Hallo, Mijn zoontje is nu bijna 2 jaar (plaats het berichtje hier ipv bij baby/dreumes), vanaf zijn geboorte is het al een "pittig" kindje. Maar ik weet nu gewoon inmiddels niet meer wat ik met hem aan moet en het begint mij (en mijn man) wel op te breken. Thuis of in de tuin gaat het meestal wel redelijk goed (afgezien van het overal opklimmen etc), dan speelt hij overal het algemeen wel lief, maar zodra we ergens buiten zijn, gaat het mis. Hij rent weg, gaat krijzen, in de winkel pakt hij alles uit de schappen, gaan we een dagje ergens heen, dan is het op een gegeven moment alleen nog maar huilen, wat we ook doen. Ik baal er gewoon van, onze oudste 2 waren ook niet heel makkelijk, maar door consequent te blijven ging dat wel over. Bij onze jongste lijkt niets te helpen. "nee" zeggen in elk geval niet, want dan lijkt hij het nog wel veel leuker te vinden. Ook heeft hij soms "buien", hij is dan totaal niet meer voor rede vatbaar. Gisteren weer. Hij wilde op de bestuurdersplek zitten van de auto, ik uitgelegd dat dat niet kon en hem mee naar binnen genomen. Daar werd hij zo boos dat hij het op een rennen zette en (volgens mij expres, want met zijn ogen open) tegen onze (hele zware) eettafel aanrende. Hij raakte de tafel zo hard dat hij direct achterover viel. Slapen is ook een ramp. Hij valt meestal rond 22.00 uur in slaap om tegen half 6 weer wakker te zijn. Ik weet gewoon niet meer wat we nu moeten doen. Dit is slechts een kleine greep uit dingen die er gebeuren. Hij bijt/krapt en slaat als er iets gebeurt wat hem niet aanstaat. Hij snapt wel alles wat je tegen hem zegt hebben we het idee, maar zelf praten doet hij nog nauwelijks. Man en ik zitten er gewoon doorheen. We hebben voor volgende week een midweek weggeboekt, maar eerlijk gezegd zien we er meer tegenop dan dat we ernaar uitkijken. Een nieuwe omgeving is met de jongste gewoon een ramp. Oppas hebben we eigenlijk nooit, de enige die op onze jongste op durft(!) te passen is mijn moeder. Ik kan mij de laatste keer dat man en ik wat met zijn tweetjes deden niet eens meer herinneren en alle dagjes uit eindigen eigenlijk altijd rampzalig omdat hij of wegloopt of blijft huilen. Ook op het kdv zijn ze vaak verbaasd over de dingen die hij uitspookt. Sorry voor het lange verhaal, maar ik ben gewoon op zoek naar wat tips. Hij is verder wel een superlief en knuffelig ventje en gek op zijn zusje en broertje.
Bij weglopen en overal aanzitten (mijn dochter doet dat ook, heeeel irritant), is het wat mij betreft heel simpel. Namelijk, in de wagen. Vaak onder luidkeels protest en soms moet ik haar met "geweld" in de wagen zetten, maar daar heb ik echt poep aan. Wie niet luisteren wil.... Dan maar met een krijsend kind door de winkel, de blikken negeer ik inmiddels. Mijn dochter kan ook echt zo los gaan als ze boos is dat ze niet meer te bereiken is, als ik haar dan toch ga aanspreken wordt het alleen maar erger, dus negeer ik het gewoon. Je zit dan wel even in het gegil , maar het is het snelste weer over. Voor wat betreft het slaapprobleem heb ik eigenlijk geen idee wat het beste zou werken. Wij zijn gezegend met 2 hele makkelijke slapers, dus ik heb geen idee hoe je zoiets aan zou moeten pakken. Misschien wel makkelijk om even uit te leggen wat het probleem precies is; komt hij uit bed, gaat hij huilen? Verder denk ik dat het niet of nauwelijks praten ook best een onderdeel van zijn gedrag zou kunnen zijn. Zoals het auto-voorbeeld. Hij is woest, maar kan dat niet vertellen, dus uit hij zijn woede in zijn gedrag. Lastig is dat, ik weet er alles van met de spraakachterstand van onze dochter. Misschien eens pictogrammen introduceren? Daar kan hij dan ook mee communiceren. Sowieso herken ik veel van wat je vertelt in onze dochter. Nee zeggen, of straffen werkt bij haar als een rode lap op een stier. Ik doe dat dus ook ze weinig mogelijk. Ipv te zeggen "Nee, A. niet op de tafel klimmen" zeg ik iets als "Doe dat maar niet" en dan op een zo neutraal mogelijke toon. Als ze merkt dat ik geïrriteerd ben, gaat ze het ook nog even extra doen. En ik benoem ook vooral niet wat ze dan niet mag doen, want ook dat lijkt juist een extra stimulans om het lekker te blijven doen. In winkels spreken we van te voren af wat de afspraak is, namelijk "kijken met de ogen", deze afspraak herhaal ik veelvuldig gedurende het bezoek aan de winkel. Soms gaat het dan prima en soms ook helemaal niet, in het laatste geval gaat ze dus in de wagen.
Misschien wil je het niet horen, maar gezien al je berichten op het forum over hoe je de opvoeding van je kinderen aanpakt en het feit dat hij jullie derde is en jullie dus voldoende vergelijkingsmateriaal hebben, is het misschien tijd om een doorverwijzing te vragen naar een orthopedagoog o.i.d. Ik ben bang dat dit misschien toch buiten de regels van standaard gedrag valt, en dat er misschien iets meer speelt bij hem. Natuurlijk is hij nog erg jong en is een echte diagnose niet mogelijk, maar volgens mij is zelfs op deze leeftijd wel al te zien of dit nog binnen het 'normale' valt (sorry voor die term, maar je snapt me wel, denk ik). Misschien heeft je pnd ook invloed, maar dan nog heb je natuurlijk lastig en (bijna) niet stuurbaar. Heel veel succes en sterke ermee!
Ik ben bang dat je nu wel snel oordeelt. Wij hebben er namelijk ook zo een en zoals ik in dit forumonderdeel lees, nog vele met ons. Dit zijn echt geen ontspoorde kinderen, maar echt pittge peuters. Ook ik kon me er geen voorstelling bij maken. Werk in het onderwijs en onze oudste is ronduit zoet te noemen. En de jongste (jongen) is echt een kleine draak. Alles wat niet kan/mag doet hij. De periode van 1,9 jaar tot 2 jaar was echt dramatisch op een gegeven moment het CB ingeschakeld omdat ik het niet goed meer wist en hij 4-8 heftige driftbuien per dag had. Nu is hij 2,2 jaar en we gaan langzaam de goede kant op. Mijn tips: Praat het van je af bij mensen waarbij je je veilig voelt (lees: niet oordelen) en luister vooral niet naar mensen die roepen dat je hem maar eens flink moet aanpakken. Luister naar je gevoel en geef het tijd. Wanhoop nabij? Dan echt stappen zetten of bij CB of bij HA O ja, het boek "als we nou eens gewoon gingen opvoeden" is een aanrader en als je er ook nog eens om wilt lachen dan is het "grote opvoedboek" van LINDA ook erg herkenbaar Sterkte, ik weet hoe je je voelt! Liefs
@amethist: bedankt voor je reactie. Ik probeer idd ook al om zo min mogelijk nee te zeggen, maar juist hem af te leiden. De pictogrammen heb ik geprobeerd, maar misschien had ik niet de juiste of snapte hij de bedoeling niet, want dat werkt niet. Hij kent wel een aantal gebaren die ik hem heb geleerd en daar communiceert hij wel mee. Dat is bij ons ook de consequentie, niet luisteren is in de wagen. Heb alleen niet altijd de wagen bij mij en hij klimt binnen 10 seconden uit een winkelwagentje (als ik hem er al in krijg, hij is erg sterk). @gitta: ik open dit topic voor reacties hoor, dus ik sta er zeker voor open en je zegt niets wat ik zelf nog niet heb gedacht, mede daarom heb ik dit topic ook geopend. Ik heb het er namelijk ook met mijn man al over gehad of het niet slim is om eens met een orthopedagoog te gaan praten. Op dit moment voelt het nog niet direct goed, het lijkt idd ook machteloosheid te zijn, dus we kijken het nog even aan, hopelijk met wat tips, maar het is zeker wel een optie. Vooral ook omdat zijn gedrag op het kdv en bij mijn moeder (lerares basisonderwijs met 30 jaar ervaring) ook opvalt. @madeliefke: ik zal eens op zoek naar dat boek gaan. Ik moet wel zeggen, maar misschien is dat ook wel bekend uit eerdere reacties, dat wij niet echt gebruik maken van straffen. Ik ben geen hardcore up-er, maar de gedachtegang erachter vind ik wel heel mooi. Straffen in de zin van strafbankjes of trappen is voor ons dus ook geen optie (zie mijzelf ook al bezig met hem haha, na 2 dagen zit hij nog geen minuut op dat trapje). Moet wel zeggen, ik sta daar echt achter, bij mijn oudste 2 kinderen heeft het ook heel goed gewerkt, zijn echt 2 lieve, goedgemanierde, leuke kinderen, maar betrap mijzelf er soms wel op dat deze manier voor de jongste misschien niet werkt? Qua slaapproblemen. Hij valt bij een van ons in slaap, maar dat vind ik eigenlijk geen probleem. Daarna leggen we hem in bed, bij ons of eerst in zijn eigen bedje. Het probleem is dat hij dus heel laat in slaap valt en ook vroeg wakker is (nu al geen slaapje meer nodig misschien overdag?) en dat hij heel vaak compleet ontroostbaar, huilend wakker wordt. Echt heel sneu, dan wordt hij compleet overstuur wakker. Dat oordelen gebeurt helaas wel heel vaak, dus echt mijn ei kan ik niet kwijt, vandaar dat ik het hier ook plaats.
Vermijden werkt soms nog het handigst. Zo ga ik met mijn dochter gewoon niet naar de winkel. Dat gáát gewoon niet, ik ben op van de stress.
Daar heb je ook gelijk in hoor, maar dat begint mij ook wat op te breken na bijna 2 jaar binnen blijven en alles vermijden. Bovendien vind ik het ook niet eerlijk tegenover mijn andere 2 kindjes, zij kunnen er helemaal niets aan doen.
Ik denk ondanks dat het nu niet werkt toch consequent blijven. Het negatieve niet teveel aandacht geven en soms zelfs negeren en het goede belonen met complimenten. Niet slapen ken ik niet zo alleen dat onze zoon de afgelopen 2 weken gewoon niet moe genoeg is en dus tot zeker 20.15 uur in bed ligt te spelen/kletsen. Toch op tijd in bed leggen want ze vallen vanzelf in slaap. Niet op gaan houden denk ik. Ik laat hem gewoon kwekken en uiteindelijk is het vanzelf een keer stil. Zelfs nu in het open bed blijft hij in bed en gaat niet buiten bed spelen. En als hij iets doet wat je echt niet wilt (zoals krabben, bijten en ander lichamelijk geweld) en ook consequent zijn met bestraffen. Hier niet eens een waarschuwing maar slaan is in de hoek of op de gang staan als hij niet in de hoek blijft. En idd als het in de winkel niet gaat dan in de wagen en dan maar schreeuwen. Boeit mij ook echt niet en doe gewoon mijn ding. Mensen kijken dan misschien maar dat maakt mij echt niet uit. Niet luisteren hangt gewoon een consequentie aan vast. Daar moet hij het mee doen.
Ik snap je reactie hoor Sofietje, maar helaas werkt het niet zo bij mijn zoontje. Tuurlijk wel dat consequent blijven helpt. In bed blijven liggen gebeurt hier gewoon niet. Hij klimt uit zijn ledikantje, met zijn hoofd duikt hij dan naar beneden, dus hebben we hem een groot bed gekocht, was anders te gevaarlijk. Hij klimt uit zijn bed als hij niet wil slapen, maar gaat dan ook gevaarlijke dingen doen (klimt op zijn speelgoedkist/bed en dan klimt hij in het raamkozijn, klimt via de planken in zijn kast bovenop zijn kledingkast bijvoorbeeld, dat soort dingen). Hem gewoon laten is sowieso geen optie, we hebben nog 2 kinderen, waarvan vooral ons dochtertje haar slaap hard nodig heeft en als hij dan haar constant wakker houdt schiet dat nog niet op. Straffen zoals in de hoek of gang gebruiken wij niet. Ik moet ook zeggen dat ik niet zie hoe dat zou werken. In de hoek blijft hij sowieso niet staan en in de gang, dan zou ik echt een gevecht/strijd met hem aan moeten gaan en eigenlijk weet ik wel zeker dat hij dat onnoemelijk lang vol gaat houden. Mensen die naar mij kijken in de winkel bij driftbuien interesseert mij helemaal niets, echt niet. Het probleem is dat hij zo sterk is dat ik hem soms niet eens alleen weer in zijn wagen krijg en hij klimt gewoon uit het winkelwagentje. Hier ook consequenties dus bij niet luisteren, het is niet zo dat hij alles maar mag, maar soms wordt ik er gewoon zo moe van dat ik nooit meer gewoon iets kan doen, zonder dat ik met een krijsend of niet luisterend kind rondloop. De consequenties dringen ook niet door lijkt het wel, heeft hij wat in zijn hoofd moet het gebeuren.
He meid wat vervelend. Kan me voorstellen dat jullie er Door heen zitten! zou het misschien zo kunnen zijn dat hij teveel energie heeft? En dus gewoon niet de concentratie heeft om een tijd in een winkelwagentje te zitten of normaal te spelen/lopen zonder boos te worden? Ik weet dat kinderen die oudere broers of zussen Hebbe sneller met de pot mee eten en dus ook met de snoeppot (weet niet of dit bij jullie zo is hoor) maar heb wel eens gehoord dat een combinatie van minder snoep en meer beweging (bv begeleid trampoline springen ) het drukke er vanaf kan halen waardoor hij beter kan slapen en overdag makkelijker is..
Ja, beweging hebben we aan gedacht (wij eten alleen in het weekend snoepjes etc), maar dat werkt eerder averechts, want als hij moe is wordt hij nog vervelender, dan is het echt helemaal mis.
Het eerste wat ik denk is een slaaptekort. Ik merk dat bij mijn dochter ook; als ze 1 of 2 nachten kort geslapen heeft is ze zoooo veel moeilijker: grenzen opzoeken... dingen willen die tegen de wetten van de natuurkunde ingaan (bv een bal bovenaan een hellend vlak neerleggen, en hem daar willen houden) en dan heel gefrustreerd raken dat dat niet kan... om alles huilen en jengelen, expres dingen doen waarvan ze weet dat het niet mag etc. Terwijl ze uitgeslapen een engeltje is. En omdat je aangeeft dat hij zo'n korte nachten maakt, zou daar wel eens het probleem kunnen zitten. Mijn dochter heeft ook een periode gehad dat ze eigenlijk chronisch te weinig sliep -en dat merkte ik ook in haar gedrag- dus ik weet ook hoe moeilijk dat patroon te doorbreken is Als dit nu zn ritme is - ook al is dat misschien geen goed ritme voor hem - willen zn lijf en hoofd toch niet eerder slapen dan om die tijd. Hier is het beter gegaan toen we een consequentere bedtijd aanhielden... en die heel langzaam naar voren schoven (zeg, iedere 2 weken een kwartiertje) Misschien is dat een oplossing? Ik ga overigens ook samen met DL slapen in haar 2 persoons bed (en sneak dan weg als ze slaapt) dus ook vergelijkbare situatie als bij jou.
Serieus, het is echt precies of je het over mijn dochter hebt! Die wordt als ze moe is ook echt helemaal onhandelbaar. Het klinkt alsof bij je zoontje, net als bij mijn dochter, prikkels 10x zo heftig binnen komen als bij anderen. Mijn dochter is ook heel impulsief en heeft soms al iets gedaan, zoals iets op de grond gooien, voor ze nagedacht heeft. En zulke situaties komen het vaakst voor tijdens drukke aangelegenheden (zoals op verjaardagen) of op plekken waar veel voor handen is waar ze net niet aan mag zitten. Het lijkt wel of er een soort kortsluiting ontstaat bij haar en dan handelt ze direct. Ik heb dus ook altijd een kinderwagen of buggy bij me. Voorheen deed ik dat niet, vooral vanwege de kijk-dat-grote-kind-eens-in-de-wagen-zitten-blikken, maar nu doe ik het dus wel. Het geeft gewoon veel meer rust, voor zowel mij als haar. Overigens, wij straffen ook niet in de zin van strafstoeltjes ofzo. Ik houd er niet van en het opvoeden gaat verder prima zonder. Bovendien heeft mijn dochter lak aan straf en werkt het totaal averechts. Situaties gaan vermijden zou ik echt niet gaan doen! Dat is voor jezelf niet fijn en voor de kinderen ook niet. Maar zoek ook geen situaties op waarbij je wanhopig wordt. Dus neem altijd een wagen mee als je weet dat de kans bestaat dat hij op hol gaat etc. Oh, en wees niet bang dat jouw zoontje op zijn 4e ook nog hetzelfde gedrag vertoont als mijn dochter nu, die dus 4 is. Mijn dochter heeft een lichte verstandelijke beperking en is dus geestelijk geen 4, maar jonger .
mischien eroverheen gelezen,maar is hij al eens na gekeken door een arts? oorproblemen geven ook dit soort reacties in gedrag en slapen. wat betreft het wegloop probleem,in de buggy!!
Ik herken deels mijn zoontje van bijna 2. Doordat hij prematuur is, kan hij weinig prikkels verdragen, verder is hij erg ondernemend, heeft nooit rust, is de hele dag in touw. Tv kijken vindt hij niks, alleen maar spelen, klimmen, enz. Wat bij hem werkt is rust, reinheid, regelmaat. Hele dagen weg doen we niet. Hooguit 1 1/2 a 2 uur. En ook niet meerdere keren per dag. Drukke verjaardagen slaan we over, hele dagen pretpark doen we niet met hem. Maar wel naar de speeltuin, dierenparkje of Ballorig. Maar dan niet zo lang. Vast ritme om naar bed te gaan: in bad, op ons bed aankleden, tekenfilmje kijken, stoeien, enz. Dan naar bed. Slapen in eigen bed gaat goed. Soms wakker in de nacht, dan ligt hij even bij ons. Overdag slaapt hij nog 1 x en soms 2 x. Ook hier zit regelmaat in. En dat werkt. Wanneer we te veel met hem doen, teveel bezoek hebben gehad, te lang weg zijn geweest, wordt het een drama. In de supermarkt oid gaat hij sowieso in de wagen. Hij heeft nog nooit los gelopen en dat hou ik even zo Wij gaan volgende ook voor het eerst een midweekje weg. Zie er ook tegenop. Vooral de reis. We gaan niet zo ver (400 km) en bewust niet met het vliegtuig. Maar ik verwacht dat hij het zitten in de auto op een gegeven moment zat is. We hebben een huisje dus we kunnen de rust inbouwen als dat nodig is. Wel is een nieuwe omgeving vaak wennen voor hem. Wat betreft het straffen. Ik zet hem wel in de gang als hij niet stopt met huilen/gillen als hij iets niet mag. Eerst uitleg waarom, enz. Dan kort in de gang. Zodra hij maar even stil is haal ik hem eruit. Zodat hij merkt dat het effect heeft. Het begint zijn vruchten af te werpen. O ja, mijn zoontje praat ook nog zo goed als niet. Brabbelt veel en zegt een aantal woordjes. Maar snapt wel wat we zeggen. Wat ons ook echt heeft geholpen (naar aanraden van iemand op dit forum) is de homeopaat. Ik was daar helemaal niet van en vond het maar onzin. Toch gegaan vooral omdat het naar bed gaan en in eigen bed slapen drama was. Hij kreeg een 'korreltje' en zo waar ging hij zonder problemen naar bed en heeft de hele nacht doorgeslapen. Nu gaat dat nog steeds goed, alleen soms even wakker in de nacht. Zodra hij bij ons dan ligt slaapt hij verder. Ook de homeopaat heeft hem meer rust gegeven. Succes!
Bedankt voor jullie uitgebreide en lieve reacties, doet goed! Hij is nagekeken medisch, behalve eczeem en mogelijk astma gaat het verder goed. Hij is vandaag bij mijn ouders geweest en was helemaal kapot en hyper bij terugkomst, wilde zoals gebruikelijk niet slapen en alleen maar huilen. Ik trok het niet meer en zag dat hij gewoon moe waa, dus heb gezegd dat hij wel naar bed ging. Hij is een paar keer uit bed geklommen, maar ben lekker naast hem in zijn bedje gaan liggen, na een kwartiertje viek hij al in diepe slaap, mijn eerste vrije avondje sinds tijden in elk geval. Ik verwacht wel dat hij straks weer naar mij toekomt, maar ik ben al blij met dit resultaat. Hij kan idd heel moeilijk prikkels verwerken en geeft zichzelf absoluut geen rust. Hij is ook gewoon heel enthousiast, leeft heel intens en dat is natuurlijk ook vermoeiend. Een buggy vind ik ook zeker een optie, maar omdat ik bijna alles met de fiets doe, heb ik die niet altijd bij de hand. Ik denk dat ik toch een polsstuigje aanschaf, misschien niet erg charmant, maar dan ligt hij niet ineens een keer onder de auto als hij er weer eens vandoor gaat.
Ik ben het hier mee eens. Ik zou verder kijken en hulp inschakelen.. voor jullie maar vooral voor jullie zoon (en andere kinderen) Dit is naar mijn zeer onprofessionele mening geen gewoon pittig kind... Veel sterkte!
Zeer mee oneens. Ik denk dat we hier ons niet moeten wagen aan een oordeel over pittig/gedragsproblematiek zonder het kindje te kennen en alleen gebaseerd op een stukje tekst van moeder. Het is altijd goed om de mening van een deskundige in te roepen als je als ouder voelt dat het moment daar is, dat je het zelf niet meer redt. Ik denk dat jij meer capabel bent dan je je op dit moment voelt, Suus. Jij bent namelijk zijn moeder! Voordat mijn zoontje dit gedrag begon te vertonen had ik ook altijd een mening over dit "afwijkende" gedrag bij andere kinderen . Nu ik er zelf middenin zit en meer ouders/deskundigen heb gesproken en ook veel meer lees over ontwikkelingspsychologie zie ik ook in dat er veel meer kinderen zijn die dit gedrag vertonen. De meeste blijven pittig, maar zeker niet extreem. Hopelijk melden zich hier ook nog ouders waarbij dit het geval is en kunnen ze je hier ook nog een hart onder de riem steken.
Ik zou wel hulp vragen bij een pedagoog niet omdat er iets mis met hem is. Maar om jullie tips te geven en te ondersteunen. Mijn dochter is ook een pittig ding slapen is ook niet haar grootste hobby, maar ze slaapt nu prima. Ik weet niet of het kan maar kan je zijn kamer niet zoonproof maken zodat ie uit eindelijk toch alleen kan blijven in zijn kamer. Hier heeft ze ook een peuterbed en ze is een hele periode uit bed gegaan om te spelen. Ik liet dat maar toe, maar ze kan niet op rare dingen klimmen. Driftbuien in de winkel herken ik deels. Hier zit ze wel graag in het karretje. Maar ze wilt alles pakken. Dus ik geef de dingen die niet gevaarlijk zijn aan haar en die mag ze in de wagen gooien. En zo ook op de kassa leggen. ik kan je verder geen tips geven want ondanks ze hier een draak is, gaat het steeds beter. Hier is ze vaak het pittigst wanneer ze nieuwe dingen wilt/gaat leren.