Oei en ook nog zonder rijbewijs! Supermama! Nogmaals, ik heb er nu nog maar 1 en kan al niet zonder auto haha! @Lise186, weet jullie omgeving wel dat jullie straks gaan beginnen? Of houden jullie het stil?
Nou als we lieve oppas opa's of oma's in de buurt hadden had ik het nog wel gedaan hoor 2 of 3 dagen werken, maar helaas hebben wij dat niet, het was eigenlijk niet de planning maar ik mocht van mijn vorige werkgever geen ouderschapsverlof parttime opnemen, het was of fulltime weer aan de slag of half jaar weg blijven, dus ik koos het laatste wat uiteindleijk resulteerde in ontslag met wel een mooie regeling, op die manier ben ik dus thuis gebleven met salaris bijna een jaar, en daarna werd de stap steeds groter om weer aan de slag te gaan, omdat ik al een jaar met hem thuis zat..
maar als er eenmaal een 3e is dan zou de oudste weer naar school gaan, dus eigenlijk zelfde situatie als nu. Maar auto wordt dan wel echt nodig, zie er alleen zo tegenop rijlessen, en vooral theorie haha, ik weet niet waarom maar het is zo lang geleden dat ik moest stampen, ben bang dat mijn hersenpan gaat koken
Wie weet valt het hartstikke mee met je rijbewijs, juist omdat het al zo een tijdje geleden is. Wij zitten momenteel te twijfelen wat betreft de auto. Mijn mans auto is langzaam aan vernieuwing toe. We wilden eigenlijk een kleintje terug kopen, maar met de toekomstplannen lijkt dat niet zo verstandig. Iedere keer als we nu een leuke zien, googelen we gauw even of er een kinderwagen in past In onze omgeving is er niemand die weet dat we er aan willen beginnen. Vooral niet, omdat ik altijd roep dat ik er niet aan moet denken. We hebben het er weleens over met de vrienden, maar meer omdat iedereen wat ouder aan het worden is en dit de volgende stap is. Wat betreft de oppas, zullen we hier maar op 1 opa en oma kunnen rekenen, omdat ik niet wil dat ons kind naar de andere opa en oma gaan. We kunnen helaas niet op ze vertrouwen.
ik zit met precies hetzelfde probleem lise kwa oppas..niet betrouwbaar. en schoonouders wonen in italië dus dat wordt lastig oppassen
Moeilijk hè Minniej als je een opa en oma niet kunt vertrouwen. Bereiden jullie je ook voor? Zo ben ik alles aan het opzoeken van de cyclus. (Had hier echt geen kaas van gegeten) en hou het sinds deze maand een beetje bij. Hoe lang die is enzo. Gaan jullie ook ovulatie testen gebruiken? Ik denk dat we het eerst even zo gaan proberen.
Ja de maanden voordat ik stopte met de pil was ik me ook overal op aan het inlezen. Had ook echt geen idee op dat moment Ik slikte toen al ruim 15 jaar non stop de pil en had dus ook geen flauw idee wat mijn eigen cyclus was. Toen ik stopte met de pil had ik na 3 cyclussen door hoe lang hij was (24/25 dagen) en bij de volgende bleek ik een maand zwanger! Heb dus geen ovulatietesten gebruikt omdat al snel duidelijk was dat hij heel regelmatig was. Als hij onregelmatig is kan ik mij voorstellen dat zo'n test erg handig kan zijn. Maar nu bestaat mijn voorbereiding uit de meer 'praktische' zaken; er moet weer een kamertje gemaakt worden en hoe gaan we de opvang straks regelen? Wij hebben het geluk dat mijn moeder 2 dagen oppast en mijn schoonmoeder 1 dag, maar hoe doen we dat straks bij 2? Mijn schoonmoeder past op dezelfde dag namelijk ook al op het 3,5 maand oudere nichtje van mijn zoontje dus die gaat er echt geen 3e bij nemen haha! Mijn moeder wil er denk(hoop) ik straks wel een 2e bij. Dus ik denk dat we mijn zoontje straks 1 dag per week naar een kinderopvang of gastouder gaan brengen.
Ik ga niet met ovu testen beginnen, maar als het niet lukt misschien wel weer... ik kon het eigenlijk meestal wel redelijk aanvoelen wanneer ik ovuleerde toen ik probeerde zwanger te raken van de tweede, bij de eerste geen tijd want ik was in maand 2 zwanger.
Hoi, ik ben nieuw hier Ik wil graag meepraten want wij willen ook dit najaar gaan proberen. Het is voor het eerst, spannend dus! Vooral omdat ik helaas nogal wat medische problemen heb, waardoor ik maar moet hopen dat het heel snel lukt (dat vind ik niet zo leuk, die druk, ik zou liever gewoon wat aanmodderen, maar dat is niet echt een optie). Kan/wil niet echt met mijn omgeving over onze plannen praten dus lijkt me heel fijn om hier onder gelijkgestemden te zijn Nou, ik gooi mezelf dan maar gelijk brutaal zo in het gesprek Aan ovulatietesten heb ik niet echt een behoefte, ik ben nu aan de pil maar heb zonder pil een vrij regelmatige cyclus (het scheelt i.i.g. nooit veel), en nog belangrijker, ik merk altijd extreem goed (op het vervelende af!) aan mezelf wanneer ik ga ovuleren. Dus ik denk dat zo'n test me niks nieuws kan vertellen... Trouwens, mijn vriend wil dit jaar ook (met het zicht op een kindje) zijn rijbewijs gaan halen, dan kunnen we een auto gaan kopen als ik eenmaal zwanger ben. Ik heb zelf wel al m'n rijbewijs, en ik moet zeggen dat ik de theorie echt helemaal niet moeilijk vond. Zeker omdat je het examen thuis kan oefenen (i.p.v. alleen maar zitten leren) en dat heb ik dus ook gedaan. Dat maakt het een stuk meer relaxed omdat je weet waar je aan toe bent.
Hoi petrova, gezellig dat je mee komt kletsen Spannend zo'n eerste keer! En idd omdat onze omgeving ook niet van onze plannen op de hoogte is vind ik het ook wel fijn om hier met gelijkgestemden te kunnen kletsen. Helemaal omdat (zoals ook de andere dames kunnen beamen) manlief er niet zoveel als ik over wil kletsen haha. Maar wat vervelend dat er medische problemen mee spelen. Mag ik vragen wat er speelt?
Vind het ook erg gezellig! Bij mij is het niet echt dat m'n vriend er niet over wil praten (althans, dat heb ik nooit bij hem gemerkt), maar ik heb gewoon zelf de behoefte er met anderen ook nog over te praten denk ik! Misschien ook gewoon met andere vrouwen, gewoon omdat wij toch het zware werk moeten verrichten! Nouja, dat zeg ik nu, maar omdat we dus z.s.m. zwanger moeten worden heb ik hem wat gezondheidstips van internet doorgestuurd gisteren, over wat hij allemaal moet doen en laten als we aan het proberen zijn, om de kans op goed zaad en dus een zwangerschap zo groot mogelijk te maken. Daar had hij gelukkig weinig problemen mee Mijn medische situatie is dat ik endometriose heb gehad. Op zich was die endometriose geen probleem voor mijn vruchtbaarheid (geen verkleefde eierstokken of verstopte eileiders of wat dan ook) maar ik had daar dus vreselijke pijn van, m.n. bij mijn eierstokken, was echt alsof ik een ernstige chronische ziekte had (was het in feite dan ook natuurlijk). Ik ben in maart geopereerd en toen hebben ze alle endometriose kunnen verwijderen. Het gaat nu gelukkig heel goed, alle endopijn is weg! Maar hier komt het dus, ik ben nu aan de pil omdat dat de kans op terugkeer van de ziekte verkleint, en in principe moet ik de rest van mijn vruchtbare leven daar ook aan blijven. Zodra ik er weer af ga kan die endo dus sneller terugkomen dan met de pil... En daarmee niet alleen mogelijke onvruchtbaarheid (kan zomaar ineens wél in m'n eileiders gaan zitten en dan komt dat eitje er natuurlijk niet meer uit), maar ook die vreselijke pijnen, en dan wéér een operatie (als ze het tenminste kunnen diagnosticeren, de eerste keer heeft het anderhalf jaar geduurd vanaf de eerste symptomen tot ik eindelijk een operatie mocht, omdat ze toen pas zeker waren dat ik het had). Maakt het natuurlijk een beetje lastig. Ik weet bijvoorbeeld ook niet wat ik zou doen als ik na een jaar nog niet zwanger zou zijn. Maar ik probeer er niet aan te denken... Endometriose is de grootste oorzaak van onvruchtbaarheid onder vrouwen, en na die operatie weet ik i.i.g. zeker dat ik dat nu op dit moment niet heb, dus daar probeer ik me aan vast te houden. Zo van, dat staat ons dus zéker niet in de weg op dit moment.
Petrova welkom, en wat vervelend zeg endometriose, ik heb er wel eens iets over gelezen omdat ik ooit bang was dat ik het had..voor mijn eerste had ik vreselijk pijnlijke menstruaties, dat ik er snachts echt van wakker werd en krom lag van de pijn, maar sinds de eerste niet meer, heel apart, wel altijd veel bloedverlies maar goed...ooit een echo gehad en toen bleek er niks aan de hand te zijn, gelukkig maar Maar akelig voor je hoor, hopelijk komt het niet meer terug!!
Dankje! Ik heb ook heel pijnlijke menstruaties en veel bloedverlies ook (altijd al dus dat heeft ws. bij mij ook niet echt met de endometriose te maken) en bij mij hebben de gynaecologen ook gezegd dat de enige oplossing tegen de pijn (omdat de pil daar nooit bij hielp) zou kunnen zijn om een kind te krijgen! Blijkbaar komt het vaak voor dat je daarna inderdaad veel minder pijn hebt. Ook bij mensen die ik ken trouwens, mijn vorige baas en mijn schoonzus hadden dat! (Dat soort dingen komen naar boven als je over je eigen gynaecologische problemen moet vertellen... haha) Ik hoop ook heel erg dat ik een van die gevallen ben
Hoi Anita en Petrova! Leuk dat jullie meekletsen! Tuurlijk mag je mag je meedoen Anita, hoe meer zielen hoe meer vreugd toch? Wat vervelend zeg die endemetriose, snap dat je niet het risico wilt lopen dat het terug komt en weer die hele medische molen in moet. Die pijnlijke menstruaties herken ik wel en bloedverlies ook, ben altijd blij als de eerste dagen voorbij zijn. Loop ik niet meer krom vd pijn en hoef ik niet na iedere stap naar het toilet. Ben er ook wel voor naar het zh geweest, maar alles was in orde. Ze wilden toen een spiraal plaatsen, maar hebben het niet gedaan in verband met onze kinderwens.
Zal eerst eens iets over mezelf vertellen. Wij hebben nog geen idee of we in het najaar weer zwanger willen worden, maar dat we een 4de kindje willen staat voor ons vast. Het liefst wachten we daar niet al te lang mee maar er is vorige maand een hoop gebeurd waardoor we er samen nog niet aan toe zijn. Vandaag hebben we een afspraak bij de gynaecoloog en word het hopelijk duidelijk of het überhaupt wel verstandig is of dat we het hierbij moeten laten. Ik hoop op groen licht. We hebben een prachtige zoon en dochter. En vorige maand ben ik bevallen van een prachtige zoon, waar we afscheid van hebben moeten nemen. Ik was pas 16 weken zwanger.
Wat heftig zeg Anita. Gecondoleerd met het verlies van je zoon. Ik kan me niet eens voorstellen hoe dat moet voelen. Ik hoop in ieder geval dat jullie goed nieuws krijgen vandaag! Ja dat werd mij ook ten zeerste aangeraden inderdaad. Heb ik destijds (vorig jaar) dus ook laten doen... ik word nog steeds huiverig als ik eraan denk. Na 6 maanden heb ik (alhoewel ik dat al véél eerder wilde, maar het steeds afgeraden werd) hem eindelijk laten verwijderen. Wat een opluchting. Ik raad het zelf dus absoluut niet aan
Bedankt voor jullie berichtje. Het is inderdaad erg heftig geweest. Alles ging goed en binnen 4 dagen is het helemaal mis. Net bij de gynaecoloog geweest. Gelukkig groen licht. Kans dat dit nogmaals gebeurd is heel erg klein. Nu verder aansterken. Dat vele bloedverlies lijkt me ook niets. Best wel gecompliceerd Petrova. Hopelijk duurt het niet lang voordat jullie zwanger raken. Is een spiraaltje plaatsen pijnlijk? Als straks onze kinderwens is vervuld wil ik graag van de pil af, dus lijkt me een spiraaltje een logische stap.
Jeetje Petrova, dat is toch ook wat! Ik hoop inderdaad voor jullie dat de endemetriose weg blijft. Om de 'druk' van snel zwanger willen worden weg te nemen, hielp bij mij de gedachte dat het zeker wel een jaar kan duren om zwanger te worden. Ik hield er op voorhand dus al rekening mee dat het zeker de eerste 5/6 maanden niet zou gaan lukken. Snap echter dat het in jouw geval wel extra lastig is ivm het dan wel of niet terugkeren van endemetriose.