Ik moet even mijn ei kwijt... Ik had vandaag zo rotdag!! Ik ben al niet altijd zo'n miss Sunshine, maar vandaag, ik was zo sagarijnig!!!:x Jeetje, wat zat ik mezelf in de weg. En alles zat tegen, je weet wel, van die kleine dingetjes; wil je het één moet je eerst iets anders doen voor je verder kunt. En omdat ik mezelf in de weg zat kon ik niks relativeren, alles was te veel, en ja, mijn dochtertje van 8 maand dus ook. Terwijl zij helemaal niet vervelend was! Maar elk jengeltje wat ze dan wel even produceert is dan te veel. Met gevolg dat ik dus ook zat te katten op haar. En dan voel ik me daar weer klote door, want wat kan zij er aan doen dat ik mijn dag niet heb?! Mijn meisje heeft mijn karakter; pinnig. Ook luidruchtig. Moet haar nu echt leren dat mama niet altijd komt bij elk jengeltje(maar mama moet dat zelf ook leren). Ze is ook heel bewegelijk, zit of ligt geen moment stil, op sommige dagen heb ik het gevoel dat ik haar alsmaar moet entertainen. Daarnaast is ze wel ontzettend lief, en een lachebekkie. Ze slaapt perfect, eet alles zonder morren op. Maar owee als haar boterham of flesje melk 1 minuut te laat komt!! Ik ben hele dagen thuis, dit ivm een druk bedrijf, boerderij, aan huis die mijn man 7 dagen per week runt. Ik ben veel alleen met mijn dochter, 95% vd verzorging komt op mij neer. Gelukkig kan mijn man wel weer, doordat hij veel bij huis is, op rare momenten vd dag even oppassen. Maar toch, ik vind het af en toe echt zwaar en ook helemaal niet leuk. Ik ben vaak blij als ze savonds op bed ligt en ik eindelijk even tijd heb om adem te halen. maar dan zie ik haar daar zo lekker tussen haar knuffels slapen en dan voel ik me weer een slechte moeder... Dit is ons 1e kind, jeetje, wat kom je jezelf dan tegen zeg! Je word als moeder echt heen en weer geslingerd tussen allerlei gevoelens en gedachten! wie herkend dit....
Mijn dochter is net 1 en ik zeg altijd dat het hele moederschap 1 grote spiegel is die me voor wordt gehouden. Idd, je komt jezelf heel erg tegen. Dus...heel herkenbaar je verhaal!
Je bent veel te streng voor jezelf. Geef jezelf adempauze. Probeer niet altijd direct op elk jengeltje te reageren en relativeer. Ze is 8 maanden, hoe je haar omschrijft klink bij mij als een "normale" baby. Mijn mening? Je maakt het jezelf echt te moeilijk
*ZEN* is heel normaal hoor, je bent toch niet perfect en dat hoeft ook niet.. het is toch heerlijk om te genieten van je slapende kindje en dat je dan even tijd voor jezelf hebt.. vind ik niet meer dan logisch eigenlijk
Heel herkenbaar hoor, het is ook druk. Maar probeer wel te realiseren dat je ook een beetje in een luxe positie zit, dat je thuis kunt zijn bij je kindje, zonder zelf te werken buiten de deur. Maar dat is mijn mening, sommige vrouwen vinden het heerlijk om te gaan werken. Succes en je mag best een keer gefrustreerd zijn
Normale gevoelens denk ik hoor, dat het je af en toe volkomen aanvliegt. Om het jezelf iets gemakkelijker te maken: gebruik je al een draagak of draagdoek? Dan kan zij op momenten dat ze even niets wil lekker op je rug hangen en jij kunt ondertussen je ding doen, zonder stapelgek te worden van een kind dat alleen maar aan je benen hangt
Zeker herkenbaar! Sterker nog; ik opende een week geleden een topic van een soortgelijke strekking waar ik gelijk op afgerekend werd door sommige dames. Kijk maar uit dat de veroordeel-politie niet langs komt Die gaan het hebben over woordkeuzes en dat je relatie bagger is etc.
Helemaal herkenbaar, ondanks dat ik het eerste jaar vier dagen per week werkte. Ik was vaak opgelucht dat ik mocht werken en dacht na een drukke dag met zl en een huil uur rond etentjes tijd vaak 'dat doe je morgen maar lekker op kdv'. Ik vind een kind een grote omslag, je kan nooit meer even zitten, doen wat jij wil, of rustig naar de wc. Daarbij slaapt inzet zoon nog steeds niet door dus de uitputtingsslag duurt voort. Met 1 jaar wordt het makkelijker en leuker, ik werk inmiddels nog maar 3 dagen en geniet nu meer van mijn dagen met zl dan van mijn werkdagen. Hier gezegend met een man die, ondanks 60 uur per week werken, veel helpt, met de ochtendspits, het avondeten. Ml legt zl iedere avond in bed en zorgt ervoor dat ik op zondagochtend kan sporten. Dus, herkenbaar! En ik zou je adviseren je man vaker te laten bijspringen.
Ben ook blij dat ik thuisblijfmoeder kán zijn. Maar voor ik moeder was dacht ik:"jeetje, je zal maar moeten werken en je hebt een kind". Nu kan ik me voorstellen dat moeders werken Ach, onze kleine dame is heel makkelijk hoor, meestal ligt het aan mezelf, dan ben ik moe, ik wil altijd teveel. Ik heb gelukkig al veel los kunnen laten, vooral op gebied van huishouden, komt het vandaag niet, dan morgen maar. En vaak geef ik mezelf een schop onder mijn kont en zeg ik in de spiegel:"en nú is het werk klaar, nú ga je tijd besteden aan je meisje!" Heb ook niet voor niets deze tekst uitgeprint en in de keuken hangen: My house was clean last week, sorry you missed it Ik merk wel dat het met de maanden makkelijker word. Dametje kan nu al goed zichzelf vermaken, kan even alleen zijn, en ze is makkelijker mee te nemen. Van de week zelfs halve dag dierentuin gedaan, ging heel erg goed! Maar ben blij als ze straks kan lopen, kunnen we veel meer leuke dingen gaan doen buiten de deur, worden de dagen ook minder sleur.
Ja, ze is ook een hele normale baby, het ligt vaak meer aan mezelf(zie reactie hierboven). Maar, onze karakters zijn wel gedeeltelijk hetzelfde, dus ja, dan word je af en toe gek van elkaar(word nog leuk als ze gaat puberen, hahahaha!). We mogen blij zijn met zo'n makkelijk kind, maar dat neemt niet weg dat het soms gewoon even niet leuk is
Don't want to ruin your day, maarrehm.... als ze eenmaal lopen wordt het juist veel bewerkelijker Sleur idd minder, erop uit is dan gemakkelijker, maar thuis wordt het veel meer werk