Waarom kun je dat niet? Ben je nog niet voldoende hersteld van je bevalling? Want wandelen met baby en hond kan juist heel goed toch? Verder snap ik je gevoelens heel goed. Wij hadden hetzelfde alleen dan met een kat. Het is heel belangrijk dat alles hetzelfde blijft voor het beestje. Maar ons zoontje is bijvoorbeeld ook 2x pw bij mijn ouders en daar zijn 2 honden. Er moeten gewoon duidelijke regels zijn. Ook voor ons zoontje! Zo mag hij absoluut NIET in de hondenmanden komen. Dat is het veilige plekje voor de beesten. Succes en kijk het eerst maar eens aan. Probeer er wat ontspannen mee om te gaan. Maar denk wel goed aan de rangorde.
Ik snap wel wat je bedoeld, ik had voor mijn bevalling ook allerlei rampsenario's bedacht. Ik heb 3 honden, allemaal door mij gefokt en zeer belangrijk voor mij. 1 van mijn honden heeft een hekel aan kinderen en mijn jongste is vaak TE wild door zijn enthousiasme. Mijn bedoelde plan liep anders, omdat ik maanden in het ziekenhuis had gelegen, de honden ook al weken niet had gezien en ik toen thuis kwam zonder baby, 3 dagen later mocht ze ook mee (toen 3 weken oud), heb de honden 1 voor 1 laten komen om de baby te laten zien. UIteindelijk met zijn allen in de ruimte met de baby. Ik heb gewoon gedaan alsof alles normaal was, geen rare dingen gedaan en het laten lopen zoals het ging. Honden maken 100% deel uit van ons gezin, denk dat dit het allerbelangrijkste is voor een hond om een baby te kunnen accepteren! De honden zoeken hun eigen weg in huis, 1 hond zoekt de kleine op, de andere 2 blijven op afstand en houden haar (positief) in de gaten. Een hond kan je niet dwingen om perse bij een baby in de buurt te moeten zijn, maar ze hebben haar zeker wel geaccepteerd als normaal. als jij nerveus doet, dan voelt dat als de hond als abnormaal... wat is er nieuw, dus abnormaal; de baby! Je moet toch echt van die gedachte af als je een hond wilt die normaal met de baby omgaat. Mijn honden zijn nooit alleen met mijn kind hoor (het blijven dieren en niet altijd te voorspellen wat ze gaan doen), maar ik geef ze wel een stukje vertrouwen. Nu mijn dochter wat ouder is en lekker grijpgraag ben ik haar nu al aan het trainen dat ze zachtjes moet doen. 1 van mijn honden heeft ook wel eens gegromd omdat ze opeens aan zijn staart zat, maar hij liep toen weg uit de situatie, zoals het hoort. Voortaan dus sneller zeggen dat ze dat niet mag. Mijn middelste hond zit het liefst naast haar om lekker te kroelen samen (ze zoeken elkaar op, beeb weet precies de juiste hond uit de 3 look a likes te halen). deert haar niks als beeb aan haar vacht trekt, ze piept als het pijn doet. braaf voor de hond, foei voor baby.... maar ik vertrouw die hond meer dan de andere 2 dus daarom kan zoiets gebeuren. Ze moet toch leren dat ze dingen niet mag. Ze is overigens helemaal nergens bang voor, is wild van grote dieren. Ze wil alle grote paarden, koeien en knaagdieren aaien maar dat kan, omdat mama en papa niet meer zo gestressd zijn om het te laten gebeuren dat ze dit mag onderzoeken!
Oke, ik heb geen hond. Maar dit, heb ik van een hondentrainster, moet je dus NOOIT doen. Je moet de hond overal bij betrekken, en zelf niet te panisch doen, maar je mag de baby nooit onder (letterlijk lager) de hond plaatsten. De hond mag zich nooit groter of boven (letterlijk in rang) het kind voelen. Vond ik wel logisch klinken. Mijn ouders hebben een grote herder, die volgens hun geen vlieg kwaad doet. Maar ik blijf toch extra oplettend. Ik zou nooit mijn kind met hem alleen laten!! Ook niet eventjes in de box. Ik weet zeker dat alle baasjes vooraf zeggen, dit doet mijn hond niet. Hij doet niemand kwaad, etc. Totdat het gebeurd. En dan? Dieren hebben toch een bepaald oerinstinct. En hoezeer je ze ook vertrouwd: ze kunnen ook ineens agressief reageren bv uit bescherming voor je kleine. Fijn hoor, dat ze zo 'close' zijn met je kind. Maar het kan ook doorslaan in agressie. En die kun je niet altijd zien aankomen. En alle rassen hebben dit oerinstinct. Wist je dat de meeste bijt-ongelukken gebeuren door labradors? Juist omdat ze zo vaak als gezinshond worden aangeschaft. Nogmaals oerinstinct, krijg je er niet uit.
Ik denk dat niet de hond nerveus is maar jij. Ik heb gemerkt tijdens mijn zwangerschap en ook nog lang daarna dat 1 van mijn honden erg reageerde op mijn stemming (en hormonen?) Probeer je er niet zo veel mee bezig te houden en inderdaad de hond zo veel mogelijk te betrekken bij je nieuwe leven met een baby. Baby de fles geven, hond aaien. Vergt even oefenen maar komt goed? Dan gaat de hond de baby niet als indringer zien. Succes. Komt echt goed
Ik zou je trouwens willen adviseren om echt je best te doen om normaal tegenover je hond te doen (dus echt iedere keer zeggen dat de angstige gevoelens niet kloppen en dat er geen reden voor is). Want soms gaan de vrouwen na de bevalling een beetje vreemd doen/voelen door de hormonen (alles is nieuw, je bent moe/zenuwachtig of je het goed doet en daardoor zit je misschien niet zo lekker in je vel). Er zijn meer gekke dingetjes die pas bevallen vrouwen doen, zoals bijvoorbeeld niet willen slapen omdat ze bang zijn dat de baby dan dood gaat etc. en in heel extreme gevallen krijgen sommige vrouwen zelfs een soort psychose! Je moet dus echt oppassen dat je misschien die negatieve gevoelens (angst, onzekerheid) naar je hond verplaatst (alsof dus JE HOND de bron is van angst en onzekerheid). Want zo verstoor je jullie band, terwijl er in feite niks aan de hond is veranderd, het zijn JOUW gevoelens, en daar kan je het beste z.s.m. mee leren omgaan, want straks is het zo ver dat je echt je hond niet meer uit kan staan (en daar krijg je later heel veel spijt van). En dat kan je idd het beste doen door hem juist wel overal bij te betrekken en hem wel aan je baby laten ruiken etc.
Een hond moet ook wennen aan een nieuwe situatie, net als jullie. Wij hebben twee hondjes, en bij binnenkomst meteen laten ruiken even likje over het handje en haden het mutsje die ze op had meteen na de bevalling bij hun in de mand gelegd voor de geur. Hier krijgen ze ook veel minder aandacht dan voorheen, maar mijn dochter is gek op de hondjes en andersom ook. Ik denk ook dat het vooral bij jou situatie is dat je hemhebt weggestopt bij de hondenuitlaatservice. Ik weet toen mijn vader zijn hond eens naar een pension heeft gebracht, de hond ook paar dagen nix van hem moest weten. Misschien is dit ook bij jou hond, alleen dan in een onrustige situatie waarin hij zich nu nog geen houding weet te vinden. Ik zou het f afwachten, en je hond wel bij de baby betrekken. Ik heb haar altijd in de box gezet als ik ff wat moest doen. Nu speelt ze gewoon op de grond waar de honden bij zijn. Je moet natuurlijk iedere hond in e gaten houden, hoe lief ze ook kunnen zijn
Klopt inderdaad.Mijn vriendinnetje is ook trainer, en heeft 3 honden. Toen haar 1e geboren werd, was het heel belangrijk om ze er bij te betrekken.Want ze horen natuurlijk bij de familie. Ik weet wel dat het op haar voorwaarden ging. Zij bepaalde wanneer er gesnuffeld mocht worden. En wanneer het klaar was. Niet op de bank als zij zat te voeden. En de slaapkamer daar mochten ze niet in,althans wel in de deuropening maar niet bij het bedje. Nu zijn de kids al wat ouder en zo leuk met de honden!
Eigenlijk is alles al gezegd maar ik zou ook de hond meer bij de baby betrekken maar wel duidelijk je grenzen aangeven. Hier mochten ze er bijvoorbeeld vanaf het eerste moment bij zitten als we de fles gaven, het speelkleed was verboden terrein, ze mochten voorheen op de bank maar nu mogen ze alleen 's avonds bij ons op de bank (als zoontje op bed ligt) en hun mand is weer verboden terrein voor zoontje...en ik nam de honden in het begin mee naar de gang als ik naar de wc moest (nu gaat zoontje mee ) ...om wat te noemen. Ik vond het in het begin ook veel maar het gaat steeds makkelijker, ontspan en geniet van je kind en hond
Als gedragstherapeut voor honden reageer ik hier graag op. Ik lees de reacties van de anderen niet. Allereerst proficiat... ik herken het gevoel om erg bang te zijn je kindje te verliezen in het begin. Wees gerust, dan zakt nog wel. Als leidster moet je wel rustig blijven, als jij je al gedraagt alsof er gevaar is, hoe moet je hond zich dan wel niet voelen? Hij zal het idee hebben dat er gevaar in de buurt is. Verder: dat je hond en kind niet samen alleen moet laten is natuurlijk een gegeven. Maar een kind dat in de box ligt is echt wel veilig. Een hond is een dier dat reageert volgens bepaalde hondenwetten, maar het is geen moordenaar die doelbewust je kindje te grazen gaat nemen! Je kindje kan je hond nog niet vervelen en dus zal je hond je kind in principe ook met rust laten. Ik laat mijn kind met gerust hart in de box met de honden in de kamer. Maat neem je hond anders mee en laat hem in de gang wachten als je naar de wc gaat bijvoorbeeld. Vindt hij niet erg. Een algemeen advies over je hond bij alles van de baby betrekken ondersteun ik helemaal niet. Ik heb je vaak honden gezien die zich teveel menen te moeten bemoeien met een kind met vervelende situaties als gevolg. Wat je wel moet doen: je hond positieve aandacht geven als de baby in de buurt is. Dat weet de hond dat de baby geen bedreiging voor hem vormt. Ikzelf heb mijn honden behoorlijk links laten liggen tav de baby. Dat wil zeggen dat ze niet constant aan de baby hoeven te snuffelen. Toen de baby kwam ben ik meteen naar de slaapkamer gegaan. Ze wisten echt wel dat de baby er was, ze hebben een goede neus. Later op de dag hebben we ze aan kleertjes laten ruiken (luier is echt niet nodig) en daags erna ben ik met de baby de kamer in gegaan. Maar de honden mochten niet aan de baby ruiken, want ze waren nog te enthousiast. Pas toen ze rustig waren (na een dag of 3) mochten ze even ruiken. En ze zijn rustig gebleven, de toon was gezet. Honden bij alles betrekken is onzin, maar laat ze weten dat de baby erbij hoort (baby gaat voor helaas) en als ze rustig aan de baby snuffelen (als jij dat okee vind, niet op laten dringen) dan belonen bij rustig gedrag. Leer je hond dat hij zich niet met het kind hoeft te bemoeien en het gaat prima.
Ik sluit me aan bij de reactie van Sandana. Jij bent de leider en zet dus de toon. Als jij zenuwachtig wordt, gaat je hond denken dat er iets is om zenuwachtig te worden, waardoor jij weer nerveuzer wordt enz. Eigenlijk heb jij hier alle controle. Jij bepaalt hoe het hier verder gaat. Jij bepaalt het gedrag van je hond. Je kon het eerder al vier jaar, je kan het nu ook. Even je adem terugvinden en het advies van Sandana ter harte nemen en ik ben er zeker van dat het helemaal goed komt met jullie. Ik vind het in ieder geval al super dat je dit even deelt, want ik, met twee hondjes, heb ook al zitten denken over hoe het verder moet als ik een kleintje ga hebben en mezelf uiteindelijk verteld wat Sandana vertelde... en ik heb er vertrouwen in dat het ook voor mij goed gaat komen. Heel veel moed en succes en vooral: genieten!