Dit had ik ook: op de een of andere manier kwam pijnstilling niet in me op.... Waarschijnlijk omdat ik zo 'in het moment zat' en omdat ik er vantevoren ook niet over nagedacht had. Maar ja, daar heb je nu niks meer aan. Doe gewoon wat goed voelt op dat moment, pijnstilling of niet, beide prima lijkt me. Zo zou ik de bevalling ingaan als ik jou was TO. Nogmaals, zet 'm op. Komt goed!
Ik ben de weeen door gekomen door constant diep adem te halen, en met kracht uit te blazen, en al schreeuwend dat iedereen de mond moest houden, omdat ik zelf wel wist wat ik moest doen hahaha. En ik heb volgens mijn man en de gyn ook nog geschreeuwd dat ze me maar een keizersnede moesten geven, alleen daar weet ik niks meer van. Dus al met al ben ik mijn weeen door gekomen met schelden op mijn man en gyn, en al zuchtend. Mocht het bed niet uit, dus moest de weeen liggend opvangen.
De eerste keer met een ruggeprik, de 2e keer wegpuffen. 2e bevalling ging ook 4x zo snel dus was goed te doen..
ik heb niet zolang weeen gehad ging heel snel, maar ik heb voor mijn eerste ook het hypnobirthing boek gelezen, kon bijna alle weeen de diepe ademhaling doen, je baarmoeder zo groot mogelijk maken alsof je een ballon op pompt, en dan naar beneden toe uitademen, Toen de weeen daarvoor te sterk werden, moest ik steeds 1 ademhaling 5 keer uitpuffen dat deed ik door in mijn hoofd te tellen afwisselend 1-2-3-4-5 en a-b-c-d-e aan het einde van de ween kon ik dan vaak nog 2 of 3 keer de eerdere ademhaling toepassen, tussendoor en tijdens de weeen heeft mijn man steeds mijn voeten en benen gemasseerd. Voor mij werkte het goed zo. succes alvast met je bevalling! Ik heb in een eerder topic ook op jou vraag gereageerd, toen lukt het slapen enzo niet, hoe gaat dat nu? kunnen ze je al strippen oid?
Ja heb ook geoefend op die ademhaling ! Ga me best doen ! Afgelopen nacht weer een goede nacht gehad gelukkig, afgelopen vrijdag een strip poging gehad helaas nog potdicht. Heb besloten haar de kans te geven tot vrijdag en dan een nieuwe strippoging. Met dit weer kan ik gelukkig ook buiten zitten ipv alleen maar binnen op de bank of bed. Dat maakt het een stuk draaglijker !
Hier vanaf 4cm een beginnende weeenstorm, met 6cm zat ik volledig in de storm en kreeg ik persdrang. In een warm bad gaan zitten; HEMELS! Ik kreeg weel lucht tussen weeen door en kon daardoor genoeg kracht verzamelen om de persdrang te negeren. In bad gingen de laatste 4cm ook razendsnel. Helaas kon ik niet in het bad bevallen, en dochter bleek een sterrenkijker, dus het is een vacuumverlossing geworden. Maar vanaf volledige ontsluiting vond ik het minder pijnlijk; ik mocht eindelijk toegeven aan die persdrang, ook echt heel fijn dat ik dus wat kon doen! Maar goed, na 1,5 uur persen was ik ook wel kapot en blij dat ze er uit kwam Bij de tweede ga ik zeker eerder in bad of onder de douche, dat heeft me bij de eerste zo geholpen! Vk zei ook dat mijn ontsluiting toen echt super snel ging en ze bij de tweede verwacht dat het nóg sneller gaat, ben benieuwd!
Ik dacht inderdaad, deze wee komt niet meer terug. Iedere wee brengt me dichter bij mn kind. En even door het hoogtepunt van de wee komen en dan valt het wel weer mee.. En natuurlijk de geboorte tens. Superding. Die heeft er echt voor gezorgt dat alles zo soepel liep. Ik had "controle" over de pijn en was daardoor relaxted. Wat de endorfines ook weer goed gedaan hebben. Eerste bevalling was hels, tweede zou ik zo weer over doen
fijn dat je weer een beetje geslapen hebt, hopen dat de kleine dame zich vanzelf komt komende dagen, en succes met alle tips die je hier hebt gekregen, zoals in het hypnobirthing boek staat, heb vooral vertrouwen in je eigen lichaam!
Ik was totaal in mn eigen wereld. Ik had wel ruggenprik gehad, maar die zat niet goed waardoor alleen mn benen gevoelloos waren en ik de weeen gewoon voelde helaas. Maar t in mn eigen wereld zijn hielp me goed en rustig blijven kon ik mn weeen goed weg zuchten. Maar had wel weeenstorm dus dat was wel wat minder, maar mn zoontje was er met 6 uurtjes en daar zou ik zo weer voor tekenen
Ik denk dat dat echt voor iedereen anders is.. Beide bevallingen hebben hier meer dan 24 uur geduurd en ik heb ze beide zonder pijnstilling kunnen doen. Ik focuste me op de weeën en probeerde erin mee te gaan en vooral heel goed op mijn ademhaling te letten, voor mijn gevoel werkte dat.. Maar heb dan pijnstilling ook niet als optie gezien, ik wilde het gewoon echt niet.
De eerste 38 uur liep ik gewoon wat rond of lag te slapen(met soms wat puffen tussendoor). Toen moest ik naar het ziekenhuis ivm niet vorderende ontsluiting, dus ging ik aan de wee opwekkers. Toen werd de pijn hels! Ik had rug weeën en man het voelde of ze via mijn onderrug/stuitje eruit moest. Wat mij hielp was tijdens een wee in mijn hoofd zeggen wee ga weg, wee ga weg, wee ga weg. Edit: alvast heel veel succes met je bevalling. Het komt goed meis! You can do it!
Ik heb tot 20 min voor de bevalling spelletjes gedaan op mijn telefoon en lopen appen maar goed ik spoor niet en beval heel makkelijk waardoor ik ook 2 uur na de bevalling met de maxicosi en baby het ziekenhuis uit liep. Nergens geen last van gehad je van een prikkent hecht knoopje dat ding ik was blij toen hij na 5 dagen op gelost was.
Ik heb me bedacht dat bij elke wee ik weer een stapje dichterbij ons lieve jongetje was, en dat hij net zoveel werk moest verrichten als ik. Ik was als het ware tegen hem aan het praten in gedachten. Het duurde lang, het viel beslist in de categorie "zwaar", maar die gedachte leidde me zo af, dat ik de twee dagen bevallen vol kon houden!!
Ik heb drie vlotte makkelijke bevallingen gehad. Bij de eerste merkte ik pas dat ik echt aan het bevallen was met 8 cm ontsluiting. Ik had wel flink buikpijn, maar wist niet dat dat weeën waren. In de 2 uurtjes daarvoor had ik alleen een beetje rondgelopen, zuchtend en steunend en op het laatst op de badkamervloer gelegen omdat die zo lekker koud was (midden in de winter). Toen ik hoorde dat de baby er al bijna was, heb ik niet echt meer ergens aan gedacht, ik was een beetje in shock geloof ik. Beetje dom, met 38 weken, maar ja, wist ik veel... De tweede kwam als een turbo. De verloskundige brak mijn vliezen, ik had 4 cm ontsluiting en zat midden in een weeënstorm. Ik kon alleen nog maar staren naar een ritsje van haar bodywarmer en Eva (ja, die uit de bijbel) in gedachten uitschelden, omdat ik vond dat het haar schuld was dat ik zo ongelofelijk veel pijn had. Gelukkig duurde het maar 10 minuten. De derde ging helemaal volgens het boekje. Tot 6 cm kon ik nog gewoon alles doen, de vk geloofde niet eens dat ik weeën had toen ze binnenkwam en ik lekker zat te kletsen en te lachen op de bank. Een uur later wilde ze mijn vliezen breken. Tot die tijd had ik heerlijk knus met mijn man in onze kamer gezeten en een beetje gekletst en gelachen en ondertussen af en toe wat gezucht en gepuft. Na het breken van de vliezen had ik gelijk volledige ontsluiting en persdrang. De laatste minuten waren minder fijn, toen heb ik ook nergens meer aan gedacht, geloof ik, behalve iets als: "Neeeeeeee, ik wil niet meer!!!!!" Maar ik heb ook niets gezegd of zo, het ging allemaal volmaakt geluidloos. En in 1 perswee was hij eruit, dus zo erg was het ook weer niet.
De gedachte dat ze er EINDELIJK uit zou komen en dat het toch binnen 72uur afzien erop zou zitten (leek me beter dan nog 9 maanden zwanger zijn )
Ademen, me concentreren en in bad liggen. Ik had de laatste drie uur een weeënstorm die wel heel effectief was, want van 4 cm ging ik naar volledige ontsluiting. Ik vond die eerste 4 cm vervelender omdat ik toen nog geen idee had hoe ik ook alweer moest puffen. Thank god had mijn man dat beter onthouden hij was een supercoach. Tijdens het persen raakte ik in een soort roes, ik was helemaal high en voelde mijn armen en benen niet meer. Het persen duurde een uurtje, van de bevalling zelf voelde ik echt bijna niks. Later zei de vroedvrouw dat ik aan een soort zelfhypnose had gedaan. Geen idee of dat klopte, maar het idee dat mijn lichaam zoiets op eigen kracht kon, vind ik wel heel rustgevend. Ik hoop dus bij de komende bevalling weer geen pijnstilling nodig te hebben want ik vond dat hele proces zo doormaken wel heel interessant.
Ik was juist zo flabbergasted door de weeënstorm dat ik nergens meer aan kon denken. Ik heb me vastgeklemd aan het bed en me geconcentreerd op mijn man die mee hielp tellen qua puffen. Ik had geen enkele gedachten gang. Ik ben ook complete stukken kwijt. Toen ik naar de verloskamer werd gebracht zei ik het niet meer lang zo te kunnen volhouden , maar toen had ik al 8/9 cm ontsluiting. Daarna ging het zo snel.... Maar alles ging snel 10.00 medicatie aan , 10.30 weeën(storm) om 13.00 persen en om 13.24 was ze er al.
Ik heb heeel vaak gedacht " Het duurt maareen minuut, dan kan ik weer rustig adem halen" Maar ik had dan wel pauze tussen mn weeen, als je m weeenstorm hebt dan gaat zo'n gedachte natuurlijk niet op. Verder heb ik vooral op mn rechterzij gelegen en bleef ik heel rustig.
Uhm, niet eigenlijk... Al vanaf de eerste echte wee had ik veel pijn. Kon ook maar steeds niet geloven dat ik maar op 3cm zat. En een uur later op 5. Het voelde alsof ik in rap tempo naar de 10 aan het stevenen was, maar dat was dus niet zo. Ik zat helaas aan bed gekluisterd door de CTG en ruggenprik. Ik heb vanaf 22.00 's avonds tot 21.15 de volgende avond weeën gehad voordat mijn mannetje geboren werd (persen duurde 2 uur en 15 minuten) Ik heb tussen de weeën door eigenlijk alleen maar geroepen dat ik niet meer kon Tijdens een wee heel erg zuchten, en in mijn hoofd 'Altijd is kortjakje ziek' zingen En dan steeds harder, schreeuwen, in je hoofd