Ik vind het persoonlijk een beetje krom, krijg regelmatig kleding van anderen, vraag altijd of ze het nog terug willen, is niet (weet ik ook wel, is van de jongste en er komt er zeker geen meer bij zeggen ze steeds) ik geef het op mijn beurt als het te klein is weer door aan mensen die het ook goed kunnen gebruiken. Heb 2 keer een cadeaubon gekregen (1 was voor de babykleren die waren niet gekregen zeg maar) en de andere keer heb ik het aangegeven dat dat echt niet hoefde, ik had het immers grotendeels zelf ook gekregen. Ze stonden erop dus heb het geld twv de cadeaubon in de spaarpot van zl gedaan. Heb het zelf ook niet breed, maar als je iets aan kleding op marktplaats zet duurt het doorgaans erg lang voor het verkocht is (althans mijn ervaring bij nieuwe kleren) dan maak ik er liever iemand anders blij mee, ook als het per uitzondering iets van merk is. (Heb alleen voor de kleren van een bruiloft aan het bruidspaar gevraagd of ze het misschien wilde hebben als hun zoontje wat groter is, maar meer vanwege de herinnering) Ben dus van mening dat je het echt wel aan mag/kan geven, is toch net zoiets als voor elkaar klaar staan!
Kleding die je zelf gekregen hebt, verkopen voor geld ??? En dan nog zonder enig overleg ... Nou, die vriendschap zou toch een tijd bekoeld zijn! Ongeacht jullie huidige situatie, al maakt dat de boel nog heftiger.
ik vind het onwijs aso, ze had alle redenen om af te wachten of jij ze nog nodig had, of wist ze niet dat je zwanger was?
Nou wat al een paar keer is gezegd, wat een lef om gekregen kleertjes te verkopen. Kan me dus goed voorstellen dat je teleurgesteld bent.
Ik geef de kleertjes van mijn zoon ook aan mijn vriendin, als zij ze wil doorverkopen als dat nog gaat vind ik dat geen probleem. Dat hoeft ze ook niet aan mij te vragen. Dus dat het per definitie aso is vind ik niet.. Maar in jou geval je bent zwanger en je hebt het zelf nodig, dan vind ik het wel aso dat ze de spullen doorverkoopt zonder jou te vragen of je ze zelf nog nodig hebt...
Bedankt meiden voor alle reacties! Ik zal de situatie iets duidelijker uitleggen... Ik heb de kleertjes (in totaal wel 4 grote zakken vol) al 2 jaar geleden weg gegeven. Met de mededeling dat ze het mocht houden, aangezien ze het goed konden gebruiken en wij absoluut geen kindjes meer wilde. Ik had toen ook nog mijn baan en zaten er "warmpjes" bij. Zij hebben die kleertjes gebruikt voor hun dochtertje en daarna opgeborgen voor een eventuele volgende zwangerschap. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, wist ik dat ik werkloos ging worden en zij ook! We hebben het nooit meer over alle spullen en kleertjes gehad, omdat hunook op dat moment pril zwanger waren.. (de vriendschap is in iiedergeval hecht genoeg dat we dit in prille stadia met elkaar gedeeld hebben en veel met elkaar over onze zwangerschappen hebben gehad, onze situatie met mij als werkloze en hoe leuk het eigenlijk toch wel was dat we maar 2 weken schelen in onze zwangerschappen) vandaar ook dat ik zonder twijfelen zelf meteen naar andere meubeltjes opzoek ben gegaan. Na mijn 20 weken echo hebben we hun direct ingelicht over het feit dat we een meid zouden krijgen en beide waren we ervan overtuigd dat zij ook een meid zou krijgen. Toen dit toch een jongen bleek te zijn heeft ze alle kleertjes direct op mp gezet en dit is het punt dat ik me gepasseerd voelt. Nogmaals toen ik het weggaf heb ik duidelijk gezegd dat ze het mocht houden, wij wilde immers geen kids meer dus had ik het niet meer nodig. Als ik niet zwanger was geweest en ze had het dan verkocht had je mij echt niet horen klagen, maar had toch wel gehoopt dat ze eerst aan mij had gedacht... Jullie zijn echt heel lief met jullie aanbiedingen voor de kleertjes ed.. kreeg er een brok van in de keel, maar ik wil wel benadrukken dat dit niet de intentie was van het openen van de topic (wil niet gezien worden als iemand die om kleertjes bedeld.... :'( ) Liefs..
Dit vind ik echt heel raar van haar. Ze had toch even aan jou kunnen vragen of je het nodig had. Zo niet, dan had ze het alsnog kunnen verkopen.
Heb je je teleurstelling ook geuit bij je vriendin? Misschien heeft ze het onbewust gedaan. En toevallig heeft ze alle 4 de zakken in 1 dag verkocht?
Ik vind dat je hier terecht teleurgesteld om mag zijn. Jemig, ik vind het gewoon ronduit lullig dat een "goede" vriendin het zo gedaan heeft...kan er niks anders van zeggen.
Uiteindelijk heb jij indertijd wel al die kleren betaald. En nu gaat zij met de opbrengst lopen ... Mooie vriendin. Als ze het nu nog gratis had weggegeven of had uitgeleend aan iemand in haar omgeving, dat zou ik nog snappen. Maar kleren van een ander verkopen zonder eerst te overleggen???
Als het te laat is, ben je altijd slimmer... Ik was de eerste van velen die een kindje kreeg in de vriendenkring en al de rest heeft van onze dochter de kleding mogen lenen. Ik had hen het verzoek meegegeven, als ze eruit gegroeid waren, om ze terug te brengen. Dit hebben ze ook allemaal netjes gedaan. Enkele kledingstukken zijn toch verdwenen omdat ze er vlekken in hadden, die ze er niet meer uitkregen. Dit hebben ze me dan ook vermeld.
Ik denk dan meteen misschien heeft ze er gewoon niet aan gedacht ze aan jullie terug te geven. Waarschijnlijk helemaal in de wolken na de geslachtsbepaling aan de slag gegaan met spulletjes uitzoeken. Maar dit wil haar niet meteen een slechte vriendin maken wat sommige zeggen. Dat neemt niet weg dat ik snap dat dit voor jou vervelend is. Zo te lezen zijn er een hoop lieve dames die je willen helpen. Wat fijn! Fijne zwangerschap verder!
Nou ja... slechte vriendin is natuurlijk veel gezegd, maar euforie of niet... als dingen niet van mezelf zijn verkoop ik gewoonweg die dingen niet...
Denk juist dat een goede vriendin dan aan je denkt en gelijk vraagt of je de kleertjes dan terug moet hebben
Oke, ik heb het vandaag met haar besproken en..... pfft die reactie had ik niet verwacht... Het duurde even voordat ik er over durfte te beginnen.. Maar toen ze aankwam met 4 setjes blauwe kleding nieuw gekocht bij de prenatal kon ik mijn tranen niet bedwingen (het zat dus nog hoger dan ik al dacht) Ze vroeg wat er was en of ik niet blij voor der was. (Zij dacht dat ik teleurgesteld was in het feit dat ik voor de 3e keer een meid krijg en zij straks een jongen en een meisje heeft) Ik vertelde haar dat ik haar niet wilde veroordelen, maar dat ik het heel erg jammer vond dat ze de meiden kleertjes verkocht heeft (heb bewust niet genoemd dat ze dat allemaal van mij had om ruzie te voorkomen) terwijl ze wist dat wij ook in een hele lastige situatie zitten... Ze was gepikeerd en zei letterlijk: jez*s je hebt het toch weg gegeven met de mededeling het niet terug te willen, kun je niet gewoon blij voor mij zijn dat ik ook eens iets nieuws voor de baby kan kopen? Ik was verbouwereerd en had deze reactie niet aan zien komen... nog voor ik uit kon leggen wat ik precies bedoelde liep ze naar boven en kwam terug met 2 tasjes kleding (maat 68 en 74) en zette dit voor me neer... deze had ze blijkbaar nog niet verkocht en ze zei nou neem dit maar weer mee dan! Moet je je meubels ook weer terug hebben soms? Gelukkig hebben wij wel een geldboom in de tuin namelijk..... Pfft wat ben ik nu verdrietig! Ik heb die 2 tasjes gepakt (of dit slim was weet ik niet, maar handelde uit mijn gevoel op dat moment) en gezegd dat ik de rest niet terug hoefde, dat ik andere meubeltjes gezocht had juist omdat ik dat wat zij konden gebruiken niet terug verwachte! En ben weg gegaan... Ik ben bang dat dit niet meer goed komt, en dat om kleren!?! Ergens heb ik heel erg spijt dat ik dit besproken heb met haar, maar aan de andere kant had het ook tussen ons in komen te staan als ik het niet besproken had denk ik... Pfft ben even helemaal in de war!?! Besef het geloof ik nog niet helemaal dat dit echt haar reactie was..
Ik vind jou hartstikke dapper! Maar een vriendschap moet niet op deze manier eindigen, dat is zonde. Laat het even, en zoek binnenkort weer contact. Dit moet goed komen. Jullie hebben mekaar even niet goed begrepen... Succes
Meid geen spijt hebben dat je het benoemd hebt , want het zat je schijnbaar zo hoog dus goed dat het eruit is. Laat het even rusten, even de hormonen laten bedaren.
Duidelijke miscommunicatie, jammer dat het gesprek zo moest gaan. Misschien een idee om haar een brief te schrijven met wat je haar duidelijk probeerde te maken.