Ik hoop dat de aanbieding van de baas dan nog steeds geldig is, in deze tijd veranderd er zoveel dat je nergens zekerheid over hebt Je gaat nu ruim een jaar er tegenaan hikken, schema's maken enz. Mijn man doet ook een HBO, met 1 jaar verlenging omdat het niet in 1x gelukt is maar ik sta er nog steeds volledig achter. Soms kunnen we inderdaad niet iets met het gezin doen omdat hij aan de studie moet maar dan doe ik alleen iets leuks met de kinderen, hoe erg is dat? Maar zijn al genoeg duidelijke tips gegeven in deze topic.
Ik zou de kans pakken, deze kansen krijg je niet dagelijks. Mijn man heeft dit ook gedaan, we hebben ook 2 kids en geloof mij het is af en toe best pittig maar zeker de moeite waard. Mijn man werkt 50 uur per week en deed daarnaast dus ook zijn opleiding. We zagen elkaar dat jaar erg weinig, bijna niet. Veel ruzies gehad maar wel door gezet. Inmiddels heeft hij zijn diploma in handen en ben ik super mega trots op hem En we zijn er blij mee want hij is inmiddels een functie hoger geplaatst, verdient meer en is wat vaker thuis. Ik zou het zo weer doen en dat doen we dan ook want hij heeft nu weer de kans gekregen om nog verder te leren. We weten nu wat we kunnen verwachten en stellen ons daar op in, al is het deze keer wat minder qua tijd in delen omdat hij veel op zijn werk kan leren/uitvoeren. Dus op naar de volgende 1,5 jaar van blokken blokken blokken Dus ja, ik zou de kans grijpen ook al is het voor 4 jaar. Want wat is 4 jaar op een heel mensen leven? Je kan er zoveel beter door worden.
Uitstel van "executie" dus.... Ik begrijp dit niet zo goed. Hij krijgt een mooie kans aangeboden en persoonlijk vind ik dat je daar echt heel negatief mee om gast. Nu besluiten jullie volgend jaar te starten, waarom dan niet gewoon nu? Als het dan toch gaat gebeuren.... volgend jaar kan zijn baas er wel heel anders over denken. Wanneer hij pas volgend jaar begint had hij al op 1/3 kunnen zijn.
Dit dacht ik dus ook. Jullie kunnen dit wel heel graag willen maar gaat deze kans dan niet gewoon naar iemand anders? Misschien geldt deze kans niet meer over een jaar of 2
Ik heb niet alles gelezen maar hier ongeveer dezelfde situatie. Man werkt (met reistijd) van 6.00-17.00 en heeft op dinsdag en donderdag schoolavond..dus dagen van 6.00-22.30 ongeveer. Ik werk 24 uur. We hebben een dochtertje van bijna 3 en nr. 2 is onderweg Wij hebben onderschat wat een impact het op het gezin heeft. Met 2 avonden studie ben je er dus niet...de overige avonden en delen weekend zijn huiswerk en rond tentamenperiodes zijn ook hele weekenden volgepland met studie. Hij volgt een deeltijd HBO opleiding en kan redelijk makkelijk leren. Bespreek alles goed en besef je wel dat er heel veel op jou terecht zal komen. Daar tegenover staat natuurlijk wel een mooi papiertje!
Eens met de dames. Meid, wat zie jij een beren op de weg zeg! Ik hoop toch niet dat je in het dagelijks leven altijd zo bent...? Lijkt me zeer vermoeiend. Hopelijk geldt het aanbod dan nog. Succes!
uitstel is afstel en volgensmij heeft vriendlief het "verschoven"omdat hij geen mot met ts wil. (weet niet hoor,krijg een beetje die indruk)
Ja dit denk ik ook. Je zegt dat hij aan jullie moet denken, maar jij ook aan hem. Als je partner een goede kans krijgt die ook nog eens goed is voor jullie als gezin, dan moet je wel een hele goede reden hebben om hem/(haar) daar niet in te steunen. Die heb je (gebaseerd op wat je schrijft) nu niet, alleen zijn er wel wat dingen die opgelost moeten worden, maar waar vast wel een oplossing voor te vinden is als je dat wil. Dat neemt niet weg dat je het moeilijk mag vinden. Het is trouwens ook helemaal niet goed voor een relatie als je elkaar kansen ontneemt.
mijn man kreeg 4 jaar geleden de kans om een opleiding te doen en zijn droombaan te gaan doen. Betekende wel dat ik doordeweeks alleen voor onze tweeling moest zorgen omdat hij doordeweeks intern ergen was en wij dus een weekendhuwelijk kregen. Ik had doordeweeks ook geen auto dus moest alles alleen en te voet doen. Toen hij thuiskwam met dit nieuws heb ik gelijk gezegd dat we het deden. Nu 4 jaar later heeft hij z'n droombaan, de papieren die erbij horen en ben ik heel wat positieve ervaringen rijker omdat ik heel zelfstandig ben geworden. Het was en is ( want door deze baan is hij onverwacht meerdere keren ook een paar maanden van huis wat we 4 jaar geleden nog niet wisten.) niet altijd even makkelijk, maar we hebben ons allemaal goed kunnen aanpassen. Op de momenten dat manlief thuis is, is hij de geweldigste papa van de hele wereld. En voor de rest hebben wij vooral geleerd dat voor elke situatie een oplossing is. Ik werk overigens niet, maar dat is meer de keuze omdat wij de opvang te duur vonden en dat heeft er niks mee te maken of mijn man wel of niet dit werk doet. Ik zeg dus doen!
Wil toch nog wat zeggen ben eens met de meiden. Hoop dat je samen er erg goed over gedacht hebben. Hoop ook voor je dat de baas het goed vind , alleen ben bang dat een ander de kans krijgt als die wel wil. Stel dat wij een kans krijgen om beide weer de school bank in mogen dan gaan we er samen voor. Daar hoef ik en zeker manlief geen minuut over na te danken. Vroeger wou ik ook meer leren ,maar liet me weg drukken door dat er gezegt werd ik dat niet kon. Veel spijt van , in 2008 zorg 1 gehaald met hoge cijfers , wou twee ook doen . Geen werk en leer plek gevonden . Denk er goed over na samen in deze tijd nog een keer een kans als deze is er niet .
Zonde zeg dat je overal beren op de weg ziet... Ik zou even op je tanden bijten en gewoon je man die opleiding laten doen. Als mijn vriend die kans zou krijgen zou ik hem zeker aanmoedigen! Hoe meer educatie hoe beter. En wat anderen al zeiden, van uitstel komt afstel. Daarbij wie zegt dat zijn werkgever het in 2015 nog wel ziet zitten met hem? Misschien geven ze een ander wel de kans, die hij nu niet pakt... @marnat, kun je nu niet meer een leerwerktraject doen op niv2? Of zijn die niet zo gewild meer?
Buffysummer: Ik heb geen idee of ze gewild zijn. Drie jaar geleden veel gesolliciteerd en gezocht na die plekken , niks gevonden. Later nu al weer drie jaar als huishoudelijke hulp ook erg leuk. Krijg ik een kans om weer te leren doe ik het zeker. Ze weten ook dat ik dat zou willen.
Ts. Als baas zijnde zou ik echt niet blij zijn met een uitstel van de studie. Komt mijn inzien niet gemotiveerd over. In deze tijd zijn er voor hem nog tig anderen. Wie weet hoe een jaar later de begroting/ financiële situatie van het bedrijf is? Ms is deze kans dan niet meer mogelijk. Zit dit topic met verbazing te lezen.
tjonge wat zijn jullie ts allemaal lekker aan het afkraken zeg. Niet iedereen is zo'n supersterke positivo als jullie. Sommige mensen kunnen misschien wat minder aan dan een ander en dan is het heel wijs om dat van te voren aan te geven. En manlief zou alleen mogen beslissen... eh. je hebt samen voor kinderen gekozen. Als kinderen nog klein zijn is het nog makkelijker dan wanneer ze groter worden is mijn ervaring. Je hebt zwemles, schoolactiviteiten, gym of een andere sport en zijn simpelweg meer wakker dan een baby. TS , ik ben ook een in-problemen-denker zoals jij en snap het helemaal dat je het nu niet zit zitten.
TS, ik heb niet alle 12 pagina's gelezen, maar begrijp dat de studie op de lange baan geschoven is. Hier kreeg manlief vorig jaar de kans om binnen het bedrijf waar hij werkt te solliciteren op een hogere functie incl. 2 jarige HBO opleiding. Hij heeft gesolliciteerd en is aangenomen. In eerste instantie waren we erg blij. Een andere functie, opleiding vergoed door de baas en na afronding salarisverhoging. Maar, helaas zitten er ook wel heel wat haken en ogen aan dit verhaal. En vind vooral ik het erg zwaar. Wij hebben een dochter van 11 met ernstige gedragsproblemen (hechtingsstoornis met eerste kenmerken van borderline) en een zoon van 7 jaar. Vooral met onze dochter is het iedere dag een strijd. Vanaf het moment dat ze opstaat tot dat ze naar bed gaat. Voordat ml ging studeren werkte hij hier in het dorp. Nu voor zijn andere functie moet hij reizen en gaat om 6.15 uur al de deur uit en is 's avonds om 18.00 uur thuis. Eén dag in de week moet hij studeren in een andere stad en is dan van 7 tot 19 uur weg. Dochter zit iedere vrijdagmiddag in therapie, wij moeten één keer per week op gesprek bij de hulpverlening. daarnaast veel problemen op school en thuis. Zoon voetbalt en moet dus twee avonden in de week trainen. Papa ging altijd met hem mee, maar kan nu dus niet meer omdat hij dan nog niet thuis is. Ik heb een eigen bedrijf die sinds dit alles op een laag pitje staat omdat ik er gewoon weg niet genoeg tijd in kan steken. Ik wil graag een opleiding/omscholing gaan doen, maar doordat mijn man zo vroeg weg gaat en laat thuis, is dat geen optie. Dochter kan niet naar bso ivm problemen. Om een lang verhaal kort te maken, als ik alles had geweten weet ik niet of ik hem wel zo gepusht had om de opleiding te doen. Ik loop nu door alle stress die het thuis veroorzaakt op mijn tandvlees. Ik heb ooit een burn-out gehad, en ik voel dat ik er niet ver meer naast zit. In het huishouden draait alles op mij, alles rondom de kids draai ik voor op. Manlief is eigenlijk plat gezegd alleen nog thuis voor het eten en studeren. De kinderen missen hem ook enorm. Hij deed altijd veel leuke dingen met hem en nu niet meer... Ik kan het laatste jaar wel omkijken. Nu begon hij laatst of hij niet ook de laatste twee jaar van de HBO op eigen kosten zou doen... ik ben geen voorstander.
@bibaboe dat bedoelde ik dus ook na twee berichten iedereen vind dat het maar moet kunnen. Tot een bepaalde hoogte hebben ze gelijk. En er zijn vast veel super moeders maar ik zou het niet kunnen. Ik sta er vaak al alleen voor en soms pfff vergt het te veel en dan werk ik niet eens. Nou ja ik werk wel maar dan thuis voor de kinderen met de kinderen. Als je niet kan bouwen op je man vriend lat of wat dan ook ben je altijd de pineut heb je geen sociale opvang achter de hand ben je altijd de genen die de kinderen moet halen brengen moet regelen. Mijn oudste zit niet opvoed bal omdat ik het niet ziet zitten die extra verantwoordelijkheid er bij, Ook wel door de financiële, Maar ook door de redenen dat ik niet betrouwbaar ben de jongste is net vier. Vraag veel aandacht ben blij als lat binnen stapt want pff soms. School alles komt bij mij terecht. Vind het leuk hoor zeker. De oudste heeft leerproblemen het laatste jaar was voor hem pittig en ook voor mij ook ik moet mijn energie verdelen. Te veel hooi op mijn vork betekend een verslechtering van mijn situatie. Moeders mogen niet omvallen. En als t.s deze beren op de weg ziet. Kan het over 4 jaar wel prettig zijn om wat meer geld te hebben maar wat hebben ze er aan als moeder het niet trekt niet iedereen kan het aan iedereen heeft een andere belastbaarheid. En vier jaar klinkt kort maar is toch een flinke tijd. Succes jij met het laatste jaar. En als hij er nog twee jaar bij doet arme jij. zou toch zeker zeggen dat je het niet helemaal alleen trekt val jij uit. Kan vader de verdere studie ook vergeten ( en ik bedoel dit vooral niet negatief) je kunt een ander nog zo veel gunnen. Maar ga je je eigen grenzen voor bij moet je op tijd aan de rem trekken.