Zoek hulp bij een onafhankelijk gespecialiseerde persoon die hier SAMEN met jullie als ouders over spreekt. Dit is jouw kant van het verhaal. Vader heeft zijn kant van het verhaal. Als hij NU, zoals jij zegt, wel de zorg voor jullie kind wil nemen dan is dat toch juist mooi. Dat is wat jullie kind nodig heeft. 2 ouders die SAMEN voor hem er zijn en voor hem zorgen, zonder om hem te vechten! Ik hoor in je berichtjes veel strijd tegen vader. Maar daar gaat het niet om. Wat heeft je zoon nodig. En dan objectief gekeken.
Lijkt mij ook. Heel sterk als je het zelf moet doen en niet anders kan zoals je al eerder schreef ook. Hoe de situatie tussen ex en ts is staat los van het kindje en daar moet naar gekeken worden. Als hij hem een paar dagen wil om ts te ontlasten dan is het echt loslaten en aan jezelf denken. Je kindje voelt je feilloos aan hoor. Dus in dit geval zou het niet sterk zijn het zelf te doen maar even uit handen geven en opladen zodat je uitgerust bent en hulptroepen in kan schakelen. Ga lekker vanavond een lange douche nemen en opnde bank met een boek of filpmje en vraag je ex je goed op de hoogte te houden van jullie kind.
"tegelijkertijd heb ik ook nog een postnatale depressie. Zit ik hier alleen voor mijn kind te zorgen wat ik eig niet aan kan. Wat moet ik doen ???? Hij is de vader en heeft net zoveel recht op zijn kind en zo te lezen is het kind op dit moment beter af bij hem.
Dit is mij ook niet helemaal duidelijk. Als jij een pnd hebt TS, is het juist goed om je veel te ontlasten. Ik zou dan echt denken dat het beter is voor jou en jullie kindje om 50-50 voor jullie kind te zorgen. Ik heb zelf een zenuwinzinking en flinke depressie gehad na de geboorte van de laatste, en als je niet goed voor jezelf zorgt kan dat helemaal uit de hand lopen. Ik weet niet hoe je ex verder is, maar dat hij zich zorgen maakt om zijn kind alleen te laten met iemand die behoorlijk depressief en zichzelf niet is, lijkt me dat geen slechte zaak. Probeer verder om altijd iemand bij je te hebben, bij mij was het eerste half jaar altijd iemand bij me omdat ik niet alleen durfde te zijn met de kinderen. Ik was de weg goed kwijt. Sochtends was mijn moeder er, smiddags mijn schoonzusje of mijn zwager, savonds was mijn man er weer. Af en toe kwam een vriendin iemand aflossen want voor mijn familie was dit ook allemaal een geregel natuurlijk. Ze deden verder niks, keken een film of lazen een boek ofzo, maar ze moesten er gewoon ZIJN, anders kreeg ik paniekaanvallen. Na een half jaar was ik het zat om altijd iemand in huis te hebben en ging het een stuk beter Veel sterkte in ieder geval!
Ik vind dit persoonlijk heel erg kort door de bocht, bij pnd krijg je hulp, wat volgens mij hetzij indirect ook aangegeven wordt door Ts. Als een hulpverlener er een probleem in ziet en ook weet (ga ik vanuit) dat Ts uit elkaar is, dan wordt er via die kant ook gelijk actie op ondernomen.
Niks kort door de bocht, het zijn háár eigen woorden! Ik vind dat de rol van de vader behoorlijk belachelijk wordt gemaakt. Als het vader was geweest die depressief was en geroepen had dat hij de de zorg niet alleen aankon, had iedereen hier geroepen: onmiddellijk weghalen!
Beetje weinig info zo om je vraag goed te kunnen beantwoorden. Maar je vraagt : mag hij het kind meenemen zonder mijn toestemming. Ik vraag me dan af : Waarom geef jij geen toestemming.. ?
Hier was ook geen partner hoor En zolang ts gewoon nog voor haar kind zorgt is er niets aan de hand hoor mits ze (professionele) hulp heeft En ik vind dat voor een vader trouwens niet anders hoor
Het lijkt me juist niet wijs... Dan heb je nl helemaal niks meer om je bed voor uit te komen Actief blijven is zoooo belangrijk(en verdomd moeilijk) Maar als je niks hb om je bed voor uit te komen dan word het alleen maar slechter ipv beter
Ik vind het kort door de bocht om te zeggen dat het kind dan beter af is bij vader. Ben van mening dat wij daar vanaf een afstand niet over kunnen oordelen, Ts heeft een verleden met hem en daardoor een gekleurd beeld, wij kennen hem niet en zijn dus niet in staat daar een oordeel over te vellen. Wie zegt er niet dat bij haar ex de 'bom' misschien ook wel op klappen staat? Of hij daadwerkelijk in staat is om voor het kind te zorgen. Wat voor Ts geldt, geld ook voor haar ex, wie er dan ook de beslissing heeft genomen beide hebben daar emoties bij en voor beide is het moeilijk! Ken overigens ook voorbeelden van vrouwen die pnd hadden, alleen zorgde voor kinderen nadat de vader wegging, en het weggaan van de vader betekende dat ze er uit kwamen, stukje realitycheck? Of onderliggende oorzaak? Wie zal het zeggen, wij kunnen dat niet en de specialisten kunnen het alleen met vermoedens! Volgens mij wordt er ook regelmatig hier aangedragen als het de vader betreft om het begeleid te doen, in dat soort gevallen. Ik heb het overigens ook niet over dat Ts het alleen doet, als er begeleiding benodigd was dan had die er nu ook geweest, en had daar op ingesprongen geweest!
Familie, de andere ouder, vrienden Er is altijd wel iemand die even kan helpen En als dat echt niet mogelijk is, dan kan je zoeken naar een andere oplossing
Enige wat ik wil zeggen dat ik het vreselijk zielig voor JULLIE kindje vind. Wees niet zo eigenwijs en denk aan jullie kind ipv aan jezelf. Natuurlijk zal het wennen zijn voor jullie kindje vooral als jij normaal alle zorg op je hebt genomen maar het is niet onmogelijk. Mijn zoontje heeft ook liever dat mama hem oppakt, naar bed brengt en eten geeft maar hij heeft ook een papa. Als jou ex aangeeft dat hij voor zijn kind wil zorgen omdat jij het op dit moment niet (alleen) aankunt moet je hier juist heel blij mee zijn ipv je aangevallen te voelen. Kennelijk heeft hij zijn kind dus boven het stappen staan.
Het is geen schande om toe te geven dat het niet helemaal niet lekker loopt. De vader wil jou ontlasten. Dat betekend niet dat je een slechte moeder bent. Je zult wel moeten in het belang van je KIND. Om de omgang voorrang te geven een moeder heeft niet het alleen recht. En je denkt als het kind niet bij jou is dat het niet goed verzorgd woord. Wat heeft het een met het ander te maken hij wil zijn vrijheid en toch bied hij aan om de kleinen op te vangen??? Om jou dwars te zitten of om jou en jullie kind te helpen. Toen ik zo ziek was was ik blij als ik even ontlast werd van mijn kind. Niet omdat ik niet van mijn kind hield maar ik op die momenten echt even aan mijn zelf toe kon komen. En soms nog heb ik dat nodig om dat vol te kunnen houden. Als je om je kind geeft moet je ook durven los laten en de zorg durven uit besteden aan zijn vader. Dat hij nog niet zo veel met zijn kind gedaan heeft zegt niks hij zal het van zelf wel leren. Hij is nu nog jong en kan makkelijk zo opgroeien met een omgangsregeling dat is ook in het belang van je kind. En ergens las ik rozen blaadjes tja wel een gekke manier om hem terug bij je te krijgen. Denk dat je relatie nu echt over is. En de macht om je kind niet uit handen te geven klikt als wraak. Je zult jou gevoelens op zij moeten zetten in het belang van jullie kind. Doen jullie het nu goed samen heeft het kind er voor al tijd profijt van. EEN goede moeder moet ook durven toe geven als het niet goed gaat. Een goede moeder kan besluiten om afstand te nemen van haar kind te behoeven van haar kind. Deze keuze heb ik moeten maken met mijn oudste bleef ik door kabbelen of koos ik een andere weg ik koos de weg van de minste weerstand zullen sommige denken ik koos er voor om opgenomen te woorden en mijn kind ging naar mijn vader en stiefmoeder. Wand als ik dat niet had gedaan had ik het misschien ook wel gered maar ik ging er letterlijk aan onder door. Soms moetje een keuze maken voor je kind dat andere zullen zeggen dat doe je toch niet. Maar als je als moeder niet goed voor je zelf kunt zorgen kun je ook vaak niet voldoende voor je kind zorgen liefde voor een kind kent meerdere keuze.s. Los laten daar van is er een. In het vliegtuig leren ze je ook eerst zelf zuurstof op zetten en dan je kind. doe je het andersom kan je beiden niet overleven. Keuze.s keuze.s goede hulp een vertrouwd persoon stapje voor stapje verder komen in een verwerking.s proces. Als je de kans krijgt om hulp. Zal je hem met beide handen moeten aan grijpen, NO matter what.
Nee maar het gaat hier over een baby van een jaar oud. Je kan in dit geval geen risico lopen. Wanneer het je te veel word en je aangeeft dat je het niet meer kan en alleen maar voor de baby je bed uit komt, heb je echt hulp nodig. Het is absoluut onverstandig dan in je eentje voor de baby te zorgen. Misschien ben je dan op dit moment geen gevaar voor je baby maar een situatie kan snel veranderen, denk maar aan een baby die ziek wordt en de hele avond huilt. Wanneer je de dagelijkse verzorging eigenlijk niet aan kan, kan het heel verkeerd aflopen. Wanneer er dan echt wat gebeurd, kun je niet meer terug.
Maar wanneer ze een paar dagen eerder aangeeft de zorg niet aan te kunnen en je gaat uit elkaar, dan laat je je kind toch niet alleen bij die persoon achter als wijze van experiment?
TS, je geeft aan dat je je kind door niemand mee laat nemen? Bedoel je dan alleen pertinent? Aangezien je al aangeeft dat zoontje niet eens een middag zonder jou kan? Dan zal hij dat snel genoeg leren want zelfs als de hoofdverblijfplaats bij jou is zal je ex een omgangsregeling krijgen. En ik denk dat je moet kijken naar wat je ex hem kan bieden. Zou hij daar fulltime naar de opvang moeten terwijl hij bij jou thuis kan zijn? En vergeet niet dat extra vrije tijd juist bevorderend kan zijn voor jouw herstel. Ik zou in ieder geval zo snel mogelijk een regeling vast laten leggen. Welke keuze er ook gemaakt wordt, het moet de beste keuze zijn voor jullie zoontje. Ookal zou het een tijdelijke oplossing zijn, bijv dat hij vaker bij je ex is zolang jij nog last hebt van je depressie en dat het daarna opnieuw bekeken wordt?
Helemaal juist. En ik geef het eerlijk toe. Het had hier ook kunnen gebeuren met mijn oudste ik was echt ver weg was helemaal op van alle spanningen. En heb wel eens gedacht van wie eerst weg hij of ik en ik koos er voor hem veilig onder te brengen. Denk je niet dat ik gedacht heb ik ben de slechtste moeder op aarden en nog heb ik wel eens gevoelens van waarom heb je die keuze gemaakt en dan kom ik tot het besluit. Een echte goede moeder kan in het belang van haar kind de juiste beslissing maken. En in mijn geval betekende dat ik werd op genomen vrijwillig en hij werd veilig onder gebracht en de eerste nachten daar was ik totaal de weg kwijt. Was hem overal aan het zoeken. zo vast zat ik toch aan mijn kind MIJN kind Ik mist hem zo verschrikkelijk. Dat deed echt pijn. Als ik hem zag tien minutjes met het bezoek tijd was het genoeg, En voelde het nog aan ik kan het niet aan. Op een gegevne moment ben ik terug gerold naar huis en met vallen en opstaan verder gekomen. En toch trots dat ik mijn kind voor op kon stellen. ( zijn veiligheid) en er is veel aan voor af gegaan heel veel. Zo veel onbegrip jij wilde een kind en nu zie je het jij bent niet geschikt als moeder. Nou als je je al KUT voelt dan voel je je daar na nog veel en veel K...ter. Want oordelen kunnen mensen. Keihard en die momenten waren op 10 handen te tellen. en geen partner in de buurt die weg was naar Suriname van wegen zijn mvv. Verblijfsvergunning de spanningen en stress hebben mij letterlijk de das om gedaan.
En ga mij nu terug trekken uit dit topic want na dit typen en het lezen komen er een hoop gevoelens bij kijken die ik niet kan en mag toe laten in mijn leven. En ben ik dadelijk weer terug bij af. Klopt zit een paar dagen al niet goed in mijn vel te veel hooi op mijn vork genomen het is tijd omdat terug te brengen en leuke dingen te gaan doen met mijn kinderen dochter zit klaar met de knutsel spullen en dat telt.
Mijn kind is ook niet elders onder gebracht ondanks dat ik t ff net meer aan kon en soms nog moeite er mee heb En ja ik kwam ook alleen voor mn kind mn bed uit en nu ook nog wel eens Maakt mij dat een slechte moeder...? Nee Hijkrijgt eten, drinken etc en ja soms speelt hij wat meer alleen als andere dagen Guess what... We leven beiden nog Als je het zelf niet heb meegemaakt kan je er gewoon niet over oordelen