ik ben 20 jaar en met mijn vriend bezig voor ons eerste kindje. ik heb altijd al het perfecte plan gehad rond dezelfde leeftijd als mijn moeder alles te doen. mijn ouders kregen rond hun 22e mij. en 28e mijn zusje. ik zou graag voor me 22 een kindje willen en rond die tijd ook trouwen zo staat de planning nu in ieder geval. we zijn met de 4e of 5e rondje bezig. over 9 dagen kunnen we testen of merken we mijn ongesteldheid op. xx
Welkom Stephanie! Ja precies ik heb dat ook. Mama was ook rond de 20 toen ze mijn zus kreeg en mij op dr 30ste. Ik vind t wel tof dat dat nu zo is.. Ik bedoel als ik nu kijk naar mijn moeder en naar mijn schoonmoeder; het is super om zo jong mama te zijn omdat je dan net vriendinnen bent.. Mijn zus is 32 jaar en gaat beginnen voor dr tweede. Dr eerste kreeg ze op dr 29e. Toen werd mij echt duidelijk dat de leeftijd van een moeder best veel beinvloedt. Mijn schoonzusje heeft nu op 22 jarig leeftijd haar eerste(21e was ze zwanger). De bevalling van mijn schoonzusje was moeilijker maar de herstelling ervan was echt binnen no time gebeurt, daarentegen was mijn zus niet zo snel en had ze weken iemand nodig om bij te komen; te wennen aan t idee, etc etc. Terwijl haar bevalling niet eens zo moeilijk ging. Het is natuurlijk ook de karakter van een persoon, maar ik denk dat als mijn zus jonger was; het veel vlotter ging. Dit ook omdat ik beide heel goed ken natuurlijk..
Hoi Mijn ervaring was eerst een hel! MAAR nu wil ik er nog eentje, of 2! Ik was 22 toen ik zwanger werd, bewust, net huisje gekocht en we dachten "dit kan nog wel even duren". Maar BAM meteen in ronde 1 zwanger, dag na men 23ste was ons meisje er... Toen volgde er eigenlijk een hele zware periode voor me, geen roze wolk voor mij, het moederschap was echt een zoektocht en vooral naar mezelf! In dat eerste jaar ben ik pas echt volwassen geworden Maar ik ben mijn dochtertje daar zo dankbaar voor, ze heeft mijn leven echt verrijkt! Ook de relatie met mijn partner is er alleen maar sterker uit geworden. Het was even bikkelen, maar het was het allemaal zo waard! En zoals vanboven al gezegd, ik kan niet wachten om aan ons 2de te beginnen Veel succes ermee! Want klaar, ben je er volgens mij toch nooit voor
Monic, ja echt leuk. Mijn moeder zat ook te vertellen dat als je zo jong bent je veel meer van het leven kan genieten met je kinderen dan als je ouder bent. je bent nog wat frisser en wat meer energie om dingen te doen met je kinderen. de ouders van mijn vriend hij is de 4e en de laatste. zijn vader is boven de 60. hij zou niet zo snel meer een achtbaan in gaan bij wijze van.
Oh wat leukk! Gefeliciteerd lovieyou! Billie oh dat is naar maar je hebt wel gelijk. Ik ben ook nog niet volwassen hoor, maar misschien dat dat verandert als ik zwanger ben. Kan echt niet wachten tot dat ik een buikje heb!! Tot op heden speelde dit niet zo mee, maar nu ik het bespreek met andere jongere moeders dringt t toch tot me door. Ik denk dat ik op werk wel de enige jonge moeder zal zijn; er werken daar voornamelijk serieuze burgers, groot bedrijf met 95% hoogopgeleide personen. Ik val sowieso al op omdat ik zo jong ben,(gemiddelde leeftijd van werknemers is rond 43 jaar) en omdat er 80% mannen werken. Laat staan met een dikke buik! Ach het boeit me niet zo. Het is maar werk. Prive heb ik altijd kp nr 1 staan. Stephanie, je hebt gelijk! Je kunt dan ook echt kind wezen met je kind. Dat zie ik een dertig/veertigjarige niet doen; in de speeltuin spelen, van de glijbaan af, etc. )
Ik 'was' een jonge mama, zwanger geworden van de eerste op m'n 20ste. Bij de geboorte van m'n vierde was ik 25. Nu inmiddels 36 en dus al 'grote' kids. Ik vind er alleen maar voordelen aan zitten om jong moeder te worden. Je wordt meestal makkelijker zwanger, je bent lichamelijk wat jonger en flexibeler, dat is een voordeel met zwanger zijn en bevallen. En als je kids groter worden ben je nog steeds jonger dan de meeste ouders van kinderen in dezelfde leeftijd. Mijn kinderen hebben het ook mogen meemaken om nog een broertje te krijgen terwijl ze zelf al op het voortgezet onderwijs/laatste groepen vd basisschool zaten. Dat vinden ze ook ontzettend leuk.
Ik was nieuwsgierig naar dit topic en las toen deze reactie waar ik toch even op moet reageren hihi. Ik ben heul oud, 30+... maar ga gewoon met kindlief van de glijbaan en speel met hem in de speeltuin, etc
Wauw Frummelk! Dan ben je denk ik de ideale wat oudere mama de dames die ik hier ken gaan hooguit met de kids naar de speeltuin en laten ze samen spelen terwijl zij aan het kletsen zijn. Niets van de glijbaan af dus goed van je!
ik had al wat eerder gereageerd in dit topic maar na het lezen van al jullie reacties herken ik mezelf er zo in! ben 21, 8 weken zwanger van de eerste (morgen eindelijk de echo!) bij ons is het niet helemaal geplant geweest, waardoor de omschakeling nu wat lastig is. we zijn in maart samen gaan wonen en we hielden beide (vooral ik ) erg van stappen en leuke dingen doen. ik moet eerlijk zeggen dat ik dit nu al best wel mis. het nadeel van dat ik nog jong ben vind ik dat ik ook jonge vriendinnen heb die een totaal andere leven stijl nu hebben als ik. zij gaan nog steeds 2x per week stappen en doen van alles en nog wat wat nu voor mij allemaal wat minder is. ik zie ze nu ook vrijwel nooit meer wat ik best pijnlijk vind. het voelt voor mij een beetje zo van oke ze kunnen niet meer met me uitgaan geen drankjes meer doen dus vinden ze het niet gezellig met mij. maar mischien ligt het wel aan de hormonen dat ik zo denk. waar ik ook last van heb sinds ik zwanger ben is dat ik me zo aanhankelijk voel naar mijn vriend toe. want wat nou als hij bij me weggaat? als hij er genoeg van heeft? genoeg van mij of van mijn dikker wordende lichaam. Ik ben heel onzeker geworden wat ik voorheen nooit had. sorry voor de hele lijst met klachten hoor ik vind het ook echt een wonder dat ik een kindje in mijn buik heb en kan niet wachten om hem of haar morgen voor het eerst te zien! maar toch speelt de gedachte regelmatig door me hoofd; ben ik hier wel klaar voor? kan ik dit wel aan? nog meer mamas die dit zo ervaren hebben in het begin?
Je kindje een weekendje bij opa en oma brengen om er zelf tussenuit te gaan of gewoon even uit te rusten is best normaal hoor!!
Heel herkenbaar! Denk dat het niet zo zeer alleen met de leeftijd te maken heeft maar gewoon met het onbekende. Het scheelt dat ik vriendinnen heb van mijn leeftijd die al kinderen hebben of zwanger zijn en dus daar een stukje advies etc vandaan kan halen. Je leven is niet voorbij met een kindje. Naar mijn weten word het alleen maar mooier en mooier. Je komt er wel! Knuffel
Beste Jes, ik snap jou helemaal! Nu is het wel zo dat ze weldegelijk iets met jou kunnen doen zoals ergens wat gaan eten etc. De vraag is alleen of ze stappen echt veel belangryker vinden dan jullie relatie. Het is logisch dat je hen minder kunt zien, maar agenda's aanpassen aan een zwangere vriendin kan toch wel? Het leven is niet alleen stappen, al snap ik dat jij dat wel mist..
Was ook jong moeder, heb nu twee pracht kinderen, zoontje van 6 en een dochtertje van 4. Was 19 toen ik ontdekte zwanger te zijn van de eerste
Even een dilemma.. Ik ben op dit moment 20 en word binnenkort 21, mijn vriend nu 23 en bijna 24. Wij willen heel graag een kindje. Wonen nu ruim een jaar samen maar zijn niet getrouwd of een geregistreerd partnerschap. Wij zijn echt klaar voor het huisje, boompje, beestje. Vorige week heb ik het hier met mijn moeder over gehad.. en ze begon bijna te schreeuwen van blijdschap. Zo leuk vond ze het om misschien over een tijdje wel eens oma genoemd te worden. Maar nu de familie van mijn vriend.. zij staan geloof ik nergens achter, zijn erg ouderwets als het op het leven aankomt. We hebben het er nu veel samen over gehad om geregistreerd partnerschap aan te vragen zodat het voor mijn vriend ook makkelijker word als er bij wijze van iets met mij mocht gebeuren als we eenmaal kinderen hebben. Mijn vriend durft hierover niks te zeggen tegen zijn ouders.. 'stel dat ze hartstikke boos worden, krijg ik al dat gezeur over me heen'. Als je zulke grote stappen zet in je leven wil je ook dat iedereen achter je staat. Zijn er meer mensen in een soort gelijke situatie? Ik weet het even echt niet meer.. voor ons zelf kiezen of luisteren naar de vervelende schoonouders.
Idd Monic, tuurlijk we zijn nog jong maar waarom niet. of je nou nu een kindje neemt en alles kan geven of over een tijdje. Als je alles al zo'n beetje op een rijtje heb en je voelt dat je er samen klaar voor ben. Spannend. jammer dat het soms alleen zo lang duurt haha. ik moet nog 8 a 7 dagen voor mijn Nod en het kriebelt overal. waar ik ook echt van geniet is naar baby dingen kijken op internet wat zal ik kopen als hij/zij er is. ik krijg dan gelijk vlinders in mijn buik. Succes iedereen met zwanger worden. en veel plezier voor de mensen die nu zwanger zijn
Eefje, ik zit in een soortgelijke situatie al moet ik zeggen dat mijn schoonouders ouderwets maar wat makkelijker zijn denk ik. Hun willen ook voor we een kind krijgen eigenlijk dat we getrouwd zijn. mijn ouders liever ook maar tillen er niet zo zwaar aan. mijn schoonouders wel die zouden het niet zo leuk vinden omdat je eigenlijk niet eens seks voor het huwelijk mag ( ze zijn christelijk ) en pas na het huwelijk kinderen krijgt. toch praat hier de laatste tijd vaak over met haar dan word het steeds makkelijker om er over te praten en toch al zou ze er moeite mee hebben. als ik met mijn vriend praat en echt pas na een kindje wil trouwen. zou ze zich er toch bij neer moeten leggen. het is mijn relatie samen met mijn vriend en we beslissen zelf hoe het leven voor ons loopt. Ik moet er ook bij zeggen dat ze zich gelukkig niet bemoeit met onze relatie. alleen qua huwelijk en een kindje is ze wel iemand die mee praat om ons te helpen. ze is gelukkig wel dol enthausiast als ik zwanger ben.