Ja, 24 wordt ook door velen als jong gezien... ik weet niet, mijn moeder was ook 24 toen ze mij kreeg en mijn oma 23 toen zij haar eerste kind kreeg. Vroeger was iedereen ''vroeg'' (dus eigenlijk is dat niet 'jong') en nu ineens ben je jong als je onder de 25 een kinderwens hebt... Apart, in mijn omgeving lijken mensen allergisch te zijn geworden voor het gaan voor een kindje. Eerst wikken en wegen, jarenlang twijfelen, want 'straks kan je niet dit', 'straks kan je niet dat', werk, huis, reizen, etc... Dat zijn dan ook de opmerkingen die ik altijd krijg, in mijn ogen kan ik álles nog met mijn kindje. Je moet de boel alleen een beetje kneden, aanpassen en ja, soms opofferen!
Hihi ja, nou, ik vind niets eigenlijk 'jong' (als je er maar klaar voor bent voor jezelf toch?!) maar ik geloof dat de maatschappij 23 als jong aanschouwd Wat ontzettend veel jonge moeders, nou ja, ik bedoel, ik had niet zo snel zoveel reacties verwacht zeg! Geen idee waarom maar het is heerlijk om te lezen.
Hier 23 en in de 2e ronde om een wondertje te krijgen. Erg spannend allemaal. Over 8 dagen testen maar sinds vandaag last van pijnlijke steken aan de rechterborst, sinds gisteravond een trekkend gevoel laag in m'n onderbuik, mega veel puistjes en ik heb het continu warm terwijl ik normaal een koukleum ben Hier is het heel gewenst. Ben al bonusmama van een 6 jarige meid. Ik hoop dat het mij en m'n verloofde snel gegund is Evenals de rest van de dames die hier aan het proberen zijn.
Hier ook een jonge dame met een tweede kinderwens Ik ben 21 , volgende maand 22 en mijn man en ik hebben al een dochtertje van 1,5 jaar. Op dit moment zitten we in ronde 5
Ahh, spannend zeg. Laat je het weten wanneer je verlossend antwoord hebt (hopelijk positief)? Ik weet niet precies in welke ronde wij zitten, gestopt het bij te houden maar we zijn sinds 9 maanden helemaal gefocust op ons kindje. Soms een beetje teveel, het is moeilijk... vooral ik, als vrouw (ik denk tenminste dat dat het is) kan het soms echt even niet aan. Die sterke wens neemt me soms een beetje over (een beetje, zeg ik ). Nou, vorige maand was ik 11 dagen overtijd, dus mijn hart bonkte tijdens ieder toiletbezoek in mijn keel, had al lang voor mijn NOD lichte menstruatiekrampen, heel raar. Na 11 dagen brak het door... en nu weet ik niet meer wanneer mijn NOD is, begrijp niks meer van mijn cyclus. Al dagenlang hartkloppingen (dat heb ik nooit eerder gehad), last van mijn darmen en duizelig/misselijk. Een stemmetje in mijn hoofd zegt: ga je weer..... hou jezelf niet voor de gek..... :x
Wij zijn pas 4 maandjes aan de slag. Ik ken het hoor je lichaam kan je zo voor de gek houden en dat maakt het moeilijk. Vooral als je mensen kent die al zwanger zijn als hun man ze alleen al "aankijkt" bij wijze van spreken. Ik gun het iedereen hoor! Maar dat maakt het vaak wel onrealistisch. De meerderheid van de vrouwen raken "pas" binnen 6 maanden tot een jaar zwanger. Ik probeer de natuur zijn gang te laten gaan, en dan over een jaar zie ik wel weer! (Zeg ik heel stoer...) en met jouw klachten zou ik toch even langs de HA gaan, maar ik denk eerlijk dat het word veroorzaakt door onbewuste spanning. Ik heb dat ook weleens, maar dan achteraf bedenk ik me altijd jeetje druktemaker, kwam gewoon weer door dat gepieker!
Hoe kan dat eigenlijk? Ik denk daar altijd over na. Kracht van gedachten, dus je kunt jezelf alles doen geloven. Het is toch vreemd, ons geitje is ook eens schijnzwanger geweest... begrijp daar eigenlijk niks van!
Geen idee ! zit denk ik gewoon allemaal tussen onze oren, en dingen willen geloven die er eigenlijk (nog) niet zijn zoals mensen die voor een eventuele innesteling al van alles voelen
Blegh net weer ovu test er tegenaan gegooid... heb vorige week mn ei gehad en nu weer vruchtbaar slijm. Zeer rekbaar maar wit nu en niet helder. Getverdemme wat een details maar ovu was negatief dus ik snap er geen snars meer van. Wel zou gisteren bij bevruchting een mogelijke innesteling plaats gevonden kunnen hebben. Ik baal even zo van mn lichaam en die dubbele signalen..
Oh ik heb geen moeite met details hoor haha... ik ken dat, kan er weinig zinnigs over zeggen, in 't zelfde schuitje Ik heb bijna iedere maand zwangerschapskwalen. Precies wanneer het zou ''moeten'', met duizeligheid en een enkele keer overgeven zelfs. Misselijk van alle geuren, zooo moe, en dan al zo vaak overtijd zijn (laatste keer zelfs 10 dagen), dan word je op een gegeven moment echt gek van jezelf. Hoe kan ik stoppen ergens aan te denken, aah!
Hebben jullie ook weleens van die dromen over een baby ik vanochtend werd wakker dat we een dochtertje hadden gekregen en ik bv gaf en dat heel makkelijk ging zonder enige moeite maar moesten blijven want ze was 5 weken te vroeg in iedergeval m'n hele familie kwam erin voor echt vaag allemaal en nu staat hoofd er weer zo na ik heb voor het eerst ovu testen gebruikt ik voel me eisprong altijd maar dacht nou zal het toch maar gebruiken maar m'n gevoel kloot dus knalposi ovu en ik voelde het
En ik wist al dat ik jong moeder wilde worden het liefst was ik al een paar jaar jonger moeder maar de tijd was het nog niet en nu zijn we zover en laat het zo op zich wachten 😭
AAAAAAH Ik moet het er even uit gooien, ik wil een kindje!!!!!!!!!!! Alle mensen om me heen lijken zwanger of moeten bijna bevallen, die prachtige buiken, die lieve kindjes, die stralende gezichten.... ik word er niet per sé verdrietig van, maar juist heel blij maar ook zo ongeduldig.... ik wil zo graag, AAAAAH (Sorry moest er even uit )
Ja heel herkenbaar, ook die dromen... Ik had ook liever eerder moeder geweest, geen idee waarom eigenlijk want het is nu net zo perfect maar het is frustrerend als je weet dat je het al jaren geleden had gewild en gekund, en het toen al zo heerlijk had geweest, maar je het nu zeker weet dat het kan en je de papa ook hebt gevonden... en het wondertje maar op zich laat wachten...