Dat is dus helemaal niet waar he! Sommige gyns laten dat standaard doen, maar zeker niet allemaal! Bij mij zouden ze het trouwens niet moeten proberen! Jak, dan ziet ge al af van de weeën, geven ze u nog diarree bij ook... Toen ik mijn gyn erachter vroeg, kreeg ik als antwoord 'kak hoort er bij, als een gyn niet tegen kak kan had hij maar huisarts moeten worden. Of bloemist.'
ik heb een bevalling van 45u gehad bij mijn zoontje, dus ik zal niet de hele verhaal hier neerzetten, wel zal wat van de begin zeggen, ik was op 16 september 37w en 2d zwanger, ik verloor rond een uur of 7 avonds mijn prop, waar ik best van schrok, de dag er naar moest mijn vriend naar een cursus en ik kwam er achter dat er nog geen brood was, dus ik denk ik haal toch maar even wat brood, ondanks heel veel harde buiken en veel gerommel bij schaamstreek en buik, ben ik even naar de supermarkt gelopen, omdat ik toch beetje angstig was vroeg ik mijn moeder via een gratis sms dienst op internet of ze even met wilde bellen op mijn mobiel, ik was met haar aan de telefoon in de winkel en heb de boodschappen gehaald, ik zei ik ga even afrekenen, bel je me zo terug ? dus ik bij de kassa in de verder rustige winkel, kreeg ik mijn eerst wee, zo erg dat ik er even tranen van kreeg, ik zei tegen de caissière, oh me bevalling begint, ik wist niet dat eventueel voor weeën waren dus zei in paniek van UH u bevalling begint en ik zei nee, nee me vliezen zijn niet gebroken, maar ik was zo in paniek dat ik me boodschapte pakte en niet meer mijn tas, dus ik verlaat de winkel en merkte op dat mijn moeder me steeds nog niet terug had gebeld, dus ik had geen tas bij me dus ik weer terug lopen naar winkel, nou ja meer waggelen en de winkel was echt bijna dicht, gelukkig hadden ze me tas al gevonden en wachten ze al dat ik terug kwam, de bedrijfsleider wou zelf de tas even langs brengen, ze hadden me adres gevonden op een of ander pas ofzo daarna liep ik toch maar weer na huis naar wat verontschuldigen het was namelijk paar min over sluitings tijd, ik zag overigens wel dat bedrijfsleider me volgde tot met waar ik ongeveer woonde, achteraf heb ik begrepen dat die gewoon beetje bezorgd was over mij, gezien de caissière had gezegd dat ik een wee had in de tussentijd had ik me moeder weer aan de lijn en zei bel toch maar even mijn vriend zijn werk, (ik had tegen die tijd geen beltegoed en ook hadden we geen huis telefoon) mijn moeder had mijn vriend gebeld en kreeg zijn chef te pakken, mijn moeder zei tegen zijn chef, dat ik weeën had en dat hij (mijn vriend) maar even moest bellen naar mijn mobiel, in plaats van dat was hij opeens binnen een kwartier thuis (waar die normaal 30 min over doet) zijn chef had begrepen dat de bevalling was begonnen, hij had avonddienst tot 9u dus die laatste anderhalf uur had die echt niet naar huis hoeven te komen nou ja we dachten dus, loos alarm en gingen maar even verder met normale avond. dus ging hij daarna even achter de Xbox spelen en ik ging rustig verder de huis opruimen, ik wou gewoon wat te doen hebben, ook vertelde ik over de avontuur bij albert heijn tijdens het opruimen even msnen met mijn moeder en op een forum mijn avontuur plaatsen besloot ik rond 10u dat maar tijd voor bed word, dus terwijl ik nog even wat te drinken ging pakken, hoor ik opeens een plons, ik denk oh mijn spa fles is gevallen, toen zag ik dat die nog even vol was als toen ik hem pakte toen pas voelde ik nog een plons toen zeik tegen mijn vriend die guitar hero speelde, oh oh volgens mijn is mijn water gebroken, hij keek niet eens achterom en zei dan pak ik zo wel een ander fles voor je (die lagen in de berging) en ik zei NEE mijn vliezen zijn gebroken, waarop hij antwoorde, even wachten ik maak even dit liedje af nou ja toen vond ik uiteraard niet grappig maar achteraf dus eigenlijk wel en als we het verhaal vertellen zij het meestal de mannen die lachen en de vrouwen die echt zo kijken, ach ik vind het wel een uniek verhaal ook grappig naar dat mijn vliezen waren gebroken was ik ontzettend hyper (leek wel stoned volgens hem) en hij was totaal in paniek Whaha, nou ja dit is meer een Gênante. Hilarisch begin van de bevalling, de rest van de zwangerschap tot met 18 september is normaal verlopen alleen deed het wat langer
Helemaal met je eens... En zo florisant zal het er daaronder allemaal niet uitzien... Dus wat ontlasting meer of minder zal een gyn echt niet van opkijken... Vind dit soort uitspraken beetje hetzelfde als; ik wil sowieso pijnbestrijding. Mijn mening hierover is dat pijn er bij hoort en je pas op het moment kan zeggen of je het nodig hebt... Zoiets kun je niet van te voren zeggen... Maar das mijn mening
Wat fijn om ieders ervaringen te kunnen lezen! Ik ben nu hoogzwanger van mijn twee kindje ( ons vierde kindje in totaal met ons samengestelde gezin ). Bij de geboorte van mijn dochtertje in 2008 had ik al vrij vroeg een rare bijsmaak. Ik was hartstikke bleu en liet alles een beetje op me af komen. Om 02.30 werd ik wakker van wat kraampjes, niks ernstigs en ben toen eigenlijk een beetje instinctief maar de tijd gaan opmeten. Het waren inmiddels al behoorlijke weeën om de drie minuten dus probeerde ik mijn ( ex!) vriend wakker te maken. Dit vond hij niet zo nodig want morgen moest weer werken en dan was hij zo moe. Na een minuut met open mond dit antwoord te hebben herhaald in mijn hoofd heb ik besloten dat ik dit toch echt zelf moest doen en veranderde mijn hele afwachtende houding in een moederinstinct. Ik heb de verloskundige gebeld en ze is lang gekomen om 5 uur. Schijnheil was toen wel opeens wakker en op, ik heb zijn toneelspel maar volledig genegeerd. Ik had al 5 cm en mocht over een uurtje richting ziekenhuis. Ik heb alle spullen vast in de auto gezet en heb zelfs nog even lekker gedoucht. Hoe kwaad ik ook was, hoe goed ik het van me af kon zetten. Ik moest wel! Ik heb me aangekleed, alles gaat veel langzamer en moeilijker tussen die weeën door, maar ik ben fris en verzorgd gereed om naar het ziekenhuis te gaan. Mijn vriend? Die was weer in slaap gevallen en ik moest hem maar wakker maken als ze geboren ging worden... Met alle moed die ik had heb ik een wee weggepuft, ben ik de auto ingestapt en naar het ziekenhuis gereden. Gelukkig was dit niet zo heel ver, maar ik heb wel tot twee keer toe de auto stilgezet om eerst die wee weg te puffen en danser doortellen rijden. Ik ben ook nergens voor gestopt, geen rood licht niks, en had natuurlijk het voordeel dat het erg rustig en vroeg was. Bij de receptie van de SEH werd ik in een rolstoel geduwd, spullen uit de auto gingen die mevrouw wel regelen, ik moest naar de verloskamers en snel. Eenmaal in lift kreeg ik een wee, en toen ook het besef hoe pijnlijk dit wel niet was. Ik had al die tijd een soort adrenaline en nu in de geruststelling dat ik in het ziekenhuis was aangekomen kwam opeens de pijn in alle hevigheid. Ik kon alleen maar huilen en de kraamverpleegkundige probeerde alles om me een beetje gerust te stellen. Ik ben lekker op bed gaan liggen, ze heeft me voor zover uitgekleed en zou even achter mijn spulletjes aangaan. De verloskundige kwam om 07.00 a 07.30 langs om mij te controleren en was hevig ontzet door mijn verhaal ( wat overigens is besproken op de gang metde kraamverpleegkundige want ik had echt geen puf en zin in een discussie ) Gelukkig pakte mijn verloskundige het zakelijk op en sleepte me echt door die weeën heen. Ik vroeg om pijnstilling ( vroeg = eiste ), maar dit kon niet meer want ik was er bijna. Toen gaf ik het op, ik wilde dit niet meer en bekijk het allemaal maar. Tot overmaat van ramp wilde ze ook nog eens weggaan om even een visite af te leggen..... Toen kwam het monster in me los, ik pakte haar hand en snauwde; " jij gaat nergens heen, ik wil nu! bevallen, want anders hoeft het van mij niet meer!" Na het toucheren, en wegduwen van het laatste randje mocht ik gaan persen. Ik was blij dat ze bleef en dat gevoel van persen vond ik zoo fijn! Last but not. least stapt meneer lapzwans binnen om zogenaamd nog even mij te komen steunen. Ik heb hem volledig genegeerd en de verloskundige ook. Na 22 min lag mijn meisje op mijn borst, ik was zielsgelukkig! Ik was zo gedoucht en thuis en heb na enkele maanden mijn vriend de deur gewezen.... Je hebt mannen die een kindje kunnen maken en vaders.... Dat is een groot verschil! Nu ben ik 34+2 en heb helemaal zin om met mijn vriend papa en mama te worden!
Ik heb mezelf voorgenomen niet in dit topic te reageren voordat ik zelf ooit een bevalling mee mag maken. Maar wil toch even reageren op de post van abygail. Groot gelijk heb je dat jij jouw ex de deur hebt gewezen. Wat een lapzwans idd! Gelukkig weet ik dat mijn vriend zoiets nooit zou doen. En dat jij nu in blijde verwachting bent van je kindje met een vriend die er wel voor je is!
Ook mijn lange verhaal er maar even bij! Vrijdag 7 maart was ik 41+1 week en ik had het meisje die dag eigenlijk niet gevoeld, dus de verloskundige kwam langs en nadat de 3 katten hier uitgebreid aandacht hadden opgeeist werd besloten dat ik door moest naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis was alles natuurlijk gewoon in orde, maar de dag erna moest ik ook weer langs komen voor de zekerheid. Ook toen alles in orde, maar er werd gehint dat ik kon kiezen voor een inleiding en dat de dag erna wel plek was. Toen ik de deur uit liep na de controle hoorde ik de verpleegkundige ineens lachen, dus ik draai me om, om te zien wat er aan de hand was. Zegt ze "Als ik je van voren zie vraag ik mij af hoe de baby in je buik past, maar van achteren zie ik gewoon niet dat je zwanger bent" Maar zo gezegd, zo gedaan en die zondagochtend waren we om 8 uur weer in het ziekenhuis. Alles werd weer gecontroleerd en ik werd getoucheerd en toen werd de ballon geplaatst. Het zou wel een paar dagen gaan duren dachten ze, want ik had echt nét genoeg ontsluiting om de ballon te kunnen praten. Ik was al helemaal sip dat ik misschien niet naar huis mocht 's avonds... maar tijdens het avondeten voelde ik wat geks van onder, dus maar naar de wc gegaan en toen viel de ballon eruit! Ik had honger, dus heb de ballon maar naast het kraantje gelegd en ben verder gaan eten. Tijdens het eten kwam net de verpleging binnen die vroeg hoe het verder ging, dus ik zei "De ballon viel eruit, die ligt bij het kraantje, maar ik ga eerst even eten voor we verder wat gaan doen hoor." Was gelukkig geen probleem! 's Avonds om 8 uur ging ik aan de wee-opwekkers en werden mijn vliezen gebroken en toen was het wachten... De weeën waren wel druk bezig, maar erg onregelmatig. Ze waren heel erg aan het spelen met hoe sterk de wee-opwekkers moesten zijn. Steeds wat hoger en dan weer lager, in de hoop dat de weeën regelmatig werden. Volgens mij zijn ze dit tot het einde niet geweest. Gelukkig was de nachtdienst erg gezellig en was ik de enige die lag te bevallen, dus hebben we leuk zitten ouwehoeren. Verder heb ik op de rustige momenten spelletjes op de laptop zitten spelen Mijn man was op den duur zo ontzettend moe dat ik hem gezegd heb dat ie maar moest gaan slapen. Even vergeten dat hij zo hard snurkt! De verpleging stond er echt van te kijken Ik heb die nacht af en toe ook even een half uurtje kunnen slapen, maar toen dat niet meer wou, moest en zou ik douchen om mij wat te ontspannen. Vanaf daar ging alles mis *grijns* Ze wilden zo'n metertje op het hoofdje van mijn meisje plaatsen, er zijn er 4 doorheen gegaan. Ze bleek nogal een bos haar te hebben en daardoor kreeg het geen grip. Uiteindelijk hebben ze het opgegeven en zouden ze de waterbestendige ctg-unit halen. Die om gedaan, naar de douche gestrompeld en toen ving die unit de hartslag van mijn meisje niet meer op. Mijn man werd wakker gemaakt om mij onder de douche uit te helpen en ik kreeg weer een controle, maar alles was goed. Mocht weer verder douchen en weer hetzelfde verhaal, geen hartslag bij het meisje. Helaas bleek het apparaat niet goed te werken bij mij en kon ik niet douchen. De volgende oplossing om toch een beetje relaxed de nacht door te komen: een skippybal! Mijn man heeft er zoeen tijdens zijn werk gehad en is een keer tijdens een telefoongesprek met bal en al omgerold, dus ik heb er heel erg voorzichtig op gezeten uit angst dat mij hetzelfde zou gebeuren Gelukkig was dit niet het geval en zijn we de rest van de nacht goed doorgekomen. De dag erna was weer vooral wachten met onregelmatige weeën. Ik zou die dag een controle hebben bij de verloskundige en dat wisten mijn pa en schoonouders, dus die appten al hoe het was gegaan. Heb ze verteld dat het allemaal goed ging en dat ze mij weer gestript hadden en mocht dat niks doen dat ik die donderdag met 42 weken ingeleid zou worden Schoonouders vroegen nog of ze konden bellen die avond, maar heb ze gezegd dat dat niet kon, want we hadden een etentje bij een vriend van ons... hehe Die middag was ik toch echt best wel heel erg op en kreeg ik op aanraden van de verpleging een ruggeprik. Ik zag er heel erg tegenop en vond het doodeng, maar het viel mij eigenlijk zo ontzettend mee! De anesthesist was ook al zo gezellig! Hij had een karretje met van alles bij zich en er stond een raar apparaat op, dus ik vroeg wat dat was en hij zegt "Dat groene ding?" en ik reageer met "Je bent zelf een groen ding!". Een hoop gelach en ik heb nog steeds geen idee wat het nou voor apparaat was Rond 16:00, dus na ongeveer 20 uur weeën was ik het toch wel erg zat en ik vond dat ze haar er maar uit moesten snijden. Helemaal overstuur de verpleging geroepen, getoucheerd en ik had nog geen 4 cm ontsluiting, dus toen vond ik helemaal dat ze maar moesten gaan snijden, want ik wou toch echt niet nog zoveel uur met weeën zitten! Arts-assistent erbij geroepen, hij heeft ook weer getoucheerd, wat ervoor zorgde dat ik riep "Jij doet veel meer pijn! De volgende die daar gaat voelen moet even geen kolenschoppen als handen hebben... Jemig zeg!". Het werd toen geen keizersnede, ik moest nog maar even aankijken. Er waren nog geen 24 uur voorbij, de baby deed het goed en een natuurlijke bevalling was toch echt beter. Rond 19:00 weer geroepen dat ik het echt niet meer wou. Weer de verpleging en de arts-assistent erbij. Hij had weer getoucheerd, 4,5 cm, dus er was vooruitgang, dus zij allemaal positief en ik "Wat?! 1 cm in ruim 3 uur?!" Boos op mijn man zitten mopperen dat het door hem kwam, omdat hij ook altijd zo lui is... Weer het hele gesprek dat het goed ging met de baby en dat we af moesten wachten en blabla. Aan het einde die arts nog eens toucheren en jahoor, ik had 8 cm ontsluiting! Hij zei met een heel droog hoofd "De kogel is door de kerk, u heeft 8 cm." Ik reageerde nogal bot met "Ja joh, ha ha.. grappig hoor..", maar hij was echt serieus. Oeps! In nog geen half uurtje 4cm erbij, dat stemde toch wel echt positief! Rond 9 uur vielen de weeën zo goed als weg. Weer de verpleging en de arts-assistent, hij weer toucheren en nu zei hij "Nou, u zit op 9cm, maar zij gaat er nooit uit komen. We gaan voor een keizersnede. Gefeliciteerd, over een uur heeft u een kindje!". Wat...?! Aan de ene kant boos, want ik riep al uren dat ze maar moesten snijden en aan de andere kant geschrokken, want een uurtje?! Dat ging ineens wel heel snel! Als voorbereiding op de keizersnede kreeg ik een drankje tegen de misselijkheid wat echt binnen 2 seconden achterover was gegooid. Ik heb nogal een kotsfobie... Vreemde blikken, want de meeste mensen vinden dat drankje zo vies dat ze het liever niet opdrinken. Omdat de ruggeprik nog zat, werd die dosis opgehoogd. Getest met een ijsklontje of ik de kou nog voelde, aangegeven dat ik het rechts nog wel voelde. Dosis omhoog en voelde het rechts nog steeds. Zou wel goed komen zeiden ze. Dus met het bed door de gang heen, trouwring nog snel af en de tunnels in mijn oren eruit gehaald. Kom je die kamer binnen, gaat iedereen zich voorstellen. Voor mijn gevoel stond er 20 man! Mijn man werd ondertussen meegenomen om zich om te kleden en ik roep hem nog na "Niet groen hoor.. deze groen staat je niet!" Hij kwam terug in wit Ik kreeg de vraag hoe mijn meisje zou gaan heten, dus ik vertel heel enthousiast d'r naam. Weer verbaasde blikken en de opmerking "Goh, normaal vertellen ze dat ook niet" Oeps! En toen gingen ze beginnen en omg.. ik verging van de pijn! De ruggeprik werkte toch niet goed en ik heb alleen maar "Auw!" geroepen en alles gevoeld. Er is allerlei pijnstilling nog het infuus in gegaan en ik was ontzettend high, maar toen ze met het kapje voor die narcose aankwamen heb ik die man zijn hand weggeduwd. Ik moest en zou eerst mijn meisje zien! De arts-assistent zei toen ze eruit kwam "Als dit allemaal hersenen zijn, hebben we hier de volgende nobelprijswinnaar!" Mijn man zei nog "Ze heeft wel een punthoofd hoor" en die had ze ook Ze werd meegenomen en ik was nog hard aan het schreeuwen van de pijn, waardoor ze stopten met hechten en toen kwam die narcose... Wow, wat heb ik gezweefd! De anesthesist begon te vertellen over een reis naar een warm land, waarop ik hard mijn hoofd schudde en mijn man nog zei "Ze kan niet tegen de warmte". Weer hard gelach en toen mocht ik op reis naar een niet zo warm land, nou, dat was wel goed en ik was weg. Droomde dat ik met een vliegend 9-persoonsbusje door de wolken ging op reis... haha! De artsen konden toen eindelijk gaan hechten. Na een tijdje hoor ik mijn man vragen of het goed was als hij met ons meisje mee ging, dat vond ik wel prima en ik zweefde weer lekker verder. Hoor ik daarna "Dan moet je wel mijn hand loslaten..." Met een enorme grijns reed ik de operatiekamer uit, wat volgens de mensen die daar nog waren kwam door de morfine. Ik vond het allemaal prima, mijn meisje was er! Ik keek nog even opzij naar het operatiebed en zag me toch een lading bloed! Wow... dat er zoveel in mij had gezeten... De uitslaapkamer duurde mij te lang. Ik kon direct mijn tenen en benen alweer bewegen en had me toch een dorst! Na de controle mijn man weer gezien en samen naar de neonatologie en... wat was ze mooi! En sneu! Met allemaal slangetjes en dingetjes. Ze bleek met een vacuum gehaald te zijn, want ze zat met haar voorhoofd al vast in het geboortekanaal (vandaar het punthoofd) en had daar nogal last van, maar ze was er! De dagen erna zijn heel erg zwaar geweest. Ik had koorts gekregen tijdens de keizersnede en 1300cc aan bloed verloren, dus aan de antibiotica en een bloedtransfusie. Meisje moest ook antibiotica een week lang, maar doet het inmiddels helemaal goed Tijdens het verblijf in het ziekenhuis die week heb ik nog een bed gesloopt, is de alarmering voor wanneer het infuus leeg is kapot gegaan (die bleef af gaan), is er een tl-buis gesneuveld en nog meer van die dingen
Abygail, wow! Wat een ontzettende lapswans (zachtjes uitgedrukt). Hartstikke goed dat je hem de deur hebt gewezen! Onbegrijpelijk. Ik heb ooit een zin gelezen, waar ik het helemaal mee eens ben: Iedere man kan vader worden, maar niet iedere man kan een papa zijn.
Ik zal niet mijn hele bevalling erop zetten (al duurde die vanaf het moment van het breken van de vliezen slechts 4,5 uur) Maar wel een paar dingen die achteraf best "bijzonder" zijn. Ik werd ingeleid vanwege zwangerschapsdiabetes, en het was de bedoeling dat we zoveel mogelijk zelf mijn suikerwaarden zouden bijhouden tijdens de bevalling. (Als je het niet kon dan zouden ze het wel over nemen, maar was druk in het ziekenhuis) Man kreeg een lijstje en daarop moesten we elk halfuur mijn waarden schrijven. Door de weeen had ik echt geen zin meer om zelf te prikken, en zodoende heeft mijn man elk half uur netjes een vingerprikje gegeven. Het bleek toen dat ik redelijk laag zat, en ik had energie nodig om de bevalling te doorstaan, dus de verpleegkundige gaf man een stapel ontbijtkoeken, en ik moest eten.. Door het infuus met weeenopwekkers kwam ik in een weeenstorm, er zat minder dan een minuut tussen de weeen.. tijdens een wee lukte het me niet om een hap te nemen, dus uiteindelijk was het: wee wegpuffen, hap snelle jelle, slok water (droge mond) en weer een wee wegpuffen! Bij snelle jelle denk ik aan mn bevalling.. En verder konden man en ik de bevalling (van een tweeling) in de ruimte naast ons redelijk volgen.. Ik had zelf 8 cm toen we de vrouw hoorden persen en een baby geboren hoorden worden.. man vond het een beetje eng klinken zei hij achteraf..
Hier niet al te gekke dingen geloof ik.. Schijnt dat ik tijdens mijn weeënstorm op een gegeven moment tegen mijn moeder heb geroepen "hey je moet wel puffen he! doorgaan!" - ik was op haar gefocused tijdens de bevalling, zij pufte met me mee.. nou ja.. op een gegeven moment was het dus andersom ik pufte met háár mee en ze was even gestopt om iets tegen de vk te zeggen, dus vandaar dat ik haar bij de les riep Tijdens het persen zei de vk op een gegeven moment "nog 2.. 3.. 4 keer persen denk ik en dan is je zoontje er". Waarop ik zei "ja ja dat zal.. 5,6,7,8,9, Tiiiiieneke!" En ik heb zo hard in mijn moeders hand geknepen tijdens het persen dat ze nu een littekentje in haar hand heeft van mijn nagel.. oeps!
Op 25maart bevallen van een zoontje ik zal een paar 'leuke' dingen opschrijven. Nja typen hahaha Van 10.00 tot 14.00 ben ik van 4cm naar jawel 4,5cm gegaan, omdat de weeen erg onregelmatig waren (soms om de 3 minuten, daarna weer 10 min niets enzo.) wilde ik een ruggeprik... Eenmaal boven wilde meneer alle gordijnen dicht doen (er lagen meer mensen op die afdeling, hierop eiste ik dat ik NU die prik wilde en ze de gordijnen lekker open konden de laten. Meneer: ja maar ik moet..... Ik: niets ja maar ik wil hem NU! Terug op de kamer (prik werkte goed) zei ik tegen m'n man dat ik z'n prik ook wel thuis wilde xD Tijdens de persweeen 'wilde' ik niet meer. Dus riep mijn moeder, kom op ik weet hoe het voelt, nog even.. Waarop ik antwoordde nou doe jij het dan! De VK leek sprekend op mijn oude lerares waar ik vaak 'ruzie' mee had. (Groep 8 ) 5 min na de bevalling vroeg ik aan de VK Sorry maar mag ik 2 dingen vragen? kent u toevallig '......'. Zegt ze ja, dat is mijn tweelingzus... En heb ik gepoept xD en uitgescheurd? Beide nee xD
Ik was ook gigantisch bang voor het poepen tijdens de bevalling. Maar hier ook niets haha! En ach, nu zou ik er letterlijk en figuurlijk schijt aan hebben als het gebeurd haha.
Dat had ik ook, het zou me niets uitmaken als ik wel had gepoept, ik was gewoon heeeeel nieuwsgierig --- Ter aanvulling op mijn verhaal, ik liet scheetjes tijdens de laatste onsluitingscm. En na elke scheet riep ik sorry sorry K was geboren, en ze vroegen hoe hij heette.. Liet ik dat nu totaal vergeten zijn. Heb me er uit kunnen praten door 'de eer' aan mijn man te geven
Hoe grappig al die stukjes van de bevalling! Soms stik ik bijna van het lachen. Zou zo graag vanalles willen schrijven, maar wil gewoon heel graag prive blijven.. 1tje kan ik best zeggen, ik was net bevallen van mijn zoontje (ziekenhuis) en toen ik weer thuis was en s'ochtends de kraamhulp kwam, vrolijk de gordijnen van de slaapkamer open trekkend, ik nog zo high van de bevalling: "Goedemorgen ik ben Beppie,ik ben uw kraamverzorgster" En ik zo vanuit mijn bed helemaal van de wereld: Beppie? Beppie? Wat een rare naam, weet je dat wel zeker? Is het niet gewoon Debbie? Tot op de dag van vandaag schaam ik me nog enorm.
Ik zal niet mijn hele bevalling hier op gaan zetten maar ook tijdens mijn bevalling heb ik mezelf een paar keer voorschut gezet. Een vriendin van mij was eerder bevallen, en die heeft een kindje met knal oranje haar gekregen. Blijkbaar zat dat toch iets dieper, want tijdens de pers weeen zei de VK, ik zie het hoofdje al, en de haartjes. Ik ben toen gestopt met persen tot dat ze wilde vertellen welke kleur haar, want " als ze rood haar heeft dan stop ik nu hoor!".... Vond mijn vriend niet aardig. De laatste pers weeen was ik er echt helemaal klaar mee. Dus dat zei ik ook, ik kap ermee. Ik doe het niet meer. Waarop mijn vriend zei: kom op, nog even doorzetten. Vervolgens ben ik half van het bed afgestapt en heb ik hem voorgesteld dat hij er dan maar ging liggen en kon gaan persen. Vond de VK ook al geen goed idee helaas... Vervolgens zei de VK dat als ze er binnen 2 pers weeen niet was, dat ze ging knippen. Dus toen ben ik maar weer netjes op bed gaan liggen, en binnen 1 wee was ze er!
wat een verhalen zeg! Hier ook zo eentje. de bevalling van mijn zoon verliep niet helemaal zoals ik zelf had gehoopt. Uiteindelijk in zkh terecht gekomen en na 3 uur persweeën ge-gepuft te hebben kwam eindelijk de gyn binnen. Mijn zoon lag als sterrenkijker en wilde niet goed draaien. Dus vacuüm-verlossing was nodig.....na een klein half uurtje persen was mijn zoon er gelukkig. Ik weet dat dat met de vacuum niet la te subtiel gaat en dat de gyn best flink moet trekken om mee te helpen.....waarop mijn man na afloop aan de gyn vraagt; u bent vroeger zeker kampioen touwtrekken geweest??!!