Ik begrijp je frustratie, heb ik ook met mijn man gehad, zeker toen onze dochter nog een baby was, je wil alles zo perfect voor haar en hij laat zoveel steekjes vallen. Bij de tweede lukte het me niet meer alles zo perfect te doen. Eerst rot over gevoeld, daarna gemerkt dat de kindjes er niets van krijgen (misschien is nr.2 juist wel makkelijker daardoor?) en ben ik ook veel meer ontspannen als man iets 'fout' doet. Ook merk ik nu dat hij gelukkig weer beter is in andere dingen, hij leert dochter bv dingen die ik eng vind en kan dat veel beter dan ik. Ik heb wel geaccepteerd dat de eindverantwoordelijkheid voor de baby's hier in huis bij mij ligt. (op sporadische frustratie momenten na ) Kost uiteindelijk minder energie. Oh en nog wat mannen zijn net kinderen, als je als hij net iets juist wel goed doet, heel erg laat merken dat je dat heel fijn dat, gaan ze meer hun best doen
Ik krijg het hier maar niet aan zijn verstand dat hij 's ochtends al 'moet' bedenken wat hij 's avonds wilt eten omdat het vlees in de vriezer ligt en nog ontdooit moet worden. Ik vind vlees ontdooien in de magnetron minder lekker (eigenlijk gewoon vies ). Ik help hem dan soms wel herinneren dat het nodig is, en dan pakt hij rond vier uur 's middags pas iets uit de vriezer. Een groot stuk kipfilet is volgens zijn logica dan wel ontdooit rond vijf uur (eten koken). Zeg ik niks, dan pakt hij ook niks en vraagt vervolgens aan mij om half zes wat we gaan eten. Dus stel je voor; hij zit momenteel tussen twee banen terwijl ik de deur uit ben (is dus verantwoordelijk voor het huishouden hier) en dan kom ik thuis en dan moet ik om half zes 's avonds gaan vertellen wat wij gaan eten vandaag. En dat ELKE dag opnieuw. Elke dag. "Jij moet het eten maar verzinnen hoor, ik weet niks" Grrrr Hij weet heus wel wat want hij gaat elke week mee naar de supermarkt en kiest soms nota bene zelf het vlees uit omdat hij een bepaald gerecht wil eten. Hij weet wat er in huis is en hij weet wat hij ermee kan doen. Er staan meer dan 7 kookboeken in de kast, waarvan 2 boeken niveau koken-voor-dummies zijn. Aarrrgghhh!!! En dan nog vraagt hij 10403934923032x om mijn hulp tijdens het avondeten omdat hij zogenaamd niet weet hoe het werkt. Soms weiger ik gewoon wat te zeggen (zoals gisteravond) en dan lukt het gewoon goed en smaakt het prima. Andere momenten krijg ik verbrande braadboter, halfrauwe aardappelen en vlees dat smaakt naar karton gemengd met plastic - maar ach; beter dan telkens alles uit handen nemen. Nabij etenstijd zakt mijn humeur en loop ik in ieder geval 10.000x te zuchten. Het is altijd wat.
Ah gut.. Waarschijnlijk doet hij op zijn (mannen) manier zijn best. Word alsjeblieft niet boos op hem ook al is het soms dom, vervelend etc. Hier krijgen de katten ook regelmatig geen eten van hem hoor.. Maar van mij als ik thuis kom. Ze leven nog steeds en ik blijf het herhalen. Oja.. Romper verhaal etc. Heel herkenbaar! Ik moet er alleen altijd echt vreselijk om lachen! Zoals van de week. Een jurk op een broek.. Geen gezicht.. Ik heb het zo gelaten en niks gezegd, hij doet ook zijn best!
En waarom ben jij boos dan? Je vraag of hij de wasmachine aan wil zetten. Dat doe hij. Hij doet letterlijk wat je van hem vraagt. Als je had gewild dat hij de was in de wasmachine had gedaan, dan had je dat dus ook moeten zeggen "doe ff de was in de wasmachine" of "draai even een was".
Idd. Volgens mij is dat ook gewoon echt hoe het mannelijke brein werkt. Jij vraagt en je krijgt letterlijk datgene wat je vraagt, en dan krijgt die arme vent nog op zijn kop ook
hahaha echt best een beetje herkenbaar hoor. Inmiddels niet meer, want nu snapt mijn vriend het allemaal wel. Alhoewel, vorige week zaterdagmiddag moest mijn zoon een schoon shirt aan en trekt ie mijn zoon dus maar gewoon een pyamashirt aan. Ik was werken, dus kind heeft hele middag in een pyama rondgelopen hahaha... Maar toen mijn zoontje nog een baby was moest ik altijd briefjes klaarleggen voor mijn vriend. Ik was dat op een gegeven moment zo zat. Ik moest naar mijn werk en heb toen tegen hem gezegd: ik schrijf geen briefje meer, je zoekt het maar uit vandaag. Ajuus. Wonder boven wonder is het goed gegaan. Heeft ie toch nog wat geleerd van de weken ervoor. Hahaha... Ik heb een zwager, die is nog dertigduizend keer erger. Verschrikkelijk gewoon. Dat is niet leuk meer.
Heb niet het hele topic gelezen, maar snap je frustratie wel hoor. Hier ook zo één die het af en toe gewoon even niet snapt. Maar het lijken mij geen dingen die hij bewust fout doet of expres verknalt. Voor sommige mannen (of mensen ) zijn bepaalde dingen gewoon niet logisch. Wij weten dat een babietje normaal gezien altijd een rompertje aan heeft. Maar als je dat niet weet en daar niet zo in thuis bent, tsja dan gaat het weleens mis. Ik denk dat mijn vriend hetzelfde heeft als ik weer eens sta te klooien met het verlengen van de bandjes van de maxi-cosi (ik snap maar niet hoe dat werkt ). Of als ik tijdens het klussen een schroef met een hamer de muur in wil slaan. Dat zijn dingen waar ik nou eenmaal geen feeling voor heb. Hij heeft dat precies hetzelfde met de verzorging van de kleine denk ik dan En de voorbeelden die je beschrijft lijken me nou niet echt direct heel schadelijk voor de kleine. Ik zou dus proberen om het een beetje los te laten en er om te lachen wanneer het kan Maar nogmaals, ik snap je compleet hoor en het is ook heel herkenbaar.
😂😂😂😂kon mijn man zijn hahaha... Fles willen geven maar t afsluit dopje er niet uithalen: hij drinkt niet hoor ... Kind maar brullen😂 Groentehap geven zonder op te warmen 😂 kind had t nog gegeten ook haha..
Ik zit in de 7e week en de frustraties beginnen nu al. Mijn man weigerde namelijk de dokter te bellen voor een eerste afspraak. Heb het zo'n 7 keer gevraagd sinds 18 april toen we er achter kwamen dat ik zwanger ben en vanochtend ook 3x maar hij wilde het niet. "Je hersenen werken niet goed, ga weg!" zei hij! En volgens hem konden we gewoon wel binnen lopen (terwijl je toch ècht alleen op afspraak kan komen) Ik heb het toen zelf gedaan (best een big deal want moest alles in het Turks zeggen en zo geweldig is mijn Turks nog niet) maar het is me gelukt.. Vervolgens gaf ik hem boos het briefje, zegt hij "oh... ik wilde nèt bellen vandaag maar nu heb jij het al gedaan" aargh!
Sorry, maar dat vind ik echt een asociale uitspraak en getuigd van weinig respect! Dat overstijgt het frustratiegehalte wel hoor. Mijn man heeft jaaaaaaaren geleden eens in een bui tegen mij gezegd "denken moet jij niet doen, dat doe ik wel voor je" ... Nou ... hij heeft daar nog spijt van, zo hard ben ik uitgevaren tegen hem. :x
Ja het is ook echt niet normaal. Ben hier ook heel boos over en heb zijn gedrag ook aan zijn familie verteld, die uiteraard ook woedend zijn op hem hierdoor. (Dat is het enige wat werkt. Luisteren naar mij doet hij vrijwel niet terwijl ik 9 van de 10 keer wel gelijk heb, maar naar zijn fam. doet hij het wel gelukkig. En zij luisteren wel naar mij haha)
Zolang kind en hond geen permanent schade hebben opgelopen, is er niks aan de hand. Stop met het bemoederen van je man en maak je niet zo druk over kleine zaken. De man van Digigee vind ik respectloos. En dat hij wel naar zijn familie luistert en niet naar jou, zou ik persoonlijk niet grappig vinden. Ik verwacht echt wel iets meer van mijn partner. Ik kan me voorstellen dat het lastig is als je de taal niet spreekt maar dan zou het mijn eerste prioriteit zijn om die te leren.
Queen, uiteraard. Ik woon in een ander land dus het leren van de taal hoort er bij. Alleen is Turks niet makkelijk zoals Engels of Duits! Ik zit ook op Turkse les en verder gewoon veel oefenen. En wat mijn man ook zegt, niets is zonder consequenties voor hem. Hij is erg lief maar kan soms afschuwelijk uit de hoek komen met zijn niet zo geweldige Engels. Dus als hij zo tegen me doet, dan krijgt hij een flinke Hollandse wind van voren.
Mannen begrijpen die dingen gewoon niet. Ze zien alles zwart en wit, letterlijk. In het begin maakte ik mij er ook druk om, maar ik ben er wel achter gekomen dat mannen gewoon minder zorgzaam in elkaar zijn gesteld.
Oh fijn, zoveel medewerking, zo was mijn ex constant. Maarrr je hebt zelf wel wat overwonnen door te bellen en het nog voor mekaar te krijgen ook! Respect hoor!
Als ik het zo lees begin ik steeds meer te denken dat mijn man stiekem een vrouw is (hij heeft langer haar, meer schoenen en meer kleding dan ik ook nog es!) Maar hij trekt geweldige kleding uit de kast en zorgt dat zelfs de sokjes qua kleur matchen bij het shirtje etc. Ze krijgt zelfs rompertjes aan die matchen Hij weet hoe je een fles kunstvoeding klaar moet maken en ik heb geen flauw idee. Moet ook eerlijk bekennen dat het maar 2x is voorgekomen dat we er 1 nodig hadden, maar die heeft hij beide gemaakt. We zijn het lang niet altijd eens over bepaalde zaken, maar we hebben hier en supervrolijk meisje, dus ik denk dat het allemaal wel goed gaat! Ik neem nog vrij veel zorg op mij, maar dat komt ook omdat hij fulltime werkt en druk is met zijn bands. Daarnaast geef ik borstvoeding en tsja.. hoe graag ik soms ook wil als ik 's nachts wakker word, dat kan hij gewoon niet overnemen. Alleen op de momenten dat ik haar aan hem geef en even wat voor mijzelf ga doen, dan krijg ik een blij meisje weer terug
Nou, als echte jongensmoeder moet ik toegeven dat ik óók geen staartjes kan maken! Laatst had ik mijn nichtje te logeren en ik had me al helemaal verheugd om 's ochtends twee staartjes te maken. Maar mén, viel dat even tegen! Wat een gepriegel met eerst alle klitten eruit kammen en die gladde zachte lange haartjes in bedwang houden zeg, haha. Het zat helemaal scheef toen ik eenmaal klaar was en toen liep het zweet me al over de rug. Blij dat ik elke ochtend kan volstaan met een paar handen gel in het rond smijten, haha.