Goedemorgen, Ik ben een mama van 1 kindje. Na onze ma van een aantal weken hebbrn we besloten om het bij 1 gezonde dochter te houden. In mijn familie zit een geschiedenis van depressies, waanideeën en hallucinaties. Mijn moeder bijv was al 5 maanden zwanger van mij en omdat ze Risperdal slikte had ze het 1 niet in de gaten, en 2 was het niet gepland. Of ik gewenst was kan ik geen antwoord geven helaas. Mijn zus is 2 jaar oudr. Wij zijj met z'n 2en. Omdat ik een 'tik' heb meegekregen van de medicijnen (wisselende stemming) ben ik onzeker, durf ik niet zo goed een zware beslissing te nemen en probeer ik zo min mogelijk op de voorgrond te treden. Met hulp van een dierbare collega gaat dit steeds beter. Ik kan goed voor mijn dochter zorgen. Ze komt niets te kort, alle liefde en zorg en aandacht krijgt ze. We kunnen financieel goed rondkomen. Vervelende is dat mensen denken dat ik aan een 2e moet beginnen. Ooo wat is het fijn, een 2e. Maar niet voor mij. Dat betekent een leven vol chaos en medicijnen. Waarom snappen mensen dat niet? Oordelen is zooooo makkelijk. Ik heb respect voor mijn man, die ook nog eens fulltime werkt en ouders is. Dus sorry als ik 1 kind heb. Het is goed zo. ============================== Lucht dat ff op! Zijn er meerdere met 1 kindje bewust??
Ja hier. Heb HG gehad de hele zwangerschap, pnd erna en tijdje erna een burn out door meerdere factoren. Inmiddels alles heerlijk op de rails, de mooiste dochter vd wereld en ik ben helemaal happy zo. Kijk ik ben 30 dus zou het over een aantal jaar toch weer gaan kriebelen dan zien we het dan wel weer, maar ik acht die kans minimaal Gelukkig vraagt niemand in mijn omgeving er naar want ze weten hoe zwaar de zwangerschap en het eerste jaar voor mij zijn geweest en dat de wens er gewoon niet is.
Niets van aantrekken wat anderen zeggen dat je behoort te doen. Als jij deze situatie ok vindt, prima toch? Je dochter krijgt echt wel genoeg lieve mensen om zich heen later. Wij weten ook nog niet of we een tweede willen. Ik heb ook een rotbevalling etc gehad. De Mirena zit erin en gaat er voorlopig niet uit
Vanwege m'n leeftijd en lichamelijke gesteldheid wisten we voor de zwangerschap al dat het er bij eentje zou blijven, als het ons überhaupt gegund werd...dat werd het godzijdank. Ja het kriebelt wel eens en m'n schoonmoeder dacht met pasen dat ze een echo cadeau kreeg (?!) maar we blijven toch echt met z'n drietjes (en de honden)....maar eigenlijk doet de reden om het bij 1 kindje te houden er helemaal niet toe!
Wij houden het ook bij één kindje. Niet helemaal bewust omdat we een tweede best leuk hadden gevonden maar we hebben een klein huis, we hebben het financieel niet goed, ik heb autisme en ben hsp waardoor ik niet goed tegen drukte kan en lichamelijk zit een zwangerschap er ook niet meer in. Daar heb ik me nu bij neergelegd en ik heb er vrede mee om het bij 1 kindje te laten. Ik herken inderdaad de vragen van anderen wanneer de tweede komt. Behoorlijk irritant steeds die vragen.
En zo is het maar net meid! Wij gaan zeker weten voor een tweede, maar wie zijn wij om voor anderen te oordelen dat een tweede kindje voor hen net zo leuk is?! Een ander wil weer een gezin met 4 of 5 kinderen, nou daar moet ik dan weer niet aan denken haha, 2 is voor ons genoeg. En als 1 voor jullie genoeg is, geniet dan lekker met volle teugen van jullie gezonde kleine meid!
Trek het je niet aan meid, als julie er maar eentje willen en er gelukkig mee zijn is het toch goed? Laat andere maar praten, snappen zullen sommige mensen het toch nooit doen.. Wij hebben na een lang ziekenhuistraject onze dochter mogen krijgen, en zijn hier ontzettend blij mee. Wij vinden het goed zo met ons 3tjes. Ik kan haar alles geve wat ze wilt. Krijg hier ook vaak de vraag en geen 2e? Zeg ik gewoon nee wij houden het bij 1 zijn daar gelukkig mee.
Hier ook 1 hoor, misschien dat er ooooit nog een kleintje bij komt, maar ik vind het goed zo. We kunnen nu de kleine man geven wat hij nodig heeft en hebben alle tijd voor hem. Laat je dus niet gek maken door anderen die zeggen dat het 'zielig' is voor je dochter (dat horen wij hier nog wel eens als we zeggen dat we het bij 1 houden). Jullie leven, jullie keus, al is het wel erg vervelend al die mensen om je heen die het beter denken te weten.
Wij hebben ook bewust een kindje en houden het hierbij. Dat wisten we al voordat we zwanger wilden worden. We zijn compleet nu en intens gelukkig met z'n drietjes
Trek je er niks van aan. Ik kan altijd zo slecht tegen zulke bemoeizucht. Wat gaat een ander nou aan hoeveel kinderen je wilt. Als jullie zo tevreden en gelukkig zijn is het toch prima, want daar gaat het om. Wij gaan wel voor een 2e, maar die keus is voor iedereen verschillend.
Het is jullie keuze en je hoeft je niet te verantwoorden naar anderen. Wij houden het ook bij 1 kindje. We zeggen nooit, nooit want je weet nooit of er onverwachts iets gebeurt. Maar bewust willen we geen 2e.
weet je het is nooit goed.. ik heb 2 kindjes, maar in mijn omgeving is iedereen nu aan de derde ronde begonnen.. en een gezeur en opmerkingen dat wij ook echt een derde moeten omdat het zo leuk is en zo fijn! Niks van aantrekken, ene oor in, andere oor uit
Sorry dat ik inbreek op iemand anders haar topic maar jeetje lief wat een turbulente tijd. Hoe ben je hier doorheen gekomen?
Waarom zou je sorry zeggen als je 1 kindje wil en niet meer? Het is jou keuze en andere mensen hebben daar niets over te ze zeggen. Ik kom zelf uit een gezin met 3 kinderen, waarvan ik het nakomertje ben, dat is ook niet leuk.
Niets van aantrekken inderdaad. Soms lijkt het best goed bedoeld, maar ik vind het vaak toch ongepast zulke 'wijze' opmerkingen. Wij (vooral ikzelf) twijfelen heel erg over een volgende, om andere redenen dan jij, maar de reacties van de omgeving zijn hetzelfde. 'Het zou zo sneu zijn voor haar' of 'anders wordt ze te veel verwend'. Ik heb het wel eens gevraagd aan vrienden die enig kind zijn, die hebben niet het gevoel iets te hebben gemist. Het argument 'dat enig-kinderen niet beter weten' vind ik dan zo raar; dat geldt toch ook voor kinderen mét broers/zussen? Die weten ook niet beter. Zelf kom ik uit een gezin van 4, en dat is ook niet altijd je-van-het hoor
Terug verhuizen naar mijn familie, antidepressiva en pschycholoog En die pnd was vooral hormonen en uitgeput na zwangerschap, dat was eigenlijk gewoon aansterken en de hormonen die weer normaal werden.
Hier ook 'maar' 1 kind en we vinden het fijn zo. We hebben een lange weg moeten afleggen en ik vond de 1e periode na de geboorte behoorlijk heftig. Zo heftig dat we geen tweede meer willen. Heel soms twijfelen we eventjes, we hebben zo'n mooie en lieve dochter en er liggen nog potentiele brusjes in de kliniek in Spanje. Soms voel ik me wel schuldig naar mijn dochter toe hoor.
Ja dat heb ik ook hoor, ik gun haar namelijk wel een broertje of zusje..mja..ook een happy mama Daarom laat ik het voor mn gevoel gewoon open, hoef nu nog geen keuze te maken, maar voor nu is het een dikke nee want het voelt verder prima zo.
Ten eerste: uiteraard is het een ieder zijn eigen keuze en heeft niemand er natuurlijk iets over te 'vinden'. Ten tweede: ik denk dat 'de mensen' die zulk soort dingen zeggen, dit totaal niet verkeerd bedoelen. Dat zijn dezelfde soort opmerkingen die kinderloze stellen krijgen en (bewust) vrijgezelle mensen (of ze niet eens op moeten schieten) etc etc etc. Ene oor in, andere oor uit. Of zelf een gevatte opmerking terug maken. In ieder geval: niet zo zwaar aan tillen. Leef lekker je eigen leven!
Een mama die lekker in haar vel zit is veel belangrijker dan een broertje of zusje. Bovendien zitten er ook zeker voordelen aan 1 kindje. Veel meer vrijheid dan 2 kindjes en enigste kinderen zijn vaak veel socialer. Wij willen/ wilden graag een 2e kindje. Helaas 2x mk gehad en nu weer veel spanning rondom weer een prille zwangerschap. Als het nu misgaat dan denk ik niet dat er nog een 2e kindje komt. Bij de eerste heb ik ook een PND gehad en dat wil ik nooit meer meemaken. Lekker genieten van je kind en laat de omgeving maar kletsen! Doen waar jij je gelukkig bij voelt!