Welke gedachte hield jij jezelf voor om nog net dat stapje verder te gaan en vol te houden zonder pijnstilling? Eerste bevalling hier was hels en na weeenstorm met 3 cm al een ruggenprik gekregen ik kon niks meer en raakte in paniek. Nu hypnobirthing, badbevalling enzovoort dus goed voorbereid. Maar tips zijn altijd welkom, welke gedachte had jij in je hoofd om nog net wat verder te gaan? Zoals, deze wee komt nooit meer terug?
Hee TS Ik had vanaf het eerste begin direct weeen om de 3 minuten die ook ruim een minuut aanhielden ( had al weken harde buiken en voorweeen, die waren prima te doen) Die heb ik simpelweg weg lopen zuchten omdat ik niet wilde geloven dat t echt begonnen was. Na een uur ging t over in een weeenstorm en het enige wat ik me voorgehouden heb was... Niks... helemaal in het moment gaan zitten op de mindfullness manier. T was zoals t was. Wilde ik douchen ging ik douchen, in bad was in bad, etc(schreeuwen was schreeuwen). Mijn man volgde braaf alle handelingen hahaha. Enige moment dat het voor mij paniek werd was toen de vk kwam omdat manlief had gebelt dat ik echt wel meeperste ook al mocht t niet en hij mij niet op andere gedachten kreeg. Toen ze boven kwam en me aankeek zag ik vebazing in haar ogen ( ze was een klein uur ervoor weggegaan terwijl ik net een krappe 4 cm had) want ik had een duidelijk masker zoals je vlak voor de geboorte schijnt te hebben.Ze riep onder die douche vandaan en op bed!!! Grote paniek bij mij. Eenmaal op bed zei ze...een of twee keer persen en je bent mama...Dat kon ik niet geloven en even weigerde ik te persen. Helaas was de drang te groot en een pers later werd onze dochter geboren!! Bij een volgende zou ik weer de mindfullness toepassen. Ik vond het een schitterde reis de hele bevalling en heb totaal geen ondragelijke pijn ervaren. Grt arwe
Eerlijk gezegd weinig positiefs.. Heb wat afgemopperd vanaf een cm of 7 Voor die tijd ging het eigenlijk vooral met afleiding prima: tv kijken, spelletjes op iPad/mobiel etc.
Ik vond het heerlijk rond te lopen en de weeen op te vangen met mijn handen tegen de muur aan te drukken!
1e rondjes gelopen in de kamer 2e ging zo snel, zat in de auto 3e ging ook snel, maar wel in t zh gelukkig. Pijnstiller had ik geen tijd meer voor maar ik zat in kleermakerszit. Dat was t beste te doen
De tweede bevalling zat ik heel goed in mijn eigen wereldje. Bij mij werkte het zeer goed om bij het uitademen mijn buikspieren aan te spannen. Zo ben ik de bevalling goed doorgekomen. Toen ik dacht 'nou ga ik in paniek rsken, meer pijn dan dit kan ik niet meer wegzuchten, voelde ik de persweeen al aankomen. De vk ging voelen en zei 'mooi, je hebt al 7 cm'. Ik schrok ontzettend, maar mijn gevoel bleek gelukkig toch te kloppen want toen kreeg ik een perswee en waren de laatste 3 cm in 1 minuut gedaan en lag na 2 minuten mn dochter op mijn buik.
Nou in ieder geval niet liggend. Staand en dan ergens met armen om hangen. Ik had erg veel aan de bevalbal. Die zette ik op een stoel en kon er zo heerlijk staand overheen hangen met mn armen. Knuffelen/omhelzen zeg maar .
In het begin nog rustig. Beetje bankhangen, nog chinees gegeten Later veel rondlopen, tegen de muur staan tijdens een wee en vooral rustig blijven, letten op mijn lichaam. Veel douchen, heerlijk. Met 9cm in ziekenhuis aangekomen. Toen duurde het helaas nog 3,5 tot volledige ontsluiting met wee opwekkers. Zijn hoofdje was gedraaid. Die laatste minuut was zwaar! Heb veel gehad aan de co assistent van de gyn en de klinisch vk. Topvrouwen. Geen pijnstilling nodig gehad. Ben vooral zo rustig mogelijk gebleven en mezelf steeds voorgehouden hoe bijzonder dit was. En dat was het ook. Hdt duurde ontzettend lang, 2 nachten niet geslapen maar ik voelde me machtig toen hij er was. Vond het een heel mooie ervaring. Zeker goed te doen hoor.
Ik was ook helemaal fan van de weeënapp trouwens. Helemaal gefocust op dat klokje haha..."nog zoveel secondes..dan gaat het voorbij..."
Ben je nu al een paar keer tegen gekomen, dus mijn bevallingsverhaal ken je inmiddels . En ik dacht eigenlijk nergens aan.. Ik was eigenlijk best vrolijk tijdens de bevalling haha en super nieuwsgierig naar de baby natuurlijk. Dus meer dan denken aan rustig blijven ademhalen & omg ik ben aan het bevallen was het niet... Geniet van de laatste dagen zwangerschap het is zo mooi!
Adem tellen.... Elke wee was 8 keer in- en uitademen.... (Later werd het wel wat meer) Aan mijn man zijn schouders hangen en heen en weer wiegen (weeëndans) Kreunen Hier hielp de gedachte dat de pijn wordt veroorzaakt door mijn lichaam en dus nooit sterker kan zijn dan mijn lichaam
De eerste weeen waren thuis en heb ik staand weggepuft. Aan het begin mocht m'n vriend nog op m'n onderrug wrijven maar later mocht hij dat niet meer. In de auto naar het zkh stopte de weeenactiviteit. Ik heb er toen 1 a 2 gehad en die waren veel minder heftig. De auto kwam ik echter niet meer uit dus dat werd een rolstoel. Eenmaal in het ziekenhuis heb ik ze allemaal liggend op m'n rug opgevangen. Dat waren er niet meer zoveel want ik was al 6 cm. En nu hetgeen waar ik aan dacht tijdens de ergste weeen: Eigenlijk best grappig. Ik dacht letterlijk aan surfen. Ik ging mee met de wee. Ik probeerde het puffen op de manier waarop ik het geleerd had tijdens de joga maar dat lukte niet. Ik deed het in een zucht en dan zo'n beetje de hele wee lang en beelde me dan in dat ik op een surfplank stond. Ik was dus geheel verzonken in m'n eigen wereldje. Ik heb de laatste weeen niet als heel naar ervaren. Ik vond de weeen tot aan het eind goed te doen maar ik vond de persweeen verschrikkelijk (meestal hoor je andersom). In ieder geval heb ik geen pijnstilling nodig gehad, achteraf gezien. Ik heb er wel om gevraagd maar toen was ik al bijna aan het persen haha, dus dat ging niet meer. Hoe dan ook ik vond het een superervaring. Ik zou het zo nog een keer willen doen!
Ik had dat precies hetzelfde Op het moment vlak voordat ik mocht gaan persen heb ik gezegd dat ze maar moest bellen naar het ziekenhuis en dat ze een ruggeprik in de ambulance mee moesten nemen Achteraf blij dat ze dat niet serieus heeft genomen Ik wilde heel graag thuis bevallen namelijk
'Ik weet niet hoelang ik dit nog volhou, maar in ieder geval de komende 10 minuten'. En dat dan blijven denken. Zo heb ik mijn weeenstorm overleefd. Gelukkig duurde die ook nog geen 2 uur. Oh en ik ben in bad bevallen, aanrader
Ademhaling! Zo lang mogelijk heel geconcentreerd steeds 5 seconden inademen door mijn neus en 5 sec uitademen door mijn mond. Toen dat echt niet meer voldeed overgestapt op het puffen (5 sec inademen en dan in 5 pufjes weer uitademen. Eerst langzaam, en naarmate de weeën moeilijker werden op te vangen steeds iets sneller. Dit heeft mij echt goed er doorheen geholpen. Pas de allerlaatste 2-3 cm kreeg ik moeite met opvangen.
Mijn eerste bevalling schoot echt voor geen meter op, bleef uuuuuuuren op 4 cm hangen. Maar ik heb sowieso altijd vertrouwen in mijn lijf gehad en de overtuiging "dat ik dit kon". En daarnaast ging ook continu door mijn hoofd: "over 24 uur heb ik mijn kindje". Is het niet volledig op eigen kracht, dan wel d.m.v. een keizersnede (gezien de op dat moment compleet niet vorderende ontsluiting). En dan er achteraan: wat is nu 24 uur op (mijn) mensenleven? Dat kom ik beslist door! Uiteindelijk was het een bevalling die bijna 36 uur heeft geduurd en die door alle betrokkenen als heel erg zwaar werd omschreven, maar toch zei ik een half uur nadat mijn dochter geboren was dat ik het morgen weer zou doen! Heb het ondanks dat het zwaar was als ontzettend mooi ervaren!
Zowel bij de 1e als bij de 2e heel veel rondjes lopen Volgens mij had ik er een halve marathon opzitten. En niet nadenken, wee voor wee. Komt vanzelf goed, je lichaam reageert zoals het moet. Meestal gaat een tweede bevalling rapper. Bij de eerste had ik voor mijn gevoel vanaf het begin al redelijk veel pijn, en het persen duurde veeeel langer. Bij de tweede twijfelde ik tot de 6 cm zelfs nog of het wel 'echt' begonnen was. Persen was ook in 3x klaar. Succes!
Ik kon alleen maar op mijn zij liggen en vooral zo min mogelijk bewegen. Ik was erg in mezelf gekeerd, gefocused op mijn ademhaling. Ademhaling laag in de buik houden ipv hoog. Op een gegeven moment kwamen de weeën in mijn rug, zonder al teveel tijd er tussen om bij te komen. Toen heb ik heel erg in mijn rug geduwd of mijn vriend laten duwen voor verlichting. Op het moment dat ik dacht; nu wordt het me wel heel heftig had ik al 9 cm en mocht ik 10 minuten later gaan persen. Pijnstilling is dan ook nooit in me opgekomen.