Bij de eerste heb ik welgeteld een maand BV gegeven en ik vond het verschrikkelijk. Ik had me het altijd zo mooi voorgesteld, maar de realiteit was toch anders. Dochterlief die niet goed dronk, constant bloedende tepels en daarnaast vond ik dat "gehannes" aan mn lijf en al die adviezen gewoon niet fijn. Ik ben toen na een maand tegen alle adviezen in gestopt en het leven werd weer een feestje. Voor mn gevoel heb ik pas vanaf toen echt genoten van mn dochter en lekker met haar kunnen knuffelen en troetelen. Nu verwachten we een tweede en zou ik het liefst gewoon gelijk of desnoods na die eerste vier dagen beginnen met flesvoeding, maar ik zie een beetje op tegen de reacties. Zowel de kraam als de vk zijn zo enorm pro borstvoeding dat ik denk dat ze spontaan een rolberoerte gaan krijgen als ik zeg dat ik het liever niet meer doe. Heeft iemand hier ervaring mee en hoe heb je dit aangepakt?
Hoi meid, Gewoon je eigen plan trekken hoor! Bij mij hebben zowel kraamhulp als verloskundigepraktijk vanwege omstandigheden tegen mij gezegd; "als het je tegen staat stop dan met BV." Dit tegen je zin in doen helpt ook niet mee in de melkproductie. Voel jij je het prettigst met KV, lekker de reacties/commentaren van andere aan je laars lappen! A happy mommy is a happy baby Succes!
Oh en als jouw kraambureau er over door blijft gaan, dan zou ik aangegeven op zoek te gaan naar een ander bureau tenzij ze jouw besluit respecteren.
Toendertijd ben je er in gegaan met een verkeerd beeld en waarschijnlijk weinig kennis (wat je zelf al aangeeft). Bv is soms geen pretje in het begin. Nu zal je waarschijnlijk denken: zo gaat het vast weer...maar ook dat hoeft niet. Je kan dat van te voren moeilijk voorspellen,het ene kind is het andere niet. Als je besluit meteen kv te geven,wees daar gewoon duidelijk in. Jouw keuze,dat moeten ze gewoon respecteren hoor! Verder geen discussie. Is ook niet nodig! En schuldig voelen hoeft helemaal niet! 2 dingen:bloedende tepels hoort niet bij bv. Dan gaat er iets vreselijk mis en heb je hulp van een LK nodig. 4 dagen bv geven is altijd goed, als je kindje collustrum krijgt geef je al iets heel waardevols mee.
Voel je je schuldig naar anderen?? Of naar je kindje? Het eerste? Moet je niet doen! Jouw lichaam, jouw keuze! Wil je het niet, dan gewoon niet! Het tweede? Misschien toch eerst proberen. Je kunt altijd stoppen maar niet zomaar weer beginnen. Als je wel graag 4 dagen wilt geven dan kun je toch altijd daarna beslissen of je doorgaat of stopt. Zorg iig voor goede begeleiding van een lacatiekundige. Zeker als je tepels bloeden of je kindje niet goed hapt. Wie weet baar je dit keer een baby die een natuurtalent is qua drinken aan de borst.
Het is het allerbeste voor jouw kindje als JIJ gelukkig bent en als je ongelukkig wordt van borstvoeding geven moet je dat niet doen! Voel je niet schuldig, er zijn meer dan genoeg kindjes die heel groot en sterk worden zonder borstvoeding. Dus dat gaat jouw kindje ook lukken!
Ik vind dat jij altijd heel duidelijk, respectvol en lief reageert in topics over bv. Precies een handige aanpak voor alle voedende moeders.
Hier ben ik het niet mee eens! Dit klinkt een beetje alsof er paniek moet zijn bij bloed aan je tepels.. Ik heb de eerste twee nachten in het ziekenhuis gelegen en weinig advies/tegenstrijdig advies van de zusters gekregen. Hierdoor iets verkeerd aangelegd en bij thuiskomst kapotte tepels die aan het bloeden waren. Gelukkig een oplettende en ervaren kraamhulp die aangaf dat dit vaker voor kwam bij o.a. verkeerd aanleggen maar ook bij goed aanleggen maar bij te weinig "eelt" op de tepels, oftewel super gevoelige tepels. Dus geen reden tot paniek! Even twee dagen om en om gekolfd om de tepels rust te geven en daarna nooit meer last gehad. Dus de term "iets vreselijk mis" lijkt me hierin overdreven. Het kan zeker voorkomen en dan moet je even een andere aanpak gebruiken maar heel vreselijk is het dus zeker niet. Om antwoord te geven op TS: Als je je er zelf niet prettig bij voelt moet je het zeker niet doen. Een blije moeder die tevreden is met haar keuze is 10x beter dan een gestresste moeder Wel ben ik het met de anderen eens dat je wellicht de eerste keer verkeerd bent voorgelicht, of niet de juiste begeleiding hebt gehad. Ik ben namelijk van mening dat met een goede voorbereiding en juiste begeleiding (en op tijd aan de bel durven trekken bij een LD) dat bijna iedereen bv moet kunnen geven. Wel geef ik daarbij de kanttekening dat het niet perse bij iedereen vlekkeloos verloopt en dat je je verwachtingen moet bijstellen voor de eerste weken. Deze kunnen namelijk zwaar zijn! Heb je hier totaal geen zin in dan zou ik lekker voor fv gaan!
Weet je wat het is.....jij hebt uiteindelijk goede begeleiding gehad. Er is jou uitgelegd waarom je tepels zijn gaan bloeden, en ook wat je er aan kan doen.Er is jou toen een oplossing aangedragen. Wat je zelf zegt "even" een andere aanpak. En, zoals het vaak gaat bij opstartproblemen, door die hulp en uitleg ben jij er uiteindelijk uitgekomen. Ik had bij zoon ook weer kloven trouwens, ondanks goed aanleggen en kind 3 aan de borst. Maar goed, dan weet je ondertussen dat dit nu eenmaal gebeurd soms en dat het tijdelijk is. Maar hoe gaat het in de meeste gevallen? De problemen worden niet of niet voldoende aangepakt. Kraamhulp en VK zijn vaak niet kundig genoeg (maar de stap naar een LK wordt dan meestal niet genomen). Als je niet weet waarom je pijnlijke kloven hebt, dat er iets aan gedaan kan worden,en dat de situatie een week later heel anders kan zijn, dan snap ik heel goed dat als je daar dan zit als kersverse moeder, je bij jezelf denkt, ja daaag, mijn lijf doet pijn, ik weet niet hoe en wat, ik stop er mee. Daarom zeg ik: er gaat iets mis als je bloedende tepels hebt. En nee inderdaad, het is geen reden tot paniek. Maar je hebt dan wel hulp nodig.Want als je zelf doormoddert, dan is dat bijna altijd de weg naar stoppen.
Ik wil ook gelijk flesvoeding geven, niks mis mee en zolang je duidelijk ben tegen de rest krijg je ook geen rare opmerkingen. M'n zusje was gewoon heel standvastig en heeft nooit een opmerking gehad. Ze probeerde haar wel te overtuigen maar ze had er maling aan. Is net zo goed als borstvoeding.
Ik heb eerlijk gezegd nog nooit vervelende reacties gekregen op mijn keuze om flesvoeding te geven. Niet van de verloskundige, niet van het ziekenhuis. Ik heb zelfs nog nooit de vraag gekregen waarom ik niet koos voor borstvoeding. Zolang je zelf gewoon achter je keuze staat, is er niks aan de hand. Ook niet bang zijn voor eventuele vragen. Het is jouw keuze en jij hebt je redenen (en zelfs die hoef je net met iedereen te delen!).
Ik heb ook geen slecht woord gehoord op mijn beslissing om FV te geven eigenlijk. Je moet doen wat goed voelt. Flesvoeding in Nederland is gelukkig van prima kwaliteit en op het moment dat je je kindje in je armen hebt kun je altijd nog besluiten bv te proberen.
Ik denk dat je bij je zelf moet nagaan waarom je kunstvoeding wilt geven. En daarnaast waarom je denkt dat je je daar schuldig over zou kunnen voelen. Ben je bang voor een herhaling van wat je meemaakte bij de eerste? Bedenk dan dat elk kind anders is, elke bevalling anders is en elke kraamtijd ander is. Je kunt je eerdere ervaringen ook in het positieve draaien: bij je oudste wist je niet wat je te wachten stond, nu weet je in elk geval hoe je het niet wilt. Als je bv toch wilt proberen, dan kun je je nu veel beter dan bij de vorige, voorbereiden, vooral om dingen die de vorige keer mis gingen te voorkomen. Als je flesvoeding wilt geven, bedenk dan dat je er ook voor kunt kiezen een tijdje te kolven, zodat je kind een deel van de antistoffen binnenkrijgt. Wees voor jezelf en voor anderen vooral duidelijk over hoe je het wilt. Een vk zal je echt niet aanvallen als je duidelijk zegt: dit kind gaat fles krijgen, en je daarbij zorgt dat je vastberaden over komt. Schuldig voelen moet je so wie so nooit doen. Schuld maakt je ongelukkig en kost je energie, en die energie kun je beter in jezelf en je kind stoppen! Schuldig voelen mag alleen als je bewust iets doet waarvan je weet dat je het beter kunt laten. Om eerlijk te zijn, persoonlijk vind ik dat je als je twijfelt, je beter met borst kunt beginnen (met goede voorbereiding en goede begeleiding). Van borst naar fles als borst niet bevalt doe je toch wat gemakkelijker als van fles naar borst als fles niet bevalt.
Ik heb de hele zwangerschap van de tweede getwijfeld tussen bv en fv. Uiteindelijk twee weken voor de bevalling besloten om toch voor fv te kiezen, er viel een hele last van me af toen ik eenmaal die keuze had gemaakt. Vk en kraamzorg hebben er nooit wat van gezegd eigenlijk. Je moet doen waar je jezelf prettig bij voelt!
Hier ook gelijk voor fv gekozen en deze baby gaat ook weer gelijk fv krijgen. Bij mijn eerste zwangerschap lang getwijfeld omdat ik veel goedbedoeld commentaar kreeg als ik kenbaar maakte fv te willen gaan geven. Toen ik toch de definitieve knoop had doorgehakt voelde dat zo fijn! Bv is gewoon niets voor mij en dat is prima. De beste mama is een blije mama. En als jij dat wordt van fv is dat de beste keus voor jou en jouw kindje!
Gewoon naar je eigen gevoel luisteren, wat je ook kiest het is je eigen keus. Laat je niet gek maken, ook als je flesvoeding gaat geven is dat prima en hoef je je echt niet schuldig te voelen.
Voel je je schuldig tegenover je kindje of tegenover anderen? Als het dat eerste is dan zou ik nog even alle voors en tegens voor jezelf op een rijtje zetten en een beslissing maken. En ook niet te lang wachten met het maken van die beslissing, want die onzekerheid lijkt me ook niets. Als je je schuldig voelt tegenover anderen kan ik alleen maar zeggen: niet doen! Jij bent de mama en als jij dit niet wilt doen gebeurt het niet.. klaar, punt uit. En probeer dit ook uit te stralen tegenover kraamzorg en vk.. die zullen jou dan echt niet tegenspreken. En doen ze dit wel.. ene oor in, andere uit Als er hier ooit een tweede mag komen ga ik ook direct met FV beginnen. Niets mis mee!
Hier een relaxte kraamweek gehad en ook daarna door het besluit om meteen met flesvoeding te gaan beginnen. Prioriteit was hier: een relaxte en gezonde moeder, zou dat is gelukt! Dus als je gevoel zegt dat je fv moet geven, doen! Dat schuldgevoel verdwijnt als sneeuw voor de zon als de kleine er eenmaal is.