Pff ik merk dat ik echt boos, verdrietig en teleurgesteld ben na de miskraam afgelopen weekend. Ik was zo blij dat het zo snel en ontspannen gelukt was, en nu voel ik me ontmoedigd dat we weer opnieuw moeten beginnen. Geen idee of en wanneer het weer gaat lukken, en ineens lijkt de halve wereld zwanger. Kunnen die vrouwen ook niks aan doen hoor en ik gun het ze van harte, maar ik had het mezelf ook zo gegund... Wie herkent dit?
Superherkenbaar meid! Na mijn bbz/MA in nov/dec kreeg ik bij binnen 6 weken 9 zwangerschapsaankondigingen te horen. Soms kon ik het goed verdragen en soms was ik zo boos en verdrietig. Ik heb deze emoties toe gewoon toegelaten, het hoort bij het proces. Ik kan ook oprecht zeggen dat ik iedereen een goede zwagnerschap gun omdat ik niemand gun wat ik zelf heb moeten doormaken (lang medisch traject en zelfs operatie doordat men bbz vermoedde) maar iedereen wil ook graag zelf een kindje. Nu opnieuw zwanger maar kan nu nog boos zijn omdat ik niet de roze wolk hebben die andere wel hebben. Hoop dat deze zwangerschap wel goed loopt. Laat je emoties er gewoon even zijn, je moet ze juist een plekje kunnen geven om weer verder te kunnen. Hoop heel erg dat jullie snel een nieuwe zwangerschap gegund is!
ik herken je gevoel helaas! heb zelf afgelopen dinsdag een mk gehad.. het gaat nu met ups en downs.. het ene moment heb ik er vrede mee dat het niet zo heeft mogen zijn en het andere moment denk ik waarom ik? ik at gezond ben meteen gestopt met roken deed er alles voor! ik haal er troost uit dat mijn kindje anders waarschijnlijk gehandicapt ter wereld was gekomen. dit vertelde de verloskundige niet dat ik dan evengoed niet ontzettend ervan zou hebben gehouden maar je gunt het je kind niet en jezelf ook niet. ik ga het nu ook weer opnieuw proberen en vind dit ookheel spannend!! veel sterkte gun jezelf de tijd je mag me altijd een pb sturen!
Helaas herkenbaar.. In december miskraam gehad en begin steeds meer te denken "als t niet mis was gegaan was ik nu .. weken zwanger" Op dag van positieve test vertelde vrienden van ons kindje te krijgen en een vriendin vertelde op dag dat miskraam was bevestigd door gyn dat ze zwanger was.. Zijn nu beide over 1,5 maand ongeveer uitgerekend en vind t maar pijnlijk om die buiken te zien en de verhalen te horen... Al gun ik t ze natuurlijk wel! Jij sterkte, neem de tijd om het te verwerken! Hopelijk is er snel een nieuw wondere in je buik.
Ik had het ook heel erg, ik kreeg 3 miskramen achter elkaar ( wat 2 jaar duurde ) en op een gegeven moment was ik ook gewoon boos waarom anderen wel zwanger bleven en wij niet, en vond de miskramen ook telkens tijdverspilling aangezien het telkens 2 maanden duurde voor ik er 'vanaf' was, echo's, pillen, kijken of alles er wel uit is, dan wachten tot het bloeden gestopt is en de testen weer negatief waren.. Ik had zoiets als het niet goed is dan wil ik wel zsm weer verder. Ook ik denk nu nog steeds wel is 'als de eerste goed was gegaan was hij of zij nu al 1.5 geweest, de 2de miskraam was in afgelopen januari uitgerekend en de 3de afgelopen maand.. Maar nu ik weer zwanger ben en alles goed gaat kan ik het wel een plekje geven.
Dankje! Dat gevoel van dat het gehandicapt zou zijn herken ik wel. Er zat gewoon iets niet goed en dan liever nu dan later in de zwangerschap. Maar het blijft gewoon super rot. Manlief berichtte net dat er vanmorgen een collega was die beschuit met muisjes uitdeelde en dat hem dat meer deed dan hij had verwacht. En ik vind die pijn en al dat bloeden zo vreselijk frustrerend en zinloos. Dat het dan mis is, nou oke, maar dan nog dagenlang al die last er van. Niet leuk om er ook lichamelijk steeds aan herinnert te worden. Ik wil gewoon verder. Ik troost me maar met de gedachte dat mn moeder ook eerst een miskraam kreeg en daarna kwam ik ter wereld. Dus hopelijk gaat het de volgende keer gewoon goed