ik heb ook nergens gezegd dat opa helemaal niet mag oppassen oid ik zeg alleen dat ik niet wil dat vader die week fulltime werkt, that's it
Nee, een veilige omgeving en goede verzorging en liefde, dat is het belangrijkste voor een kind. Wie dat doet is eigenlijk om het even voor een kind. In dit geval kunnen jullie dit samen aan jullie zoontje geven met wat hulp van andere mensen die hij kent en vertrouwd. Ik zie echt alleen maar voordelen en de dingen die jij noemt om het tegen te houden draaien allemaal om jouw gevoel en niet om die van jullie zoontje. Jullie zoontje zal er echt geen moeite mee hebben als opa hem 's avonds op bed brengt, dat is namelijk hoe het straks bij papa gaat, bij mama gaat het weer anders. Kinderen zijn erg flexibel hoor, zo lang de leidraad liefde,structuur en veiligheid is kan er heel veel.
Maar waarom zou jij daar over mogen beslissen? Ik wil dat............ hoor ik steeds maar weer. Heb jij er wel eens over nagedacht wat jouw zoontje zou willen. En wat wil de vader, ook die heeft zijn zegje hierin en als ik het zo lees doet hij echt zijn best om zo veel mogelijk aan jouw regels te voldoen.
Het lijkt mij heel moeilijk om hier een beslissing in te maken. Natuurlijk zou jullie kindje in alles de leidraad moeten zijn, maar ik kan mij heel goed voorstellen dat er altijd andere emoties meespelen. Als je als ouders het idee had dat er altijd een ouder thuis zou zijn voor de kinderen bijvoorbeeld, is het heel moeilijk om te aanvaarden dat dit met het co-oudeschap niet meer zo zal zijn. Heel wrang is het dan dat de ene ouder thuis is terwijl de ander werkt en het kindje dan bij een oppas zit. Ik begrijp dit gevoel wel... Ik snap ook dat de vader zijn zoontje meer wil zien en het voor zoontje ook goed is, maar toch... Bij co-ouderschap gaat het niet alleen om de contactregeling, maar ook zullen dan de financieen mbt het kind samen geregeld moeten worden. Bij het betalen van alimentatie is duidelijk wie wat betaalt en wie wat krijgt. Maar bij co-ouderschap gaat alles op een hoop en zou ieder de helft moeten betalen, je zorgt immers allebei 50% voor je kind. Kun je dit met je ex? Kunnen jullie goed door een deur...zo niet dan zou het geregel met de financieen weer voor spanningen kunnen zorgen waar jouw zoontje ook niet blij van wordt. En ja, ik hoor al weer de reacties, jullie zijn twee volwassen mensen die dit samen zouden moeten kunnen regelen...maar zo werkt het helaas in veel gevallen niet. Wens je veel sterkte met deze beslissing!
een stiefmoeder is geen ouder, maar een opa of oma ook niet een stiefmoeder maakt wel dagelijks deel uit van het gezinsleven en waar het me echt om gaat . dat zoontje het eerste 1,5 jaar ontzettend veel heeft moeten missen omdat vader er geen zin in had . en dat als ie nu zoontje een hele week wil ik dat prima vind, als er echt tijd voor zoontje gemaakt word ik vind het gewoon moeilijk, omdat ik bang ben dat zoontje niet de aandacht krijgt van papa die hij verdient om te krijgen, zoals in de eerste 1,5 jaar
Hier gaat het, denk ik, een beetje mis.. Laat ik voorop stellen dat ik je gevoel begrijp en dat het voor ons, als buitenstaanders, allemaal makkelijk gezegd is, maar dit stukje kan gewoon echt niet. Natuurlijk moeten jullie het samen eens zijn, maar jij mag en kan gewoon niet voor je ex bepalen wanneer hij werkt! Je zegt nu eigenlijk dat hij maar minder moet gaan werken of op een manier die jou beter uitkomt en als dat niet gebeurd er geen co-ouderschap komt.. Dat kun je gewoon echt niet maken! Zo lang er door je ex beslissingen gemaakt worden die geen schade toebrengen aan jullie kind vind ik niet dat jij mag bepalen hoe hij zijn leven indeelt..
omdat ik ook in het belang van mn kind denk alleen blijkbaar op een andere manier als jullie, ik weet nl hoe je een vader kan missen het is dus fijn als zoontje bij vader is, vader ook ECHT tijd voor hem heeft en geen twijfel over mogelijk hoor dat dat mijn zoontje heel gelukkig zou maken
Kijk, nu ben je, wat mij betreft althans, écht doodeerlijk. En, yet again, ik snap je helemaal. Het is frustrerend en gewoon kl*te, maar ook, yet again, deze gevoelens moet je echt aan de kant zetten, juist in het belang van jullie zoon.
Om een ander beeld te schetsen: man werkt fulltime, soms zes dagen, gemiddeld 40/50 uur per week. Ik werk 4/5, dus 32 uur per week, soms iets meer, soms iets minder. Straks rond de bevalling en daarna ga ik serieus gas terugnemen, maar nu kan dat niet. Onze dochter gaat dus 4 dagen naar de creche. Van dinsdag tot vrijdag zien we haar tussen 9 en 16 uur niet. Je ex ziet jullie zoontje dus veel vaker. Daarbij is het wel ideaal dat een van de ouders het kind naar bed brengt om 'de dag door te nemen', maar voor je zoontje is opa net zo goed hoor, en opa kan dit ook doen dmv een verhaaltje of een ander ritueel. Dit verandert op een gegeven moment ook weer. Daarbij heb jij wel heel veel tijd voor hem in de andere week. Prima toch? Ik vind die 4 dagen op de creche nog altijd veel en dit is echt niet mijn ideaal, maar het is de realiteit. Minder werken kan nu gewoon niet. Daarbij is ze nu al 2, maakt ze langzaam vriendjes en kan ik ook de voordelen van opvang beter inzien/waarderen. Ze gaan hier met 2,5 jaar al naar de kleuterschool, dan zou ze echt 5 dagen weg zijn, als een schoolgaand kind. Ooit komt die tijd toch.
Ik breng zoontje ook niet elke avond zelf naar bed omdat ik moet werken. Tja het is niet anders. Ik kan wel elke dag gezellig met hem wakker worden uitgebreid ontbijten en leuke dingen doen. Ik begrijp ook wel dat de werkgever geen zin heeft om helemaal een plan te maken voor iets wat misschien gaat gebeuren. Ik neem aan dat hij niet 7 dagen in de week werkt en er dus genoeg tijd zal zijn die hij met zoontje door kan brengen. Als ik gescheiden zou zijn zou ik dus ook niet voor mijn zoontje mogen zorgen op basis van jou voorwaarden. Het is niet zo makkelijk als jij schetst. Het zal op zijn werk niet de ene week drukker zijn dan de andere week en hij zal ook gewoon zijn contracturen moeten werken. Ik snap je punt maar vind hem niet eerlijk naar je ex toe. Verplaats jezelf in hem en vraag je af hoe jij het zou vinden als de situatie omgedraaid zou zijn.
en opa gaat dan 2x op een dag op en neer om op te pasen? Ehrm ja dat gaat waarschijnlijk 1 hele week goed. En dan heeft opa waarschijnlijk geen zin meer in al dat heen en weer gerij.... ook vind ik dat er wel erg gemakkelijk op opa gerekend wordt, geen idee hoe oud opa is, maar lijkt mij geen jonge vent meer van 25... ik begrijp je zorgen.
Maar die vader is er toch ook, alleen niet bij het naar bed brengen zoals jij het liefst zou zien, maar meer overdag tijdens het middageten, een blokje om enz.... Je ex heeft al overleg gehad om minder te gaan werken overdag, dus heeft hij nog meer tijd om bij zijn zoontje te zijn. Er zijn maar weinig mensen die een co-ouderschap hebben waarbij de ouders thuis zijn op het moment dat de kinderen bij die ouder zijn. Er zal nu eenmaal gewerkt moeten worden en de tijden die jouw ex werkt zie ik persoonlijk liever dan de tijden van 8 tot 5 (realiteit is dat je dan van 7 tot 6 weg bent en dus meteen bij thuiskomst eet en de kinderen op bed doet en dus helemaal geen tijd voor elkaar)
ik zou het gewoon zo fijn voor zoontje vinden, dat papa gewoon echt de volle aandacht voor zoontje heeft, door dus bijvoorbeeld door de weeks 3 dagen overdag te werken en de overige dagen (muv) het weekend 's avonds zodat mijn zoontje straks kan zeggen dat hij echt een super jeugd heeft gehad met een papa die er echt was ipv een papa die het maar een beetje halfbakken doet. ik wil nl(ja ja daar is ie weer) dat mijn zoontje later niet hoeft na te denken over het gemis/tekortkomingen aan zijn vader en aangezien ik papa altijd heb moeten aansporen, om iets te doen met zoon, is het een hele geruststelling als ik zou weten dat vader iid nu zn reuzevent doet voor zoon. ik wil echt het beste voor mn zoontje hoor, en hij vind het hartstikke leuk bij papa ik weet het niet, ik kan het niet goed verwoorden
ja opa gaat dan op en neer . en als opa een keer niet kan dan word het vader zn moeder, zus oid(die bij lange na niet zo vertruwd zijn als opa) en ehmm opa is bijna 70
Maar is dit niet voornamelijk je eigen angst uit eigen ervaring die je nu (onterecht) op je zoontje projecteert?
En zijn deze mensen daar nu al van op de hoogte? Of worden die pas in het verhaal betrokken als de beslissing is gemaakt?
Misschien wel . ik vind het mar lastig, ik zou de wereld aan mn zoontje geven als het kon! ik wil voor hem gewoon het ALLERbeste Ben 2,5 jaar dag in dag uit bij hem geweest, ik vind het gewoon heel moeilijk de zorg aan iemand over te laten die er niet echt is . wat een ellende
Hoe doet ex dat nu trouwens als hij in de horeca werkt? Dat is toch voornamelijk weekendwerk of zie ik dat fout?
ik ga er vanuit van wel . vader heeft zo'n beetje alles al uitgezocht e.d behalve dan met werk en heeft gezegd, dit wil ik
Natuurlijk is dat lastig, dat is denk ik nogal een understatement. Maar als je ex-man er écht is op de momenten dat hij wel thuis is, dan ben ik er heilig van overtuigd dat je zoontje niks te kort komt.