Hmm...ik denk er nog eens over na en misschien zit jouw gevoel zo: Je had het idee dat het een meisje was. In je hoofd stelde je jezelf al voor met je dochtertje, roze kamertje, prinsessenkleertje, roze fietsstoeltje etc. Helemaal verliefd al op je dochtertje. Dan blijkt dat je een (fantastisch compleet en gezond) kereltje krijgt. Dus je moet afscheid nemen van het dochtertje wat nooit bestaan heeft, afscheid van de ideeen die je erbij had. Dat heeft eventjes nodig en dat heeft niks te maken met het niet willen hebben van je zoontje, want daar ben je uiteraard heel trots en blij om. Maar het is even het idee van loslaten wat je nooit had en omarmen wie er onderweg is. Zo vat ik het tenminste op. Spreek overigens niet uit ervaring hoor. Het maakte me echt niks uit, had wel het gevoel dat het een jongen en meid zou zijn en kon me niet voorstellen dat het anders was. Mijn gevoel klopte. Anders had ik misschien wel hetzelfde gehad.
Ik snap je wel hoor. Ik ben een bam mama van een echte girly girl en ik ben zelf ook echt van de vrouwendingen en ons huis is voor een groot deel roze!! Dus nu ik een jongen krijg had ik ook een lichte 'teleurstelling', dat is niet helemaal de juiste benaming want ik heb er dik 2 jaar over gedaan inclusief 2 ma's om nog een kindje te krijgen, dus ik ben natuurlijk heel blij dat ik überhaupt nog een keer zwanger mag zijn en een (hopelijk) gezond kind mag krijgen. Maar toch, ik ben ergens bang dat ie zich niet fijn zal voelen als jongetje tussen de roze muren en de girly girls Ik zit zelfs eraan te denken dat gemeenschappelijke muren maar te witten haha. Volgende week heb ik de 20 weken echo en dan weet ik echt 100% zeker of het echt een jongen is, hoe dan ook ik moest ook omschakelen en wennen!! Was echt effe van de leg
Het zal voornamelijk komen door de verwachting die je had na 13 weken. Het went echt wel meis, dat zul je zien.
Nou ja, los van alle cliché's, het is geen schande. Komt wel goed meid! Jij zal de tofste moeder van dit ventje worden.
ik snap de teleurstelling best, ik heb ook 2 jongens en hoop zo erg op een meisje nu. Om me die teleurstelling te besparen ga ik ervan uit dat het een jongen wordt. Ik zie er denk ik ook vanaf om eerder een geslachtsbepaling te doen omdat die toch wel vaker fout blijkt te zijn. Maar inderdaad zodra het geboren is went het gewoon en is het natuurlijk het liefste wat je bezit. Vind het wel begrijpelijk dat je je nu zo voelt,met hormonen erbij versterkt dat alleen maar. Komt helemaal goed!
Eerlijk van je hoor om het gewoon toe te geven. Hier onder andere een dochter en een zoon. Ik wilde na een zoon enorm graag een dochter. Hoera, dat kreeg ik! Wat blijkt: dat mijn karakter veel meer matcht met zoon. En dochter trekt veel naar papa. Dat kan natuurlijk ook nog weer veranderen. Hoeveel ik ook van beide houdt. Uiteindelijk gaat het om karaktereigenschappen.
Herkenbaar hoor. Ik heb als kind altijd heeeel graag een zusje gewild, had twee broertjes. Het heeft me ook altijd fantastisch geleken om dan zelf een meisje te mogen krijgen. Vanaf het begin echter direct het gevoel gehad: dit is een klein mannetje en ja hoor, dat is het . Teleurgesteld? Ja, even wel. Het idee in je hoofd van een meisje, de kleertjes, het trutten, de naam die ik had al . Daar moest ik even afscheid van nemen. Nu volledig gewend aan dat kleine mannetje dat in mij groeit, geef het even, het komt echt wel goed. En jongetjes schijnen toch echt makkelijker te zijn om mee te mogen beginnen .
. Hier is de eerste ook een meid dus ja de roze hysterie brak toen direct los. 5 maanden geleden een prachtige zoon gekregen en die geniet van z'n roze mobiel in de box en al het roze speelgoed . Dus bespaar je de moeite van het witten. TS, jongens zijn ook zoooo leuk! Ik heb allebei en ze zijn ook allebei te gek! Overigens is een lichte voorkeur echt geen schande hoor. Geef het de tijd en dan ben je dolgelukkig met je kleine vent straks.
Hier andersom bij de eerste. Ik was ervan overtuigd dat ik zwanger was van een jongetje, leek me helemaal geweldig. Ik kom uit n gezin met alleen maar broers en ook in mijn mans familie komen voornamelijk jongens voor. Ik ben ook niet echt een meisje meisje en zag mezelf totaal niet als een meisjes mama. Bij de 20 weken echo: duidelijk een meisje... Ik wist echt niet meer hoe ik het had.. was er wel blij mee maar het was zoooo raar ik wist gewoon zeker dat het een jongetje was. Gevoel was 2 dagen later wel over en heerlijk los gegaan met shoppen. En nu dolgelukkig met ons meisje. Nu zwanger van de tweede en het maakt me nu echt niets uit. Jongetje is leuk, weer heel wat anders. Meisje ook super, dat ken ik al dus weet ik een beetje wat me te wachten staat.
Tja wat moet ik ervan zeggen? Als je andere berichten leest over kindjes waarbij afwijkingen worden gevonden zou ik blij zijn dat je een gezond kindje krijgt. Je hebt er zelf voor gekozen om zo belachelijk vroeg het geslacht te laten raden bij een echobureau dat niet gespecialiseerd is in vroege geslachtsbepaling. Dus het is ook je eigen verantwoordelijkheid dat je zo lang in die waan bent geweest..... Maargoed ik vind dat je blij moet zijn dat je een gezond kind krijgt, welk geslacht het dan ook is.
Maar zelfs als je weet waar je over praat, kun je gewoon niet garanderen dat het geslacht klopt bij die termijn. Onze echoscopiste heeft haar vermoeden ook al uitgesproken naar aanleiding van de NUB, maar alleen omdat ze weet dat áls het toch niet zo blijkt te zijn, het ons helemaal niets uitmaakt. Ze heeft er ook duidelijk bij verteld dat we zeker nog niet alles in die kleur moeten gaan kopen. Hebben ze tegen jou gezegd dat het helemaal zeker was? Geen percentage of 'waarschijnlijk'? Dat zou ik echt waardeloos vinden van de praktijk. Ondanks dat je zelf waarschijnlijk ook wel wist dat een geslachtsbepaling met die termijn lang niet altijd klopt, ga je automatisch toch uit van wat je verteld wordt..
Nee ze heeft wel aangegeven dat dit nog helemaal niet met zekerheid te zeggen is en dat het een gok is. Zoals al eerder gezegd is er bij ons niet aan de hand van de nup theorie gekeken. Ik had altijd al in mn hoofd dat een meisje meer bij mij zou passen. Om me heen dachten veel mensen ook dat we een meisje kregen, ik had ook dat gevoel en bij de echo werd dat min of meer ook bevestigd dus ja ik had die verwachting ook en hield me daar aan vast. Inmiddels zijn we een dag verder. De teleurstelling is grotendeels echt wel weg de knop moet nog even om. En Kimk; ik ben uiteraard ook heel blij met een gezond kind, dat is echt vele vele malen belangrijker. Vind het dan ook heel erg dat anderen geen goede uitslag krijgen. Maar omdat mijn kind wel gezond is mag ik niet teleurgesteld zijn, omdat dit niet eerlijk zou zijn voor stellen die geen gezond kind krijgen? Iedereen moet dealen met hun eigen situatie hoe erg die situatie dan ook is en dit is nu eenmaal de mijne waar ik even mee moet dealen. Want nogmaals voor de duidelijkheid, mijn situatie is een eitje vergeleken bij stellen die een kind met afwijkingen verwachten.
Helemaal mee eens!! Teleurstelling wordt hier door sommigen geïnterpreteerd als ' niet tevreden zijn met dit kindje', terwijl dat niet het gevoel is wat men wilt beschrijven. Meid, ik begrijp je volledig en gefeliciteerd met je zoontje. Straks weet niet beter als je kleine mannetje er is.
Nou sorry, maar jij hebt in andere topics toch wel kwalijke uitspraken gedaan, wat niet bepaald vergelijkbaar is met ts. Ts is namelijk wél hartstikke blij met haar aanstaande zoontje.
En gaan we daar nou weer over beginnen? Laten we het alsjeblieft gezellig houden en ons richten op ts. Ik vind dit nl een interessant onderwerp en als we weer verzanden in verwijten komen we daar niet meer aan toe. En ts schiet er niks mee op.
Haha mijn jongste zoontje was voor 20 weken met 4 echo's n meisje😁met de 20 weken echo hing er n mooi piemeltje😁! Hier twee knullen en n meisje op komst. Ik heb elke week echo's ivm wat complicaties en elke x vragen ze weet je wat t is? Dan zeg ik als t goed IS n meisje😂en dat wordt nu elke x bevestigd maar nu pas ga ik daarin geloven😁
Jongens zijn geweldig Mijn tweede jongen is opkomst....! Mijn zoon is echt een knuffelkont en over het algemeen zijn jongens liever voor hun mama. Heerlijk!! Geniet ervan
Exact dit, inclusief de broers Zal er aan moeten wennen dat ik heel mijn lev3n omringt zal zijn door jongens, al is 1 van mijn broers meer meid dan ik soms Minn man wilde ook graag een meisje en die moest echt wel een paar dagen wennen. Uiteindelijk is hij er helemaal blij mee dat het een jongen wordt (auto's, brommers.. )