Oorontstekingen doen nogal pijn, dus dat ze dan niet wil slapen, (of beter: niet KAN slapen) is niet zo raar. Bij onze meiden probeer(de) ik gewoon wat werkte. Alleen in bed laten huilen of steeds even heen om te troosten werkte iig niet (niet bij ons dus), en als echt niets werkte, dan maar even mee naar beneden. Even tot rust komen, even uit de situatie en vooral zorgen dat dat hele (moeten gaan) slapen niet een enorm issue werd waar veel druk op kwam. Gewoon nog even wat moe-er laten worden en dan weer opnieuw naar boven en helpen om in slaap te komen. Oorontsteking moet wel na 3 dagen verbeteren. Als dat niet gebeurt, wel even terug naar de huisarts, want dan zou een AB-kuur even nodig zijn!
En hier (dikgedrukte) raak je mij dus kwijt ... als een van mijn zoontjes 's nachts gaat huilen ga ik ervan uit dat hij zich niet lekker voelt. En zeker als dit langer dan een paar minuten duurt en niet ophoudt als ik bij hem ga zitten. Dan neem ik hem niet perse mee naar beneden, maar neem ik hem wel op schoot of bij ons in bed. En ook bij ons gebeurt dit zelden en wordt goed geslapen ...
Ik heb hier inmiddels gemerkt dat het per kind verschilt wat werkt en niet. Bij onze oudste hoefden we het echt niet te proberen om te laten huilen, die had ons gewoon nodig, maar viel ook in slaap met ons erbij. Onze jongste is een heel ander kind, en als die niet ziek is, valt ze niet in slaap met ons erbij. Gewoon helemaal niet. Blijft dan eindeloos geprikkeld worden door onze aanwezigheid en gaat dan lekker spelen of juist heel boos worden en overstuur, als we in haar blikveld of binnen haar gehoor aanwezig blijven. Bij haar werkt het, mits ze niet ziek is/pijn heeft dus, om na 2-5-10 minuten even te troosten. Ze weet dan dat we er zijn en wordt dan snel rustig. Na een periode van ziek-zijn moeten we er helaas elke keer even doorheen, (want ik vind het echt niet leuk om te doen), maar dag 1 wordt ze na die tweede keer troosten altijd rustig, dag 2 hoef ik enkel na 2 minuten terug en dag 3 gaat ze lachend haar bedje in.... Niet te hard oordelen dus, erbij blijven is echt niet DE enige en beste manier.
Ik zou ook voor een kuurtje naar de huisarts gaan.... En off topic...elke keer de strijd wel laten huilen, niet laten huilen, elk kind is anders en ieder doet het op zij eigen manier, laat elkaar toch is in z'n waarde!
Eens!!! Ik vind dat het enige jammere aan dit forum. Onder het mom van "men vraagt toch naar mijn mening, dus daar moet iemand dan maar tegen kunnen" wordt er soms wel erg snel ge- en veroordeeld. Ik denk dat iedereen hier doet waarvan zij (en soms hij) denkt dat het beste is, ook al is er veel onzekerheid. We kennen elkaars situatie niet exact en we kennen ook elkaars kindjes niet. Maar we kunnen elkaar wel advies geven zonder iets meteen helemaal verkeerd te vinden. Wat betreft het huilen: er zijn hele generaties opgegroeid met "laten huilen". Ikzelf ook! Ik heb er bij mijn weten niks aan overgehouden, al zullen er heel wat onderzoeken zijn die aantonen dat het schadelijk kan zijn. Ik vind het zelf ook enorm moeilijk, maar onze man komt de meeste keren gewoon niet zonder een huiltje in slaap. Manlief heeft er veel minder moeite mee. Kom ik een keer thuis, hoor ik dat hij ons ventje 10 minuten heeft laten "krijsen"..."maar nu slaapt hij lekker!" Voel ik me toch rot. Totaal vrolijk en uitgerust wordt zoonlief vervolgens wakker en dan denk ik weleens: volgens mij heb ik er meer moeite mee dan hij...
Ik ben me goed bewust dat geen enkel kind hetzelfde is, maar als ik de zin lees, 1 uur laten krijsen, zal ik altijd denken; Moet dan nou zo? Dat leest voor mij ook zeker anders dan wat jij hierboven omschrijft. Te hard oordelen doe ik volgens mij niet, ik ga er alleen vanuit dat mijn kindje zich niet lekker voelt als hij lang huilt ipv te denken dat hij weer in zijn slaapritme moet komen.
Als een kind zelden huilt en dan ineens 1 uur, zou ik er niet zo eker van zijn dat er niks aan de hand is. Dat ze dan 's ochtends weer vrolijk is, zegt ook niets toch? Als ik 's nachts krom lig van de buikpijn, kan het prima zo zijn dat dat 's ochtends weer over is. Ik zou mijn kind - van welke leeftijd dan ook, maar zéker als het nog niet goed kan praten! - echt niet een uur laten krijsen met het idee dat er toch niks aan de hand is ('want normaal huilt ze ook nooit').