Momenteel kijk ik er nog erg naar uit... Kan niet wachten tot ons hummeltje er is! Maar ja, ik heb dan ook nog even te gaan. Tegen die tijd zal t vast anders zijn Zie je er erg tegenop of vind je t gewoon superspannend?
Ik vind t niet eng want heb al veel operaties ondergaan en ook met ruggenprik maar zie wel op tegen het la ge herstel en de 3 nachten ziekenhuis. Ofja opzien...meer balen. Zal heus wel voorbij vliegen allemaal maar als ik zie dat mn buurvrouw de volgende dag na de geboorte al aan t lopen enz was dan denk ik hmm...dat zal bij mij niet zo soepel gaan
goede morgen ik vind het nu ook erg spannend worden alleen zie ik er ook naar uit en zeker niet tegen op. ben nu echt op het einde aan het lopen en daarom kan ik niet wachten tot ze er zijn ondanks dat ze eigenlijk nog lekker moeten blijven zitten en dat dat goed is voor hun.
Hoe komt het Reda dat je er zo tegenop ziet ??? Momenteel kijk ik er naar uit weet dat het geen makkelijke bevalling zou worden maar heb er alle vertrouwen in !!!!!!
Eerst keek ik er ook enorm naar uit en hoopte iedere avond dat ze eerder zou komen. Dan zou ik haar in mijn armen kunnen houden en zou ze er eindelijk zijn. Eigenlijk precies wat jullie beschrijven. Maar nu vind ik de operatie spannend en dan zo lang van huis in het ziekenhuis (ben iemand met heimwee, die zelfs al jaren niet echt met vakantie is geweest daardoor). Ook voel ik een soort druk van iedereen die zegt dat het meevalt en dat het echt niet zoveel voorstelt. Niet dat ik denk dat er dingen mis zullen gaan, maar je kan niet van te voren voorspellen hoe het zal lopen, toch? Ook zie ik op tegen visite aan m'n bed. Aan de ene kant denk ik dat ik heel blij ben als mijn ouders enz. komen aan de andere kant ben ik bang dat ik me misschien er nog helemaal niet goed genoeg voor voel. En het verliezen van de controle. Ik kan de bevalling niet zelf doen en niet gelijk voor mezelf zorgen en de baby. Ik ben nog nooit in een ziekenhuis geweest of dat ik zelf verzorging nodig had. Daarnaast is het ons eerste kindje en krijg ik af en toe de twijfel of ik het allemaal wel kan en goed zal doen. Vervolgens voel ik me schuldig over alle bovenstaande punten en lijkt het net of ik niet van mijn kindje hou en twijfel ik daar ook nog eens over. En dan komen de tranen weer... Ben ik wel normaal? Gelukkig is mijn man drie en halve week vrij als het goed is. En aan hem heb ik echt wel steun.
Meid je bent volkomen normaal dit zijn dingen waar ik me bij mijn eerste bevalling ook zeer druk over kon maken en de volgende dag dacht ik van ik kan het !!!!! En mijn eerste was geen geplande ks, ben uiteindelijk ingeleid bij bijna 42 wkn met een spoed ks op het eind. Meid een dikke knuffel voor jouw en inderdaad cliché je kan het...Xx
Dankjewel voor je reactie. Soms dan bevliegt het me allemaal en inderdaad op andere momenten dan voel ik me rustiger en wat meer zeker.
Oh meid..... ik herken het helemaal. En bij mij is het al mijn 4de kindje. Het is wel mijn eerste keizersnede. Ook ik vind het enorm spannend. En dat lange herstel zie ik ook tegen op. Ik ben al heel erg van het : "Dat doe ik zelf wel" wat betreft huishouden en dergelijke. Zelfs hier vraag ik me af : Waar ben ik aan begonnen? Lukt het me allemaal wel? En dan de kraamvisite dat nog langs komt.... erg lief allemaal maar of ik daar nou echt zin in heb? Uiteindelijk vast wel want je wilt je kindje showen. Komt echt allemaal goed! Het loopt vanzelf. Weet ik uit ervaring.
Ja een ruggenprik heb ik ook niet zoiets van: jippie doe maar... En onder partner in t ziekenhuis die drie nachten ook niet echt, maar goed tis voor een goed doel zullen we maar zeggen! Ik ben momenteel gewoon erg ongedurige, nergens zin in en vol onrust in mijn lijf :s moet t volle maan worden ofzo?
De ruggenprik stelt echt niks voor maar dan moet je niet kijken naar de naald enz. Het enige wat je voelt is de verdovingsprik en die is even klein als een normaal prikje. Het infuus inzetten doet veel meer pijn. Er staat ook iemand naast je en die houdt je hand vast of praat met je. Weet even niet of je op de rand moet zitten en bukken ivm buik of dat je met je benen gestrekt ligt op t bed en zo voorover moet hangen. Voorover hangen moest ik iig bij mn andere drie ruggenprikken ( operaties aan knieën) Ze houden je ook goed in de gaten en je moet echt alles aangeven wat je voelt (normaal moet je dus echt niks voelen haha).
Ja dat ken ik wel dat gevoel. Ik wil het liefst de hele dag in mijn huispak op de bank hangen. Knot in mijn haar. Make-uploos en vooral chillllllll Blij als het allemaal achter de rug is!
Ik moest zitten en voor mij stond een vpk waar ik voorover op moest hangen bij de ruggenprik. Ik heb er ook inderdaad ook weinig van gevoelt maar ik had ook een beetje valium gehad om mij te ontspannen ivm mijn eerdere mindere ervaring met een ks... Die anesthesist was een schat van een vent een echte oude rot die nog oog heeft voor patiënten
Ok hier maak ik mij dus nu ook zorgen over..... Het schijnt dat je na de keizersnede helemaal van het padje af bent.... volgens ervaringen van andere. Stoned van de morfine.... ellendig van de pijn.... Je de eerste dag amper kan herinneren. Je schijnt dus totaal niet in de gaten te hebben wat er om je heen gebeurd. Vind dit dus echt een hele tegenvaller.....
Ik wil jullie niet bang maken maar wel eerlijk zijn.. ik heb aan mijn eerste keizersnede echt wel een soort trauma opgelopen omdat ik zoonlief zo lang niet zag.. Hij werd geboren, ik zag hem 5 sec en toen meegenomen. Pas na 2,5 uur (dichtmaken en verkoever kamer) zag ik hem eindelijk echt goed.. Ik ben geen gedeeltes echt kwijt.. Maar dat is wel iets waar ik nog steeds mee zit.. Daarom nu geplande en gentle sectio.. Wat betreft de pijn.. ik had een ruggeprik waarbij ik mezelf steeds een shot kon geven.. heerlijk.. Maar ik kan me gelukkig nog wel alles herinneren Het nare vond ik het feit dat ik er nooit rekening mee had gehouden en het me overkwam.. en dan vooral daarna.. dagen ziekenhuis, kindje niet zelf kunnen oppakken, niet zelf kunnen verzorgen, thuis afhankelijk zijn.. Nu ben ik er op ingesteld en heb ik er veel meer rust bij..
Ik kom me ook even melden Hier wordt het ook een geplande keizersnee. De eerste was een spoed; alles wat mis kon gaan ging ook zo goed als mis. Was echt een traumatische ervaring en bevalling. Heb zelf een nacht op de hartbewaking moeten liggen en samen met de kleine 10 dagen in het ziekenhuis, ik op de kraamafdeling en zij op de kinderafdeling. Bij de tweede wederom vaginaal geprobeerd, maar het dreigde weer anders te gaan en toen al snel besloten om over te gaan op een keizersnee. Dit stond ook in het bevallingsplan en omdat het dit keer geen spoed was, verliep deze heel rustig en kalm. Die keer op woensdagavond bevallen en zaterdagochtend was ik thuis Dit keer dus een geplande keizersnede met 39 weken. Kan niet wachten, dit keer zal het een gentle sectio worden. Ik zie er helemaal niet tegenop, wel tegen de herstelperiode.... Wel een gek idee dat over 11 weken ons kleintje er is..... Ga nu even jullie ervaringen lezen
Welkom leuk zeg drie meiden straks en wat fijn dat je 2de ks anders is verlopen als de eerste bij mij was dat gelukkig ook....
Welkom! Dat klinkt echt niet goed! 10 dagen ziekenhuis en hartbewaking enz? Respect dat je de tweede bevalling wel vaginaal hebt geprobeerd ondanks de angst en complicaties.
Heb 2x een keizersnee gehad maar ben er echt 100% bij geweest. Heb alles bewust mee gemaakt hoor! Hebben zelfs nog moppen lopen tappen en weddenschappen afgesloten over het gewicht van mijn dochtertje De eerste nacht met mijn 2de dochtertje heb ik geen oog dichtgedaan van de adrenaline, heb haar de hele nacht op mijn borst gehad en alleen maar gestaard van verwondering. Komt echt helemaal goed!
Ja de 2de keer was zo anders, zo relaxed en gezellig bijna op de OK. Dus dat is echt wel het grote verschil bij een spoed en niet-spoed. Bij spoed moet het kind er a la minute uit en bij een geplande is er geen haast bij. @birds86: dank je, mijn man verklaarde mij voor gek haha! Ja ik had uitputtingsverschijnselen en hele hoge koorts (koortstuip tijdens bevalling). Had bijna 72 uur weeën gehad waarbij de vk mij niet geloofde. Daardoor was mijn baarmoeder uitgeput en uiteindelijk kreeg ik daar een ontsteking in. Daardoor is onze dochter ook met koorts geboren en moest zij preventief aan de antibiotica. Uiteindelijk alles goed gekomen hoor en zijn daarna nummer 2 en nummer 3 toch nog op komst Het enige wat nu vreemd lijkt is om te bevallen zonder weeën...niet dat ik daar rouwig om ben