Beste dames, Onlangs ben ik er achter gekomen dat ik voor de 3e keer zwanger ben. Ik heb nu 2 kinderen van 2,5 en 6 maanden. Ik zit met een behoorlijk dilemma en hoop daarom adviezen en ervaringen van andere dames te kunnen lezen. Goed eerst een stukje achtergrond. Mijn oudste kind is dus 2,5 en de vader is sinds de geboorte uit beeld. Ik kreeg een nieuwe relatie en begin vorig jaar raakte ik opnieuw in verwachting en in oktober is mijn 2e kindje geboren. De relatie tussen de papa van mijn jongste en mij ging niet super en helaas alleen maar slechter na de geboorte. Wij woonden overigens niet samen. 2 maanden na de geboorte heeft hij ons in gevaar gebracht door mij ernstig te mishandelen en ons kind wilde hij meenemen Hierdoor is er van alles op gang gekomen, begeleiding bureau jz, maatschappelijk werk etc. Hij heeft wel regelmatig ons kindje opgezocht ( met toestemming van alle betrokken instanties) tijdens 1 van die bezoekjes hebben wij seks gehad (ik weet het erg dom ) om een lang verhaal kort te maken ben ik dus weer zwanger en weet ik absoluut niet wat ik moet doen. ( overigens ik gebruik de pil maar ben kort daarvoor flink ziek geweest overgeven, diarree en vrees dat de pil niet goed heeft gewerkt daardoor, geen excuus I know...) Dat wij geen stel meer gaan worden staat vast, maar we kunnen op dit moment niet goed door 1 deur en is het een soort van aantrekken, afstoten situatie. Ik heb onlangs dan ook aangegeven dat de omgang anders geregeld moet gaan worden, maar ik weet even niet hoe dus is er nu een time out ingelast. En nu dus dit...3 kinderen zou ik waarschijnlijk wel aankunnen, maar is het wel eerlijk naar het kindje toe om in deze situatie geboren te worden? Ik weet dus even niet wat te doen ga ik er voor alleen met 3 kids of breek ik de zwangerschap af omdat de situatie nu onrustig is?
Wow......ik heb hier bijna geen woorden voor. Ik wil je wel 1 ding meegeven om over na te denken: het is niet zomaar een zwangerschap. Het is een (wellicht wel de laatste) kans voor jouw jongste kind om een volbloed broertje of zusje te krijgen.
Klinkt misschien hard maar door een eigen fout vind ik niet dat je een kind kunt laten weghalen.. En tuurlijk loopt het nu niet lekker tussen jullie, zolang zijn jullie nog niet uit elkaar dus dat heeft tijd nodig. Ik kan niet zeggen wat je moet doen maar ik vind ( want iedereen weet toch dat als je een pil gebruikt en ziek bent geweest dus overgeven diarree dat hij dan niet werkt) dat je dan ook voor je kindje moet zorgen, zoals hierboven stond waarschijnlijk ook de laatste kans op een volbloed zusje of broertje van je jongste.. Weghalen omdat de situatie nu onrustig is vind ik geen reden voor abortus..
Wat ik mij in eerste instantie afvraag is waarom je seks hebt met iemand die jou en je kinderen in gevaar brengt.. je weet dat als je seks hebt de kans erin zit dat je zwanger wordt ongeacht welke anticonceptie je gebruikt. Je geeft zelf al aan dat dit erg dom is maar dit vind ik nogal zacht uitgedrukt, sorry. Hier heb je natuurlijk helemaal niets aan maar moest het toch even kwijt Of je nu wel of geen abortus moet plegen kan ik geen antwoord op geven. Ik ben het met bovenstaande wel eens dat een kind niet de dupe moet zijn van jouw fouten, maar gezien de situatie kun je dit op beide vlakken bekijken. Maar goed aan de andere kant zou ik zelf wel nadenken of er een mogelijkheid is om het kind een gezonde toekomst mee te geven. Hierin is het belangrijk wat JIJ onder een goede toekomst verstaat dus dat zou je voor jezelf helder moeten krijgen. Wellicht als je dat op een rijtje hebt (misschien met hulp van vrienden/familie die jou en je situatie goed kennen) dan kun je denk ik pas de afweging maken of je het wel of niet houdt. Wellicht kun je ook advies vragen bij de instanties waar je intussen al contact mee hebt. Die hebben hier denk ik ook wl ervaring mee. In ieder geval succes met alles!
Ik kan je geen advies geven maar ik vraag me wel af wat de instanties hier van gaan denken,,,,, omdat ik er vanuit ga dat hun op de hoogte zijn van de mishandeling,,, Ik wil je in iedergeval sterkte wensen en succes met je keuze En oja gefeliciteerd met de zwangerschap
Dit is een keuze die alleen jij kunt maken. Je moet je wel beseffen dat het kind niet in een stabiele omgeving terecht komt. Dat is ook niet eerlijk ten opzichte van het kind. Als je het laat komen, wat doe je dan? Wat ga je doen om uit deze situatie te komen en de kinderen stabiliteit te geven? Ik zou eerst proberen om te kijken wat je kunt doen om je leven op een rijtje te krijgen, voordat je een besluit neemt. Ik vind het altijd zo zielig voor de kinderen. Ik ken ook moeders met 3 verschillende waardeloze vaders, die kinderen hebben het gewoon zwaar. Het is echt niet goed voor de kinderen. Ook financieel hebben de moeders het zwaar. Het is een moeilijke keuze, heel veel sterkte met het besluit.
Ik begrijp dat iemand die niet in dezelfde situatie heeft gezeten hier helemaal niets snapt.. Ik weet precies hoe het is om in zo'n situatie te zitten (fysieke en mentale mishandeling), gelukkig wel zonder kinderen.. En ik kan alleen maar zeggen, in je hart weet je heus wel dat je hem uit je leven moet bannen. Dat hoeft niemand je te vertellen.. Maar je moet het wel zelf doen.. De reden van laatste kans op volbloed broertje/zusje is in mijn ogen totaal geen reden om de zwangerschap niet af te breken. Mijn broer en zus zijn beiden "halfzus en halfbroer" zoals dat wordt genoemd, maar wij betekenen echt niet minder voor elkaar hoor! Als jij denkt dat je dit eventuele kindje geen veilig huis kunt bieden, zou ik het juist oneerlijk vinden als je daar wel bewust voor kiest. Denk je dat je per direct afstand van hem kunt doen en deze baby en je andere kindjes een veilige omgeving biedt, dan zeg ik: ga ervoor.. Laat je leiden door je eigen verstand en gevoel en informeer bij de instanties wat zij voor je kunnen betekenen..
Ik wil je veel sterkte wensen. En hopelijk neem je de juiste beslissing wat betreft de baby en je andere kindjes.
Wouw wat een situatie. Het is ook lastig iemand los te laten zeker als je er een kind mee hebt. En je blijft toch ook in iemands goede kanten geloven. Ken genoeg vrouwen die bij hun agressieve vent blijven of te lang zijn gebleven. Het is heel dapper als je hem uit je leven kan bannen maar goed aan de andere kant kan je hem ook niet verbieden zn kind te zien zo lang hij daar normaal mee om kan gaan of onder toezicht van jeugdzorg met een voogd. Ik hoop dat je een goed besluit kan nemen. Een waar jezelf achter staat en als je de zwangerschap wil afbreken zou ik het toch wel zo snel mogelijk doen. Hoe langer je wacht hoe moeilijk het wordt. Als je nog onder de 8 weken bent kan het ook nog door middel van een abortuspil. Dat is gevoelsmatig misschien wat minder heftig. Maak in elk geval als je twijfeld een afspraak bij een kliniek dan ben je van je wachtdagen af. Dat heb ik toen ook gedaan. Al was ik met die arts al vrij snel tot de conclusie dat ik het kindje ging houden. Sterker nog ze wilde het niet eens bij me weghalen omdat ik het voor mezelf gewoon niet kon verantwoorden. Zo'n gesprek met een abortusarts was voor mij heel verhelderen. Misschien helpt het jou ook wel om een goede keus te maken. Heel veel stekte en succes.
Bedankt voor de lieve en duidelijke reacties. Dat de jongste een volbloed broertje/zusje zou kunnen hebben speelt voor mij geen rol, de oudste en jongste zijn voor mij ook gewoon broers en ze groeien samen op Wat ik wel belangrijk vind is of het wel eerlijk is naar het kindje toe om in deze situatie geboren te worden. Jeugdzorg is indd van de misandeling op de hoogte omdat de politie in huiselijk geweld situaties waarbij kinderen betrokken zijn, verplicht is een melding te doen bij jz. Zij zijn er nu ook om de situatie veilig en stabiel te houden. Ze zijn verder erg tevreden over de ontwikkeling en het gedrag van de kids. Als alles goed blijft gaan dan trekken zij zich in juli weer terug.
Maak dan wel echt alleen een afspraak voor een intake ben je nog geen 6 weken kan je het namelijk wel gelijk weg laten halen. Zet het voor jezelf op een rijtje. Ik bedoel snap dat het lastig is maar een man die jou heeft mishandeld. Die wil je gewoon niet meer in de buurt van jou en je kids. Denk dat je het jezelf heel moeilijk maakt als hij dit kindje erkent en je hem rechten geeft. Pff lijkt me echt een rotkeus dit
Wowww,wie wil nou sex met har eigen mishandelaar?!? Begrijp me niet verkeerd,je situatie is klote maar snap echt niet dat je met zo iemand nog het bed induikt die jou en je kinderen in gevaar brengt!?!
Zolang je dit niet zelf hebt meegemaakt zul je dat ook nooit snappen.. Gelukkig maar.. Hoop dat jij nooit in zo'n situatie komt.. Heb het zelf helaas wel meegemaakt (gelukkig zonder kinderen) en achteraf kon ik pas zien dat de situatie echt niet gezond was. En vroeg ik mezelf af waar Ik 2 jaar lang met mijn verstand was. Je wordt zo emotioneel gemanipuleerd dat je je.eigen wil verliest. Je bestaat zelf bijna niet meer. Maar als je eenmaal tot bezinnen komt, is het ook echt voorbij.. (in de meeste gevallen dan) Denk dat het bijna niet in woorden uit te leggen is, maar probeer niet te hard te.oordelen in dit soort situaties. Ik heb immers ook altijd geroepen dat het mij nooit zou overkomen..
@AnnaCF ik heb voor maandag een intake gepland er wordt dan ook gegeken hoe ver ik ben. En ik heb mijn ex ons kind niet laten erkennen, dus dat zal bij evt dit kindje ook niet gebeuren. Verder is het indd moeilijk te bevatten voor ieman die niet in deze situatie heeft gezeten waarom ik toch weer met mijn ex naar bed ben gegaan. Ik snap ook best dat dit niwt begrepen wordt.
Je hebt toch twee andere kinderen om voor te zorgen, als je dat kan, kan je toch ook voor een derde kindje zorgen. Tuurlijk wordt het lastiger en drukker maar niet onmogelijk. Sterkte.
dank je voor de lieve woorden! Helaas helpen mijn ouders niet, zij werken beiden fulltime. Ik doe alles alleen 24/7. Dat is waar een derde er bij is zeker niet onmogelijk, ik denk dat van 1 naar 2 kindjes zwaarder is dan van 2 naar 3. Het geen wat mij aan het twijfelen maakt is of het wel eerlijk is naar het kindje toe om in deze situatie geboren te worden...
Heel veel sterkte maandag. Tja. Je bent echt niet de enige. Ik heb gelukkig nooit een vriend gehad die me mishandelde ofzo maar het is altijd lastig iemand los te laten waar je veel om hebt gegeven. Zeker als je er een kind mee hebt.