Hallo allemaal, Ik ben sinds kort lid van deze website. Graag zou ik met vrouwen in contact willen komen die net als ik op late leeftijd (ik ben 40) voor het eerst zwanger zijn of zijn geweest. Ik hoop via deze weg ervaringen uit te wisselen. Alvast bedankt!
Hallo River40 Zoals je aan mijn screennaam kunt zien, ben ik ook een 'late mama' Ik ben in oktober bevallen van ons eerste kindje en ben in maart 40 geworden. lijkt me super leuk om ervaringen uit te wisselen!
Bij de eerste was ik 36 (bijna 37), bij de tweede 37 (bijna 38) en mijn derde en laatste heb ik mogen krijgen op mijn 41e (net)!
ik ben 35 en zwanger van de eerste. ik zit er een beetje tussen in kwa leeftijd denk ik. niet piepjong, niet zo "oud" maar hier op het forum wel veeeel jongere moeders! ik ben pas geleden trouwens ook een topic hierover gestart. grappig. ik lees en babbel mee.... als dat mag?
Ik ben nog net 38 als ik beval van mijn eerste kindje,maand later jaartje ouder. Hier op het forum idd meer jongere dus erg leuk om met elkaar te kletsen.
Ik was 36 wordt nu bijna 37, maar vergeleken bij jullie dan nog een broekie. Vind het wel leuk om mee te kletsen als dat mag.
Ik beviel van mijn eerste toen ik 19 was de tweede kwam 5 haar later. Na jaren gescheiden van de papa van mijn meiden een nieuwe man ontmoet en die heeft nog geen kinderen nu hebben we een zoon van 2 maanden. Ik wordt dit jaar 40 en hoop nog een zwangerschap mee te maken als het ons gegeven is!
Ik was 34 bij mijn eerste, 36 bij mijn tweede en 38 bij mijn derde. 40 bij mijn vierde zou leuk in het rijtje passen maar we houden er mee op
Ik ben 37 en net zwanger van de derde. Mijn eerste kreeg ik toen ik 23 was, en de tweede toen ik 35 was.
Nou dames, barst maar los dan.... Wat 'merken' jullie er van dat je een 'oudere' mama bent? Of wat is je eigen blik hier op? Ik merk dat ik best vaak denk aan hoe oud wij zijn als onze dochter tiener of twintiger is. Verschilt natuurlijk flink of je als twintiger ouders van in de 40 of in de 60 hebt. Door leeftijd betekent het (in ons geval) ook dat er geen broertjes of zusjes zullen komen. Vind het jammer dat we haar dat niet kunnen geven. Maar we zijn wel van plan om pleegouders te worden (wilden we al omdat we dachten kinderloos te blijven totdat ons kleine grote wonder toch nog kwam). Dus wel pleegbroertjes en -zusjes. Denk dat het ook wel voordelen heeft om wat ouder te zijn als je je kind krijgt. Je staat denk ik wel wat evenwichtiger in het leven en hebt de ik-wil-carriere-maken-en-van-alles-nog-meemaken-periode wel achter je liggen. Je leven is denk ik vaak wel stabiel en dat is dan wel weer positief voor je gezinssituatie toch? Maar zie ook wel nadelen (denk dat gebroken nachten een stuk beter vol te houden zijn als je 20 bent hahahahaha ) Nou, ben benieuwd naar jullie ideeen hierover. Liefs, Barbara
Ik merk op zich niet dat ik een oudere mama ben. Het is vooral mijn omgeving die dat opmerkt, bijzonder genoeg. Gelukkig niet mijn familie, maar wel de mensen daar omheen. Ook mijn gyn ging er eigenlijk vanuit dat het klaar was. Zijn opmerking tijdens de controle afspraak na de geboorte was eigenlijk het anti-conceptie verhaal "want ja, het was toch zeker niet de bedoeling dat het nog een keer zou gebeuren":x Nu is het helemaal niet zeker dat het nog een keer zal gebeuren. Ten eerste is Eva al een wonder dat ze er is, en een tweede keer zo'n geluk hebben dat zo wel heel bijzonder zijn (en in dat geval ga ik staatsloten en voor alle andere loterijen loten aanschaffen ). Ten tweede weet ik en snap ik natuurlijk ook wel dat mijn leeftijd niet bepaald "handig" is. Maar stiekem kan ik nog niet afscheid nemen van het idee (hoe stom dat ook is). Verders merk ik wel aan mezelf dat ik iets meer nadenk over mijn gezondheid, ik wil wel proberen om er zo lang mogelijk te zijn. Idd ben ik het carrière-maken-ten-koste-van-alles gevoel wel kwijt. Betekent niet dat ik geen ambitie meer heb overigens, maar ik heb ruim 24 jaar meer dan fulltime gewerkt ... het is goed zo been there ... done that. Dus de 3 dagen die ik nu werk bevallen mij prima (en dat valt me alles mee van mezelf). Ik merk wel dat ik was rustiger ben over dingen, me niet zo snel laat opfokken of angst aan laat praten. Gebroken nachten heb ik GELUKKIG geen last van ... Eva slaapt al sinds ze een week of 10 is door Weet je - ik voel me niet 43. Verre van zelfs. Het is een cijfer, in mijn hoofd hang ik nog steeds ergens rond de 30 (gok ik)
Ik was 21 toen ik mijn oudste kreeg en 37 toen ik mijn jongste kreeg. De oudste 3 kinderen, toen was ik een jonge mama dus, en met mijn jongste een wat oudere mama. Ik merk wel verschil met toen en nu. Ik voel echt wel dat ik 's avonds bekaf kan zijn. Was enorm blij toen de jongste door ging slapen (hij is nu bijna 3).
Ik was 24 toen de 1e kwam en 40 toen de 2e kwam. Ik sta veel bewuster in het leven ,geniet nog veel meer en bewuster van de kleine dan toen. Ik laat me niet zomaar dingen aanpraten maar volg mijn gevoel en weet nu onderhand wel dat dat de meeste keren te vertrouwen is. Onze zoon is net zo braaf als zijn zus, hij heeft altijd netjes doorgeslapen dus hier geen gebroken nachten. Wel ben ik sneller moe maar mijn leven is drukker met nu 3 kids (stiefzoon als cadeautje gekregen) dan toen ik er maar 1 had. Kortom, ik vind het geweldig het zwanger zijn,bevallen en een kleintje te hebben nog eens meegemaakt te mogen hebben. deze kleine man heeft mij vanaf de zwangerschap tot nu al veel meer geleerd dan in de jaren daarvoor.
Ik meld me ook: word volgende maand 42 en ben op m'n 39-ste mama geworden, vanwege m'n leeftijd en lichamelijke conditie blijft het ook gelijk hierbij. Heb nooit de intensie gehad een jonge moeder te worden maar had het graag wel iets eerder gewild, 30 ofzo, maarja soms loopt het leven anders dan gehoopt/gedacht...ben in ieder geval dolgelukkig dat het moederschap me überhaupt gegund is