Mijn verloskundige vond het ook helemaal niet raar dat ik daar teleurgesteld over was. Heel begrijpelijk en ze hoorde het wel vaker. Vooral dat de moeder zich heeft ingesteld op een meisje en er komt een jongen. Andersom kwam ze veel minder vaak tegen. Vrouwen willen blijkbaar liever eerst een meisje.
Ik denk dat je dit heel goed verwoord hebt! Bij onze oudste was ik er van overtuigd dat het een jongetje was. En bij 20-weken bleek ze een meisje te zijn. Heb echt vol ongeloof naar de echo gekeken en was niet zozeer teleurgesteld, maar ik moest wel heel erg wennen aan het idee en even omschakelen naar het idee van krijgen van een dochter. Nu is onze derde dochter onderweg en ik kan me een gezin met een jongetje niet eens meer voorstellen. Bij de 2de hoopte ik wel op een jongetje, gewoon omdat je dan "van beide wat hebt". Maar toen het een meisje bleek te zijn, vond ik dit alleen maar geweldig voor onze oudste. Bij deze zwangerschap hoopte ik stiekem wel erg op een meisje....wat moeten wij nou met een jongen? iEn jawel, dochter nummer 3 is op komst. Natuurlijk was een jongen ook meer dan welkom geweest, want je kiest voor een kindje, niet voor een geslacht, maar ik had wel heel erg moeten wennen als het een jongetje zou zijn geweest, helemaal na 2 dochters
Ik snap wel dat je even moet schakelen. Daarom vind ik zo'n hele vroege (geslachtsbepalings)echo eerlijk gezegd ook een beetje stom Iemand anders omschreef het al mooi, je moet afscheid nemen van een bepaald idee. Bij deze zwangerschap hoopte ik stiekem ook wel op een meisje en ik ben dus een enorme bofkont dat het nu ook een meisje is. Als het nu toch weer een jochie was geweest, was ik in die zin niet teleurgesteld geweest maar had ik zeker wel even afscheid moeten nemen van het idee dat er ooit een meid bij ons zou komen want hierna gaat er een knoopje in bij m'n vriend Voel je dus niet schuldig oid, je mag best even verdrietig zijn. Ga volgende week naar de winkel en koop gewoon het aller schattigste jongenspakje wat je kan vinden, komt echt wel goed
Ik snap je ook wel. Ik had vroeger altijd het idee dat ik een dochter zou krijgen. Bij de eerste waren we heel blij met een gezond jongetje en ik ben nu nog steeds helemaal verliefd op hem Toen we te horen kregen dat t tweede kindje ook een jongetje wordt waren we daar heel erg blij mee. Maar ik moest wel afscheid nemen van het idee dat ik ooit een meisje zou krijgen. Wij willen namelijk niet meer dan 2 kindjes. Ik vind t wel een grote fout dat er met 13 weken iets is gezegd over her geslacht. Dat had ze gewoon niet moeten doen.
Ik ben zo'n mama van een niet gezond kindje. Wij hoorden bij de 20 weken echo dat het niet goed was en mijn haren gaan van dit soort topics wel een beetje overeind staan eerlijk gezegd. Waarschijnlijk gewoon jaloezie. Ik begrijp best dat je een voorkeur hebt hoor, had ik ook, als ik mocht kiezen had ik ook voor een meid gekozen en als we ooit nog een tweede mogen krijgen - wat helaas niet lukt en daarom in de MMM - dan zal ik ook een lichte voorkeur voor een meid hebben. Maar om nou te spreken van teleurgesteld en daar vervolgens ook een topic over te openen dat stuit mij wel een beetje tegen de borst. Ik weet namelijk hoe belangrijk het is dat je kindje gezond is en dat al het andere daarbij in het niet valt. Ik hoop dat je het inmiddels een plaatsje hebt gegeven en wens je succes!
Ik vind het jammer dat er steeds, bij bijna ieder onderwerp, een schuldgevoel aangepraat moet worden. Beetje teleurgesteld? Baby huilt veel? Ik heb HG en zie het niet meer zitten? OW nee, daar gaan we het niet over hebben want we mogen blij zijn dat we kinderen mogen krijgen en gezonde ook nog... Sorry hoor dat we onze twijfels en angsten delen. Ik voel me trouwens niet schuldig hierover, ik had ook een voorkeur, heb t geluk dat ik m'n zin krijg en uit hem ook. Hoe frustrerend het ook mag zijn voor anderen, kun je niet er niet tegen lees de topics dan vooral niet. En hou alsjeblieft op met iedereen een schuldgevoel aan te praten...:x
Ik denk dat je daar van moet maken: enkele vrouwen. Want zoveel vrouwen zullen er heus niet zijn die eerst een meisje willen. Aangezien de echoscopiste een voorzichtige gok heeft gedaan mbt geslacht, vind ik het niet zo slim dat je je daar al helemaal op hebt ingesteld. Je had dat nooit als een bevestiging moeten zien.
Wij hebben bewust voor gekozen het geslacht niet te weten, zelf dacht ik meer een jongens-mama te zijn... Toen onze dochter op mn buik werd gelegd was ik zooo gelukkig! Dat hele jongens-idee kwam pas na de kraamweek opeens terug in mn hoofd en toen voelde het zo onzinnig Dat ik me daar tijdens de zwangerschap "druk" over heb gemaakt... Bij een tweede zullen we het ook niet willen weten, alleen "hoop" ik een beetje op een meisje... Ik vond de jongensnaam die we voor de eerste in gedachten hadden wel mooi maar niet heel superleuk, vind het moeilijk, een jongensnaam. Meisjesnamen heb ik er wel 4... Zou nog graag een kindje willen krijgen en dan zo'n mooie naam kunnen geven. Mocht het toch een jongetje zijn, is dat ook fantastisch, maar dan moet ik inderdaad ook die meisjesnamen laten gaan. Meer dan twee kids wil ik niet. Dat gevoel snap ik dus wel, alleen is het woord terleurstelling misschien iets te zwaar voor wat je werkelijk voelt?
Tja ik heb beiden meegemaakt, 2,5 jaar gedaan over zwanger worden en in mijn hormonen en verdriet ook gedacht waar zeur je over, wees blij dat je zwanger bent. Toen werd ik zwanger en merkte ik dat ik stiekem eerst naar de meisjesafdeling liep, en wel meisjesnamen kon vinden. Zou ik niet blij geweest zijn met een jongen; absoluut wel! Maar ik ben echt een meisjesmoeder, ik hou van roze, bloemetjes, jurkjes en dergelijke. Een jongetje kon ik me gewoon niet voorstellen bij mezelf, maar ik had er net zoveel van gehouden als dat ik van mijn dochter hou! En nu is het nog afwachten of mijn dochter zo meisjes achtig blijft als ze een eigen mening krijgt Misschien voetbalt ze liever en maakt boomhutten in haar spijkertuinbroek ;?
Ik denk dat je je daar echt in vergist! Nadat ik te horen kreeg dat mijn derde weer een jongetje werd, voelde ik ook een soort afscheid. Ik ben toen veel gaan googlen en las toch vooral verhalen van vrouwen die graag een meisje wilde en een jongen kregen. Andersom zag ik enkele verhalen staan. Daarnaast zijn er dus echt klinieken waar je een dieet e.d. krijgt om het geslacht naar je hand te zetten. Of het werkt, laat ik in het midden, maar ze zijn er. Op die sites wordt toch vooral gepost door vrouwen die heel graag een meisje willen.
Hier ben ik het volledig mee eens. Laten we iedereen gewoon in zijn/haar waarde laten. Iedereen mag een topic openen en iedereen is vrij om dit wel of niet te lezen. Als de titel je al niet aan staat, laat het dan voor wat het is.
Hebben twee weken geleden een geslachtsbepaling gehad, een meid! Ik heb voor de zekerheid de bonnetjes van de Zeeman, Hema en Prenatal nog even bewaard haha Maandag de 20 weken echo...dan weten we het zeker. Ik denk dat we persoonlijk niet teleurgesteld zullen zijn als het nu een jongetje blijkt te zijn, wel een omschakeling.
Echo's geven nooit 100% zekerheid als men zegt dat het een meisje is. Kennissen waren onlangs helemaal klaar voor de bevalling. Het zou een meisje worden, alles roze Inc kleding,kamer,geboortesuikers,etc. Toen hun kindje geboren was bleek het toch echt een jongen te zijn! Het zijn uitzonderingen maar gebeurd dus nog steeds ook in nl
Dat heb ik inderdaad ook vaker gehoord, gelukkig hebben wij al zeker 10 echo´s gehad waar telkens heel duidelijk lippen te zien waren haha
Hier ook al 4 echo's gehad vraag steeds of ze nog een keer willen kijken en dit zal ik ook vragen straks met de liggings echo. Hier ook alles roze en na 2 jongens had ik ook voorkeur. Niet dat ik niet blij zou zijn met nog een jongen maar tja je hebt 2 soorten en die jurkjes zo lief! Dus ben nu wel heel dankbaar met een meid op komst. Al vind ik het wel spannend want ik ben nu een echte jongens mama geworden alles is hier stoer en blauw de wasmachine heeft nu voor het eerst een roze was gehad. Hihi
Het blijkt wel vooral vaker voor te komen dat een meisje een jongen is. Andersom lijkt het minder vaak voor te komen. (maar dit kan ik statistisch niet bevestigen. Is meer een gevoel).
Na een gezonde zoon en dochter was ik tijdens mijn laatste zwangerschap ervan overtuigd dat het een jongetje werd. Verschillende echo's gehad en deze waren niet helemaal overtuigend. Ik had alleen een jongensnaam die ik leuk vond en keek naar jongenskleding in de winkels. Toen met de 20 weken echo duidelijk werd dat het een meisje werd was ik teleurgesteld. Ik was zelfs boos. Dit heeft een week geduurd en daarna verdwijnt het naar de achtergrond. En nu onze dochter is geboren en een heftige start heeft gehad voel ik me onwijs schuldig! Ik ben zo dankbaar dat ze nu tevreden in de box ligt want dit had ook heel anders kunnen zijn. Wees blij met wat je hebt en onthoud; het gras bij de buren is altijd groener.