Ik denk dat mijn broer heel onzeker is en doodsbang is haar kwijt te raken (wat uiteindelijk véééél beter voor hem zou zijn, maar dat ziet hij niet). En zij staat haar kindje af omdat ze hem anders kwijt is... Lekkere basis voor een relatie hé? :S
De volgende keer willen ze een meisje, this helaas een jongen, ach we kunnen hem ook wel afstaan :x:x:x:x Niet normaal dit, echt niet. Wat een soap inderdaad.
Ik snap je schoonzus absoluut niet, maar ik vind je broer ook een gevoelloze hork. Ik vind het heel erg voor hem dat zijn vriendin vreemd is gegaan, dat hij 6 maanden heeft gedacht dat het kindje van hem was. En dat het dus niet van hem is, is verschrikkelijk, echt waar. MAAR hij kan toch niet vrolijk verdergaan met iemand die haar kindje afstaat omdat het is voortgekomen uit vreemdgaan en dan doodleuk weer samen voor een kindje gaan van hun samen? In dat geval verdienen ze elkaar idd. Echt erg. Zij blijft hem denk ik altijd verwijten dat zij haar kindje moest afstaan, en hij haar dan weer dat ze is vreemdgegaan. Dat kan niet anders. Als je een kinderwens hebt en je bent zwanger, dan ga je van het kindje houden, ongeacht wie de vader is. Ik snap dat het voor jou moeilijk is hoor! Je staat ertussen in, ik zou het ook moeilijk vinden en niet weten wat te doen.
En dan afgelopen weekend gezellig samen weggaan om even "de zinnen te verzetten" En dan zit ik met een pasgeboren kindje op schoot terwijl ze gezellig op de bank over koetjes en kalfjes zitten te keuvelen...
Wow wat bizar! Ik denk dat ze beiden echt niet weten waar ze het over hebben. Zij weet niet wat haar overkomt als ze dit kind op de wereld heeft gezet. Ik denk dat ze alles en iedereen vaarwel zegt om haar kind bij haar te houden. Want tot je een kindje hebt, weet je eigenlijk niet wat het inhoudt, dat is echt waar. Ik zou nooit voor een man kunnen kiezen en vervolgens het kind weg kunnen geven omdat het van de "verkeerde man" is. En je broer die haar wel terugneemt en vervolgens een kind, een MENS van vlees en bloed, wil afstaan om dit maar uit te wissen? Nee... dit is geen goede hoop voor de toekomst. Ik vind dit een heel rare instelling. Dit kind is geen "schandvlek" die uitgewist moet worden, zij is vreemdgegaan, dat is verwerpelijk, het kind dat eruit voortkomt is onschuldig! Heb nu al medelijden met hem/haar.
Wat een bizar verhaal. Wat vinden jouw ouders er eigenlijk van en hoe gaan zij er mee om? En heb jij alleen een broer of ook nog andere broers/ zussen? Ik zou steun zoeken bij hun... Als ik jouw broer was dan had ik haar verlaten zodat zij alleen voor dat kindje kon zorgen...
bizar dit hoe kun je een kindje weggeven terwijl je zelf aangeeft graag moeder te willen worden? en dan dit kind weg doen en daarna een nieuwe maken met hun 2.. het is een mensje hoor geen ding! Er zit bij beide een flinke schroef los in de bovenkamer als je het mij vraagt.. en wat zeggen ze tegen het weggedane kindje? je moeder n****kte in het rond en je was van een scharrel dus heb ik met mn vaste vriend een nieuwe baby gemaakt die ik wel wilde houden.. en jou niet.. bah wat een naar en gek mens.. ik zou mijn mening er ieder geval wel over geven naar je broer toe.. ditis toch idioot? Wat zeggen jou ouders? sterkte meis! Je zou zo'n jerry springer act in de familie hebben gekregen...
Die vinden het ook lastig... Die zijn natuurlijk ook een kleinkind verloren. Maarja, we kunnen er zo weinig aan doen, het is hun beslissing.... Mijn broertje is militair en momenteel op uitzending, dus daar kan ik ook niet echt mee praten. De rest van de familie weet het ook nog niet, ze willen het liever nog even stil houden.... :S Ze kiezen voor het kindje ook voor een gesloten adoptie, dus dat kindje zal nooit te weten komen wie zijn of haar ouders zijn
Als ik jou was zou ik er toch eens over beginnen? Gewoon dat je zorgen maakt en dat je het moeilijk accepteren vind dat nu je zelf weer net mama bent geworden dat zij zomaar haar kindje opzij schuift. Ik zou hem ook proberen uit te leggen hoe je erover denkt want waarom zou je dat niet gewoon mogen zeggen? Normaal is het namelijk niet. Heel eerlijk denk ik dat als ze al zover zwanger is nooit iets gezegd heeft dat ze het uiteindelijk na de geboorte toch niet kan
Lijk wel een aflevering van achter gesloten deuren. Beide raar, Eerlijk gezegd weet ik geen advies te geven. Wel sterkte voor jou en het arme. Onschudige kind.
Ik ben zelf in zo'n soort situatie geboren. Mijn biologische moeder was per ongeluk zwanger geraakt. Kreeg tijdens de zwangerschap een nieuw vriendje. Van haar vader moest ze mij afstaan. Heeft ze gedaan en absoluut niet voor mij gevochten. Met vriendje is ze een relatie blijven houden en kort daarna werd ze opnieuw zwanger. Dit kind wilde ze wel gewoon houden. Ik ben blij dat ik niet bij hen opgegroeid ben. Als je zulke bizarre beslissingen neemt klopt er iets niet helemaal. Dan ben je als kind beter af bij mensen die met heel hun hart voor adoptie kiezen. In deze situatie misschien ook wel.
Mag ik vragen hoe oud ze zijn? Dit klinkt bijna kinderlijk naïef! Hij zal nooit kunnen vergeten dat ze is vreemd gegaan (spreek uit eigen ervaring en dat is al 8 jaar geleden). Maar zij zal ook haar kind nooit kunnen vergeten. Dit zal altijd tussen hen in blijven staan. En op "rustige" momenten wanneer alles koek en ei is, is er geen vuiltje aan de lucht en leven ze "gelukkig" verder. Maar er hoeft ook maar iets te gebeuren, één kleine tegenslag, en ze zullen elkaar dit voor de voeten gooien. Geen goede basis voor een gezonde relatie of een warm nest voor een gezinnetje. Hoe jij hier mee om moet gaan? Geen idee. Lijkt me vreselijk moeilijk. Ik wil jullie dan ook heel veel sterkte wensen met de tijd die komen gaat, want ook jullie hadden je verheugd op een nichtje of neefje.
Ik heb er gewoon geen woorden voor. Mijn mond hangt wagenwijd open. Ik zou niet weten wat ik zou doen maar denk dat ik niet normaal meer met ze om kan gaan.. noch je broer of schoonzus. Hele rare situatie kan zo GTST in.
Mijn broer is 29 en zijn vriendin 22. Zij komt uit een gebroken gezin waarbij ze niet is opgegroeid bij haar biologische moeder. Maar het bizarre is dat ze echt dol is op kinderen. En ik vraag me dan ook echt af of ze het kindje wel KAN afstaan. Maar volgens haar heeft ze geen band met dit kindje.
Beetje jammer dat ze daar na ruim 6 maanden pas achterkomt, had dan direct een morning after pil gebruikt, nadat ze was vreemd gegaan.. Dan was dit kindje heel wat ellende bespaard gebleven!
Ik denk zelf dat dit de beste oplossing is. Dit kindje zou anders opgroeien bij een moeder die het normaal vindt om vreemd te gaan en te liegen. En bij een vader die je vader niet is en eigenlijk niets van je wil weten. Dan maar beter 2 lieve adoptieouders die misschien al jaren er op wachten om al hun liefde te geven.