Nou...ik snap je man èn ik snap je ouders ook hoor! Ik vind het absoluut niet netjes dat je man de kleine zo van je vader afpakte.. Ik snap best dat hij zich geirriteerd voelde, maar ach..jullie stonden al op het punt om naar huis te gaan dus die ene minuut had ie best even kunnen doorbijten vind ik.. Nu laat hij jou en je ouders met een rotgevoel zitten. Zeker als je ouders ook nog eens 2 dagen in de week oppassen..dat had hij zich best wat vriendelijker kunnen gedragen. Hij weet hoe ze zijn en hoe gek ze op hem zijn.. Vind het in jouw situatie dus een beetje ongepast.
Ja, vanavond liep het vervelend af, dat had niet gemoeten en was niet nodig, denk ik. Maar kennelijk stapelde de ergernis zich al een tijdje op bij mijn man, waardoor het zo gebeurde. Eenmaal thuis gaf hij ook toe dat hij lomp was geweest. Morgen hebben we paasbrunch, dus dan kunnen ze het goedmaken
Eerlijk gezegd snap ik je man ook erg goed. Het is niet fijn om steeds het gevoel te hebben dat anderen het beter kunnen. Als hij als vader zijn eigen kind wil troosten vind ik het fout van je moeder om het wel even over te willen nemen en van je vader om op zijn manier (komkommer) je zoontje te willen troosten. Dat komt op mij echt over als dat ze vinden dat de vader z'n eigen kindje niet kan troosten en hun nodig zijn. Vooral als je zoontje blijft huilen en iedereen eromheen gaat staan snap ik dat hij zich een beetje in het nauw gedreven voelde. Vooral ook als ze waarschijnlijk de hele dag al om hem heen gehangen hebben en je man misschien heel even zijn eigen momentje met z'n zoontje wilde hebben. En als dingen zich al langer opstapelen kan er veel boosheid opeens uitkomen. Hoop dat het morgen uitgepraat kan worden.
ik snap je man ook wel erg goed. Hier kan mijn schoonmoeder ook zo doen (heeft zich in de zwangerschap al enorm op lopen dringen en weigerde te luisteren naar wat ik zei ) Hier komt t deels van mezelf ook uit omdat ik niet zo enorm plakkerig etc ben opgevoed en mijn man wel. Hun deden werkelijk alles samen met de familie. En nu nog (zoontje is net 2) duwt sm mij gewoon aan de kant als we bij hun zijn en zoon valt oid en begint te huilen. Dan denk ik echt g***dv**rr MIJN KIND GEEF HIER) Ik krijg dan amper de kans om hem zelf te troosten Mijn man laat t ook allemaal maar toe en weigert met zn moeder te praten over dat ze dingen beter anders kan doen (omdat ie zijn mama niet wil kwetsen) dus ik ben dan de boeman als ik er wat van zeg.
Ohhh, zo blij dat ik hierin dus niet de enige ben! Hier ook schoonouders die zich te veel opdringen. Tijdens de zwangerschap al, maar nu nog steeds. Begon met steeds kleertjes kopen voor haar, waar ze nu nog niet mee opgehouden zijn. Ondanks dat ik al zeker 20x heb aangegeven dat ze niks meer moeten kopen. We kunnen zelf niks kopen in onze smaak, omdat er hier al zoveel ligt dat ze zeker weten meerdere kledingstukken nooit aan zal hebben. De eerste ongebruikte kleding is ze al uit gegroeid kwamen we vanmorgen achter Zonde van hun geld en voor ons ook niet leuk, want ze heeft eigenlijk nooit kleding aan die wij echt leuk vinden. Onze smaken konden helaas niet meer verschillen Maar ook wat betreft de verzorging en opvoeding konden we niet verder uit elkaar liggen. Alles wat wij belangrijk vinden en waar wij achter staan, is precies wat zij nou nooit zouden doen. Niet dat mij dat heel veel uitmaakt, maar elk gesprek over ons dochtertje eindigt weer in een discussie over de opvoeding. Ze zijn ook nogal ehm... aanwezig en plakkerig. Elke dag zeker 6 berichtjes of we al nieuwe foto's van haar hebben en als ik zeg dat we die niet hebben, eisen dat we dat direct wel doen. Al die foto's worden trouwen uitgeprint en in een fotomapje meegenomen. Ergens lief, maar tegelijk ook best creepy Als ze op bezoek zijn hangen ze als een stel aasgieren om haar (en dus ook mij, want draagdoek) heen. Aangeven dat ze ons wat ruimte moeten geven werkt voor 5 seconden. Als schoonmoeder in de keuken is en het meisje maakt een geluidje dan laat sm vallen wat ze aan het doen was en komt ze direct aangerend om te kijken wat er aan de hand is. Als meisje eventjes haar ogen open heeft, staan er gelijk 2 camera's met flitsen op haar gericht... Pas was er een bierfestival in de stad waar ik best graag heen wou met mijn man én dochtertje, maar zij mocht niet mee, want geen 18 (zelfs geen 18 weken ), dus dan maar niet. Stond op facebook en 2 minuten later een appje "Als jullie op vrijdagavond gaan, passen wij op bij jullie thuis". Het meisje was net een maand oud, ze hebben haar nog nooit vast gehad en ik heb niet echt de behoefte om haar nu al ergens achter te laten. 10 minuten naar de supermarkt op en neer wanneer mijn man thuis is, vind ik meer dan genoeg nu! Dus dat aangegeven en de reactie was "Als jullie binnenkort uitgaan passen we dan wel op"... We zouden vandaag naar ze toe gaan, maar omdat ons dochtertje de laatste paar dagen echt veel huilt en overstuur is, aangegeven dat we niet op bezoek kwamen. Dus hun oplossing was om dan maar hierheen te komen en voor de deur te staan, met een lading kleding... Grmbl... (vandaar alle frustratie die er nu even uit lijkt te moeten)
Pfff, ik krijg het al plaatsvervangend benauwd als ik je bericht lees Aylen dus ik kan mij de (opstapelende) ergernis van je man en zijn reactie maar al te goed voorstellen! Hoe goed bedoeld ook, ik zou dat (in mijn ogen) overdreven plakkerige en claimerige gedoe echt niet moeten. Werkelijk waar, met z'n allen naar boven stormen op de kleine man te helpen aankleden?! Sorry, maar ik vind dat best ziekelijk overkomen. Je ventje is geen pasgeboren baby meer ook en je ouders zien hem al zó vaak. Ik vind het toch je plicht naar je man toe om jouw ouders hierop aan te spreken en heel duidelijk te maken dat (sowieso!) wanneer je man aanwezig is, ze toch echt meer een 'gezonde' afstand moeten nemen tot jullie zoontje en hem moeten respecteren in zijn omgang met hem. Succes, ik hoop dat de boodschap binnenkomt.
Ik begrijp je man helemaal. Hij geeft duidelijk zijn grens aan, zegt naar huis te gaan, zoontje is al huilerig en man daardoor wat geïrriteerd en dan pakken ze hem zo zonder overleg uit de handen en gaan ze ff rondje tafel ( heerlijk al die prikkels voor een ziek kindje) Ik vind als ik mijn kind niet geef blijf je er gewoon van af. Als ik wil dat iemand hem overneemt zou ik wel vragen " kun je even helpen" maar zomaar pakken vind ik echt niet kunnen. Niet van mijn ouders en ook van schoonouders niet. Een keer zou ik niet zo'n ramp vinden maar gebeurd Het elke keer zou ik dit zeker bespreken. Ze zien hem genoeg op de oppasdagen en de andere dagen mogen jullie ouders zijn
Hier doet mijn ma het wel als ik alleen ben. Ze helpt me vaak omdat mijn man binnenslaper is. Mijn dochter ziet oma veel. Maar als mijn man er is, heeft ze dat helemaal niet. Die 2 dagen met zn dochter zijn van hem. Ze zal nooit met onze opvoeding bemoeien, of in ene de kleine meid uit zn handen trekken. Mijn ma zegt ook, bij eigen dochter/zoon mag je meer dan bij schoondochter of schoonzoon. Dat verschil kan ze prima maken en daar ben ik zo blij om. Ze houdt ook echt niet minder van ze. Mijn moeder heeft heel goed door dat het anders kan voelen of kan overkomen. Uit handen trekken van een huilend kind, vind ik persoonlijk niets. Kind vindt echt wel troost bij pappa en handen wisselen maakt dat alleen maar erger. @huilbaby had ik hier ook. Ik droeg haar de hele dag. Ik had wel dat mijn ouders en familie haar even vast mocht houden na verschonen. Dan huilde ze wel, maar hingen mensen niet om me heen. Soms gaf ik haar een uurtje af, ook om zelf te wennen. Ma blij ik blij, even een uurtje geen huilen en kon oma ook even oma zijn. Schoonfamilie ken ik verder niet, dus daar geen problemen mee haha.
Persoonlijk zou ik het Spaans benauwd krijgen van jouw familie. Zoals je verteld met een hele delegatie meekijken pffff ben daar echt allergisch voor. Je krijgt geen ruimte om zelf je ding te doen. Ik zou dan net zoals je man de gepaste afstand nemen en niet elke keer mee gaan. Dat scheelt irritatie, want aan de andere kant is het heel mooi om te horen en voor jou om te zien hoe jouw familie zich om jullie ventje bekommerd. Praat er met z'n allen over, dan kan iedereen rekening met elkaars gevoel houden.
+1. Ik zou knettergek van zulk gedrag. In mijn familie hebben we ook van die plakkers. ben ook echt zo blij dat mijn kinderen dat zelf niet accepteren. Die gaan heel hard gillen en afzetten als ze zo uit armen worden getrokken
Bedankt voor jullie reacties, het heeft me echt aan het denken gezet. Helaas ben ik nu echt flink ziek, dus ik kan niet naar de paasbrunch. Mijn man is er nu met onze zoon naartoe en ik ben heel benieuwd. Of hij het incident van gisteren ter sprake brengt en hoe er op gereageerd wordt. En of hij het misschien toch nog een beetje gezellig kan hebben daar. Ik zou er in ieder geval graag bij zijn geweest. Hij had er eigenlijk niet zo'n zin in en was behoorlijk chagrijnig, dus ik zit ook niet met een fijn gevoel thuis. Blegh, ik vind het maar moeilijk allemaal.
Ik zou juist dan zelf kleertjes gaan kopen en je kind die kleertjes aandoen. Nu denken je schoonouders dat je de kleding die hun kopen leuk vindt omdat je kind deze kleertjes dagelijks aanheeft. Lastig! Ts beterschap! Hoop dat ze vandaag een goed gesprek kunnen hebben en het voor hun toch een gezellig dag is.
Hopelijk heeft je man het toch nog gezellig. En het zou fijn zijn als ze samen een goed gesprek hebben zodat ze elkaar wat beter begrijpen. Want als ik dit lees snap ik je man heel goed.
Nou idd. Ik heb ook wel kleding gekregen die ik niet mooi vond. Ik heb ze aam getrokken foto gemaakt en uit getrokken om achter in de kast te belanden om nooit meer aan te doen
Wat herkenbaar dit! Mijn ouders zijn ook heel erg plakkerig met onze zoon. Ze passen ook 1 dag in de week op hem en ik ben er al een paar keer achter gekomen dat ze hem dingen gaven die hij van ons niet mag hebben. Dingen als bouillon en koffie......is toch niet gek dat hij dat niet mag hebben? "Maar hij vindt het zo lekker......" Niks mee te maken, hij mag het niet hebben. Vl irriteert zich hier vreselijk aan en laat dat soms ook wel merken door soms een opmerking tegen ze te maken. Op hun beurt komen hun ouders dan weer tegen mij zeuren over dingen die hij dan zegt. Ik heb aan m'n ouders aangegeven dat we het heel erg waarderen dat ze oppassen, maar dat ze zich wel aan onze "regels" moeten houden. Natuurlijk is het met opa en oma wel anders, logisch. Maar het moet wel binnen de perken blijven vind ik. Dus ik snap je heel goed, maar je man ook @cream86: pffffff erg die so!!!! Idd gewoon lekker zelf kleertjes shoppen en die aan doen. Misschien dat de boodschap dan duidelijk is...... Sterkte meid!
Ik snap je Man helemaal, kind is ziek en moe dus naar huis toe en dan eerst nog uitgebreid langs iedereen om geknuffeld te worden.. Sterker nog uit je man zn handen gepakt ze hadden de kleine ook gauw even een kus kunnen geven En met zn allen gaan toe kijken hoe je mam de kleine aangekleed? snap dat hij zich gecontroleerd voelt, alsof hij niet in staat is zn kind te verzorgen Lijkt me belangrijk dat je man uitspreekt richting je ouders hoe het voor hem overkomt..
Ik heb ze gewoon gezegd welk merk hij draagt, hint was duidelijk daarna kochten ze vanalles van dat merk problem solved
Ik zou dit vooral aan iedereen laten lezen, volgens mij helpt dat erg dat iedereen elkaar beter gaat begrijpen
Man is net terug en hij heeft een fijn etentje gehad met zijn schoonfamilie. Hij heeft zeer grootmoedig zijn excuses aangeboden voor de reactie van gisteren en uitgelegd waar die reactie vandaan kwam. Mijn ouders gingen er helaas niet op in, maar zeiden: "Maakt niet uit, joh!" en gingen weer over tot de orde van de dag. Jammer, maar ik had het wel verwacht. Ze houden niet zo van praten over dit soort dingen. Allemaal binnenvetters bij ons thuis. Maar ik vind het wel super van mijn man dat hij er toch iets over gezegd heeft!!