Ik heb er altijd bewondering voor dat je moeders hebt die alle dagen thuis kunnen zijn haha en niet volledig in verval raken. Ik zou compleet afstompen. Klinkt hard maar zo voelt het wel. Ik werk maar 2 dagen maar dit zijn voor mij wel de dagen dat ik eens even met iets compleet anders bezig ben. Ik heb leuke collega's en mag leuke scholingen volgen en heb ook nogeens iets anders te melden dan van hij/zij heeft vandaag voor het eerst op het potje gezeten of voor het eerst een hele appel gegeten. Nu zitten mijn oudste 2 kinderen al op school en heb ik nog 1 kleintje thuis en heb ik weleens getwijfeld maar ik vind het toch wel prettig om mijn eigen inkomsten te hebben en mijn eigen pensioen op te bouwen.Is allemaal nog heel ver weg maar is wel een investering in de toekomst. Als ik nu een man zou hebben die bakken met geld zou verdienen is het misschien weer anders maar ook dan zou ik me volgens mij stierlijk gaan vervelen. Ik denk dat iedereen daar anders in is en je het gewoon moet ervaren.
Hier vanaf 2008 thuisblijfmoeder. ( nog wel tussendoor afgestudeerd mei 2010) Ik merk dat ik veel meer ontspannen ben. Ik heb sinds 2 jaar wel weer een beetje werk maar dat is voor mezelf. Meer een uit de hand gelopen hobby. Ik haal er amper salaris uit maar ik ben wel van plan dit langzaam op te bouwen tot een volwaardige onderneming ( als het kan..) Maar dat kan nog wel jaren duren. Sociale contacten genoeg. Op school...buren, vriendinnen, familie... Je moet het wel kunnen. Ik ben wel iemand die graag op zichzelf is. Mijn man is ook erg veel weg naar het buitenland...weken.. en dan is thuisblijven erg fijn voor de rust in het gezin.
Mijn contract werd niet verlengd tijdens mijn verlof. Na die tijd ook niets kunnen vinden, en uiteindelijk hebben we besloten dat ik thuis zo blijven bij onze dochter. Ik vind het heerlijk! Qua geld zouden we er in principe niet op achteruit zijn gegaan, want wij hadden dan veel naar de opvang moeten doen. En vervelen? Eigenlijk nooit!
Vervelen, nee echt niet. En anders heb je altijd nog zp. Ik ben nu meer dan en jaar thuis, en ik vind het relaxt. Ik geef bv al 11 maanden, kolven niet perse nodig (bovendien ze is flesweigeraar). Lekker saampjes overdag slapen, ideaal met die gebroken nachten. Alleen ik kom nog steeds tijd tekort.. Nog steeds die foto's niet ingeplakt, schilderen met een baby is niet handig. En aan kleertjes naaien kom ik ook nog niet aan toe.
Ik vind het wel knap dat mensen het fijn vinden om elke dag thuis te zijn. Ik werk 12 uur verdeeld over 3 dagen, is niet zoveel maar vind wel lekker om even wat anders te doen. Nu is het wel zo dat ik werk voor de opvang maar ik heb een vast contract en die ga ik echt niet op het spel zetten. Maar als het kan en je wilt het graag, waarom niet? Ieder zijn eigen keus.
Hier ben ik het wel mee eens hoor. Ik begrijp echt niet, en dan veroordeel ik niemand hoor, hoe je je al kunt vervelen in je 16 weken verlof. Maar ik heb twee kindjes waar welgeteld 14 maanden tussen zit dus hier is het wel echt druk, druk, druk. Ik ga vaker ff lekker wandelen, naar het dierenpark, even bij vriendinnen op bezoek (eentje heeft maandag vrij, de ander dinsdag, weer een ander donderdag en mijn beste vriendinnetje heeft vrijdagmiddag vrij) dus ja druk hoor hahaha. Ik sport daarnaast ook nog en we hebben zelfs een werkster omdat ik gewoon niet toekom aan her huishouden. Tv staat hier praktisch nooit aan, geen tijd voor.
Ik verveel me overigens ook niet. Onafhankelijk van of ik nou werk ofniet (gewoon een extra kindje of 2 erbij) Maandagmiddag - Speeltuin Woensdagmiddag - Speeltuin Donderdagochtend - Weekmarkt Vrijdagmiddag - Speeltuin (om de vrijdag heb ik "oppasdienst". Verder regelmatig bij vriendinnen op de koffie/thee of visite hier. Mijn moeder komt zeker 2x per week nog langs, ik probeer regelmatig een avondje te gaan dansen bij de dansschool, manlief en ik gaan elke maand wel een keertje uit eten en een avondje stappen komt ook vrij regelmatig voor. Waarom zo vaak naar de speeltuin? Bij slecht weer is er ook binnen genoeg te doen voor de kids. En er zijn altijd wel andere moeders om gezellig even mee te kletsen. Dus een sociaal isolement...Not something that comes with the job. Only if you let it happen.
Tja, mijn principe is altijd al zo geweest dat ik thuis zal zijn wanneer er een kindje zou komen en dus is dat nu zo. Ik werkte daarvoor 3-4 dagen in de week, maar we hebben altijd alles zo geregeld dat we het van mijn mans inkomen kunnen redden en dat de rest extra is dus voor ons is het op deze manier prima mogelijk. Nu 'werk' ik alleen een ochtend in de week, al is het meer dat ik privé dan iemand een handje help. Op deze dagen is mijn zoontje dan bij opa en oma, voor die relatie ook hartstikke goed en voor mij wel even lekker. Verder vind ik het heerlijk om zo niks te missen van zijn ontwikkelingen en hem de regelmaat en veiligheid te kunnen bieden die hij nodig heeft. Sociale contacten had ik al nooit veel dus daar is weinig in veranderd.
Ja klopt, ik zit echt niet hele dagen op de bank. Ik heb zo juist de tijd om heel veel op pad te gaan, zelf of met de kleine. Ik ben nu zelfs veel actiever dan voordat mijn zoon er was.
Ik ben niet bewust thuisblijfmoeder, maar er is geen werk te vinden hier. (Wat genoeg betaald om wat over te houden na het betalen van 2 kinderen op de opvang) Ik ben er niet voor gemaakt om thuis te zitten, maar vervelen doe ik me zeker niet. Ben wel blij als de jongste baby af is straks. Toen de oudste er net was, was ik ook werkloos. Maar toen had ik nog tijd voor mezelf overdag. Maar met een peuter is er echt geen tijd voor dr phil, haha.
Echt he.... Thuis-blijf-moeder. Zo van ooooh een moeder die de hele dag thuis is?? Dan denk ik als je nou een paar dagen werkt, ben je dan de rest van de week thuis ofzo? Als je zo over tbm denkt? Misschien gaan tbm's juist wel veel meer de deur uit.
Hahahah maar ik denk niet dat tbm alleen maar te melden hebben dat hij/zij vandaag voor het eerst op het potje heeft gepoept of voor het eerst een hele appel heeft gegeten hoor Tenminste ik niet.. Mijn leven bestaat naast thuis zijn bij onze dochter ook gelukkig nog uit een heleboel andere leuke dingen Ik denk dat je er inderdaad een "type" voor moet zijn. Je moet er zelf echt iets van maken en het leuk vinden..
Ik ben niet bewust thuisblijfmoeder geworden. Het was de bedoeling dat als mijn oudste zoon 1 jaar was, ik zou gaan werken. Helaas is er in de sector waar ik werk in zoek (kinderopvang) geen werk te vinden. Dus ben ik nog steeds op zoek. Ik vind het heel fijn om bij mijn kinderen te zijn, alleen ik moet eerlijk toegeven dat ik wel naar iets als werk verlang. Ik word gek tussen deze 4 muren, mijn sociale kring is enorm klein. Ik heb geen rijbewijs en woon in een inie minie stadje, met 0,0 te doen. Ik kom hier niet vandaan, dus ik ben nog steeds bezig met wennen. Dus ik verveel me best vaak haha Natuurlijk doe ik veel met de kinderen en dat is echt fijn! Dat zou ik echt missen als ik fulltime zou gaan werken. Dus dat wil ik echt niet. Maar om antwoord te geven op jou vragen: Waar moet je allemaal aan denken voordat je zo'n beslissing neemt? Sowieso dat je kan rondkomen, want je hebt maar 1 inkomen. Verder geen idee. Zijn er tegenvallers, en zo ja, wat zijn die tegenvallers? Dat je minder te besteden hebt, en dat je veel thuis zit. Ik vind het jammer dat ik weinig met mensen kan praten. Ik heb overdag dat ik soms met niemand praat. Alleen met mijn oudste en tegen de kat en de jongste. Maar echt een gesprek niet. Ben je positief veranderd sinds je thuis bent en niet meer werkt? Ik heb nog nooit gewerkt. Ik heb mijn diploma gehaald, bevallen en zit sindsdien thuis. Wat moet er geregeld worden bij de belastingdienst? Sowieso dat je toeslagpartner bent van elkaar. Daarnaast kun je kijken of je die algemene heffingskorting krijgt.
Nou ik was echt een carrierechick hoor. Uni gedaan, baan die ontzettend goed betaalde... En toen: kindjes. Toen dacht ik echt jeeeeetje wat een leeg leven heb ik met mijn werk joh. Ik werkte 60 uur per week en had het superdruk, overal maar haasten en blabla. Vreselijk. En nu? Lekker thuis de tbm uithangen. En gewoon mijn hobby als webshop uitmelken hahaha. Ok ik verdien geen bakken met geld meer en nee ik heb geen vet coole audi (sarcasme ) meer als lease-bak maar ik zou echt niet meer willen wisselen. Oh ja clou van het verhaal: ik was er dus echt geen type voor maar sinds ik het ben is het fantastisch.
Ik ben 4 jaar geleden gestopt met werken toen de jongste 1 jaar werd. Mijn man heeft een eigen bedrijf en alles rondom de kinderen, huishouden kwam op mij neer. Ik werkte twee dagen per week en dat was op zich wel te doen. Soms kwam ik met mezelf in de knoop omdat ik op mijn werk bij mijn kinderen wilde zijn. Financieel kon ik gewoon stoppen al zouden we een paar stappen terug moeten doen. Toen ik gestopt was was er eindelijk rust in de tent wat ons veel goeds heeft gedaan. Kinderen vonden het erg fijn. Nu werk ik twee of drie dag in het bedrijf van mijn man. Het is niet mijn passie maar daar ben ik ook niet meer naar op zoek. Het is afleiding want de hele dagen thuis is ook niets meer voor mij. Als ik een paar maanden vrij ben dan krijg ik altijd de neiging om weer werk (in de zorg) te gaan zoeken maar dan moet er weer opvang voor de kinderen geregeld worden en daar pas ik voor. Wat ik vervelend vond was dat ik mijn gevoel van zelfstandigheid een beetje kwijt was. Ik vroeg altijd toestemming om iets te gaan kopen omdat ik nu afhankelijk was van mijn man's geld (stomme gedachte maar ze waren er toch). Betreft het belastinggeld weet ik nergens van, ik heb geen uitkering (aanrechtsuitkering) aan gevraagd oid daar ben ik op tegen. Het was nl mijn eigen keuze om te stoppen met werken.