Oh een goed uur geleden voelde ik trouwens wat prikken (of steken, weet niet goed hoe ik het moet omschrijven) op de plek waar m'n ei zou kunnen springen. Stel nou dat dat m'n ei is (want misschien haal ik het me in m'n hoofd, ik heb de eisprong nog nooit heel duidelijk gevoeld), kan die dan nog bevrucht worden na de *sprong* (ik zie dat ei weer van het ene borrelglaasje naar het andere jumpen haha )? Dus: - follikel rijpt - ei springt **** - ei gaat door de eileider Bij die ****, tot welk punt tussen de stap ervoor en erna kan het ei nog bevrucht worden? Als ik terug denk aan die filmpjes over The Great Sperm Race op YouTube, is daarover precies niet zoveel verteld...? (we gaan heus nog wel vrijen vanavond , maar ik vraag me af of het nog zin zal hebben voor bevruchting)
Volgens mij na de sprong gemiddeld nog 12 uur.. dus als je net iets voelde.. dan heb je nog een kans vanavond
Blijft het eitje dan nog even rondzwemmen voor hij op reis gaat door de eileder ofzo? Interesting. En ja ik trek 'm straks meteen mee de trap op haha
Weet je wat me nou lachen lijkt? Dat we straks bij onze pannenkoekendate met zo'n online lootjesgenerator allemaal een lootje trekken en dan allemaal 1 kadootje meenemen. Gewoon een aardigheidje
Ja!! Leuk idee!! Volgens mij duurt de reis van het eitje +/- een dag of 4 voordat die in de baarmoeder aankomt.. om daar nog even rond te zwemmen en dan te gaan nestelen en anders sterft ze gewoon in je eileider? (Denk ik?)
De eisprong, ook wel ovulatie genoemd, vindt ongeveer 14 dagen voordat je weer moet menstrueren plaats. Tijdens de eisprong komt een rijpe eicel vrij. Zodra de eicel is vrijgekomen, is de eicel vruchtbaar en kan de eicel worden bevrucht. De eicel blijft na de eisprong tot 12 uur in leven. Predictor - Antwoord op al je vragen van A tot Zwanger
Misschien heel stom hoor, maar hebben jullie nooit gedacht, misschien even stoppen met heel dat zwanger worden... Ik heb vannacht serieus gedacht, misschien moet ik ff paar maanden aan de pil.. gewoon ff er echt niet niet mee bezig zijn.. nu heb ik besloten dat dat ook een slecht idee is trouwens want dan raakt je hormoonhuishouding zeker van slag.. maar heeeeel soms (vooral af en toe in de menstruatie tijd) denk ik wel eens.. misschien volgende maand maar ff niet Slecht?!
Ben pas 5 rondes bezig en af en toe denk ik ook, F*ck it, ik stop die spiraal er weer in en over een paar maanden zien we wel weer..... Maar het blijft bij denken.
Nee ik zou nooit weer aan de anticonceptie gaan, omdat ik niet de wens heb om nog ouder moeder te worden. (ik ben 34) (in elk geval zou ik het denk ik pas rond m'n 45e weer overwegen en dan voor altijd) Wel zou ik misschien overwegen om alles lekker op z'n beloop te laten en effe geen testjes of tempen of appen of wat dan ook. Maar dan bekruipt me weer heel erg het gevoel dat het een kansloze missie wordt. Voor we hier actief mee bezig gingen vreeën we echt totaal onregelmatig namelijk. En ook niet zo vaak als nu Dus nee, ik heb niet wat jullie voelen... Maar jullie zijn natuurlijk ook nog JAAAAAAAREN jonger
Maar hoe gaan jullie hiermee om? Ik bedoel op een moment woon je samen/ben je getrouwd draai je allebei 40+ uren per week, lange dagen en andere verplichtingen en dan is het resultaat (althans bij ons) zeer onregelmatig seks. En nu 'moeten' we in de vruchtbare periode vaker dan eens omdat we heel graag kinderen willen. Mijn man vindt mijn gestress echt zwaar overdreven (hoezo 35+ moeilijk en hoezo moeilijk als we niet genoeg seks hebben op DAT moment) Wat dat betreft heeft hij zoiets van wat komt, komt en zo niet, dan heeft God het blijkbaar niet zo voor ons geschreven. (hij heeft nog steeds een beetje vrees) Ik vind het een gedoe om hem dus na een zware werkdag zover te krijgen 'te presteren' omdat ik net ovuleer. Terwijl het zomaar zo kan zijn dat we in een andere periode in de maand spontaan een aantal dagen achter elkaar 'bezig zijn.' Maar ik vind het zo verschrikkelijk als hij zo moe is rond mijn ovulatie, want voor mij is het dan een gemiste ronde. Maar wil ook niet dat het zo een verplichting wordt voor hem en een smeekbede voor mij! Ik heb soms weleens het idee dat mannen ook een soort cyclus hebben en die van ons staat niet gelijk! PS: hij denkt echt dat hij superzaad heeft ofzo, dus denkt dat het zo raak zal zijn, maar dat denken volgens mij alle mannen !
Hè? Nee joh, niet slecht! Ik lees heel veel dat mensen gewoon even een pauze inlassen, als ze vinden dat het hun leven te veel beheerst. Ik was het zelf ook van plan na die mk. Ik dacht, we gaan dat huis kopen en verbouwen, en dan heb ik helemaal geen tijd om bezig te zijn met zwanger raken dan ZUL JE ZIEN word ik spontaan zwanger... Nou vooralsnog NIET dus. Loslaten.. no way dat dat lukt. Maar ik kan me heeel goed voorstellen dat je dat op n gegeven moment wel doet. Las laatst nog iemand die een IUI-poging had afgebroken, gewoon omdat ze het te belastend vonden en een pauze nodig hadden. Weer aan de pil heb ik ook weleens overwogen.. misschien houdt mn bloedverlies dan op! Maar ik ben idd toch bang dat het niet goed uitpakt. maar nee, niet slecht dus! Heel begrijpelijk zelfs.
ok.....deze ronde wordt het hem ook niet........manlief belt net dat hij aanstaande maandag 2 weken offshore moet, 3 dagen voor mijn ovulatie......
Hee Simran, herkenbaar hoor! Wij hebben daar wel een weg in moeten vinden. Het scheelt dat wij nog niet zo lang bij elkaar zijn en er nog wel pap van lusten, maar ook ik ben er wel eens tegenaan gelopen dat hij te moe was tijdens m'n eisprong. Werd ik totaal boos en gefrustreerd van, en ik kon ook geen manier vinden om het te initiëren. Mijn vriend dacht ook dat het zo raak zou zijn, pas na een paar maanden besefte hij dat je er misschien toch wel wat timing voor nodig hebt. De eerste maand dat we echt op timing vreeën (met zijn medeweten ) was het raak! Maar goed, dat ging dus mis. Anyway, inmiddels is hij wel gewend aan het idee dat we er een beetje ons best voor moeten doen, en is hij er ook voor in op het juiste moment. Misschien heeft jouw vriend gewoon ook iets langer tijd nodig om het net zo graag te willen als jij en er dus ook de moeite voor te willen doen? En anders zul je je subtiele verleidingstechnieken uit de kast moeten halen. wil nog weleens helpen.
Oooh dat is balen hee Simran! Hoe lang/vaak moet hij nog offshore? Het was iets tijdelijks geloof ik, toch?
ja om even wat extra geld te verdienen. maar het is nu al drie keer voorgekomen dat hij precies rond mijn eisprong vertrekt......
Ben blij te horen dat het herkenbaar is, want je gaat dan bij jezelf denken overdrijf ik nu of wat? Ik ga nu maar eens een plannetje bedenken als het gaat om verleiden en ik hoop maar dat er spoedig een knopje omgaat bij hem........
@Simran ook ik herken wat je beschrijft! Wij zijn in juli vorig jaar gestopt met de pil en toen hadden we beiden nog zo'n insteek van 'als het voor ons bedoeld is, dan komt het nu vanzelf wel'. Maar toen ik in december dacht dat ik zwanger was (want 2 weken overtijd) en vervolgens toch nog ongesteld werd, werd ik ineens ongeduldig. In januari zou ik 34 worden. Ik dacht toen 'als we nu niet opschieten ben ik straks ineens 35 voor ik moeder ben!'. Hij zei in die tijd ook wel eens 'ik dacht een paar keer goed mikken en het is raak, maar dat is dus niet zo'. Echt een reality check. Dat was het moment dat ik met die ovulatietestjes begon. Afgelopen maand was ik kort zwanger, maar dat ging toch nog mis - inmiddels zijn we die grens dus ook al gepasseerd, ik word voor m'n 35e geen mama... Weet niet precies hoe het komt, maar na die vroege mk is er wel een soort spanning van onze schouders gegleden. Zo van 'het *kan* dus wel bij ons, zaadje en eitje vinden elkaar wel lief!'. Sindsdien kunnen we er makkelijker over praten. We hebben in die tijd ook de zesdelige documentaire The Great Sperm Race op YouTube (effe opzoeken, zo gevonden, duurt bij elkaar een uur) is erg leuk en informatief. Maar misschien is jouw lief daar nog niet aan toe, moet je een beetje aanvoelen Ik vind het vooral fijn om erover te praten met m'n lief. Niet over hoe onze toekomst eruit ziet, want daar denken we nog maar liever niet teveel over na (bij mij voelt dat als zelfkastijding als het ooit zover is dan geniet ik dán wel van die voorpret), maar over hoe we omgaan met onze 'zin in seks', die ovulatietestjes van mij, met de timing, met wie initieert... Zo plak ik m'n ovulatietestjes in een schrift dat gewoon open op een kastje boven ligt. Hij kan zo dus ook elke keer zien hoe het gaat met de lijntjes. Hij begrijpt hoe het werkt (handleiding ligt ernaast ), dus zo kan hij ook eens op het goede moment het initiatief nemen als hij daar zin in heeft. Anders zijn die testjes zo heel erg mijn ding, terwijl het ons ding zou moeten zijn! @Simran ja dat is wel moeilijk... Heb je al eens besproken met hem hoe jij je daaronder voelt? Dan kan hij misschien die offshorediensten beter timen met *jouw* timing?
Simran, ik wilde je even een hart onder de riem steken. Ik wilde al drie jaar een kindje maar mijn vriend niet. Ik ben nu 35 en op mijn 34ste zijn we begonnen met proberen. Ik werk fulltime en parttime maar begint heel vroeg dus is ook vaak moe. Wij hebben zo'n 9 maanden gewacht op mijn zwangerschap waarbij we ook echt niet elke keer seks hadden en ik denk zelfs dat we het steeds maar 1x konden doen. De keer dat ik zwanger mocht raken was zelfs op goed geluk omdat ik net de dag ervoor mijn uitstrijkje had gehad en eigenlijk dacht dat ik te laat zou zijn... Dus je weet maar nooit, het gaat blijkbaar echt niet om kwantiteit maar kwaliteit. En bij goede kwaliteit blijven ze ook wel een paar dagen in leven lijkt mij. Succes en ik hoop dat iedereen snel zwanger is!!