Mag ik even heel brutaal zijn? Maar ik vermoed dat ts zelf wat problemen heeft? Klopt dat? En dat de studie van manlief een iets te grote verandering is voor ts om te handelen? Dat begrijp ik misschien wat meer de beren op de weg die ts maar blijft zien
Ik begrijp de zogenoemde beren op de weg wel. Petje af voor de vrouwen/gezinnen die dit aandurven/kunnen! Ik krijg bij het lezen over reorganisatie wel een beetje het gevoel dat als jullie het niet zouden aannemen hij er bij de volgende uitligt omdat dit een soort maatstaf gaat zijn. Dat zou voor mij de enige twijfel zijn en dat ik nijg naar: doen! Maar zoveel tijd opofferen met geen loonsverhoging en alleen een extra papiertje op zak voor 'handig misschien in de toekomst' daar zou ik zelf voor passen. Ik heb in mijn omgeving teveel voorbeelden van mensen die jarenlang hebben gewerkt, altijd maar kijkend naar later en de toekomst. Maar die toekomst is voor vele niet gekomen. Sommige stierven ver voor hun pensioen en laten jonge kids achter, ander stierven rond de leeftijd van 60/65. Net als de buurvrouw. Overleden op haar 64ste. Niet veel opgepast op de kleinkids, want dat komt over een jaartje wel. En dan lekker veel samen met de camper erop uit. Altijd maar dat later. Dat later kwam niet. Heel plotseling overleden en amper echt kunnen genieten van de kleinkinderen. Welke toekomst om lekker te genieten? Daarom kies ik voor nu. Nu lekker genieten, van elkaar en hopelijk straks van de kids, van hun jonge jaartjes. Voor mij is genieten het belangrijkste. Gelukkig zijn VL en ik allebei lekker thuis, we hebben meerdere bedrijfjes aan huis. Het is geen vetpot maar we kunnen wel goed rondkomen. Een baan buitenshuis zou ons absoluut meer geld opleveren. Maar daarvoor 40 uur per week minder samen? Dat heb ik er niet voor over. Het lijkt me geweldig om straks samen de kids op te voeden en alles samen mee te maken. En komen er geldzorgen? Dan zijn er dan vast wel weer oplossingen.
Mijn man gaat naar de zomer in opleiding voor chirurgie, dat worden zware jaren! Maar het is wat mijn man wil, zijn droom waarvoor hij ooit naar NL is gekomen. Wie ben ik om hem daarin tegen te houden? Ik vind het juist geweldig dat hij zijn dromen durft na te jagen! Ik heb daar diep respect voor zeker omdat de weg ernaar toe niet makkelijk is geweest,en krijg daar ook de energie van om bepaalde stappen te durven nemen. Ik ben gewend alles alleen te doen, man werkt 60uur in de week. Ik werk zelf ook en daarnaast komt dus het gehele huishouden, sport van kids enz.op mij aan. Ik doe het met liefde, is het pittig? Ja dat zeker, maar het is wel te doen. Na de zomer zou hij in Duitsland zitten, wat inhoud dat hij doordeweeks helemaal niet meer thuis zou zijn. Wij vinden beide dat we uit het leven moeten halen wat erin zit, dat je risico's moet durven nemen en het belangrijkste dat je je dromen durft na te jagen! We willen beide niet achteraf spijt hebben omdat we iets toch hadden willen doen. Werkt het absoluut niet, kan je altijd nog stoppen op je snuiter gaan zien wij als een goede levensles en verbreed ons ook alleen maar. Dus mijn mening, laat je man die opleiding doen.
Hier zelf een 4 jarige HBO opleiding gedaan naast mijn werk. Mijn vriend heeft een eigen bedrijf en ik ga in september weer studeren. Het is echt plannen inderdaad. Ik vind het goed van je dat je beseft dat het heel zwaar is allemaal. Ik heb in mijn omgeving gezien dat mensen de studie niet afmaken omdat ze hebben onderschat wat een impact het heeft op het gezinsleven. Ik moet ook wel zeggen dat het me een heleboel bloed, zweet en vooral tranen heeft gekost. Uiteindelijk is het me wel waard geweest want ik heb zoveel meer plezier in mijn werk nu. Daarom ga ik in september weer beginnen met een studie (nu voor een jaar). Wij hebben 1 gezamelijke gezinsdag namelijk de zondagmiddag/ avond. Mijn vriend werkt ma tot do tot 20:00 en de hele zaterdag en zondagochtend. We hebben de duidelijke regel dat hij om 20:00 thuis is zodat hij onze zoon in bad en bed kan doen. Vrijdag is papadag. Ik werk 2,5 dagen. Dus 1,5 dag opvang. We zien elkaar dus niet heel veel maar moet wel zeggen dat de zondagmiddag ook wel echt quality time is. We maken er altijd een super leuke dag van. Het is het ons allemaal waard. We hebben beide echt plezier in ons werk. En als ik het moeilijk heb bedenkt ik me dat het straks alleen maar makkelijker wordt. Meer geld dus wat makkelijker leven. Wat ik alleen niet snap in je verhaal is dat je man er geen loonsverhoging aan overhoud en geen andere functie. Maar wat is dan eigenlijk het doel van de opleiding?
SUPER van je man meis!!! Echt diep respect voor jullie beiden en wat een mooi voorbeeld geven jullie zo aan jullie kinderen. Top!!! 👍👌👏👌👏👍
hoezo heb ik problemen en wat voor problemen dan ik vind het nu al best pittig met 24 uur extra werken en dan in januari en februari ong 12-16 uur extra. Dit is altijd een heel geplan met 2 kids hoezo veel missen als hij start in 2015-2016? het maakt helemaal niks uit of hij de opleiding doet of niet, als er een reoganisatie komt dan kijken ze naar de functie en dat veranderd niet als hij nu de studie begint we leven echt van nu en niet in de toekomst omdat we al genoeg mensen op jonge leeftijd verloren zijn of ziek zijn geowrden
Nou ja dan doet hij het toch niet? Volgens mij wil je dat alleen maar horen. Prima hoor. Mij interesseert het weinig wat je wel of niet doet.
manlief stelt het een jaar uit en geen afstel hoor dan wat makkelijker te regelen allemaal met de kids die bijna allebei op school zitten
Ik denk dat er bedoeld word met missen, het missen van de kinderen. Je geeft aan dat je het niet ziet zitten omdat je man anders veel zijn kinderen mist. Jullie kinderen zijn er in 2015 toch ook nog?
ja de kids zijn er ook in 2015 maar dan beide op school en dan wat makkelijker met oppas en dan oudste haar zwemdiploma manlief gaat veel missen van de kids maakt niet uit wanneer hij start omdat hij de weekenden ook moet studeren
Je zei zelf in een eerder antwoord dat hij nu veel zou missen van de kindjes als hij nu de opleiding zou doen. Maar als hij het in 2015/2016 gaat doen dan mist hij toch nog veel van de kinderen? Ja ze zijn misschien wat ouder maar het dingen missen van de kinderen blijft toch het zelfde? Ik quote je even: wat is 4 jaar op een mensenleven, nou veel hij mist al best veel van de kids omdat hij veel van huis is en in omgeving veel meegemaakt dat jonge mensen overlijden/ziek worden dus we genieten heel erg van elkaar Mensen kunnen in 2015/2016 ook nog overlijden. Kijk jullie moeten het uiteindelijk zelf weten natuurlijk maar ik vind de reden van het niet nu doen gewoon erg vreemd.
Ik vind dat persoonlijk vreemd, want of ze nou ouder zijn of niet, iedere leeftijd heeft iets en hij zal net zoveel missen als dat hij nu zal missen.
manlief gaat wel dingen van de kids missen weet ik gewoon omdat hij savonds en de weekenden gaat leren