Dag dames, Ik zit ergens mee en misschien hebben jullie tips hoe ik dit tactisch aan kan pakken. Even een stukje achtergrondinformatie: Mijn vriend is half Nederlands en half Tunesisch, heeft altijd in Tunesië gewoon, tot juni 2013. Toen ik in augustus 2012 bij hem was, vertoonde hij vreemd gedrag, wat later overging in een psychose. Hij dacht dat hij God was, de allermachtigste van de hele wereld en zo nog meer dingen. Daarna werd hij heel depressief en is bij hem de diagnose bipolaire stoornis gesteld. Nu willen wij dit in Nederland ook nog laten onderzoeken. Hij is al sinds december 2012 stabiel gelukkig. We zijn een traject gestart en hebben alleen nog maar de intake gehad. Voor mijn gevoel speelt er bij mijn vriend ook nog iets anders dan deze stoornis. Ik denk namelijk echt dat hij een vorm van autisme heeft. Een paar redenen waarom ik dat denk: - sociaal ongewenst gedrag, gaat gerust de hele tijd met zijn mobieltje zitten als er visite is en nog wel meer dingen. - als we bijvoorbeeld naar een verjaardag gaan, ziet hij hier tegenop en wil hij weten wie er precies komen. Het duurt ook ff voordat hij op zijn gemak is. - vindt nieuwe dingen aangaan erg lastig. Als hij op de fiets ergens heen moet en hij is er nog nooit heen gefietst, vindt hij dit spannend. Net zoals het bellen naar vreemden, zoals de belastingdienst. Met trillende, klamme handen en een samengeknepen stem is hij dan aan het bellen. - erg weinig inlevingsvermogen. Kan zich haast nooit indenken hoe iets voor een ander voelt, of wat voor effect zijn gedrag op een ander heeft. - weinig inzicht in dingen, tevens erg passief. Hij vraagt bijna nooit uit zichzelf of hij ergens mee kan helpen. Hij 'ziet' dit ook gewoon niet. Als je het hem vraagt dan doet hij het wel. - neemt veel dingen letterlijk. Toen hij in de leer was als plafonneur, vroeg een collega of hij ff een speedboortje in het plafond wilde schroeven. Ging hij dit dus met de hand proberen ipv de boormachine... - als iets anders is dan anders, raakt hij in de war. Als je iets op een andere plek legt dan waar het normaal ligt, kan hij het niet vinden. - hij zit heel veel in zijn eigen wereld. Sluit zich vaak af met zijn tablet + koptelefoon of zijn mobieltje. Er zijn vast nog meer dingen, maar deze dingen kan ik zo ff benoemen. Nou is mijn punt dus dat ik denk dat hij een vorm van autisme heeft en dit wil ik aankaarten bij onze therapie. Ik weet dat ik hem ontzettend kwets als ik dit zeg. Hij doet altijd een beetje stom over autisme, terwijl hij het misschien zelf wel heeft. Hoe kan ik het aankaarten zonder hem te kwetsen, hoe zouden jullie dit aanpakken als jullie in mijn schoenen stonden? Alvast bedankt!
Ehm... ik herken heel veel dingen die je noemt in mijn partner, en... ik dacht dat dat gewoon mannentrekjes waren!!
Dat heb ik ook bij een heel aantal punten. Maar jullie hebben nu dus ergens al een traject lopen? Kun je het niet doorspelen aan diegene en dat die het dan voorlegt aan je partner?
Nee dat wat hij heeft valt niet onder mannentrekjes. Het is nog meer dan dat er staat, maar kon ff niet alles noemen. Moet zeggen dat het me even heel veel energie kost en veel stress oplevert. Ik wil het idd aan de behandelaar voorleggen, maar ben bang hem te kwetsen. Hij weet niet dat ik dit denk
Even een op een met je therapeut bespreken zou ik zeggen. En de rest niet schrikken, iedereen vertoont autistische trekjes. Zij zijn immers ook heel normale mensen!
Haha ik schrik er ook niet van hoor. Heb tijdens mijn opleiding hier vaak mee te maken gehad. Zou me ook niks uitmaken als hij het heeft, maar dan kun je er handvatten voor krijgen. De bovengenoemde punten belemmeren hem in het dagelijks leven en dat vind ik lastig
Moeilijk lieverd! Dit zijn zeker niet allemaal typische mannentrekjes. Goed dat je het wilt aankaarten maar ik kan me voorstellen dat het lastig is als hij zo over autisme denkt. Misschien zou het inderdaad een idee zijn om het één op één te bespreken met de therapeut. Of kun je die persoon mailen? Dat hij/zij erover begint en jou niet noemt, dus dat jij er niks mee te maken hebt. Een ander idee heb ik eigenlijk niet. Wel een dikke knuffel!
Eerlijkheid duurt het langst dus ik zou het persoonlijk zeggen en het niet via de therapeut oid doen. Samen even zitten en je vermoedens uitspreken. Ook de voorbeelden er bij noemen en vragen hoe hij hier zelf over denkt èn dat je het graag wilt bespreken met de therapeut. Korte reactie. .. stomme telefoon
Zou het wel aangeven, het kunnen idd zoals genoemd mannentrekjes zijn. Maar kan idd ook autistisch zijn maar kan ook weer bij de diagnose bipolair horen, gewoon vragen aan de therapeut zo op papier kan je r weinig van zeggen. Als er echt verdenking op,is kan er ook altijd nog een persoonlijkheidsonderzoek gedaan worden. Heel veel succes!
Ik heb ervaring met het Bi polaire stoornis en al die dingen die je beschrijft is gewoon bi polaire, Autisme is inprincipe het grote woord waar verschillende stoornissen in passen... mensen met Borderline vertonen ook Autistische trekjes...
Je moet er niet zoveel achter zoeken.. Bi Polaire is al erg genoeg op zich... en hoe erg heb je t is dan ook nog een van de dingen die verschillen bij mensen.
Mijn vriend heeft ook een bipolaire stoornis en sommige van de symptomen die jij beschrijft herken ik wel: niet kunnen omgaan met onverwachte situaties bijvoorbeeld, van te voren willen weten hoe iets gaat lopen. Ik weet dit nu van hem en hou hier dan ook rekening mee, verder gaat het onwijs goed met mijn vriend en hij zorgt super goed voor ons dochtertje. Hij heeft een gebruiksaanwijzing, maar als je die kent is het heel goed te doen. Ik denk dan ook dat jouw vriend geen autisme heeft, maar misschien trekken ervan die ook bij een bipolaire stoornis passen. Sterkte, het is zeker niet makkelijk!
Lastig met psychiatrische diagnoses zijn de overlapgebieden. Je hebt zelfs kans dat hij bijvoorbeeld over drie jaar getest wordt en hij niet meer psychotisch is geweest, hij niet meer de diagnose bi-polair maar dus inderdaad ppd-nos krijgt. Depressies horen bij beiden diagnoses. Ik zou het als onderzoeksvragen voorleggen, eerst bij je vriend en daarna bij de therapeut. Begrijpelijk dat hij dat niet leuk vindt, maar jij mag ook je vragen stellen. Misschien helpt het als je het vraagt en dus niet als overtuiging brengt. Dan kan hij het ook zien als kans voor de therapeut om aan jou uit te leggen dat dit niet het geval is.
Bedankt dames, hier kan ik wel wat mee! Bailief: Bedankt lieverd!!! xxx Maja: Dat is een hele goeie van je, daar had ik nog niet aan gedacht. Dank je
Klinkt wel erg als mijn man eerlijk gezegd. Maar vind hem nou niet meteen autistisch..eerder gewoon nouja...zichzelf. Maar de therapeut zal in zijn onderzoek zelf wel dingen aan je vragen misschien?
Ik vind dat er wel een verschil is tussen gewoon 'mannengedrag' en tussen dit gedrag wanneer het echt struikelblokken zijn. Dat laatste is hier het geval
Ik zou dit niet zo zeggen. Je kent slechts het verhaal zo kort beschreven en een echte bipolaire stoornis met een manische episode met psychotische kenmerken zal echt niet zomaar de diagnose ppd-nos krijgen. Maar goed wat ik al eerder schreef we kennen slechts een klein deel van het verhaal daarom wat jij ook goed aangeeft leg het bij de behandelaar neer. Misschien ook nog psychoeducatie vragen dat jullie beide goed uitgelegd krijgen wat de diagnose inhoudt en wat daar allemaal bijhoort. Dat kan ook voor jou misschien wat meer duidelijkheid scheppen.
Ik mag hopen dat het niet gewoon mannengedrag is...dan zouden we denk ik spontaan uitsterven denk ik. Ik wijt het altijd aan het feit dat hij en zijn kudde broers allen behoorlijk vooraan gestaan hebben in de rij bij het uitdelen van IQ' tjes en eigenlijk nooit normaal met bepaalde dingen hebben leren omgaan...zoals met mensen.
Tja, zoals ik het lees.. Hij woont hier dus nog geen jaar? Is hij niet gewoon onwijs onzeker? Spreekt hij wel goed Nederlands?