Voorheen kregen de kinderen altijd gewoon wat yoghurt na het eten, ook als ze geen hap van hun warme maaltijd hadden genomen. Dit begon me eigenlijk wel steeds meer tegen te staan, omdat ze niet eens één klein minihapje willen nemen en dus helemaal niet weten of het lekker of vies is, maar daarna maar al te graag een toetje aten. Mijn dochter heeft een lichte verstandelijke beperking en ik wist niet zeker of ze het voldoende zou begrijpen als ik zou zeggen dat ze eerst moest eten alvorens ze een toetje zou krijgen. Dus zodoende heb ik het tijden maar gelaten zoals het was. Niet zo lang geleden zag mijn dochter, toen mijn man de boodschappen aan het opruimen was, dat we een luxe toetje in de koelkast hadden staan. De rest van de dag heeft ze geroepen dat ze dat lekker ging eten 's avonds . Bij het avondeten wilden zowel dochter als zoon niks eten, maar riepen ze alleen maar heel hard om het toetje. Toen heb ik aan beiden aangegeven hoeveel ze moesten eten voordat ze een toetje zouden krijgen. Mijn zoontje gaf na wat mopperen al snel toe en at netjes wat ik had aangegeven. Dochter daarentegen heeft niet in haar kont wat ze in haar kop heeft, dus die hield hardnekkig vol dat ze niet ging eten. Ze was niet te vermurwen. Toen we uiteindelijk het toetje op tafel zetten koos ze eieren voor haar geld en heeft ze netjes gegeten wat de bedoeling was. Conclusie: Ze snapt het dus best . Vanavond wilde ze wéér niet eten, en ook niks proeven. Zoontje in eerste instantie ook niet, maar na wederom te hebben aangegeven hoeveel ik vond dat hij moest eten, at hij met smaak en kreeg dus een toetje. Dochter echter hield voet bij stuk. Pas toen zoon het toetje op had en zij dus niks kreeg wilde ze wel eten. Ik gaf haar een hapje, maar ja, dat was natuurlijk allang koud geworden en ik denk dat ze het om die reden uitspuugde. Dat was voor mij aanleiding om haar dus echt geen toetje te geven. Ze had tenslotte niet gegeten wat ik had aangegeven. Maar achteraf gezien vroeg ik me af of ik toch niet wel dat toetje had kunnen geven. Ze heeft uiteindelijk wel geproefd, althans...de hap in haar mond genomen. Hoe hadden jullie dit aangepakt? Was ik te streng, of moeten we aan deze manier vasthouden?
Bij ons is een gezond toetje onderdeel van de maaltijd en kan dus altijd. 'lekkere' toetjes zoals vla of yoki geven we alleen als er behoorlijk gegeten is (dit verschilt per kind en per gerecht). Fruit, yoghurt, kwark mag altijd. Soms heb je gewoon geen zin in warm eten of in hetgeen op tafel wordt gezet, als je dan wel zin hebt in yoghurt.. prima.
Ja, zo deden wij het voorheen ook. Maar nu het de laatste tijd meer uitzondering dan regel was dat er gegeten werd, ging het me een beetje tegenstaan om dan wel een toetje te geven. Alleen zin hebben in warm eten als het pannekoeken, pizza of macaroni is vind ik wel iets te toevallig .
Nee hoor niet te streng. Wij werden thuis ook zo opgevoed en ben er ook niet slechter van geworden.. En wij doen dit ook met de kinderen en dat werkt. Mijn oudste moet minstens 10 happen nemen want ik heb er een hekel aan als er bij voorbaat al wordt geroepen : 'bah vies!!' Bord hoeft niet leeg, goed proeven wel..
De vraag is, waarom eten jullie een toetje? Doe je dat omdat je het lekker vind na de maaltijd, of om een andere reden? Ik eet zelf geen toetje, omdat het redelijk slecht is. Mijn man eet met smaak een toetje omdat hij het lekker vind, gelukkig zelden. Mijn zoontje eet sinds kort een toetje en daar zijn we blij mee, want hij moet kilo's aankomen. Hier wordt na de maaltijd fruit gegeten. Mijn zoontje eet dan toetje en banaan. Als je het eet omdat het lekker is, zou ik er rigoureus gewoon mee stoppen en geen toetjes meer kopen. Als er geen toetje in de koelkast ligt, kunnen ze er ook niet om zeuren. Als je graag wilt, dat ze zuivel eten, zou je dat ook op een ander moment kunnen introduceren, bijvoorbeeld als ze thuiskomen uit school.
Nee, bord leeg hoeft hier ook niet. Maar ik vind inderdaad wel, hoe kan je nou weten of het vies is en/of je er geen zin in hebt als je niks geproefd hebt...
Wij kregen vroeger ook geen toetje als we niet wilde eten en ja toen vond ik dat wel eens stom maar nu doe ik het zelfde bij mijn zoontje Dus nee vind je niet te streng.
Ik vind dat eten geen gedoe moet zijn. Als je niet wilt eten, prima dan eet je niet. Je krijgt ook niets anders (gezond toetje is onderdeel van de maaltijd). Iets vies noemen mag niet en zeker niet als je iets niet geproefd hebt. Als je iets niet lekker vindt en je hebt het geproefd, prima.. dat kan. Het maakt mij echt niet uit of een kind niet eet (mits ik goed afwissel en weet dat ik genoeg zaken aanbied die ze in principe best kunnen eten).. ze doen maar. De volgende dag gaat het dan al gelijk een stuk beter. Fruit, yoghurt of kwark is prima voeding en daar gaat het me om. En verplicht 10 happen nemen? Nee, daar geloof ik niet in. Ik kan het wel op prijs stellen wanneer er goed geproefd wordt en dat zeg ik dan ook.
Toetje is hier eigenlijk altijd gewoon halfvolle yoghurt. Niks bijzonders dus. Luxe toetjes hebben we echt bij hoge uitzondering. Waarom eten wij een toetje? Hm, gewoonte denk ik? Ik zou het eigenlijk niet eens weten, want ik eet sowieso nooit een toetje en mijn man ook bijna nooit. Helemaal afschaffen vind ik niet nodig. Als ze goed/redelijk eten mogen ze van mij best nog wat yoghurt als ze daar zin in hebben.
Een toetje is toch niet persé zoet of slecht? Gewoon yoghurt of fruit zijn prima voedingsmiddelen. Vla, Danoontje, Yoki is nergens goed voor en alleen voor de lekker. Het is maar wat je gewoonte is. Hier krijgt zoon yoki (hij eet altijd goed). Dochter mag vla als ze behoorlijk gegeten heeft, fruit of yoghurt/kwark als ze niet of weinig gegeten heeft. Ik geloof er niet zo in om mijn kind met een lege maag naar bed te sturen omdat IK vind dat ze moet eten. Nu hebben ze altijd nog de keus om iets gezonds te eten. Zoon eet bijvoorbeeld altijd goed. Heel soms komt het voor dat hij iets echt niet lekker vindt, dan neemt hij na de maaltijd een banaan. Prima vind ik dat
en waarom niet als ze niet goed eten? Zo is het toetje dus een beloning en kun je net zo goed een reep chocolade geven (bij wijze van... ) Ik wil graag dat mijn kind geode voedingstoffen binnen krijgt en dus is het nagerecht (klinkt wat beter dan toetje) onderdeel van het dagdieet. Zo hebben we nooit gedoe over genoeg eten etc.
Natuurlijk, iets niet lekker vinden kan en dan hoeven ze het ook echt niet te eten. Ik eet ook niks dat ik niet lekker vind. Het maakt mij óók niet uit als er niet gegeten wordt. Maar het maakt me wel uit als het bord gelijk resoluut aan de kant wordt geschoven en er wordt gevraagd "Toetje?".
Ik bedoelde juist, als je graag wil dat ze wel toetje eten, dat ze dat dan niet als toetje zien, maar bijvoorbeeld op een ander moment van de dag. Dan hebben zij geen machtsmiddel meer (jij trouwens ook niet). Misschien zien ze dan het avondeten als hoofdgerecht en niet als voorgerecht op het toetje...
Als een kind duidelijk voldoende heeft aan alleen het toetje dan is het misschien tijd om 'm in zijn geheel af te schaffen. Nu gebruik je het als machtsmiddel.. ik vind dat persoonlijk nooit zo'n stralend idee.
Omdat ze m.i. niet willen eten ómdat ze een toetje willen. Er wordt niks geproefd, maar het bord wordt gelijk aan de kant geschoven. Dát hoeven ze niet! Wel een toetje. En daar word ik een beetje moe van.
Nee, ik ook niet eigenlijk. Ik heb dat ook nooit gedaan, maar onderhand zakte mijn broek ervan af, van dat geneuzel aan tafel elke keer. Misschien is helemaal afschaffen gewoon het beste idee inderdaad.
En het mooie van mama zijn is dat je nu een besluit kunt nemen en deze over een tijdje gewoon weer kan veranderen!
Ah, spraakverwarring. Voor mij is een toetje een zuivelproduct, over het algemeen inderdaad de vla/danoontje enz, dus ongezond. Fruit is voor mij dan weer geen toetje (want gezond). Wij zijn blij met alles wat er in gaat, gelukkig heeft mijn zoontje geen hekel aan groente o.i.d. En met veel lol gaat er meer in, dan serieus eten. Van de week vertikte hij het om bonen te eten. Totdat we met 2 lepels tegelijk aankwamen en in zijn mondje stopten. "spontaan" at hij minstens 20 sperciebonen. Dus deze truc gaan we vaker toepassen.
Het zit je niet lekker anders open je geen topic daar over. En je zal het van mij niet verwachten maar ik begrijp je standpunt. Maar ben het in grote delen eens met Cygnet2. Ik begrijp waarom je het gedaan hebt. Maar zal het in het vervolg niet weer zo doen. Hier mag veel en toetjes eten we hier niet vaak. Vandaag met mijn stomme kop net naar de super geweest en had voor na het eten tompoezen mee genomen. In plaat van toetje. En voor een keer extra. Je raad het al. Dochter heeft alleen die tompoes op. ( slim nee) kon ik nee zeggen nee.! Ze had wel een paar happen rijst met doperwten op. Maar normaal eet ze meer en was nog niet klaar met eten, ik was alleen weg naar de super en vader( lat) gaf haar eten. Ik kwam dus met de boodschappen thuis. ( slechtere tijd kon ik niet uit kiezen) Ach ja ze heeft die tompoes op. Daarna nog wat poffertjes. ( kanten klaar heb ik voor nood liggen) Ik weet ben apart soms. Maar ja zo ben ik en zo voed ik op. Misschien niet goed. En ik had ook nee moeten zeggen. maar kan het slecht soms. Dus hier schuldgevoel omdat ik toe gaf. ( andere kant van het verhaal zo leert ze het nooit ( wachten)) ja toch.
Zuivel na t avond eten is inderdaad niet echt gezond. Vriend en ik eten beide geen toetje. Dochter krijgt als het mij uitkomt vlaflip. Ze zeurt hier dus ook niet om. ik vind je ook dus niet streng vooral niet als ze bijvoorbaat al zeggen toetje. Misschien dan fruit als toetje geven, dan hebben ze toch nog vitamine voor t slapen gaan. Lekker aardbeitjes .