Omdat we 2 jongens hebben vraagt dus 99,9% van de mensen of we nu op een meid hopen en bladiebla... En iedereen vraagt dus ook of we weten wat het is en we antwoorden gewoon eerlijk dat we het weten maar het gewoon graag voor onszelf houden. Maar waarom kunnen mensen dat niet gewoon respecteren? Waarom proberen ze er toch achter te komen, je te laten verspreken, kijken hoe je op bepaalde dingen reageert en noem maar op. Het is ondertussen gewoon soms niet leuk meer omdat alles wat je zegt en doet onder de loep wordt genomen Echt hele theorieën komen voorbij... Je zei toen zus en zo en keek er op die manier bij dus ik denk een jongen/meid... Ik hoor nu al die mensen al zeggen, "zie je wel" of "ik wist het" als de kleine er straks echt is Grrr
Ja en het verbaast mij ook dat zelfs vrij onbekenden ervan uit gaan dat je vertelt wat het wordt. Op de vraag weten jullie wat het wordt, zeggen wij alleen nog maar:" ja, dat weten wij". En dan verder niet reageren op die vragende, nieuwsgierige of verbaasde blikken haha Maar wel irritant dat mensen zo letten op wat je zegt. Dat heb ik gelukkig nog niet zo ervaren.
Erg he? Tussen mijn oudste en middelste zit 13 jaar, dus mensen gingen bij hem gissen en uithoren wat wij kregen. Hij wist het wel, maar werd er dus wel stapelgek van. Zijn juffen, de moeder van zijn vriend....iedereen viel hem lastig :x Tot we op een gegeven moment op een bruiloft zaten en ze (familieleden) hem weer zaten uit te horen wat we kregen. Hij kwam heel verdrietig naar me toe en zei dat hij het niet leuk meer vond en dat hij het heel moeilijk vond zijn mond te houden. Toen heb ik hem dus gezegd dat hij terug moest gaan en zeggen: Willen jullie echt weten wat het wordt??? En als ze ja zeiden, antwoorden: een BABY Dat heeft hij gedaan, probleem opgelost en hij moest er zelf erg om lachen. Overigens vond ik het wel superasociaal om het via een kind te spelen :x
Ik word er ook een beetje geak van! Schoonmoeder weet dat wij het weten en komt nu telkens onverwachts langs, kijkt alles na wat op tafel ligt en is de hele tijd bezig met vragen wat het is! Echt zo zo vervelend, bah! Als mensen nu vragen of we weten wat het is antwoord ik: een baby! 9 van de 10 keer is het gesmeek dan over.
Oh wat erg mamabri! Echt heel slecht inderdaad Hier proberen ze ook wel te vissen bij de oudste in de vorm van "en wat zou jij graag willen" of "wat heeft mama in haar buik denk je"... Nu weet hij het niet dus ik vind het wel grappig dat hij steeds iets anders zegt
Daarom hebben wij bij de eerste 2 gewoon gezegd dat we het zelf ook niet wisten. Als we dan eens iets zeiden wat op een jongen of meisje wees, zeiden we: tja we moeten toch iets zeggen, we weten het zelf ook niet. Het vragen hield ook gauw op. Nu hebben we gewoon verteld dat we een jongen krijgen, ook weleens leuk om te vertellen
Reintje: bij de eerste wisten wij het echt niet maar werden we weleens voor leugenaars uitgemaakt. Dan zouden we het wel weten maar gewoon niet willen zeggen volgens mensen Mijn ervaring is dus dat het toch niet uitmaakt haha.
Ja klopt, wij moesten ook vaak zeggen dat we het echt echt echt niet wisten ik vraag dus echt nooit aan mensen hoe of wat, hoogstens: delen jullie wat het wordt? En bij nee is het dan ook klaar.
ik vraag het anderen ook niet echt, nou ja meer in van wil je weten wat het word, en als ze het weten, zeggen ze al vaak snel wat het is of niet, doen ze dat niet dan niet, dan ga je mensen toch niet verder ondervragen ofzo wij zelf hebben bij ons eerste kindje gewoon gezegd wat het word, we waren zo ontzettend enthousaist bij de 20w echo toen konden gewoon niet voorhouden en bij deze kleine hebben we het ook gezegd, we houden wel haar naam voor ons, bij mijn zoontje wist een paar het wel al, een vriendin van een forum waar ik toen samen met haar lid was en beide zwanger, en uiteraard mijn ouders, zijn vader dacht ik en nog paar anderen, nu weet mijn moeder en zus het wel, en mijn zoontje maar voor de rest houden we gewoon maar achterwege, die weten trouwens niet eens haar tweede naam (ok die hebben we pas vandaag besloten ) die vriendin had vorig jaar nog een kindje gekregen en iedereen wist al hoe het meisje ging eten en dergelijke, toen dacht ik gewoon, stel ik word ooit nog een keer zwanger dan doe ik het gewoon niet op die manier, en weet je ik houd het vol, ik wil gewoon oooh en aah horen als ze naam lezen nou ja oooh en aah hoor je niet via een beeldscherm, maar wil gewoon horen wat een mooie namen en niet oh daar is ze dan jou kleine (bla bla) naam
Ik heb zoveel dingen meegemaakt echt vreselijk. Enkele voorbeelden.. Ik vond een naam heel erg mooi dus ik had een keer de hoogzwangere schoonzuster van me man gesproken. Ik floepte eruit van goh ik weet al een mooie naam voor als ik een meisje krijg. Zij was zwanger van een meisje. Toen ik de naam zei vond ze m niet echt zo mooi. Ik dacht mooi dan houd ik hem lekker voor mezelf. Ja hoor haar kleine meid was geboren en 1 keer raden welke naam ze kreeg. De naam die ik dus graag voor een meisje wilde! En toen ik zei goh wat leuk toch die naam gedaan?? Ja zei ze want ik vond m ook erg leuk.. '-_- En mijn zus was een keer naar een warm land geweest ze had ineens een bloeding en ging meteen naar de plaatselijke gynaecoloog. Me zus en zwager wilde het geslacht absoluut niet weten toen flapte de gynaecoloog eruit dat het een jongetje was.. Ze waren natuurlijk boos maar ja wat kan je doen? Terug in NL zei me zus het ook gewoon die hield t niet echt geheim. Echter toen ze ging bevallen bleek t een meisje te zijn! Die gynaecoloog heeft zich dus echt sterk vergist! Nou mijn zus werd door de familie voor leugenaar uitgemaakt en ga zo maar door..
jeetje wat een nare schoonzus, zeggen een naam niet mooi te vinden, maar wel gebruiken dat is toch niet normaal en wat raar dat haar eigen familie haar als leugenaar bestempelde, wat een onzin, dat is toch niet normaal
Dat is waarom ik daarovet "lieg", in het begin wisten we het niet, nu wel, maar mensen vissen bij het leven dus ik zeg gewoon dat ik het niet weet. Vriendlief wil t liever niet openbaar maken, ik liever wel al is t alleen maar voor t gemak zodat ik vrijuit kan praten...
Heb je het al bespreekbaar gemaakt in een serieus gesprek? Eerlijk zeggen dat je het echt niet fijn vind dat ze het doen. Niet tussen neus ennlippen door maar er ff voor zitten?
Ik herinner me dat nog wel van de vorige zwangerschap, ja.. Vreselijk irritant en dan voornamelijk de 'Ik zei het toch!'-s na de bevalling. Wat doet het er nou toe? En als iemand het graag voor zichzelf houdt, waarom dan blijven vissen? Eigenlijk is dit de enige reden waarom we nu twijfelen of we het niet gewoon zullen vertellen zodra we het weten. Omdat ik geen zin heb in het gezeur, het vissen en het bang zijn je te verspreken.. Aan de andere kant denk ik er ook wel eens over om gewoon tegen iedereen te zeggen dat onze uk z'n beentjes netjes bij elkaar hield en dat wij dus géén idee hebben of het een jongetje of een meisje is
Hier vraagt niemand door en zeggen ze " oooh je verteld t gewoon" .. Ja bij onze oudste wist ook Iedereen dat t n zoontje werd uit China Bij de tweede dat stiekeme gedoe terwijl ik t wel van de daken kon schreeuwen dat we nog n zoontje kregen. Nu zeg ik t lekker tegen iedereen en de mensen schrikken dat ik t vertel Hahahaha!
Wij hebben het maar gewoon meteen verteld om vervelende situties te vermijden. Ik werd echt ziek van de vragen op voorhand. "Wat denk je?" "Wat hoop je?" Mensen zijn zo vervelend.. Een keer heb ik geantwoord dat ik op een hermafrodiet hoopte, dan kon ik een beetje afwisselen. Dat heeft wel even geholpen!
Hier weten wij het nu niet en krijg dus te horen "ja maakt ook niet uit he, je heb al een jongen en een meid". Nou een derde jongen of meid was ook welkom geweest hoor! Het is nu trouwens onzijdig heb weer een totaal andere zwangerschap dus ik blijf volhouden dat het onzijdig is. of een olifantje
Hier word ik er soms ook koek koek van.. Ik heb wel tegen vl gezegd dit doe ik nooit meer dan maar aan iedereen vertellen of zelf geheim houden en zeggen dat we het niet weten want hier word ik er gek van.. Heb me idd al 2x versproken en vl ook 1x