Met welke missie ze op aarde zijn???? Kijk ts..dat bedoelde ik in mijn eerste post...dat je moet uitkijken voor mensen dir doorslaan.
Wat ik me dan afvraag (ben ik serieus) Wat zeg je dan als ouder tegen je nieuwetijdskind?? "Jij bent een nieuwetijdskind, dus je hebt een missie op aarde. En zodra je die missie volbracht hebt, dan is het je tijd en kun je weer gaan......zoiets? Bijzonder!
Een ander hoeft niet belachelijk gemaakt te worden omdat sceptici wat anders denken. Beetje kortzichtig en respectloos.
Dat jij er niet in gelooft wilt niet zeggen dat het er niet is en dat ik doorsla Ik weet alleen dat mijn kinderen dat zijn en meer doe ik er niet mee. Ik behandel ze net als elk kind naar hun karakter!
Klopt regenboog, nieuwetijds, indigo, kristalkinderen. Je wordt hier niet in begeleid zijn gewoon kinderen met een bepaald karakter. Ik zie mijn kinderen gewoon als mijn kinderen en denk niet steeds oh ze zijn hier voor een bepaald missie. Je kunt dit allemaal opzoeken voor info hoe en wat. Het is zo heel lastig uit te leggen + bepaalde mensen hier kunnen niet normaal reageren waardoor ik hier zo min mogelijk over vertel hier Ik zelf voel en zie dingen en bepaalde mediums (die goed zijn) hebben zelf ook zonder dat ik het aangaf verteld hoe en wat. Laat ik zo zeggen je moet er ook voor open staan om er iets van te geloven.
Maar moet dan overal een naampje aangehangen worden (vind het soms al erg genoeg dat onze zoon een label heeft ook al opent het deuren voor hem die hij hard nodig heeft). Kunnen we niet gewoon zeggen dat is nu gewoon mijn kind, het heeft voor mij compleet geen meerwaarde om te onderzoeken of mijn dochter HS is of een nieuwetijdskind, ze is gewoon wie ze is.
"Mijn kind is gewoon mijn kind, mijn kind zoals hij is. Heb nooit laten onderzoeken of hij een hs kind is of niet. Mijn kind was gewoon altijd een gevoelig kind. Tot we er op school en de fysio op werden gewezen dat hij hooggevoelig is. We hebben nu wat tips en handvaten waardoor het voor hem allemaal wat makkelijker gaat...maar dat geld toch voor elk "opvoedingsprobleem?" Je krijgt handvaten toegereikt om het voor ouder en gezin makkelijker te maken?? Dat maakt mijn kind niet anders dan anders, en hij blijft gewoon wie hij is, alleen dan gelukkiger!
Dat het bepaalde karakters zijn en dat daar benamingen voor zijn vind ik nog niet zo vreemd. Maar als jij niet dagelijks denkt: ze zijn hier met een missie...wat voegt het voor jou dan toe om dat toch te geloven. Dan kun je toch ook puur zeggen, mijn kind heeft dit of dit karakter??
Ik vond overigens de discussie over hs en autisme wel interessant...of het 1 nu een onderdeel is van het ander of dat dit compleet losstaat. Maar als we daarover verder willen discussiëren is het misschien beter dat in een nieuw topic te doen.
Het is overigens ook niet zo dat alle hsp'ers problemen hebben. Als je jezelf een beetje in acht neemt, dus zorgt voor voldoende ontspanning nadat je bloot hebt gestaan aan teveel prikkels, kan het zelfs een gave zijn. Het zijn vaak de eersten die aanvoelen dat er iets niet klopt op de werkvloer of waar dan ook. De empathie gaat wel wat verder dan lief willen zijn voor anderen trouwens. Het is het direct weten wie je voor je hebt staan, in positieve en negatieve zin. Het voelen dat er iets niet klopt als je ergens een ruimte binnen komt, of als ergens juist een heel positieve sfeer hangt. Hsp'ers trekken zich vaak terug, hebben soms behoefte om alleen te zijn, om de hoeveelheid prikkels te verwerken. Niet omdat ze om een andere reden geen contact kunnen maken.ik ben juist super sociaal, scoor juist heel laag op autistische testen. Maar super hoog op hsp testen. Het zijn vaak mensen die anderen heel graag willen helpen, opkomen voor de underdog. Zo was ik vroeger een heel sterk meisje die op de vuist ging als anderen werden gepest. Maar ik was heel rustig verder, had geen aandachtsstoornis, vond prima aansluiting, was populair zelfs. Maar moest overgeven van de heimwee op werkweek, kwam altijd helemaal boos en sjaggie uit school omdat ik overprikkeld was. Wat weer wegtrok na een halfuurtje rust. Om maar wat voorbeelden te geven. Ik zie dit ook weer bij m'n beide dochters terug, maar elk op een andere manier. De oudste zorgt van nature dat ze ze zich even afzonderd als het haar teveel wordt. Drukke verjaardagsvisite biiv. de hele dag. Dan gaat ze even een halfuurtje alleen op haar kamer zitten. Ze komt vanzelf wel weer naar beneden, of ze trekt even een bubbeltje om zich heen als ze zich niet lijfelijk af kan zonderen. Door even te gaan tekenen in een hoekje in haar eentje, en geen contact met anderen te maken voor een kwartiertje. Maar ze is verder ook heel sociaal, en populair in de klas. De jongste geeft dit niet zo goed zelf aan, is een ander type, dus komt net als ik vroeger vaak overprikkeld uit school, maar dat trekt weer weg. Omdat ik het zelf heb, gewoon wat sensitiever van aard, wéét ik dat het niet hetzelfde is als een, aan een autisme verwante stoornis. Heb met mensen met asperger te maken gehad, dat is echt zo anders.. En ik ben verder ook een heel sterk, assertief persoon hoor, niet zielig of afwijkend. Alleen super gevoelig in het aanvoelen van anderen en voor energie uitwisselingen. Denk maar aan 'zuigers' hoe je letterlijk doodmoe kan worden van sommige mensen? En of er nou wel of geen naampje aan wordt gegeven boeit me ergens ook niet zo. En tuurlijk gebeurt het ook dat mensen HSP gebruiken omdat het beter klinkt. Maar dat heeft niets met hsp op zich te maken, meer met sommige mensen, die misschien liever iets niet onder ogen zien. Dat wil niet zeggen dat het niet bestaat, of hetzelfde als autisme is.
Maar zoals jij het omschrijft, vind ik je klinken als een normaal persoon, zelfde als je kinderen, althans, zo ben ik en zo zijn mijn kinderen ook. En als ik het zo lees zou ik (en mijn kinderen) HS zijn. Alledrie op een andere manier. Alleen ik geloof daar niet in, in dat labeltje, en dat is misschien ook een verschil. Ik geloof dat dat normaal is, en jij (en anderen) dat dit HS is.
Net ook even een ADD ADHD screening test gedaan, want daar had ik nog nooit naar gekeken bij mezelf, wel over gelezen, op alle zes subtypes getest, en dus echt totaal, op alle 6 niet. Maar hele hoge score hsp. Dus geef het een naampje, maar toen ik erover begon te lezen tien jaar terug, was het een enorme herkenning. Ik heb gewoon mega sensoren
Maar ik ben ook een normaal persoon! Dat zijn hsp'ers ook, het is geen stoornis. De meeste mensen hebben ook wel trekjes, ook van stoornissen zoals autisme. Maar de mate waarin is hoger. Ik treed niet helemaal in details, maar ik ervaar dingen wel degelijk sterker dan de meeste mensen, en heb ook wel moeten leren hiermee om te gaan. Wil alleen maar zeggen dat dat wel mogelijk is, en dat een hsp'er zijn niet altijd alleen drama is. Waar andere mensen bijvoorbeeld alleen last hebben van zuigers, dan is het wel heel duidelijk en merkbaar, heb ik dat al veel sneller en subtieler, altijd zodra ik in contact kom met anderen, zuiger of niet. Normaal gesproken ontspannen mensen mensen in elkaars gezelschap, samenzijn wordt gezien als ontspanning. Bij Hsp'ers is dit omgedraaid. Door hun gevoeligheid, alles aanvoelen en opmerken, al dan niet bewust, en dan ook nog vaak van allerlei andere dingen erom heen, geeft dit juist spanning. Ik neem zelfs ook nog allerlei dingen in me op en over van anderen, maar dat dan even nog daargelaten. Maar ik kan er wel van genieten hoor, en als je er rekening mee houdt, oefeningen doet, is het ook prima.
Maar dat heb ik net zo, maar ik noem mezelf geen Hsp-er. En inderdaad: gooi iedereen maar eens bij de psychiater neer en er komt volgens mij bij iedereen wel wat uit Als ik alle lijstjes doorneem, vind ik vast wel ergens een stoornis die bij mij past
Heb het nog even aangevuld hierboven mamabri, ik vind het niet nodig om helemaal in details te treden over m'n dochters en mezelf, en ik voel ook niet de behoefte jou te overtuigen trouwens,van mij mag iedereen geloven wat hij/zij wil! En nogmaals, ik heb er mee geleefd voor het een naam had, daar gaat het mij ook niet om. Heel eerlijk gezegd gebruik ik de naam HSP niet zo graag, juist omdat er allerlei vooroordelen aan kleven en je gelijk een stempel krijgt, wat niet terecht is, in mijn geval niet in elk geval.
Dat geeft ook niet, je hoeft mij ook niet te overtuigen. Zolang het niet erkent is door artsen geloof ik er gewoon niet in. dat jij er wel in geloofd is prima. Maar wees eerlijk (niet alleen jij lotuss maar in het algemeen) Zo gek is het toch niet dat mensen zoals ik het niet serieus nemen wanneer er op een (zogenaamd proffesionele) site staat dat HSP-ers communiceren met kabouters en elfjes...... En geloof mij, ik geloof een heleboel, maar dit gaat mij toch echt net een beeeeeeeetje te ver!
Ik zag de link voorbij komen maar heb hem niet gelezen. Was dat de enige informatie die erin stond? Ik verzeker je dat ik niet met kabouters praat en ik weet zeker dat er ook informatie over te vinden is die je meer aan zou spreken, mocht je die behoefte voelen. Boeken vol zijn er over geschreven, zonder elfjes en kabouters! En tja.. kan alleen maar zeggen dat ik er zelf veel aan gehad heb, door erover te gaan lezen. Alleen de herkenning is al fijn. Kan m'n kinderen ook beter begrijpen hierdoor, vooral de jongste kan nogal behóórlijk dwars gedrag gaan vertonen als het van binnen te veel op is gaan lopen, hoe lief en zachtaardig ze aan de andere kant ook kan zijn. Dat herken ik en begrijp haar behoeftes beter, mijn moeder kon hier veel moeilijker mee om gaan vroeger. Dus, zelfs al bestaat het niet officieel, is het niet heerlijk dat mensen er toch baat bij hebben, die informatie? Zonder er nou een heel dramatisch iets van te maken, van hoogsensitiviteit? (Al heeft het zeker wel zijn schaduwkanten natuurlijk) Dat is toch gewoon heel fijn!
Neee er stond een hele lijst, maar juist doordat zoiets er tussen gezet wordt, maakt het (in mijn ogen) compleet ongeloofwaardig. En wat jij zegt, zal ook best prettig zijn. Maar ik wijt het dan aan een ander karakter. Ik heb 3 kinderen, die alledrie compleet verschillend zijn, terwijl ik bij alle 3 ook veel herkenning zie. Maar ik heb geen behoefte aan een soort "handleiding".
Verder gebruik ik het woord eigenlijk liever niet, ik loop er niet mee te koop, maar zo zit ik gewoon in elkaar. Doe ik met andere dingen ook niet. Heb het er met de juffen van m'n dochters ook niet over gehad. Behalve bij de oudste heb ik het een keer aangeduid, toen ze pas op school zat en ik merkte dat haar gedrag de juf was opgevallen en ze hier ietwat bezorgd over deed. Ze zijn hier op school bij ons trouwens heel voortvarend in. De juffen hebben er soort van bijscholing in gehad, hoe ze om kunnen gaan met dit soort gedrag bij kinderen. En er is een koffieochtend voor ouders, eens in de maand zolang er behoefte aan is, wat dus gaat over hoogsensitieve kinderen. Kunnen ouders informatie uitwisselen, waar ze tegenaan lopen of juist niet. Ben een paar keer geweest maar heb er niet altijd behoefte aan.