en natuurlijk was er een keer een ongelukje maar wij vonden dit zo fijn gaan.
Hier gaf ze t eerst heel goed aan door zelf naar haar potje te gaan. Door een dag iets 2x een ongelukje waarvan 1 in een speelgoed mand hebben ze op de opvang weer luier omgedaan. Uit eindelijk ging het berg afwaards, en plaste ze thuis ook in haar broek. Ik heb op de opvang na 2 wk gezegd geen pamper meer aan. Ik doe haar regelmatig op t potje. En dan plast ze, ze houdt het op tot ik dr op t potje zet. En het wordt beloond ze gaat nu weer zelf en op de opvang geeft ze t ook aan. Nu is mn dochter sinds 20,5 mnd ermee bezig ze is nu 22,5 mnd. dus ik denk dat je zoontje het uit eindelijk ook wel door krijgt. ik weet niet hoeveel ongelukjes hij op een dag heeft en hoe hij dat vindt en hoe jij erop reageert. Maar als hij het wel redelijk op kan houden zou ik toch doorzetten.
ik weet dus niet of hij het aan voelt komen, als ik hem niet zelf op de wc zet dan gebeuren er dus meerdere ongelukjes op een dag. Dan komt hij pas achteraf met een natte broek "dat hij geplast heeft" vandaar dat ik me nu dus ook afvraag of hij het wel echt doorheeft... als hij op de wc geplast heeft reageren we vol enthousiasme en mag hij een sticker uitzoeken, dat vind hij leuk, maar meer ook niet. als hij in zijn broek plast dan zeg ik dat hij dat op de wc moet doen, maar maak er absoluut geen issue van verder.
Dus hij houdt het ook niet echt op nog. Vind ie t wel vies als ie in zn broek plast ? En goed dat je er geen isseu van maakt. Maar misschien kan je hem wel zelf zn broek en onderbroek uit laten doen. En anders toch luierbroekjes kopen en hem op vaste momenten naar de wc brengen. Uitleggen dat zn broekje droog moet blijven. Nog geen 3 is nog best jong. Houd het leuk. Want zelf 5x opruimen lijkt me ook niet leuk.
Ik denk ook luierbroekjes en op vaste tijdstippen op toilet zetten. Beginnen bijv bij het uit bed komen, voor het naar bed gaan en na elke maaltijd.
Lastig he.. Mijn jongste heeft nu precies hetzelfde. Hij wilt wel op het potje en soms komt er ook wat maar hij heeft ook nog veel ongelukjes. Dat hij inderdaad pas komt zeggen dat hij moet plassen als hij het al in z'n broek heeft gedaan haha. Ik kan ook niet zo goed inschatten of hij het nu wel of niet aanvoelt. Ik denk van wel, maar hij legt de link van aandrang en op het potje gaan zitten nog niet echt. We proberen zo af en toe een dag zonder luier maar bij te veel ongelukjes laten we er weer een weekje (of langer) tussen zitten. Ik denk dat de interesse er nu ook vooral is omdat hier grote broer ook op de wc plast maar dat hijzelf er eigenlijk nog niet écht mee bezig is.
Hier ging het precies hetzelfde met m dochter. Rond 2 jaar gaf ze aan als ze gepoept had of geplast ( in de luier). Rond 2 jaar en 3 maanden wilde ze af en toe ook echt op de wc, net zoals haar grote broer. Op een dag bleef ze zitten en had ze op de wc gepoept! Beloond natuurlijk en enthousiast gereageerd, maar eigenlijk was dit alleen met poepen zo. Toen niet doorgepakt. Daarna zo rond 2 jaar en 4/5 maanden begonnen met haar bijv voor het bad te vragen of ze op de wc wilde en dan plasgeluidjes maken (pssssssssjjj, haha) Soms kwam er wat, soms ook niet. No big deal maar wel klappen als er wel wat kwam. Op een dag had ze in korte tijd 2 keer op de wc geplast, voorgesteld om de luier uit te laten en dat wilde ze wel! Mooie onderbroekjes had ik al eerder gekocht, dus die mocht ze trots aan. Toen ook 3 dagen lang keer op keer ongelukjes gehad, ze gaf zelf helemaal niks aan. Daarna elke uur op de wc gezet, gevraagd of ze moest. soms zei ze nee, om het een 10 minuten later in haar broek te doen. Ik was toen bijna afgehaakt omdat ik twijfelde of ze er al aan toe was, of dat het niet gewoon een leuk spelletje was. Maar stickerposter gemaakt en elke keer als ze wat op de wc gedaan had mocht ze een sticker plakken. Elke uur vragen of ze moest. Ze ze nee, dan even aankijken en een half uur later gewoon erop zetten. Zo beperkte ik de ongelukjes. Na een dag of 4/5 viel het kwartje en begon ze zelf ook aan te geven en sindsdien ( 2 jaar en 5 maanden ongeveer) is ze volledig dagzindelijk! Het loont dus wel degelijk om door te pakken, maar ik denk wel dat er binnen een week een stijgende lijn in moet zitten. ook om frustratie van beide partijen te voorkomen
Geeft hij wel eens aan dat hij moet plassen? Al is het maar heel af en toe? Op basis van je verhaal heb ik het idee dat het eigenlijk meer toevalstreffers zijn als hij wel op de wc plast, omdat hij toevallig op het moment dat er wat in zijn blaas zit op de wc wordt gezet, maar dat hij het eigenlijk nooit zelf van te voren heeft aangegeven. In dat geval zou ik, bij geen verbetering, gewoon regelmatig op de wc blijven zetten en de stickers volhouden, maar tussendoor wel een luier om doen. Want als hij telkens een natte broek haalt, gaat het plezier misschien weg en het is vooral belangrijk dat hij zelf gemotiveerd blijft / is om zindelijk te worden. Mijn dochter plast al sinds vorige zomer bijna dagelijks op het potje, nu de wc. Ze heeft er nog nooit op gepoept. Ze vond het allemaal bere-interessant en was heel trots op zichzelf. Ook hield ze haar luier steeds vaker droog, zelfs 's nachts. In de herfst heb ik daarom een keer een week uitgetrokken om de luier af te laten. Het ging alleen steeds slechter en ze werd er helemaal verdrietig van. Ze begon al te huilen als we in de buurt kwamen van het potje. Na anderhalve dag zat ze zo slecht in haar vel, dat we zijn gestopt. Ze heeft daarna nog drie weken niet op het potje willen plassen! Als we in de badkamer kwamen om haar tandjes te poetsen en ze het potje zag staan, begon ze al te huilen dat ze niet op het potje wilde. Sindsdien hebben wij echt zoiets van: "geef het zelf maar aan, wij passen ons hier in aan aan jou."