bewust kiezen voor thuisblijfmoeder

Duidelijk antwoord. Ik ben het trouwens volledig met je eens dat je weinig van iemand weet als je het werk weet. Daar is wel wat meer voor nodig en iemand is niet het beroep wat zij/ hij uitoefent. Al kan het wel iets zeggen over iemands passie en hoe iemand in het leven staat, maar dan moet je wel meer vragen dan alleen zijn werk....

Voor mijn werk heb ik de gegevens ook gewoon nodig voor onderzoek en eerlijk is eerlijk ik pas mijn taalgebruik ook vaak aan bijv. het beroep of opleidingsniveau van iemand. Al blijkt dan soms dat ik er volledig naast zit en me weer moet aanpassen

 

Is het ook gewoon niet makkelijk en veilig om dit aan een onbekende te vragen? Volgens mij moet je er ook niet teveel achter zoeken.

 

Ik begrijp dat dit misschien zo overkomt, maar veel mensen besteden de helft van hun week aan hun werk, dus dat is ook deel van hun identiteit...

Ik vind het zelf ook heel vervelend als mensen er naar vragen, omdat ik altijd direct in een politieke discussie beland

 

Wat leuk! Wij hebben veel dezelfde hobby's!

 

Dat is ook wel makkelijk..maar als dat vervolgens ook het enige waar men vaak over praat...en dan: o jij werkt niet......stilte......
Heb meestal meer inhoudelijk te melden dan al die werkverhalen.

 

Leuk topic, heb het even doorgelezen.

Ik ben zelf sinds augustus 2012 werkeloos en inmiddels zelf besloten om thuisblijfmoeder te zijn.
Mijn contract moest omgezet worden in een vast contract en dat kon alleen fulltime. Daar heb ik vriendelijk voor bedankt.

Kort daarna raakte ik zwanger en na de geboorte van onze 2e dochter heb ik een periode actief gesolliciteerd voor een parttime baan (20 uur ongeveer), zonder succes. Alles was óf teveel uur, enorm veel flexibiliteit óf zo'n l*llig salaris dat we er onder aan de streep nog niets aan over zouden houden.

Toen eens goed gaan rekenen hoeveel we in zouden leveren zonder mijn loon, waarop we kunnen besparen en op welke subsidies we recht hebben. Deze hebben we aan laten vragen via onze accountant.

Ik vind het heerlijk thuis. Geniet enorm van mijn meiden. Ik vond mijn werk heel leuk en kon daar zeker wel voldoening uithalen maar ik mis dat nu zeker niet. Dat ik er vol voor mijn meiden kan zijn geeft mij ook enorm veel voldoening.
Mijn contacten kring is zéker niet kleiner geworden (miss zelfs groter!) en ik voel me totaal niet minderwaardiger dan toen ik werkte.
Ik ben wel wat luier dan vroeger . Ik presteer het beste onder een beetje druk en dat is er niet meer. Ik slaap lekker met de meiden uit en als ik iets vandaag niet zoek dan morgen maar . Maar daarover hoor je mij niet klagen opzich hoor, maar ik betrap mezelf er soms op dat ik vroeger in minder dagen meer kon doen hahaha.

Nadeel vind ik dat we financieel stuk meer op moeten letten. Dit ben ik dusver nooit gewend geweest en dat is erg wennen. Van geldzorgen zou ik enorm in de stres raken, dus als dat zou gaan gebeuren, ga ik weer werken. Als het zo blijft lukken, hoop ik weer een baan te vinden als onze jongste (bijna 1) naar de basisschool gaat.

Succes met je keuze!

 

Ik ben nu 8 jaar thuisblijfmoeder en ik vind het nog steeds leuk.
maar ik merk wel dat ik iets meer wil doen. Dus ik ben begonnen met vrijwilligerswerk en daar heb ik het heel druk mee.
Verder wil ik over een jaar weer gaan studeren en als de jongste naar school gaat hoop ik weer te kunnen gaan werken.

 

Vergeet de vraag niet, waarom werk je dan niet, die volgt op de stilte . Deze vraag kreeg ik vaak.

 

wat een stomme vraag 'waarom werk je niet?' ik vraag toch ook niet aan iemand 'waarom werk je wel?'

 

Haha idd..verwachten echt dat ik arbeidsongeschikt ofzo was. Ik zei meestal: gewoon omdat ik daar geen zin in heb

 

Gewoon aangeven dat je liever de hele dag in je pyama met je luie bips op de bank koffietijd en dr. Phil kijkt . Ik heb daarvoor nooit het lef gehad, maar ik zou het met terugwerkende kracht graag willen zeggen. Ik ben benieuwd hoe stil het dan zou worden...

 

Whaha ja heerlijk!

 

Och ja heel herkenbaar!
Ik hoor heel vaak: werk je helemaal niet dan? En waarom niet?
Ik antwoord standaard met: Heb ik geen zin in

 

Dat is natuurlijk onzin om te denken dat mensen zich achter hun werkidentiteit verschuilen.
Als ik op een verjaardag zit en ik kom daar in gesprek met iemand die ik niet of nauwelijks ken dan zou ik zomaar kunnen vragen wat hij/zij voor werk doet.Dat is niet omdat ik niet weet waarover ik het moet hebben maar dat is ook een stukje interesse in iemand anders en soms komen daar hele leuke gesprekken uit voort want dan blijkt ineens dat je heel veel raakvlakken hebt met iemand.Je hebt op dezelfde school gezeten maar elkaar daar nooit gezien en hij/zij blijkt ook les te hebben gehad van die vervelende leraar Duits of weet ik het wat.
Komt in mijn ogen op hetzelfde neer dat wanneer je het over hobby's hebt en je blijkt ineens allebei een passie voor paarden te hebben of weet ik veel wat.Dan kan je daar ook hele gesprekken over houden waarvan een ander kan denken van tjonge jonge lekker boeiend allemaal.
Spreek ik op een verjaardag een moeder en die zegt dat ze niet werkt dan zou ik ook zomaar kunnen vragen was dit een bewuste keuze ja of niet?
Iemand kan mij toch ook vragen of dat het een bewuste keuze was om mijn kind op een school 5 km verderop te doen ipv dat leuke kleine schooltje op 500 meter afstand.

Is gewoon interesse wat mensen ook weleens op een positieve manier in een ander kunnen hebben en dit hoeft echt niet als verwijt te worden gezien zoals veel toch altijd weer blijven zeggen en denken.
Beetje jammer vind ik dat.

 

Je kunt over iedere invulling van je leven (werk of niet) wel minder leuke kanten bedenken en/of vooroordelen hebben. Het is aan jezelf of je je daar aangevallen door voelt.

 

Dan heb jij vast ook een heel bevredigend leven

 

tjonge wat ben je ineens fel...ik geef gewoon antwoord op bosi omdat ik dit ook vaak hoor. Ik snap niet waarom gesprekken altijd over werk moeten gaan....het lijkt dan alsof de rest van het leven niet interessant genoeg is om over te praten...dat bedoel ik ermee. 95% van de gesprekken gaan over werk en nee ik vind dat dus zoooo niet interessant. Ik hoor liever of iemand nog een goed boek gelezen heeft of over politiek praten of sport weet ik veel wat...maar standaard de vraag: werk jij?? Goh vinden mensen dat nu werkelijk interessant om te weten of ik werk? Ik snap dat niet hoor.

 

Ik ben ook thuisblijfmoeder.
Niet helemaal zelf voor gekozen. Tijdens zwangerschap werd mijn contract niet verlengt. En heb gewoon niks meer kunnen vinden van werk.

Al werk ik nu wel een paar uurtjes in de week al gastouder.

Ik kan nu niet zeggen dat ik het leuk vind om helemaal thuis te zijn. Mijn wereld is er klein. Waar in nu woon, daar ben ik niet geboren. Geen fam. en vrienden ook niet echt.

Daarom ben ik ook wel actief met vrijwilligers werk.

Vind het wel heerlijk om zelf me tijden in te delen. Dochter gaan over 1,5 week naar de peuterspeelzaal. Zie er wel tegen op dat we dan echt om half 9 daar moeten zijn. Nu is het gewoon in de ochtend lekker aan lummelen met de pyjama aan.

 

95% van de gesprekken gaan over werk? Misschien heb je dat gevoel, omdat je er dan niet echt over mee kunt praten?
Ik kan mij storen als er veel gepraat wordt over eten, restaurants, oh dit is lekker en dat is lekker en ken je dat restaurant.
Ik hoor wel eens van vriendinnen die (nog) geen kinderen hebben, dat bepaalde vrouwen 'alleen maar' over kinderen praten. Terwijl ik dat gevoel helemaal niet heb bij die persoon.
Het is puur je perceptie, omdat jij je er aan irriteert en daarom valt t op.

 

Wij hebben er ook bewust voor gekozen dat ik zou stoppen met werken na de geboorte van dochter, dus ook ik ben nu thuisblijfmoeder.
en ik vind het heerlijk! ik zou op dit moment nog niet aan het werk willen. Het bevalt me wel, lekker doen waar ik zin in heb de hele dag, de kleine om me heen en met een tweede op komst alles op eigen tempo.

de wereld om je heen is denk ik zo klein als je het zelf maakt. Ik heb soms dagen dat ik het gewoon druk heb met afspraken overal en zeker niet het gevoel dat ik eenzaam ben of minder boeiende gesprekken met mensen heb omdat ik '' de hele dag maar thuis hang ''
natuurlijk verveel ik me ook wel eens, of als dochter en ik beide een slechte dag hebben denk ik wel eens pfff kon ik maar een dagje werken.Maar ik zou niet anders willen voor nu.
misschien over een jaar of 3 dat ik weer halve dagen wil gaan werken, we zien het wel

en tja financieel is het even een stapje terug van 2 naar 1 salaris en man verdiend ook maar gemiddeld dus wij kunnen niet meer elke maand uit eten of elke maand een nieuwe jeans van 100 euro.
maar daar zit ik niet mee , we kunnen kopen wat we willen, en willen we iets boven budget dan moet ik even een maandje minder lekkers kopen met de boodschappen of geen uitstapjes naar de action maken en dan komt die nieuwe tv een maandje later

heerlijk! de hele dag lekker lui op de bank hangen en niks doen