Vind het ondertussen bij ons ook al wel lang gaan dure. Er word gezegd dat je extra vruchtbaar ben na een miskraam. Maar volgends mij is dat gewoon een fabeltje..
Heel herkenbaar! En als ik dan een topic lees over verwaarloosde kindjes of kinderen van 13 die moeder worden, ontplof ik bijna van woede En dat is misschien onaardig, maar het is nu eenmaal je gevoel.. en als je jezelf ook nog kwalijk gaat nemen dat je je zo voelt is het einde helemaal zoek.
Smnee dat heb ik heel erg gehad na me miskraam. Ik werd helemaal gek van alle zwangere. De een na de ander kwam met leuk nieuws. En domme vragen als, is het dan niet confronterend dat je schoonzusje wel een gezonde zoon heeft... Ehm nee dat dan weer niet ik hou onvoorwaardelijk van die kleine draak. Nu heb ik het minder, maar af en toe geeft het wel een steek van oooh ik wil ook zoooo graag.
Oh en beertje over dat extra vruchtbaar zijn na een miskraam is in mijn ogen (mening) de grootste onzin die er is want ik ben ondertussen al 6 mnd verder.
Hoi, ik heb hier helemaal niks te zoeken maar wou toch even wat vragen. Ik ben momenteel bijna 19 weken zwanger, van een donor in de eerste ronde. Mijn beste vriendin probeert al 5 jaar zwanger te worden vaneen tweede kindje, heeft inmiddels hormonen, onderzoeken, icsi en binnenkort begint ze aan ivf. Ik heb haar door de jaren heen gesteund, ben meegeweest naar onderzoeken, zo vaak dat het ziekenhuis dacht dat we een lesbisch stel waren (wat zeker niet zo is,maar gezien de situatie verbaasde me het niet) en heb geprobeerd haar bij iedere teleurstelling op te vangen voor zo goed als het ging. Momenteel ben ik zwanger en blij en probeer ik haar er niet te veel mee 'lastig te vallen' , probeer haar te ontzien maar wil natuurlijk ook dingen met haar delen. Wat kan ik t beste doen? Gewoon zeggen van; dit is te pijnlijk, ik ontloop haar ermee of juist niet en pas als ze het zelf aangeeft?
De reden waarom ik dit hier vraag is omdat jullie nogal ongezouten je mening geven en ik het idee heb dat ik eerder een direct antwoord krijg dan wanneer die emoties niet zo hevig leven...mocht het niet gepast zijn dan verwijder mijn vraag maar. Of zeg het me dan gooi ik m eruit.
@eltigra: wat ik zelf ervaar (nu 13 mnd bezig,15 rondes) als heel vervelend is wanneer zwangere vriendinnen klagen over hoe zwaar het is of soms zelfs dat ze toch veel sneller dan verwacht zwanger waren en dat dat niet ideaal is voor hun etc. Daar word ik echt boos van! Want ik zou heel graag in hun schoenen staan. Voor het overige merk ik ook dat het mij gemakkelijker afgaat om erover te babbelen met hun als ik er zelf over begin/naar vraag, maar weet niet of dat voor iedereen hier zo is?
+1 Inderdaad dat klagen als er al een scheet dwars zit bah!! Of de reactie dat zwangere vrouwen het veel zwaarder hebben als ons waarbij het niet lukt. Wat ik ook niet zou doen is met je zwangere buik mee gaan naar fertiliteits afdeling. Ik zit juist daar echt niet te wachten op zwangeren.
Wat ik trouwens ook merk is dat iedereen heel meelevend is op het moment dat er een concrete datum is. Ik krijg nu steeds te horen: weet je al wat meer?? Pffff kap nou!! Aan de ene kant wil ik het niet eens meer weten door al dat gevraag. Mijn testdrang is ook helemaal weg en dat op 15 DPO
@ eltigra, ik zou het open gooien, je bent naar mijn mening al een enorm geweldige vriendin door je dit af te vragen en hier deze hulpvraag te stellen. Bevestig haar gevoel dat het inderdaad oneerlijk is, en dat ze mag schelden als ze dat wil, en geef haar goede moed om door te zetten , kijk samen een feelgood movie met chocola. Ik zou stiekem ook naar een zwangere vriendin willen schreeuwen hoe oneerlijk ik het vind, hoe jaloers ik ben, met als gevolg dat we samen huilen, een knuffel , en dan weer opstaan met rechte rug en doorgaan en vertellen dat ik haar natuurlijk alle liefde van de wereld gun. Helaas is onze vriendschap niet zo, en zou ik haar kwijtraken als ik dat eerste zou doen 😉 zegt ook wel weer wat . Dus je hebt met jouw vriendin als ik het zo lees een prachtige waardevolle vriendschap die je niet vaak tegenkomt.
@nathalie4: Op de een of andere manier vind ik het oneerlijk voor haar, ik vind dat omdat ze al zo lang bezig was dat het nu haar beurt was en dat ze er recht op had na het eerste jaar al dat ze probeerde en het lukte niet. Alsof we het af konden dwingen... Dat afdwingen is niet gelukt, we zijn zelfs naar de koffiekijkster gegaan en als ik dacht dat voodoo zou helpen had ik t ook gedaan maar de opties zijn inmiddels toch voornamelijk medisch vind t heel erg voor haar ...
@eltigra, ik zou het fijn vinden als een vriendin dat tegen me zei, het is eerlijk, lief en meelevend. We hebben het zwanger worden helaas niet in de hand, wat het ergens ook wel weer leuk en eigenwijs maakt, behalve als je heel veel geduld moet hebben. Het enige wat je kunt doen is haar steunen dat lijkt misschien niet zo veel, maar is enorm veel hoor!
Na twee jaar was ik eindelijk zwanger, maar onze dochter overleed vlak na de geboorte. Inmiddels al weer bijna 7 maanden verder, maar nog niet zwanger. Ben zo verdrietig en boos, waar blijft ons geluk? Ik begrijp jullie dan ook goed, wij waren zo dichtbij en dan toch werd ze ons afgenomen.
Jemig alexa, wat zwaar, wat enorm oneerlijk. Vind je een held, gewoon door het feit dat je doorleeft en gaat. Wens dat je snel zwanger bent en een gezond kindje in je armen krijgt die je ziet opgroeien. Liefs
Dank je, soms weet ik niet hoe we door moeten gaan, het verdriet is te groot. Maar we houden ons vast aan de toekomst en hopen dat we weer een kindje mogen krijgen. Ook een zwangerschap is zo mooi, ik had een top zwangerschap en genoot er van. Ik gun dat jullie ook!