Voor degenen die dit pijnlijke uitspraken vinden, ik neem aan dat Maagd los van het geslacht God op haar blote knietjes dankt voor het feit dat er überhaupt een kindje mag komen! Maar dat wil nog niet zeggen dat je niet even verdrietig mag zijn om het fantasietje wat nu niet uitkomt. Het staat natuurlijk in schril contrast met het verliezen van een kindje, hoe vroeg in de zwangerschap ook, maar toch. Kleine verdrietjes mogen er ook zijn. Dat gezegd hebbende, ik had het precies andersom. Ik had het gevoel dat het een jongen zou zijn en had me daar compleet op ingesteld. Naast de medische check, vond ik dat de 20-weken echo een bevestiging zou zijn van mijn gevoel. Nope. Het blijkt toch echt een meisje te zijn, en ja, toen was ik best even teleurgesteld dat ik nu al die kleine jongensblousjes moest laten hangen én dat ik nu mijn chronische aandoening naar alle waarschijnlijkheid doorgeef. Natúúrlijk was ik meteen het allerblijst met het feit dat ze voor zover gezond is, maar ik, en meer mensen met mij, moeten altijd hun ideëen en verwachtingen bijstellen als iets niet loopt zoals ze gehoopt hadden en dat voelt dan als teleurstelling. NIET omdat er géén meisje komt (al voelt dat wel zo, eventjes) maar WEL omdat je verwachtingspatroon nu verstoord wordt. Nogmaals, het verdrietje hierom staat uiteraard in schril contrast met een kindje verliezen, maar het mag er toch ook zijn. En dan wil ik nu graag afsluiten met de wijze uitspraak van mijn tante, aangepast aan "er komt een jongen ipv een meisje": 'Het jongetje wat nu wel komt is net zo leuk, lief en gewenst als het meisje wat nu niet komt' Ik weet zeker dat iedereen het daarmee eens kan zijn.
Voor de meiden die zo iets vreselijks mee hebben gemaakt als bv Poppetje is het krijgen van kinderen sowieso al heel anders. Begrijpelijk dat dit dan een heel pijnlijk onderwerp is. Maar dat neemt niet weg dat iedereen zijn teleurstelling mag hebben. Het gaat om het bijstellen van een verwachting. En bij ieder verdriet heeft iemand anders een erger verdriet. Het zwanger moeten worden via de mmm en dan ook nog je kindje verliezen is verschrikkelijk, dat zal iedereen beamen. Maar laatst las ik een mooie uitspraak. Als je nooit meer verdrietig mag zijn omdat iemand anders het zwaarder heeft, mag je dan ook nooit meer gelukkig zijn omdat er altijd wel iemand is die nog blijer is?
Het is overigens een vrije vertaling van de officiële engelse uitspraak. Maar ik kan hem zo snel niet meer vinden via het internet.
Saying someone can't be sad because someone else may have it worse is like saying someone can't be happy because someone else might have it better. Saying someone can't be sad because someone else may have it worse is just like saying someone can't be happy - TheThingsWeSay
Ik dacht eerst, ik lees alleen mee... Maar wil toch reageren. Ik dacht toen ik jong was dat ik jongetjes wilde later. Ik ging stappen met jongens, ik hield van jongensdingen (mijn vriend is daar nog steeds erg blij mee). Toen ik mijn vriend leerde kennen voelde ik meteen dat als ik een kindje met hem zou krijgen, dan wordt het een meisje. Hij is een meisjespapa. We hebben afgewacht tot de geboorte en inderdaad een meisje. Nu dank ik boven dat ik na vijf jaar weer zwanger mag zijn en van hopelijk een gezond kindje. Een jongen zou leuk zijn vanwege de voortzetting van mijn vriends achternaam.. Enige mogelijkheid van deze generatie ook al mogen meiden tegenwoordig zelf kiezen bij een huwelijk... Vind ik toch anders, Als het weer een meid is hebben mijn ouders zes kleindochters en (nog) geen kleinzoon. Maakt ook niet uit... We zullen zien. Een meisje is te gek, een jongen zou misschien 1% te gekker zijn. Wellicht heb ik stiekem een lichte voorkeur... Maar ik zou blij zijn met een gezond kindje. Daar zit ik eigenlijk meer over in... Vind het top dat dit topic is geopend, kan me niet voorstellen.. Ook als je nog geen kindje hebt... Dat je er niet vroeger over nagedacht hebt... Ik hoop nog op veel leuke reacties en wens iedereen een gezond kindje, degene die wachten en degene die al zwanger ,mogen zijn.
Goed gezegd! Dat bedoel ik dus met het verwachtingspatroon. Ik kon als kind ook al beter opschieten met jongens dan met meisjes, dus ik dacht/hoopte/vond dat ik beter maar jongens kon krijgen, terwijl mijn moeder roept dat het leven zoveel makkelijker is met een meisje wat betreft cadeautjes en zulke dingen omdat ze dat lastig vindt en vond voor mijn broertje. Dat betekend niet dat ze minder blij met hem is, maar ze vindt het wel 'anders'. Datzelfde hoor ik van mijn tante, dat haar zoons toch 'anders' zijn dan haar dochter. Ik deel die mening niet, maar toch zou ik het meisje in mijn buik voor geen goud willen ruilen voor een jongen het wennen ging vrij snel en ben ik om wbt de roze kleding. Stiekem denk ik dat iedereen wel een lichte voorkeur heeft als ze mochten kiezen zonder consequenties en met de garantie dat het hoe dan ook gezond zou zijn. Jùist omdat je in de eerste plaats gewoon een gezond kind wil, dat lijkt me vanzelfsprekend.
Dit dus! Iedereen wil het allerliefst een gezond kindje, en als je dan je emoties of gedachten van vroeger erbij haalt, kan het gewoon zijn dat je een lichte voorkeur hebt. Zijn denk ik voornamelijk omgevingsfactoren of waar je interesses liggen. Ik ruil mijn fantastische dochter ook echt niet in, niet eens voor vijf jongens... Ik vind dat je best mag hopen, het is juist leuk, omdat je nu eenmaal weet dat je niet kunt 'bestellen'. Ik snap ook best als je vroeger hoopte dat je een dochter kreeg, en bij 13 weken word er gezegd dat het een misschien een meid is, dat je bij 20 weken even moet slikken. Ik snap meteen dat dat er niks mee heeft te maken dat je het kindje niet wilt of waardeert... Maar ik begrijp ook dat als je niet makkelijk zwanger raakt (het duurde bij mij deze keer ook behoorlijk lang) dit soort topics niet prettig zijn om te lezen...
Mooie uitspraak. Dat is precies hoe ik het ook zie. Ik vind het verschrikkelijk voor anderen die moeite hebben met zwanger worden en blijven, maar daarom mag ik ook verdrietig zijn, al is het maar om iets onbenulligs in hun ogen. Dank dames.
Oh, tuurlijk snap ik helemaal dat je denkt 'ja, hallo! Je KRIJGT tenminste een kind!'. Dat heeft mij ook wel tegengehouden om hier te komen zeuren over het 'missen' van de eerste twaalf weken, omdat ik vond en vind dat ik maar dankbaar moet zijn dat het me überhaupt gegeven is Maar aan de andere kant is dat een heel ander, heel vervelend onderwerp, het niet kunnen krijgen of verliezen van kindjes, en dienen we daar vanzelfsprekend ook heel anders mee om te gaan dan met een teleurstellinkje over het geslacht. In zo'n topic ga ik ook niet zeggen "ja, pff, wees blij dat je de eerste 12 weken meemaakt, want dat had ik niet." Nee, want ik begrijp best dat je die eerste kritieke tijd wel over wil slaan of juist het liefst zorgeloos wil beleven. Dat het je dan niet meer uitmaakt of er een jongen of een meid komt, maar Een Gezond Kind! Maar ook dat heeft met je verwachtingspatroon te maken. Als het je niet gegeven is om makkelijk zwanger te blijven ga je hopen op Een Kind. Als het je wel gegeven is en je je alleen 'zorgen' hoeft te maken over het geslacht, dan ben je in mijn ogen een gezegend mens. En daarna, als die droomwens van een klein mensje eindelijk is uitgekomen, hebben we allemaal dezelfde zorgen en angsten (uitzonderingen daargelaten). Wat ik eigenlijk probeer te zeggen is, laten we het elkaar niet moeilijker maken dan het al is, ofzo. In essentie willen we allemaal hetzelfde, en dat is genieten van een Goede Zwangerschap (al is dat soms lastig) en daarna een Gezond Kind.
Nou ik heb in de MMM gezeten en ik heb ook wel een wens hoor Ik hoop kindjes te krijgen van verschillend geslacht, dus zowel een jongen als een meisje. Ik hoor zoveel mensen over een lichte voorkeur. Vind het helemaal niet raar. Ik denk dat de meeste mensen stiekem wel fantaseren over het geslacht.
Que? We doen hier met ons allen ons uiterste best om juist iedereens kant te zien, en niet in welles nietes te verzanden. Toch?
Dat idee had ik inderdaad ook. Volgens mij zijn we erg goed bezig op deze manier. (tenminste, dat was ook mijn gevoel bij deze discussie.) We respecteren allemaal elkaars mening en proberen niets op te dringen. Maar misschien zie ik het ook verkeerd?
Even als aansluiting op dit onderwerp. Ik hoop dat ons kindje echt een meisje is, want........de hele kast en commode zijn al gevuld met roze, roze en nog eens roze kleertjes!! Hihi....moest het even kwijt. Sorry voor het kapen van dit topic!
Is niet kapen toch... Is gewoon aangeven dat je het begrijpt Ik vind het juist ook top dat een onderwerp waar normaal weleens een discussie van komt nu op deze manier besproken wordt. Daarom blijf ik lezen en begrijpen.
Ik vind het ergens wel belangrijk dat wanneer iemand later nog op dit topic stuit, kan lezen dat zulke gevoelens helemaal niet verkeerd zijn om te hebben omdat gevoelens er nou eenmaal mogen zijn. En ja, óók dat je het pijnlijk mag vinden als iemand hierover verdrietig is, terwijl jij alle mogelijke moeite doet om een kindje te mogen krijgen. Tassie74, ik hoop met je mee! Ook mijn commode zit al vol met roze xD